Ja ik heb dus een zeikbuur die nergens tegen kan en overal over mekkert. Maar ik snap ook goed dat jij hier gek van wordt. Weet eigenlijk niet zo goed wat je netjes kunt zeggen erover.
Ik zou geven en nemen. Je relatie is goed, zij doet dingen voor jullie en jullie nemen dat graag aan. De opmerkingen zou ik daarom laten gaan, ze bedoelt het goed, en een ruzie is het laatste wat je wil denk ik. Opeens in jullie woonkamer staan zou ik ook echt niet prettig vinden. Daar mag je best afspraken over maken vind ik.
Ik denk dat zij meer is dan een buurvrouw. Ze past regelmatig even op voor je, helpt besta vaak met van alles enz -> hiermee betrekken jullie haar eigenlijk al bij het gezin. Dan is de drempel tussen 'even oppassem op kind en aangeven dat ie moet opletten met die stoel' en 'door de heg aangeven dat ie moet opletten' heel vaag. Als je de relatie zo wilt houden zou ik niks zeggen. Als je meer afstand wilt van haar kant, dan moeten jullie eerste stap zetten en zelf meer afstand nemen in het vragen van hulp.
lastig, je weet natuurlijk nooit hoe erg ze op haar teentjes getrapt zal zijn als je er wel wat van zegt en dan maak je het misschien erger het zal nu natuurlijk erger zijn omdat het mooi weer is en iedereen veel buiten is maar ik zou beginnen om het contact wat oppervlakkig te houden want hoe ik het lees weet ze best veel van jullie... ze hoeft helemaal niet te weten dat je weer bent gaan werken etc etc gewoon hoi en doei en verder niet
Ik lees eigenlijk geen schokkende dingen, denk dat ze het goed bedoeld allemaal. Ze klinkt als een vrouw die zelf verder weinig omhanden heeft en erg geniet van jullie kinderen. Het enige waar ik wel een probleem mee zou hebben, en dit ook zou zeggen tegen haar, is het opeens binnen staan bij jullie. Dat zou ik niet accepteren. De rest valt voor mij in de categorie 'ene oor in, andere oor uit'. Ik denk ook niet dat je dat haar krijgt uitgelegd of kunt veranderen. Aard van het beestje, als je er verder een goede buur aan hebt is het een beetje geduld hebben.
Dat geeft toch niet dat ze dat weet? Ik ben blij dat ik wat diepgaander contact heb met mijn buren dan enkel hoi en doei. Als je geen behoefte hebt met contact met je buren, prima natuurlijk, maar wat meer contact loopt niet gelijk uit de hand.
Ik denk dat ik het zou accepteren, maar niet zonder duidelijke, nette opmerking. Maar verder zou ik het denk ik maar voor lief nemen, want ze doet ook veel voor jullie. Af en toe van je afschrijven van zo'n irritatie kan al flink opluchten.
normaal gesproken niet nee, maar TS geeft aan dat ze haar bemoeizuchtig vind dan kan je beter wel wat afstand houden vind ik
Ik zou hier heel duidelijk in zijn En duidelijk aangeven als u niet aan het oppassen bent zou het fijn zijn als u zich er niet mee bemoeit
Het is inderdaad allemaal heel erg lief maar vraag me af hoeveel van jullie het oké zouden vinden als je buurvrouw te pas en te onpas je huis binnen komt wandelen. Hoe lief en behulpzaam ze ook is dat is wel grensoverschrijdend vind ik. Over de rest zou ik ook zeggen adem in en adem uit. Hoe moeilijk dat het soms kan zijn Mijn buurvrouw is ook de makkelijkste niet (ik vind het eerder asociaal eigenlijk) Ze mengt zich bijv wel eens in een gesprek van ons als wij in de tuin zitten. Nu zijn dat uiteraard geen boeiende gesprekken maar ik negeer het gewoon. En dat gaat al beter haha.
Opmerkingen als 'ik hoor hem huilen' zou ik enkel beantwoorden met 'ja ik ook' Gewoon duidelijk maar beleefd antwoorden. Dat ze ineens binnen stond, daar zou ik haar later wel op aanspreken. Dat het lief is dat ze wilt helpen, maar dat je die hulp dan wel zelf komt vragen of iets in die trant..
Oh ik kan écht niet tegen mensen die over de schutting een gesprek met ons willen hebben, of reageren op een gesprek van ons. Ik ben erg gesteld op mijn privacy, zou het ook niet kunnen waarderen als mijn buren hier zo in huis zouden staan. Het zijn beste mensen hoor maar ik heb daar totaal geen behoefte aan.
Na je verhaal te hebben gelezen kom ik tot de conclusie dat het inderdaad hele lieve behulpzame mensen zijn. Die kunnen echt goud waard zijn. Kunnen, omdat ze niet over jullie grenzen heen moeten gaan en dat doen ze op dit moment wel. Het lastige is alleen dat ze zich daar niet van bewust zijn, omdat jullie de grenzen niet kenbaar hebben gemaakt. Hoe jullie doe grenzen kenbaar moeten maken zonder de band negatief te beïnvloeden kan best lastig worden.....ben ik bang. De goedbedoelde opmerkingen zal ik denk ik voor lief nemen. Ene oor in andere oor uit. Wel zou ik aangeven dat ik het niet fijn vind als ze ineens binnen staat.
Veel dingen zijn ook een beetje de leeftijd denk ik. Vaak verliezen wat oudere mensen ietwat de remmingen en vertonen dan lichtelijk grensoverschrijdend gedrag. Daar komt bij dat de jongere generatie wat meer op zichzelf is als dat de meeste ouderen waren op deze leeftijd. Opmerkingen zoals over zelf werken e.d. Wist mijn oma ook al duidelijk te melden toen ik op mijn 16e mijn eerste vriendje kreeg (nu mijn man overigens). Ik zou heel duidelijk op het moment zelf aangeven dat je iets niet als prettig ervaart, als hetbecht over je grenzen gaat (zoals buuf die binnen staat), anderszijds ook benoemen wat je wel waardeert en soms ook dingen voor de goede vrede over j eheen laten gaan.