Maar dat goed duidelijk maken dat ze haar vertrouwt vatte ik juist positief op, al komt het misschien wat negatief over zoals ts het schrijft Dat oppakken ging over het zelf spelen in de box zonder huilen als ik het goed begrijp. Ik snap ts ergens wel (dat je je kind zelf wil laten leren spelen) maar als haar moeder er is kan je toch een uitzondering maken. Daarin is ts wel een beetje star inderdaad. In bed 10 minuten laten huilen is ook absoluut niet mijn ding, maar ik ga een kind van een ander niet uit bed halen als de moeder dat niet wil, zeker niet als de moeder gewoon thuis is.
TS: een welgemeend advies als je er zo strikt in staat en de relatie met je moeder zo fragiel is. Laat je moet niet een vaste dag oppassen. En geef haar een klein beetje meer ruimte om te doen wat zij wil wanneer ze dan gewoon 'oma' kan zijn. Is beter voor jullie relatie. En uit ervaring kan ik zeggen dat kinderen prima het onderscheid kunnen maken tussen wat ze bij opa en oma mogen een wat ze thuis mogen.
Haha volgens mij worden er nu wat dingetjes verkeerd begrepen. Het oppakken in de box is idd als de kleine lekker aan het spelen is, maar ook als hij aan het huilen is tijdens het eten. Mijn moeder kan daar dus niet tegen en pakt hem dan op. Dan kan er dus niet meer rustig gegeten worden. Het 10 minuten huilen: hij huilt bijna niet. Alleen als hij ergens last van heeft of als hij in zijn eigen bedje wordt gelegd. Ik ben maar alleen, en het kan gerust een hele avond doorgaan als hij aan het huilen is omdat hij moet slapen. Ik kan dus niet de hele avond naast zijn bedje gaan zitten in de hoop dat zijn speen er niet uitvalt. Misschien dat het door mijn werk in de kinderopvang komt dat ik wat minder gevoelig ben voor huiltjes en dus redelijk "makkelijk" hem in slaap wil laten huilen. En het klonk wel heel onvriendelijk inderdaad dat ik het haar even duidelijk heb gemaakt maar dat is niet zo geweest hoor haha. En ja, het oppassen... Ik heb geen andere keuze. Mijn ouders passen 1 dag op, een tante ook een dag en hij gaat 2 volle dagen naar het kdv. Ik werk 30 uur per week om maar rond te kunnen komen dus ik moet wel. Kinderopvang is niet goedkoop helaas... En voor het goede voorbeeld: ik ben zelf echt een aso in het verkeer dus het is ook alvast een stukje mezelf aanleren links en rechts te kijken want ik zou zo over steken. En ja, toch ziet hij behoorlijk veel, want hij ligt in ligstand in de wandelwagen omdat hij niet meer in de kinderwagen bak past als de grote jongen die hij is.
Je baby is pas 4 maanden, ik vind je eerlijk gezegd behoorlijk star in allerlei regeltjes die je hebt bedacht. Rond deze leeftijd hebben baby's 's's avonds clusterbehoefte, zitten midden in een sprong enz. Waarom moet ie persé in het bed blijven liggen als dat niet goed gaat? En als ie huilt tijdens het eten pakt zij hem op? Wat moet ze anders doen? Fles toch erin proberen te duwen? Ik snap dat zij her en der wil helpen ...
Je werkt in de kinderopvang maar je denkt oprecht dat je baby van vier maand nu al de wereld ervaart? Zien is niet hetzelfde als begrijpen...
Ik krijg ook weleens een discussie omdat ze er 2 al groot heb gebracht , En dan zeg ik ja maar dit is mijn kindje en ik maak me zorgen en ik vind dat iet prettig en het is toch ook belangrijk dat ik me er goed bij voel, Waarschijnlijk moet je gewoon met dr praten en vertellen dat je haar wel vertrouwt maar niet de mensen die als gekken rijden .En inslaap laten huilen en zo star zijn is niet goed voor de band van moeder en kind bij de opvang gebeurt dat omdat er meerdere kids zijn en jij niet hun moeder je eigen kindje mag wel getroost worden of wat later naar bed . Je baby kan jou nog niet in de maling nemen omdat het langer wil opblijven en je kan een baby niet verwennen een baby heeft 9 maanden in je gezeten en wil het liefs de eerste 9 maanden eruit nog op je zitten.
Jij kan wel rustig eten als je zoontje ligt te huilen in box? Zo vaak als dat ik gegeten heb met de baby op mijn arm. Onhandig? Absoluut! Maar ze was wel stil waardoor we rustig konden eten en praten met elkaar.
Nou idd.. Ik had mijn jongste regelmatig tijdens het koken al in de draagzak en dan tijdens het eten nog in een super rare houding moeten zitten zodat zij er lekker in kon blijven liggen terwijl ik at. De ruzie in de OP vind ik persoonlijk nergens over gaan. Oma's, de meeste dan, vinden het leuk om even hun kleinkind uit de box te pakken om er mee te spelen, knuffelen e.d. Ze mag hem ook niet pakken als hij huilt? Waarom niet? Zichzelf leren troosten vind ik geen reden, voor volwassenen is het soms al moeilijk genoeg. Daarbij is huilen zijn enige communicatiemiddel. Je kindje is nog maar 4 maanden hè? Het is toch veel makkelijker om gewoon je kindje bij je te nemen dan te laten huilen?
Dus omdat je in de kinderopvang werkt ben je makkelijker met het in slaap laten huilen? Ik mag toch hopen dat het in de kinderopvang geen gewoonte is om (andermans) baby’s in slaap te laten huilen....
Tja, het zal daar wel vaker gebeuren omdat er nu eenmaal gezorgd moet worden voor meerdere kinderen tegelijk. Dus soms zal er wel eentje moeten wachten en bijgevolg huilen. Dat is geen ramp. Maar ik mag inderdaad hopen dat dat niet de standaard instelling is.
Ik vind het kinderachtig om ineens weg te lopen. Daar kan je helemaal niks mee. Maar er zal vast wel meer aan de hand zijn geweest zijn dan alleen het op straat lopen om zo weg te lopen. Zoals ik hier lees over niet mogen oppakken tijdens het eten etc..ik vind dat best vreemde regeltjes allemaal. Wie weet was dat met het lopen met de kinderwagen bij haar wel even de druppel van alles. Ze probeert je alleen maar te helpen. Ik zou het even laten en er dan op terug komen. Jullie zullen denk ik beide wat moeten toegeven naar elkaar.
Pfff... Ik vind het allemaal erg star en streng. Ik weet wel dat mijn moeder (zonder reuma) ook rap zou bedanken voor de eer en zou zeggen zoek het maar uit. Het spijt me, maar ik vind dat je wel iets losser en flexibeler mag zijn. Maar ik heb dan ook helemaal niets met de regel "moeders wil is wet". Mijn moeder had jaaaaaaaaren meer ervaring met kinderen dan mij toen mijn dochter werd geboren. En hoewel er echt wel dingen waren waarvan ik dacht.. "Tikkie achterhaald..." Zijn er ook dingen geweest waar ik veel aan heb gehad.
Quote: " Het 10 minuten huilen: hij huilt bijna niet. Alleen als hij ergens last van heeft of als hij in zijn eigen bedje wordt gelegd. " Als hij bijna nooit huilt, maar wel als hij ergens last van heeft...juist dan mag hij toch wel getroost worden? Zou hem dan niet laten liggen. Wat betreft moeder...ja best overdreven reactie van haar vind ik, maar ik denk ook dat dit klinkt als het zoveelste ding en de bekende druppel... Ik denk dat het voor jezelf makkelijker wordt als je wat flexibeler bent soms. Je staat er alleen voor en dat is niet niks. Maar daarom zal je ook vaker afhankelijk zijn van wat hulp van anderen. Ik denk dat als je zo vast aan je regels vasthoudt het steeds lastiger wordt om hulp te krijgen. Als oma niks mag, zou ze zomaar een keer kunnen zeggen 'bekijk het maar'. Het is goed om je eigen ideeën over opvoeden te volgen, maar maak het niet te ingewikkeld allemaal. Het is al moeilijk genoeg en je moet het ook nog alleen doen . Wees wat relaxter! Doet je vast goed!
Dat ze op hun ‘beurt’ moeten wachten is inderdaad te begrijpen, maar bewust in slaap laten huilen hoop ik niet
Ik ben vast de enige. Maar ik snap je moeder ook wel. Ze helpt jou door 1 dag in de week op te passen. En jij commandeert haar continu. Ook al zwg jij dat het andersom is. Ze mag niet eens haar kleinkind troosten terwijl die overstuur is. En juist op jonge leeftijd is dat schadelijk, kan ik je ook onderzoeken van geven.... Ik geloof dat mijn emmer dan ook vol zou lopen als het echt zo gemeld wordt zoals het hier over komt. Natuurlijk is het jouw kind en jouw regels. Maar mijn moeder hart zou een kind ook niet zo kunnen laten huilen, zodat jullie rustig kunnen eten. Of zichzelf in slaap moet huilen. Doet je moeder deze dingen niet gewoon uit liefde voor haar kleinkind (laten huilen op zo'n jonge leeftijd is nogal wat) . En voor jou, omdat ze weet hoe zwaar het met een klein kind is en jou zo even rust gunt. Jij mist begrip, maar je lijkt ook weinig begrip te geven naar je moeder.
Dan moet moeder/oma even overleggen voordat ze iets doet. Nu passeert ze de moeder van het kind en dat geeft wrijving. In mijn ogen begrijpelijk. Gewoon communiceren zonder dat moeilijke gedoe van weglopen en het slachtoffer spelen lijkt me de oplossing in deze zaak.
Wat zijn er weer enorm veel perfecte moeders hier zeg Als TS het allemaal op deze manier wilt doen laat haar dan gewoon, geen enkele manier is de beste manier qua opvoeding. Iedereen doet het met goede bedoelingen en hebben we het beste met onze kinderen voor, we doen het allemaal op onze eigen manier, respecteer dat gewoon. Altijd dat eeuwige gezeik '' Zo moet je het doen maar je moet het zo doen want dit is hoe ik het doe en dat is het beste '' Anyway, @TS, Fijn dat het inmiddels is uitgepraat. Kan mij heel goed voorstellen dat jij je ook niet serieus genomen voelt als je moeder zich niet aan jouw regels houd. Ik heb het ook wel eens met mijn moeder gehad, geen ruzie maar wel eens goed over gepraat, ik was ook van het '' even laten huilen '' principe maar mijn moeder vroeger niet, zij had er echt een schurft hekel aan als andere haar '' regels '' dan niet na leefde en gaf dan commentaar, toen ze het dus eens bij mij deed vroeg ik haar '' Mam, verplaats je eens in mij, hoe zou jij het vinden als iemand dit bij jou zou doen? '' toen viel het kwartje en sindsdien doet ze zich gewoon netjes houden aan hoe wij graag willen dat onze kinderen opgevoed worden. En uiteindelijk blijft het gewoon een Oma en Oma's horen zo nu en dan hun kleinkinderen gewoon lekker te kunnen verwennen en dat mogen ze ook doen maar ze moeten wel ( naar mijn inziens ) zich over het algemeen houden aan onze regels.
Het gaat er niet over wie gelijk heeft en wie niet. Ik denk dat veel reacties gewoon een beetje wederzijds begrip willen bewerkstelligen. Want in het verhaal dat ik lees, denk ik dat zowel ts als de moeder best wat water zouden kunnen gebruiken voor hun wijn.
Hoi ts, Wat goed van je dat je alle ballen hoog probeert te houden, je bent een alleenstaande mama en ik geloof direct dat dit geen makkie is!! Misschien had jouw moeder gewoon even haar dag niet en reageerde ze zich af. Het was een warme dag en dan kunnen mensen extra prikkelbaar zijn. Tel daarbij op dat jullie band nooit fantastisch is geweest en dat jij haar als haar eigen kind meerdere malen heb gecorrigeerd en het feest is compleet. Het is niet makkelijk om van je eigen kind 'commentaar' te krijgen terwijl je het zelf zo goed bedoelt en zelf het dubbele aan levenservaring hebt. Ik denk eigenlijk dat jouw moeder jou heel erg graag wil helpen, ondanks haar pijn die ze soms heeft. Dit neemt natuurlijk niet weg dat jij als mama de eerste zorg op je neemt en het gros bepaalt wat er met jouw kindje gebeurt. Bedenk wel dat dit loslaten voor jouw moeder wat moeilijk kan zijn. Per slot van de rekening vinden veel dames het moeilijk om hun kind los te laten, dus waarom zou jouw moeder dat niet kunnen hebben? Ik vind het heel goed van je dat je de eerste stap hebt genomen en de boel hebt uitgepraat voordat de situatie onnodig erger was geworden. Verder denk ik dat je het heel erg goed doet als mama. Ik begrijp het zo goed dat je het aller allerbeste aan je kindje wil meegeven, dus doe dit dan ook lekker. Doe gewoon waar jij je goed bij voelt. Het losser en flexibeler worden komt vaak als je kindje iets ouder wordt (is mijn ervaring). Succes, Groetjes