Voor het overlijden heb je toch ook een levensverzekering? Althans wij wel. En wat betreft studeren, daar hebben we dan wel een aparte spaarrekening voor, zal vast niet genoeg zijn tegen de tijd dat ze gaan studeren maar het opstapje is er in ieder geval. Er vallen altijd regelingen af te spreken met bijvoorbeeld een verzekering, ik weet ( wederom uit ervaring ) dat bijvoorbeeld het CZ erg coulant is en altijd open staat om samen te kijken naar hoe je bepaalde rekeningen in termijnen kan betalen. Dus ja, ook ik leef op die manier zoals @Riverdale87 dat ook doet '' Geniet nu want morgen kan het voorbij zijn '' wat heb je aan een hoge spaarrekening als je morgen komt te overlijden? Ik kan niet zo goed in het '' Wat als '' leven.
Dat hebben wij ook inderdaad voor de kinderen. We sparen voor hun maar mochten ze rond hun 18e losgeslagen zijn en alles opmaken en uitgaan, drugs, alcohol of weet ik veel wat dan krijgen ze geen cent. En ja dit is het uiterste van het uiterste maar goed, het kan.
Maar dat kun je dan toch van je buffer betalen? Misschien naïef maar ik ben echt nooit op het idee gekomen om me daarvoor te verzekeren. Niet omdat ik nooit wat meegemaakt heb. Mijn vader is jong overleden maar hij had gelukkig ook voor een goede buffer gezorgd waardoor mijn moeder probleemloos de begrafenis kon betalen en ook nog een flink bedrag over had om de jaren daarna te voorzien in onvoorziene kosten en we in ons huis konden blijven wonen al was het nog niet volledig hypotheekvrij.
Ja voor mij is dat inderdaad de norm. Voor ons is dat ook telkens de grens geweest voor we een stap namen als samenwonen, trouwen, huis kopen, kinderen krijgen etc. Omdat sparen nou eenmaal makkelijker gaat voordat je vaste lasten en kinderen etc. hebt. Dus als wij onze spaarrekening in 1 x nodig zouden hebben nu zou ik het ook lastig vinden om weer aan ons minimum te komen maar dat zou voor mij wel prioriteit hebben. Vooral omdat ik me verantwoordelijk voel voor mijn kinderen, dat die niet in 1 of andere rotsituatie komen doordat ik mijn geld liever uitgaf dan het opspaarde zeg maar.. Nogmaals, iedereen moet dat zelf weten maar zo zie ik het.
Daar ben ik het niet mee eens. Ik ben voor het hebben van een buffer hoor, maar dat het belangrijker is dan leuke dingen doen vind ik niet. Dan zit je daar op de bank met je buffer op die andere bank ( ) maar je doet nooit iets met je partner en je kinderen. Je kunt niet op vakantie want je buffer... Je kunt niet uit eten want je buffer... En natuurlijk kun je ook genieten van goedkope of gratis dingen zoals een fijne wandeling of met een kinderen naar de speeltuin gaan maar als ik verder niks zou kunnen doen zou ik daar serieus ongelukkig van worden. Daarnaast heb ik iets te vaak meegemaakt dat het leven heel kort kan zijn. Dan ga je misschien wel wat anders denken. Ik ben dus voor een gulden middenweg.
We hebben een levensverzekering die er voor zorgt dat de hypotheek dusdanig ingelost wordt, zodat wij beiden nog een flinke poos kunnen blijven wonen. Ons mmm verhaal heeft veel geld gekost, geen stuiver hoeven lenen. Ik ben dan wel geen kostwinner maar een halfjaar ww heeft me geen druppel zweet gegeven. Ik pas mijn uitgaven aan op de inkomsten. Voor de kinderen wordt gespaard, dit tel ik niet eens mee in mijn buffer. Ik heb net zo goed alles geregeld maar wat heb je aan geld als je het maar op de bank laat staan?
Is er nog iets wat die mensen wel mogen? Ik had 3 katten toen ik nog alleen was en zorgde goed voor ze en als er dierenartskosten waren dan vrat ik wel een week droog brood. Ik heb trouwens WAO.
Ik denk eigenlijk ook dat je mening over sparen/lekker leven heel erg bepaald wordt door je verleden en wat heb hebt meegemaakt. Als je van dichtbij de ellende van schulden hebt gezien zul je misschien de keuze maken om altijd een buffer op de bank te hebben en ook om daar dingen voor op te offeren. Ik heb op jonge leeftijd verschillende mensen verloren (vriendinnen van 17 en 19 en mijn broer van 25). Ook is mijn man ziek waardoor de kans groot is dat hij hulpbehoevend wordt en relatief jong overlijdt. Ik wil nu als gezin van elkaar genieten voordat dat niet meer kan. Dat vind ik dus belangrijker dan een enorme buffer op de bank. Al kan ik me er in vinden dat dat wel handig is. Voor dingen als overlijden en arbeidsongeschiktheid zijn we overigens verzekerd en voor de kinderen wordt gespaard. Ook toen we niet konden sparen ging het geld van de kinderbijslag naar hun spaarrekening. Dat geld is bedoeld voor hun studie.
@Paardenbloem, deels ben ik het met je eens. Echter, aan de andere kant, voor mijn werk heb ik regelmatig dienst op de seh. Hoe vaak we daar niet zien dat zowel "jong" als "oud" daar binnengebracht wordt, om uiteenlopende redenen en er nooit meer levend weggaan, begin ik ook steeds meer in te zien dat het ook belangrijk is om NU te genieten van wat je hebt. Je kunt het nu eenmaal niet meenemen je kist in (kan wel, maar wat moet je er daar nog mee ) Ken je het liedje van Marco Borsato "als er nooit meer een morgen zou zijn"? Dat speelt tegenwoordig meer en meer door mijn hoofd. Ik ben dus, net als @Novastar en @Riverdale87, voor de gulden middenweg.
Ik weet vanuit persoonlijke situatie dat dat niet altijd kan. Soms heb je gewoon pech, raakt het kleine beetje spaargeld dat je hebt op en gebruik je al altijd budgetoplossingen. Als je op een inkomensgrens zit, betaal je overal vol voor en de subsidies die je krijgt, zijn zo minimaal dat je ze niet eens zou missen (huursubsidie van 1 euro per maand, dat soort bedragen). Natuurlijk is dat in de meeste gevallen echt niet zo en ook ik heb het tij weten te keren, maar dat was zeker niet makkelijk en er zijn zoveel situaties waardoor mensen buiten hun eigen schuld om geen geld kunnen wegleggen om te sparen. Goedkoper wonen is niet altijd mogelijk, ook al zou je willen. Vakanties zijn een luxe en een fiets is je beste vriend omdat ov te duur is. Dus ja, je mening valt zeker onder impopulair, want je kunt niet in de situatie van een ander kijken. Ik ken namelijk meerdere mensen die in moeilijke financiele situaties zitten buiten hun eigen schuld om. Ze hadden het niet kunnen voorkomen en sparen is iets wat niet mogelijk is, want dat betekent gewoonweg niet kunnen eten (en dat is toch echt een eerste levensbehoefte). Luxe artikelen gebruiken die mensen alleen als het op of overdatum is. Dan wordt het extreem goedkoop of gratis weggegeven. Ik zou willen dat het voor iedereen zo makkelijk is als jij omschrijft, maar dat is het helaas niet
Ik snap je punt. Gelukkig hebben wij, vind ik, een hele goede balans gevonden tussen sparen en genieten (leuke dingen doen/geld uitgeven).
Toch denk ik dat de mensen die echt moeten kiezen tussen eten kopen of sparen de uitzonderingen zijn.
Ik vind dat kinderen tegenwoordig teveel met fluwelen handschoenen worden aangepakt. Er is niks mis met werken voor je centen en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen dingen. Tegenwoordig word ze met alles de hand boven het hoofd gehouden. "Mijn kind doet dat niet"
Het is fijn dat in jullie gezin, beide opties tegelijkertijd uitgevoerd kunnen worden. In dat van ons ook. Maar niet met €500 of meer per maand tegelijk. We hebben een buffer waar ik me prettig genoeg bij voel om te kunnen slapen en ook nog leuke dingen te doen/kopen. Maar ik weet dat er genoeg gezinnen zijn, waar ze al "blij" mogen zijn als 1 van die opties tot de mogelijkheden behoort. En dan bepaalt de manier waarop men in het leven staat, wat er zwaarder weegt.
Ik vind het geen gezicht als je zo'n klein meisje ziet met 3 plukjes haar waar een iniminie staartje in geknoopt is. En superleuk die kleine karretjes in de supermarkt maar waarom neem je zelf een grote kar en je kind een kleine terwijl je maar 5 boodschapjes hebt? Dat neemt hartstikke veel ruimte in beslag bij de kassa en sta ik zomaar lang te wachten tot ik ook mijn boodschappen op de band kan zetten terwijl de band dan alweer bijna leeg is...
Dat is heel fijn dat jij dit ervoor over had, maar geloof me, dit heeft de meerderheid niet. Ik zie dit dagelijks als dierenartsassistente.. Mensen hebben veel minder voor hun dier over, ook de mensen die het wel kunnen betalen.. Zodra het dier geld kost moet het maar dood. En er zijn heel veel mensen die het echt niet kunnen betalen, en dat je dan 1 kat hebt, ok.. Maar hoeveel ik er wel niet zie met 5 katten en 3 honden, en dan zodra er iets mankeert: oh nee, maar daar heb ik geen geld voor.. En als er dan uiteindelijk 1 dood is gegaan, weet je wat die mensen dan doen? 2 nieuwe kittens gratis van marktplaats halen.. Maar als die dan ziek blijken te zijn (goh?), dan hebben ze geen geld voor behandeling.. Dus ja, ik pleit ook voor een inkomensgrens voor het dierenbezit.. Het liefst ook een basiscursus dierenverzorging, maar dat is een ideaalbeeld helaas.. Ter aanvulling: er zijn gelukkig ook heel veel baasjes die wel het beste met hun dier voorhebben hoor. En er zijn ook een aantal mensen met een laag inkomen die toch elke week iets bij elkaar schrapen om de medicatie voor hun dier te halen.. Maar toch, mocht er met die dieren iets ernstigs zijn, en je hebt een rekening van een paar honderd euro, dat kan gewoon niet..
Ik zou het graag met je eens willen zijn, maar ik ken helaas meerdere mensen waarbij dat niet zo is. Vaak door domme pech of externe invloeden (oplichting boekhouder, die in de cel zelfmoord pleegde, dus dan komt de belasting het geld bij de mensen halen en hebben ze jaren een schuld af te betalen, een ander is gedeeltelijk arbeidsongeschikt en moet met een minimaal inkomen rondkomen, ook al werkt ze zoveel uren als ze kan, een alleenstaande moeder van 2 kinderen met een hufter als ex die weigert de alimentatie te betalen, zij in een sociale huurwoning, hij in een kast van een huis, maar investeren in de kinderen weigert hij en alles, maar dan echt alles komt op haar neer). Allemaal situaties die ervoor zorgen dat je voor sparen eerste levenbehoeftes moet laten varen. Ik ken ook mensen die gewoon te duur op vakantie zijn gegaan, perse een auto willen terwijl werk ook met ov/fiets goed te bereiken is of een stel zijn waarbij 1 weigert te werken. Die kunnen de situatie wel degelijk veranderen natuurlijk