Vooropgesteld: jij weet niet uit welke situatie ik kom en hoe zwaar wij het hebben gehad als kinderen en als gezin. Ik zeg alleen dat ik vind dat als je je het niet kunt veroorloven, je je inderdaad alles moet ontzeggen. dat heet 'de tering naar de nering zetten'. Anders werk je jezelf nog verder de problemen in. Ik weet ook niet zo goed waarom je valt over 10.000 euro. Laat het 9.000 euro zijn. Laat het 50.000 euro zijn. Het gaat om het financiele gedrag en de financiele volwassenheid van mensen, niet om de exacte bedragen.
Ik zeg niet dat zorgen voor een hoger inkomen eenvoudig is, ik zeg dat het noodzakelijk is als je niet rond kunt komen. Dan moet ofwel je inkomen omhoog ofwel je uitgaven omlaag. Ik zeg absoluut niet dat het eenvoudig is, of leuk, of dat mensen dit graag willen horen. Ik zeg alleen dat het in de basis redelijk simpel is. Je kop in het zand steken, hopen dat er niets mis gaat en hopen op betere tijden is een slechte strategie. Ik zeg trouwens niet dat jij dit doet of hebt gedaan hoor, is een algemene opmerking n.a.v. jouw opmerking dat het lastig is om te zorgen voor voldoende inkomen.
En dan ga je werken en ben je afhankelijk van de kinderopvangtoeslag om het enigszins betaalbaar te houden...
Ik vind dat jij er wel heel makkelijk over denkt. Oprechte vraag : ooit zelf wel eens in zo'n situatie gezeten ?
Het ging om iemand die zei dat je als gezin minimaal 10000 euro moet hebben. Daar begon het mee. En verder buffer ja tuurlijk.
En je punt hiermee is? Dat je dan maar beter niet kunt werken en afhankelijk zijn van staat en man om krap aan buiten de schulden te blijven?
Helemaal mee eens. En ook dat je ze geen nee mag zeggen maar alles uit leggen ect ect. Soms is nee gewoon nee. En soms hoort er wel uitleg bij. Zeker mogen ze ook hun mening en inbreng hebben maar niet over alles hoeft gezamenlijk besloten te worden. Ik vraag me soms echt af hoe sommige kinderen later gaan functioneren....als ze nooit nee hebben gehoord en altijd maar gewend zijn overal over te mogen (mee) beslissen
Dat kan idd. Die spaarpot komt vrij zodra je huis verkocht is. En dan gaan ze kijken hoeveel er in die spaarpot zit en hoeveel er nog open staat. Het verschil daartussen krijg je op je rekening of moet je bijbetalen als je huis onder water zou staan..
Welke situatie. Dat je geen geld hebt om rond te komen? Jazeker. En toen ben ik er zoveel bij gaan werken (horeca, invalbaantjes etc) dat ik het hoofd ruimer boven water kon houden totdat ik mijzelf in een positie had gebracht (opleiding) waardoor ik daar niet meer in zou komen. Ik heb trouwens ook al gezegd dat het niet makkelijk is. Ik denk er ook niet makkelijk over. Maar ik denk wel dat het makkelijker is om excuses te vinden waarom het niet kan, dan actief een plan maken om een financieel wankele situatie aan te pakken. Dat vergt offers, hard werken en is niet leuk. En in mijn familie zijn er genoeg gevallen die het niet voor elkaar krijgen waarbij mijn man en ik bij moeten springen omdat ze anders financieel verzuipen. Ik ken alle excuses uit het boekje. Er is geen werk voor mijn vakgebied. Ze zoeken alleen maar jonge mensen. Anders ga ik alleen maar werken voor de kinderopvang. Als ik ga werken houden we netto minder over want dan vallen er x toeslagen weg. Ik heb die auto nodig want het openbaar vervoer is hier slecht geregeld. Ik kan geen opvang regelen. Ik kan geen opleiding doen want dan heb ik geen opvang.
Dat hoeft niet Maar ik weet wel dat mijn man en ik nu in een extreme luxe positive zitten en een uitzondering zijn. Dus daar heb je wel gelijk in.
Niet iedereen heeft smoesjes Mijn moeder deed ook alles , ging 40 uur werken. Was kostwinner bij ons thuis. Vind het alleen heel bijzonder dat als je ooit zelf zo'n situatie hebt gezeten ( waarschijnlijk door domme pech ) dat je er nog zo makkelijk over kan praten Je zegt wel steeds dat het niet makkelijk is enz... maar het komt echt heel anders over. Dat jij een buffer hebt van 10.000 euro is leuk maar dat is helaas niet voor iedereen zo. Maar dat jij dan vind dat mensen maar geen leuke dingen meer moeten doen enz .. omdat ze tot de laatste cent zouden moeten sparen om een buffer te hebben vind ik belachelijk. Dat jij je dood staard op die 10.000 moet je lekker zelf weten. Maar mensen kunnen ook heel gelukkig zijn met een buffer van 1000 of 2000 euro en zich daar prima mee redden.
En dat laatste stukje dat is waarom je er kleurde instaat. En dat is prima. Ik ben aan het scheiden ben 100% afgekeurd krijg een Wajong, ben zo alleen met 2 kids en onze hond, waarvoor als het nodig is ik bij mijn ex kan aankloppen als het echt duur word omdat wij hem samen gekocht hebben en we beide weten dat ik minder makkelijk even wat geld heb liggen voor zorg, maar ik ben thuis, ex heeft een eigen zaak is veel weg. Dus voor de hond het beste . Als iemand dit niet weet zien ze dus iemand die de ene dag kan lopenzonder krukken en in de tuin wat doet en 2 dagen later alleen als het noodzakelijk is in haar rolstoel de deur uit komt die met 2 kinderen waarvan 1 met extra zorg, wat je niet kan zien aan de buitenkant, maar wat wel zorgt in een jongentje wat veel geluid maakt, veel achter een computer zit omdat dat een van de weinige dingen is die zijn hoofd kan laten stoppen met aan 100 dingen denken, mij wel eens zal horen schreeuwen om hem te waarschuwen ( stop nu!!!!! Er komt een auto aan) of omdat ik anders niet doorkom in een driftbui en vastpakken word het erger van. Dus dan zal de gedachte zijn... ze kan wel lopen maar ze wil niet, ze werkt niet maar heeft wel een hond, ze zal wel een bijstands uitkering krijgen en niet willen werken, ze is aan de ene kant bezig met fluwelen handschoenen en aan de andere kant verbaal te hard. Etc etc .. je ziet en weet niet alles ....
3 weken handwas gedaan hier omdat ik net van baan was gewisseld en mijn buffer nodig had om de maand te overbruggen. Uiteraard ging op dat moment de wasmachine stuk. Overigens had ik toen nog geen kind. Zielig? Nee hoor. Volgens berekeningen van banken etc zou ik van mijn netto inkomen niet kunnen leven en ik kon geen duur vlees enzo kopen (maar daar houd ik niet eens van), maar ik kon mijn eten kopen, kleding (geen merk) als ik het nodig had etc. En in sommige maanden was het wat lastiger, maar niet onoverkomenlijk. Een wasmachine kun je op dat moment ook voor een paar tientjes tweedehands aanschaffen. Ik heb ervoor gekozen een goede nieuwe te kopen door even 2 weken extra handwas te doen
Wauw 1500 euro per maand opzij zetten. Doe er een €200 bij en dat is wat wij met 4en per maand te besteden hebben. Sparen is dan ook erg lastig. Rond komen lukt nu goed. Hebben helaas ook een tijd in de ww gezeten. Ik heb een ziekte die in Nederland niet erkend wordt en waarvan gezegd wordt dat je er prima mee kan werken. Wat helaas niet gaat tenzij ik niet meer voor mijn kinderen wil zorgen dan kan dat. (Keuzes maken is soms erg lastig). Dus al met al sparen zou heel fijn zijn maar hebben iedere euro hard nodig.
Over het werk en inkomen: ik vind het toch best zuur dat ik, in mijn ogen, onderbetaald wordt. Dat heeft niets te maken met 'goed onderhandelen', maar alles met hoe de lonen in mijn vakgebied gesteld zijn. Verder biedt het bedrijf waar ik werk ook heel wat andere dingen, dus het gras is elders echt niet altijd groener. Maar toch. Ik heb een masterdiploma, werk al sinds mijn 20e in datzelfde 'vakgebied', ben er ingerold, en mijn loon is echt bescheiden. In België werken ze ook niet met toeslagen, kinderopvang is wel goedkoper, maar als je een eigen woning wil, een auto voor de deur en knap wil eten, ben je mijn maandsalaris toch wel kwijt ja. Mijn man een beetje hetzelfde verhaal, qua opleidingsniveau en type job. Alleen het verschil is dat hij er geen genoegen mee neemt en nog een eigen zaak uitbaat. Ook daar komen een hoop kosten bij kijken (denk alleen maar aan de belasting en sociale zekerheid) en je houdt op het eind van de maand echt geen fortuin over, ook al werkt hij hard. Wat ik wil zeggen: werken loont, zeker, maar zou soms wat meer mogen lonen. Een beetje meer financiele armslag zonder een neus voor zaken te hebben (dat heeft niet iedereen) is gewoon heel fijn.