Kinderen waren 3 jaar oud. Hebben alles meegekregen. Toen zei men dat ze het zouden vergeten en hulp niet nodig was. Helaas heeft vorig jaar alles wel zijn tol geëist bij mijn zoontje. Hij heeft weten we ondertussen een PTSS en angststoornis opgelopen en wekelijks therapie hiervoor sinds februari 2017.
Helaas, verschillende keren moeten bellen. 1e x vrouw gevallen in de bakkerij waar ik toendertijd werkte. Ze had haar heup gebroken 2e x hartstilstand kind op het werk (Meervoudig gehandicapt kindje) 3e x voor de buurman had een hartstilstand gekregen in de straat.
Het laatste weekend in ons oude flatje, omdat mijn buurman bloedend, in alleen een korte broek en bewusteloos op de trap hing/zat. Hij reageerde helemaal nergens op. Werd uiteindelijk nog een heel gebeuren met de buurman die opeens “helder” en klaar wakker was en dus half naakt, bebloed en hysterisch over straat ging lopen. Mijn vriend er maar achteraan en hem in de buurt houdend tot de politie arriveerde..... Blij dat we daar weg zijn
2x, 1 keer toen ik een ongeval zag gebeuren (zo'n 45 km wagen werd weggemaaid door een andere auto en belandde op zn kant op straat) en 1 keer in ons oude appartement. Brandalarm en rookmelder ging af bij de buurman en hij was niet thuis. Toen ik brandlucht rook direct gebeld. Er bleek iets op het fornuis te staan, ze waren gelukkig op tijd.
Ja, helaas wel. Mn moeder kreeg toen ik 16 was een hartaanval. Ik was er als eerste bij. Helaas was de ambulance te laat.
1e keer opdracht gegeven om ambu te bellen toen ik 15 was. Werd iemand voor mijn neus geschept door een auto. Is gelukkig goed afgelopen. Maar dit spookt nog maandelijks door mn hoofd en vind dat kruispunt nog steeds eng. En 1x opdracht gegeven om ambu te bellen voor mezelf. Had nabloeding na mn bevalling en was alweer thuis. Vk zou er pas na en half uur zijn en dat moesten we eerst maar afwachten. Man en ik keken elkaar aan en zeiden beide meteen, bel de ambu maar. Had dat half uur wachten namelijk niet overleefd! Ambu was er binnen 5 minuten (denk dat ze net de 3 min aantikte). Nog altijd dankbaar voor kraamhulp die meteen ambu belde en handelde tegen advies van vk in. En dat ze daarna het huis en bed schoongemaakt heeft was echt een gruwelijke bende, bed zat onder, handdoeken onder. En moest naar beneden lopen, nou je snapt wel hoe het eruit ziet als je leeg loopt....
2 keer 1e keer nadat ik mijn zus in haar flatje had gevonden na een zelfmoordpoging. 2e keer kreeg een collega een hartaanval. Gelukkig beide goed afgelopen.
Sommige van jullie hebben echt verschrikkelijke dingen mee gemaakt . Bellen voor jè eigen kind of ouder lijkt me het ergste wat er kan gebeuren. Ik wens jullie zoveel sterkte toe om dit een plaatsje te geven .
Helaas al vaker.... De 2 die me nog nachtmerries bezorgen zijn, Voor mijn zoon die een anafylaxtisch reactie kreeg hij was benauwd en de epipen hielp niet goed. Toen de ambu er was werdt hij blauw, we zijn met gierende banden naar het ziekenhuis gereden. Gelukkig is het goed gekomen En een keer voor mijn vaders die een hartinfarct had. Dat is gelukkig ook goed gegaan.
Een keer toen mijn zoontje verbrandde (ok, ik schreeuwde naar mn moeder dat ze het moest doen). Tranen springen nog in mn ogen als ik er aan terugdenk (alles is goed nu). En een keer voor een hele gevaarlijke verkeerssituatie
Zo ie zo in mijn werk diverse keren (zorg) Verder een keer voor een reanimatie terwijl ik bezig was met reanimeren En een keer voor een man die een toeval had gehad en in zijn deuropening zat te roepen.
Ik ben overigens ook een keer heel goed geholpen door 0800-8844 toen mijn verstandelijk beperkte tante vermist werd
2 keer. 1 keer toen ik aan spookrijder zag rijden. En 1 keer toen een kindje op mij werk zijn arm had gebroken, en continu weg viel.
jep vorige week.. Kreeg zelf een ongeval met de auto en kon ter nauwenoods vrachtwagens en auto's ontwijken.. maar kon geen kant meer op door 2 klapbanden. Stond IN een onoverzichtelijke bocht (zonder vangrail of bermstrook) waar ze met 100km/u langs me heen reden. Heb ruim 40min. moeten wachten op hulp van politie.. Had gelukkig hulp van 1 omstander gekregen en die heeft mij in veiligheid gebracht.. Heb echt engeltjes op mijn schouder gehad want 90% overleefd dit niet! En geloof mij.. wat was ik bang voor mijn leven maar ook voor mijn ongeboren meisje.. Nu helaas angst om in een auto te stappen maar ontkom er door werk en zwemlessen kids er niet aan.. maar dan breekt echt paniek uit bij me
Ja jaren terug omdat een toemalig vriendin mij belde dat ze een overdosis medocatie had genomen.( met als bedoeling een einde aan haar leven te maken) In de auto gestapt en toen direct 112 gebeld
Sowieso een keer toen vlak achter ons huis een auto in de fik was gezet. En ik dacht een keer toen vrouw in de winkel waar ik werkte een cva kreeg. Maar kan ook dat collega gebeld heeft en ik telefoon heb overgenomen (heb medische achtergrond).