Trouwens... Ik hab bij mijn eerste terugplaatsing de hele 2 wachrweken ongibuikpijn, zeurende lage rugpijn en schoonmaakwoede, ik was zeker dat ik zwanger was..Maar 1 dag voor de test in het ziekenhuis, werd ik ongesteld. De tweede terugplaatsing met een cryo embryo (die zat in de koeling) had ik alleen wat gemene steekjes, voor derest helemaal niets..Maar ik werd niet ongesteld, was er weer van overtuigd zwanger te zijn..niet dus..de progestan had mijn menstruatie uitgesteld.. Nu mogen we vrijdag testen i´n het ziekenhuis, ik heb vorige week 3 dagen een ongibuikpijn gehad, mmaar sinds dien...niks noppes nada! Ik ben in een eerder relatie ook zwanger geweest, toen kreeg ik pas mijn klachtjes rond de 9 a tien weken.. Kortom..het zegt allemaal niets...gewoon afwachten..
Eindelijk een beetje positief nieuws! hoewel de zuster niet in een "hoerastemming" was zei ze, kon ze ons een beetje voorzichtig feliciteren. De wwek dat we niet zo goed nieuws kregen heeft echt zoooo lang geduurd! nu de nieuwe echo, het ene vruchtje wordt echt niets meer want er was niets gegroeid maar het andere klopte nog steeds goed en regelmatig en.........hij was ineens 8mm gegroeid! ze (en wij ook) zag hem zelfs opeens bewegen. Na deze echo moest ik bij de hoofddokter komen en ze las het dossier en was zeer tevreden en zei dat we maar moesten gaan genieten want gaat helemaal goed komen. Hij was zo gegroeid en bewoog en een goed hartritme. Toch vind ik het allemaal heel erg eng en spannend, steeds weer bang zijn om slecht nieuws te horen of wat dan ook. Maar we moeten toch proberen er van te genieten. Volgende week weer een echo ik lat zeker weer iets va me weten. Grts
Nou dames, het heeft niet zo mogen zijn! Vandaag in het zh geweest en ik wist meteen dat er iets niet klopte, en inderdaad het hartje klopte niet meer. Ik zou nu bijna 10 weken zijn. Dit is echt een heel groot verdriet, na al die jaren eindelijk zwanger en nu toch weer niet. Ik was pas jarig geweest en dit was wel het mooiste kadootje wat ik kon krijgen, de dokter was toen heel positief dus hebben we voorzichtig onze ouders ingelicht die natuurlijk door het dollen waren voor ons. Maar helaas.....ik ben kapot van verdriet en natuurlijk mijn partner niet vergeten die ook doodongelukkig is op het moment. Ik moet nu wachten tot maandag dan gaan we bespreken wat we gaan doen, ze hebben pillen en anders moet het met een curretage. Ik hoop niet dat dat schade kan brengen want als ik alles weer op een rijtje heb wil ik gewoon weer door. Nou meiden ik ga het even rustig aan doen en proberen het te verwerken. Grts
Ik heb gelukkig ook nergens last van...behalve van groeiende borsten die een beetje gevoelig zijn...maar veder voel ik me kip lekker
lieve lieve Spacey wat afschuwelijk voor jullie! Ben je zo ontzettend blij en wordt het dan nog afgenomen. Het is gewoon niet eerlijk. Ik wens jullie heel veel sterkte! Liefs
Spacy, wat erg! Sterkte! Ik zag gisteren deel 2 van een documentaire "Make me a baby", en daar zei die vruchtbaarheidsspecialiste dat vrouwen die misselijk zijn tijdens de zwangerschap minder vaak een miskraam krijgen dan vrouwen die geen last van misselijkheid hebben! Ik schrok er wel een beetje van!
heb bij geen van mijn zw.schappen last gehad van misselijkheid! volgens mij zegt het niks hoor! heb 1 gezonde dochter!