2e topic in korte tijd over de keuze wel of niet voor een 3e te gaan. I know. Ik wil het topic niet kapen, voor ons ligt de beslissing op een ander vlak. Vandaar een nieuw topic. We hebben nu 2 kindjes, van 4 en 1.5. Ik word dit jaar 37 en sinds de geboorte van zoon nr 2 al met mezelf in discussie of een 3e slim is of niet. Na die geboorte hadden we niet het gevoel al "klaar" te zijn. Man komt uit een groot gezin en wil dolgraag een 3e kindje. Voor mij hoefde dat nooit zo maar ook ik voel nu dat we nog niet helemaal compleet zijn. Maar... Financieel hebben we het niet makkelijk. Door 2 keer achter elkaar baanverlies van man hebben we financieel een behoorlijke klap gehad. Nu heeft hij een aantal jaar een fijne baan wat heel goed gaat maar wb inkomsten hebben we veel moeten inleveren. We komen uit een periode dat we gaten met gaten moesten vullen en dus altijd tekort kwamen. Man is nu wat meer gaan verdienen en er is voorzichtige hoop dat hij in functie omhoog gaat volgend jaar. We houden nog steeds niet veel geld over nu maar kunnen rondkomen. Een 3e kindje gaat meer geld kosten, dat beseffen we en voor mij een reden om het bij 2 te laten. Man denkt daar anders over en is ervan overtuigd dat we het met 3 kids ook redden. Alleen met minder luxe en meer creativiteit. Gezien mn leeftijd moet ik de knoop door gaan hakken. Verstandmatig gezien zeg ik nee. Vooral omdat ik me zorgen maak of we in de toekomst 3 kids wel kunnen betalen. (Sport, school, enz enz) Maar gevoelsmatig zeg ik JA! Heel graag! Je weet toch niet wat de toekomst brengt? Stel nou dat we het financieel steeds makkelijker gaan krijgen, dan zou ik zo'n enorme spijt hebben dat we niet voor een 3e zijn gegaan.... Aan de andere kant, je kunt ook wederom een baan kwijt raken... maar moeten we in die angst blijven leven? Wat betreft drukte en ruimte in huis geloof ik het allemaal wel. De jongste 2 kids kunnen ook bij elkaar op de kamer. Als ze toe zijn aan privacy, over tig jaar, wonen we misschien wel nieteens meer hier of is er geld voor een verbouwing. Niemand kan voor ons die beslissing maken, dat moeten we zelf doen... maar er zullen vast grotere gezinnen zijn hier die het met minder moeten doen. Hoe ervaar je dat? 37 jaar, dus nu of nooit... maar kies ik voor mn verstand of mn gevoel?
Voor mij hoefde dat nooit zo maar ook ik voel nu dat we nog niet helemaal compleet zijn. Alleen met minder luxe en meer creativiteit. Ga ervoor! Je geeft zelf het antwoord al zie hierboven. En als jij kan leven met minder luxe en meer creativiteit zeg ik doen, volg je gevoel. En wat ik zelf belangrijk vind is dat een partner er achter moet staan en nou die staat erachter
Ik zou er ook voor gaan. Je kan toch geen grip houden op je hele leven, je hebt echt geen idee wat de toekomst brengt. En het zou zo zonde zijn om hier op in te moeten leveren. Uiteindelijk komt het allemaal goed. Wij gaan zelf voor de eerste nu ondanks dat wij krap wonen en financieel ook niet helemaal lekker zitten. Maar ze vermoeden bij mij endometriose dus ik wil er gewoon niet te lang mee wachten, plus we hebben een goed huwelijk en een hele sterke kinderwens. Het belangrijkste voor een kind is goede ouders hebben. Dat zeg ik als iemand die ook niet is opgegroeid met heel veel geld en behoorlijk slechte ouders had. Ik heb van het tweede veel meer last gehad dan van het eerste.
Ik zou je gevoel volgen. Juist ook omdat je zegt dat je er mogelijk spijt van krijgt. Wij hebben er 3 en moet zeggen dat ik in de portomonee het verschil niet eens merk. Wel sparen we vanaf de geboorte voor hun studie zodat daar straks niet alles in 1x komt. En misschien ben ik wel een beetje van de oude stempel maar vind dat zij staks ook kunnen werken en mee kunnen delen in de studiekosten etc. Ze krijgen bij mij straks echt niet alles zomaar toegereikt. En 3 is echt heel gezellig
Lastig... ik zou ook zeggen gevoel volgen.. Maar denk dat als het hier financieel lastig geworden zou zijn wij er niet voor gegaan zouden zijn. Maar je weet natuurlijk nooit wat de toekomst je brengt. Krijg je spijt als je het niet doet?? Dan er voor gaan!
Lastige overwegingen. Hier heeft de natuur de keuze gemaakt anders was ik blijven twijfelen. Werk is ook onzeker geworden maar ik kijk zoveel mogelijk vooruit en probeer de zekerheden die ik nu kan creeeren ook te regelen. Kosten zullen ook veel afhangen van de samenstelling van het gezin. Wij hebben bijvoorbeeld 2 jongens. Zou de 3e ook een jongen zijn dan kan alle kleding doorgeschoven worden en scheelt het ook met kosten voor speelgoed. Gelukkig geld met een hoop dat het vaak goedkoper kan. En als financiële deel echt onverwacht slecht word zijn er vaak nog wel regelingen om de basis zoals bijvoorbeeld een zwemdiploma mee te geven. Via scholen kan je soms voor een zacht prijsje aan bepaalde sporten deelnemen.
Ik heb me over financiën nooit zo druk gemaakt. Ik vind ook niet dat een baby veel kosten met zich meebrengt... mijn middelste kreeg en jaar bv en dat kost niets. Mijn jongste krijgt wel kv en dat kost natuurlijk elke week wel een tientje. Kleertjes draagt hij van zijn broers, als kraamcadeau vroegen we geld om zelf te kunnen bedenken waar we dat het best aan uit kunnen geven. Qua uitzet heb je wrs. alles al in huis. Ik gebruik wasbare luiers voor mijn baby en peuter, tweedehands aangeschaft. Ik geef dus vrijwel niets uit aan wegwerpluiers. Tegen dat ze 6 maanden zijn krijgen ze bijvoeding a la Rapley en dus met de pot mee, kost ook niets extra.
Bedankt voor jullie reacties! Heb ook altijd wel gezegd dat je dit soort keuzes verstandig moet maken... en juist omdat we weten hoe het is om heeeeel weinig te hebben. Dat willen we natuurlijk niet meer en gaan dat hopelijk ook nooit meer meemaken, maar een 3e erbij betekend wel dat we nog minder gaan overhouden dan nu. Vooral met het oog op later en sparen zit me dat dwars. Als ik daar veel aan denk, staat m'n besluit vast. Geen 3e kindje. T zou geen slimme keuze zijn. Maar dan komt indd dat gevoel weer naar boven. Wat nou als het financieel stabiel blijft en we erop vooruit gaan. Dan ga ik enorme spijt krijgen dat ik nu niet naar m'n hart luister. Ik ben heel gelukkig met m'n gezinnetje en als die 3e er niet komt, zal dat niet veranderen. (Want wie weet is het ons niet eens gegund, dat kan ook nog...) Alleen... dat niet complete gevoel wat ik nu heb is zo erg aanwezig. Het lukt me niet om vrede te hebben met het idee dat het goed is zo. Was ik nou nog maar wat jonger... dan kun je jezelf meer tijd gunnen.
Dat is zo.. we hebben alles al in huis. En door onze ervaring zijn we behoorlijk creatief geworden in het leven met weinig geld. Maar nogmaals... vooral later vind ik spannend. Opleiding, sporten, clubjes, kleding, enz.
Snap ik. Hier ervaring met schuldsanering na een faillissement van ML zijn winkel. Mede daarom maak ik me denk ik niet zo druk. Niemand weet waar hij/zij over 5 jaar staat... Kleding schaf ik vooral tweedehands aan voor de jongens. Zwemles en therapie voor de oudste was een rib uit ons lijf, maar het lukte. Sporten doet hij (nog) niet omdat hij nog niet weet wat en we bezig zijn met een manege met extra begeleiding voor hem.
Mn man komt uit een groot gezin waar nooit geld was voor extra's maar heeft een geweldige jeugd gehad! Geld is ook zeker geen voorwaarde om fijn op te groeien. Als we wel een goedgevulde bankrekening hebben, zouden we nog steeds gratis in een bos gaan zitten op een picknickkleedje..Daar genieten we nu heel erg van en dat zal zo blijven. Maar zorgen om je financiële situatie vreten wel heel veel energie en daar ben ik zo bang voor. Maar het klopt... we hebben geen glazen bol. Niemand weet wat de toekomst brengt.
In hoeverre maakt het voor jou uit of je met 2 kinderen in de financiële problemen raakt of met 3? Want zoals ik het nu begrijp heb je nu geen financiële problemen toch? (Geen schulden etc) En als je de kosten voor nr 3 erbij optelt, kom je dan nog rond? Nibud geeft volgens mij percentages van 17%, 25%, en 33% bij resp. 1,2 en 3 kids wat het van je nettoloon kost. Daarnaast, is het makkelijk om weer een andere baan te vinden voor je man? En werk jij? Zou jij daarin meer kunnen opvangen mocht het nodig zijn? Dat waren mijn financiële afwegingen in ieder geval. Nu redden we het goed, in de toekomst kunnen we niet kijken, maar mijn partner heeft goede baankansen en ik werk nu niet, dus zou wanneer nodig ook nog fulltime kunnen gaan werken. Mijn ouders hadden het ook niet heel breed, maar alles ging net. Sporten als paardrijden werden m niet, maar zwemles bijv was geen probleem. Merkkleding mochten we zelf voor gaan werken. En we hadden allemaal een studieschuld. Maar ik ben daar geen moment ongelukkig door geweest hoor, ben superblij dat ik een broertje en een zusje heb Succes met jullie beslissing
Ik zou sowieso naar je gevoel luisteren! Als je dat niet doet ga je spijt krijgen en zul je je altijd afvragen hoe het was gegaan met een derde. Natuurlijk gaan jullie het redden, je wordt er hartstikke creatief van en er is zoveel tweedehands en zelfs gratis te vinden dat het qua kosten heus wel mee zal vallen. Kun je ook op youtube veel filmpjes over vinden. Ik zag zelfs een vrouw die op een heel creatieve manier wasbare luiers had gekocht/gemaakt en daar in totaal maar 80 euro (of dollar) aan kwijt was en dan ben je dus voor de volledige luierperiode klaar. Onze volledige inrichting in huis is zo goed als gratis, het duurste meubel is de bank en die was 50 euro, maar er zijn zat gratis banken te vinden natuurlijk. Of ik nou veel of weinig geld heb, ik geef het sowieso niet aan spullen uit, ga liever op een leuke vakantie ofzo. Dus ik weet zeker dat jullie het zouden redden. Volg je hart en ga ervoor!
Lastig joh die battle tussen verstand en wens. Ik herken het wel enigszins, ben ook geneigd mij zorgen te maken voor de verre toekomst. Een kind meer of minder (zeker bij smalle beurs)kan zeker verschil maken. En ja, je kunt bv geven, maar dat is natuurlijk alleen maar het eerste jaar hoofdvoeding (of niet eens een heel jaar) en als je dan, zoals ik, heel veel moet eten hierdoor en ook nog eens op dieet bent voor je baby....nou dan is een tientje flesvoeding vast goedkoper. Maar goed, ik denk toch echt dat niemand, ongeacht welke argumenten er worden aangedragen, die knoop voor jullie kan doorhakken. Voor ons geeft doorslag: we hebben liefde en laten met liefde veel dingen om de kinderen te kunnen geven wat ze, volgens ons, nodig hebben. Maar wat kinderen nodig hebben daar denken mensen natuurlijk ook verschillend over.
@Eppo82 We hebben geen schulden nee.. Kunnen rondkomen maar sparen lukt bijvoorbeeld al niet meer als er veel extra uitgaves zijn gedaan in een maand. Man is nu wel meer gaan verdienen, dus als het goed is houden we meer over. Verder zijn we wel afhankelijk van de hypotheekrente teruggave maandelijks maar krijgen niet het maximale terug. Ieder jaar krijgen we een aanzienlijk bedrag van de belasting terug. En we hebben altijd goed eten op ons bord.. gezond en genoeg en er is ook ruimte voor iets extra's. Met een 3e zouden we wel kunnen rondkomen. Alleen zou sparen nog moeilijker worden, wat de zorgen om de toekomst weer aanwakkert. Dat is dan ook wat me zo doet twijfelen. Kids worden alleen maar duurder als ze ouder worden. Voor m'n man ligt er een kans om in functie omhoog te gaan volgend jaar. Dat zou wel heel fijn zijn en hoop daar stiekem echt heel erg op. Ik werk 22uur in de zorg. Daar ligt nog wat ruimte en zie ook wel mogelijkheden om een functie omhoog te gaan als het nodig is. (Kies ik nu bewust niet voor) Man en ik zijn ook met weinig geld opgegroeid maar kwamen nooit iets tekort. Mijn kids zullen ook niets tekort komen. Het is maar net hoe je er als ouder mee omgaat.. ik ben alleen iemand die wel snel beren op de weg ziet
@Lisanne1811 Helemaal mee eens! Tweedehands is helemaal niks mis mee. Wij hebben ook alles tweedehands, was wel noodzaak, maar vind het heerlijk om spullen op te knappen met bijvoorbeeld een blik verf en tierelantijntjes van de Action. Ook met een goed gevulde pinpas zou ik dat doen. En zoals ik al eerder schreef... Naar het bos, picknick kleedje mee en kids heerlijk laten ravotten vinden we heerlijk! Gister toevallig nog een moestuin-kweekbakje voor 2 euro meegenomen voor mn oudste zoontje. Zit een kwast, verf en een stickervel bij om zelf te versieren. Hij is daar heel de middag mee bezig geweest. Kan geen dure playstation tegen op hoor!
Dus maak je niet druk! En qua hobby's zijn er ook zat goedkopere dingen te vinden die heel leuk zijn. Misschien kunnen ze niet alledrie op muziekles en paardrijden, maar er is zoveel leuks.
Ik denk juist dat je heel verstandig bent dat je er zo over na denkt en alles op een rijtje zet. Immers hoeven wij hier van het forum straks de zwemles etc niet te betalen van jouw kinderen. We kunnen alleen maar zeggen hoe wij er in staan.
Dit is precies wat ik zou zeggen... Tuurlijk herken ik je twijfels. Wij hebben die ook gehad. Maar uiteindelijk komt het vanzelf wel op zn pootjes terecht. Financieel waren wij ook bang dat we het niet zouden redden. Onze derde is momenteel al 2 en ik moet zeggen, financieel is het haast niet te merken (het is maar net hoe duur je alles zelf maakt... denk aan kleding/schoenen. Ook wij waren bang spijt te krijgen als we er niet voor zouden gaan.... Maar hey onze derde is er al ... en we hopen spoedig zwanger te mogen worden van een 4e.
Niemand kan in de toekomst kijken stel je zou nu financieel er goed voor staan kan dat alsnog over 5 jaar veranderen je hebt daarmee nooit zekerheid. Dingen als sport en dergelijke zijn denk ik dingen die wel goed komen misschien heb je over een aantal jaar wel ineens veel meer financieel te besteden je hebt daarin nooit garanties Ik zou dus luisteren naar je gevoel juist om achteraf geen spijt te krijgen!