Hier is dat zo, ik betaal niet extra voor mijn restafval, maar moet het wel zelf wegbrengen. Ik moet zeggen, het stimuleert mij niet. Sterker nog, ik ben juist makkelijker. Op een paar meter afstand heb ik een reuze kliko, waar ik op ieder moment wat ik kan gooien om er vanaf te zijn. De papier, gft en pmd kliko's kan ik alleen op één bepaalde dag als ik aan het werk ben (en 's ochtends haast heb), aan de weg zetten. In mijn geval ben ik juist minder goed gaan opletten wanneer de dag is om de kliko's te laten legen, want als de kliko vol zit, kan het altijd nog bij het restafval. Voorheen, in een andere woonplaats, had ik nog een vierde kliko, voor restafval. Die werd maar eens per vier weken geleegd. Toen deed ik veel beter mijn best om het afval volledig te scheiden, want met drie kinderen volledig in de luiers, zat die restafvalkliko al vreselijk snel vol. Betalen per zak restafval zou mij wel meer stimuleren, dat ben ik dan wel weer met je eens.
Nee, ook dan niet. Ik zie het niet als erop gokken, maar meer erop vertrouwen dat het goed gaat. Tot nu toe is dat ook zo gegaan, maar dit zegt niets voor de toekomst. Komt ook wel voort uit het geloof hoor. Wij kunnen in die zin niets voorkomen. Ook zou ik er niet veel mee bereiken. Oke, die ernstige ziekte is dan uitgesloten, maar dan worden ze geboren met bv zuurstof tekort en lopen een hersenbeschadiging op. Voor mij zou het dus ook geen rust geven, snap je?
Dom van die arts inderdaad. Ik kan me je gedachtengang heel goed voorstellen hoor. Zowel het ontkennen als je houding tegenover je laatste zwangerschap. Die ontkenning herken ik. In mijn mans familie zijn het vooralsnog allemaal vrouwen die de ziekte hebben, of in ieder geval waarbij het zich uit. Onze teruggeplaatste, en dus gezonde, embryo’s zijn allebei van het mannelijk geslacht. Ik maak mezelf dus wijs dat mannen minder vatbaar zijn of geen kenmerken krijgen ofzoiets. Waarschijnlijk flauwekul en allemaal toeval maar ik hou me er wel mee staande. En mbt een zwangerschap had ik het tegenovergestelde. Nadat we al pgd hadden gedaan voor onze oudste werd ik op een gegeven moment niet ongesteld. Ik was net gestopt met borstvoeding en twijfelde nog over het soort anticonceptie. We gebruikten wel condooms maar ja, wie weet... Ik vond het zo erg dat ik zwanger kon zijn. Hoe kon ik aan dit kind uitleggen dat we zoveel moeite hadden gedaan om zijn broer gezond op de wereld te zetten en dat hij/zij misschien wel ziek zou zijn omdat zijn ouders onvoorzichtig waren geweest? Gelukkig was ik niet zwanger maar had ik “slechts” een cyste op mijn eierstok. Ook niet leuk maar wel opgelucht. Sindsdien zijn we een stuk voorzichtiger.
ik snap je wel. Ik ben zelf ook gelovig. toch zou ik, wanneer ik in deze tijd aan kinderen zou beginnen er denk ik zelf nu wel voor kiezen.
Erop vertrouwen dat het goed komt? Jaja... dat deden wij ook tot we de uitslag hoorden. En kun jij je kinderen dan nog recht aankijken of ‘s nachts lekker slapen? Om ze daarna, als gezonde ouder zijnde, ze te zien aftakelen? Die blik in de ogen van mijn schoonmoeder toen ze erachter kwam dat ze de ziekte aan haar zoon had doorgegeven gun ik niemand. En zij wist niet eens dat ze die ziekte had.
Dit topic heeft alles. Ook een aantal discussies waar ik veel nieuwe inzichten door krijg, bijv de genderneutraal discussie.
Ik heb even gemist dat er bij jou ook een ziekte meespeelde. Dan was mijn post misschien niet geheel gepast. Maar je zegt dat je er niet voor zou kiezen. Ook niet als je het wel van tevoren wist?
Atheïsme betekent letterlijk 'zonder God'. Over het algmeen ontkent het atheïsme wel degelijk het bestaan van God. Maar jij bent blijkbaar meer een agnost.
Sorry ja beetje lomp verwoord. Alhoewel ik me afvraag waar hij anders zit Ik kan juist door die complexiteit niet geloven dat iemand het heeft bedacht.
Kijk dat is een realistischer tijdsbestek, maar dan is het nog veel werk binnen die tijd. Daarnaast gaat de evolutie nog steeds door. Ik kan dat niet rijmen met de tekst over de schepping.
Voordat de ziekte openbaar kwam wisten we het niet, maar ik was toen nog jong ik wist er dus wel vanaf toen ik zwanger wilde worden. Maar ik heb er dus bewust voor gekozen om er niets mee te doen. Niet bij mezelf, niet tijdens het zwanger worden en niet tijdens de zwangerschap.
Ik vind t zo lastig in die boem te geloven. Hoe doet niets opeens boem? De evolutie erna vind ik wel heel aannemelijk.
Ik hoop voor je dat het nooit nodig zal zijn! Ik zie het alleen dagelijks in mijn werk: de meest vredelievende man/vrouw kan veranderen in een onmens zodra hij of zij gekwetst wordt door diegene waar je het meest van houdt. En voor je kinderen ga je (meestal) door het vuur. Ook op de ‘verkeerde’ manier en ook op een manier die je misschien wel helemaal niet van tevoren van jezelf had gedacht. Helaas...
Zeker, staan absoluut interessante dingen tussen. Vond het plaatje gewoon passend voor een aantal mensen