Ik vind het wel een beetje eng, maar ik doe het wel. Ik heb mij telefoon zo ingesteld dat ik met een paar drukken op een knop 112 kan bellen. En op mijn Apple Watch zit die functie ook. Als ik daar op druk word 112 gebeld en krijgen 4 contactpersonen die ik heb ingesteld een noodbericht met daarin mijn GPS locatie. Binnenkort krijgen hulpdiensten ook meteen je locatie als je 112 belt. (https://www.iculture.nl/nieuws/iphone-aml-nederland-binnenkort/) Dat ik dus een soort alarmknop om mijn pols heb zitten voelt wel heel goed. Na Anne Faber is dat veel gedeeld op social media ook (maar ik had het daarvoor al). Hier staat alle info hoe je dat doet; https://www.iphoned.nl/tips/iphone-noodmelding-sos/
Niet echt bos hier, maar wel natuurgebied/buitengebied. Ik ging gister hardlopen en toen was ik te ver gegaan eigenlijk en begon het al te schemeren. En toen hing er een beetje viezig mannetje rond waar ik precies langs moest. Toen dacht ik wel weer even: o shit, dit heb ik nou elk jaar, dat ik savonds laat ergens op een paadje loop te hollen en bang wordt. Wat stom dat ik het weer laat gebeuren! Vorig jaar ben ik me een keer totaal wild geschrokken van een grote donkere figuur die naast me opdoemde en rare geluiden maakte... bleek een paard te zijn Overdag heb ik er geen last van gelukkig.
Ehhhh Ik loop overdag hard in het bos. Maar ook in het schemer. Overdag ook met de kinderen in het bos.
Ben begonnen met geocaching dus ik moet wel Wel daarstraks weggerend toen ik een heel erg groot hol zag terwijl ik tussen de bomen zat te zoeken 15 meter van het pad af toen ik dat hol zag hoorde ik vanalles De maandag ook met zoontje 6km gedeeltelijk in het bos gewandeld. Wel op de paden. Dan neem ik wel net als zoontje een stok mee. Zoon om te spelen, ik voor het geval dat.
Ik ga vrij regelmatig, ben ook wel vaak 's avonds het bos in geweest. Hardlopen of wandelen, maakt niet uit. Ik ben niet bang aangelegd, nooit bang geweest voor zulke dingen. Misschien niet altijd verstandig maar ik voel die angst totaal niet. Mensen waarschuwen me wel eens maarja, voor hetzelfde geld krijg ik een auto ongeluk ofzo, je weet nooit wat er kan gebeuren.
Ja hoor, geen problemen mee. Net als dat ik ook in het donker alleen naar huis fiets en ook dan in een tunneltje of onder een viaduct durf te fietsen. Ik denk er niet bij na, en acht de kans dat er iets gebeurt ook te klein om daarvoor anders te gaan leven. Maar.... ik weet dat er genoeg vrouwen zijn die zich hier echt niet prettig bij voelen en daardoor 's avonds liever de auto pakken. Dus het is zeker niet vreemd.
Ondanks de recente aanranding (die overigens op klaarlichte dag in het winkelcenteum was), ben ik niet bang in het bos. Ik ga zometeen weer hardlopen en dat doe ik ook daar. Liever in het bos dan in de drukke stad, ik kan namelijk wel angstig worden van veel mensen om me heen.
Overdag: ja In het donker: ook wel, wanneer ik een breekijzer in de hand heb ofzo Ik heb wel een Amerikaanse Stafford die ontzettend waaks/beschermend is. Maar zelfs met hem een wandeling in de avond doe ik met m’n sleutels in de hand....(daar kan ik iemand mee slaan/steken). Klinkt best paranoïde, maar hé dat ben ik ook best wel
Hell no. S'avonds en overdag niet. Ik heb nogal een vage angst voor dingen die niet (meer) bestaan maar toch ga ik echt niet alleen. (Denk aan dino's) zodra ik alleen in een bos ben slaan mijn gedachtens op hol
Dat heb ik dus ook. Ik WEET gewoon dat er geen beren zijn in de gedeeltes van de Alpen waar wij lopen, maar toch... Ik zou maar net een verwilderde hond tegen komen in het bos. Vroeger was ik bang voor weerwolven in het bos. Nu niet meer, maar wat me dan wel afschrikt weet ik niet. Het gevoel dat "iets" of iemand je kan besluipen tussen de struiken ofzo. Maar dat kan in een park ook en ook als je in de stad langs een muur of steeg loopt. Of gewoon het alleen zijn, als ik andere mountainbikers zie dan ben ik direct meer op mijn gemak. Sowieso met de mountainbike ben ik sneller en moet ik zo opletten dat ik geen bocht mis dat ik me minder druk maak om de omgeving. In het donker fiets ik het dorp niet uit in mijn eentje
Mijn man zegt altijd: ik denk dat je ‘s avonds in het bos veiliger bent dan op straat/in de stad. Ik hou niet van het bos dus ben er ook nooit
We wonen tussen de bossen in. Ben hier niet zozeer bang voor aanranders ofzo, maar wel voor wild. Er zitten hier veel zwijnen, en er zijn zelfs wolven geconstateerd. Ik pas dus wel een beetje op...
Ik woon op 2minuten loopafstand van de Brunsummerheide, waarvan je en open heide hebt maar ook veel stukken met bos, en ik ga ook vaak genoeg gewoon alleen rondjes doen. Gelukkig nog nooit het gevoel gehad dat ik onveilig ben. Ik kom ook overdag altijd een hoop wandelaars tegen, dat geeft dan ook al meteen een veiliger gevoel. In het donker/schemer vind ik het een ander verhaal. Dan zou ik dat niet snel doen. Maar is ook eerder een gevoelskwestie/psychisch want in principe zou het niks moeten uitmaken. Ik hoor ook eigenlijk nooit dat er hier iets gebeurd is ofzo. Maar ik snap je; als iets zich eenmaal in je gedachtes/gevoel wortelt, is het lastig loslaten.