Oh ik wel hoor. Mijn man en ik hebben het er wel eens over als we zo'n survival programma kijken of expeditie Robinson of wij het een beetje zouden overleven. Dan mag mijn man het vangen en ik maak het dood en schoon en mag mijn man het weer grillen. Vegetariër moet iedereen zelf weten. Daar maak me niet druk om of iemand wel of geen vlees eet. Mijn neefje wil later graag vegetariër worden want nu mag dat niet van z'n ouders. Dat vind ik stom, waarom mag dat niet? Heb hem toen eigenlijk ook niet gevraagd waarom hij daar voor kiest, vanuit overtuiging of vlees gewoon niet lekker vinden bijv. Mijn andere neefje is flexitariër, hij is vooral bezig met gezond zijn en vind het niet nodig om elke dag vlees te moeten eten. Vind het voor hem wel fijn zijn ouders het wel respecteren en er rekening mee houden.
ik ben ooit 11 kilo afgevallen en pas nu al 12 jaar in 36/38. Het is niet makkelijk (zal ik nooit beweren en ik weet wat een worsteling het is!) (en de medische oorzaken sowieso uitgezonderd) maar het is WEL discipline hebben. Hoe vaak mensen mij “ongezellig” vinden of zeggen “nou neem nou eens een taartje, kun jij prima hebben!” “Waarom eet je geen ijsje?”” Waarom wil je nooit taart? Kom op zeg je hebt maat 36! Doe normaal snoep eens wat” Ja eh, hoe denk je dat ik zo kom? Als ik daar allemaal altijd aan zou toegeven zou ik niet meer in dat maatje 36/38 zitten hoor... is gewoon werken, ook voor mij!
@Zusterke , gelijk heb je! Een vriendin van me verzorgt thuis een obese vent van 200 kilo die in bed ligt. Zij verpleegt, verschoont, dient insuline toe en ontsmet zijn wonden. Hij kan zijn slaapkamer niet meer af. Zijn vrouw doet de hele dag boodschappen om hem te vreten te geven. Vreten ja in mijn ogen. Van mij mag de zorg daar gillend weg rennen en dan doet die vrouw maar de zorg. Achterlijk vind ik zoiets.
Nee zeker niet! Ik ken hele magere mensen die mega ongezond eten en zelfs dichtgeslibd zijn er door met alle gezondheidsrisico’s ten gevolg. Super slecht
Maar dames, er zit toch verschil tussen -/+ 10KG “te veel” en morbide obesitas. Sowieso. Een vriendin van mij is net zo lang als ik. Maar als ik haar gewicht zou hebben zou ik broodmager lijken.
Ja ik heb die maat altijd gehad (en 34), maar om deze maat te houden sport ik 3 keer per week, drink ik alleen thee, water en koffie zonder suiker en snoep en snack ik niet/nauwelijks. Als je mij die 20 kilo geeft weet ik zeker dat die er met mijn leefstijl weer af gaat. Het is niet dat het bij mij allemaal vanzelf in vorm blijft ofzo.
Ik zou niet zo streng zijn! Je bent net mama. Geef je lichaam en geest de tijd, het komt vanzelf! De eerste keer merkte ik na een jaar dat ik psychisch en fysiek weer mezelf werd. Nu bij de tweede is dat nu ongeveer (11 maanden) Je hebt een goed begin met jet wandelen en dat is voorlopig alles wat je moet doen hoor! Take it easy!
Als we het toch weer over overgewicht hebben, mijn overgewicht is mijn eigen schuld. Elk pondje ging door mijn mondje. Ik begin nu na een tijd sporten langzaam af te vallen. Als ik vaker naar de sportschool zou gaan zou ik sneller afvallen en als ik beter oplette waar ik mijn calorieën uit haal zou het helemaal vlot gaan, denk ik iig.. Helaas zit het er sneller aan dan dat je het er af hebt. Maar ik weet waar het bij mij aan ligt. Gewoon aan mezelf. Het gaat bij mij op mijn buik en heupen zitten. Dus nog even mezelf streng toespreken dat ik op z'n minst toch echt meer moet gaan bewegen..
Ik weet ook niet wat de beweegreden van de ouders is maar ik weet wel dat het dan voor de ouders goed nadenken is hoe ze de tekorten op kunnen vangen en compenseren. Ik ben ooit een jaar of vijf vegetarisch geweest echt ernstige tekorten. Ik at alleen nootjes en verder niks zeg maar. Toen weer vlees gaan eten en toen kwam het weer goed. Dus het kan ook zijn dat de ouders niet weten hoe ze het moeten compenseren? In de groei is het wel lastiger. Ik eet tevens heel weinig vlees nu, maar eet het wel, vooral omdat ik het ook lekker vind. Mijn man is jager, dus een hekel hebben aan vlees zou een beetje een scheve bedoeling worden in ons huwelijk Wij eten alle dieren die hij schiet, behalve vossen en kraaien. Buiten dat eten we soms ook kip varken en rund. Maar ik eet dus maar weinig, enkele keren per week.
Ik vind het soms best moeilijk om niet te streng te zijn en het een beetje los te laten. Deels omdat er in mijn omgeving best vaak gevraagd word “oh pas je nog niet in je oude kleding”. Maar ook omdat ik zo trots en blij was met mezelf dat ik destijds 25KG ben afgevallen. Soms voelt mijn lichaam als dat van een vreemde. Eerst weigerde ik ook nieuwe kleren te kopen omdat ik dan bang ben dat ik over een tijdje wanneer ik er klaar voor ben niet meer gemotiveerd ben om af te vallen. Maar inmiddels toch wat leuke jurkjes en broeken gekocht. Wel echt fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die deze “struggle” heeft.
Ik vond het gewoon lastig. Ik bedoel: moe, nieuw ritme zoeken, werken etc..daar had ik sporten en savonds salades maken niet zo in gefietst hoor! En trouwens met die vermoeidheid wilde ik vooral koolhydraten. Grappige us dat toen ik dacht laat maar het vanzelf beter ging. Wellicht moet je er straks nog wat voor doen maar voor nu zou ik het houden bij wandelen, gezond eten en je hormonen tot rust laten komen.
Oja die stomme koolhydraten. Heb dus continu zin in broodjes kaas. Ik knuffel de broodjes kaas er wel af met mijn zoontje. En ritme is echt sowieso lastig heb ik gemerkt. Zit je eindelijk in een lekker ritme. Draait je baby dat ritme wel weer even helemaal om.
Joh, bij mij heeft het zeker een halfjaar geduurd voor ik mijn spijkerbroeken van voor de zwangerschap weer paste. Bij de een gaan die zwangerschapskiloos er nu eenmaal sneller af dan bij de ander. Je lijf is nog aan het ontzwangeren, je hormoonhuishouding is anders, je hebt de zorg over een baby (=intensief), je hebt waarschijnlijk nog gebroken nachten.... Gun jezelf de tijd!
Mijn onpopulaire mening is dat ik het belachelijk vind dat maagverkleiningen en ieder ander ding om af te vallen wordt vergoed door de zorgverzekering, evenals hulp bij stoppen met roken. Ga gewoon sporten en gezond eten..
Mensen hebben heel snel een mening over het gewicht van een ander, ook wanneer je ondergewicht hebt. Ik heb nu een gezond gewicht (53/54kg) maar toen ik een aantal jaren geleden veel stress had heb ik een periode ongeveer 42 kilo gewogen. Veel mensen wisten niet waarom maar trokken al snel de conclusie dat ik een eetstoornis zou hebben en eten werd nog net niet in mn mond gepropt bij wijze van. Dat heb ik ook als heel vervelend ervaren... ik wilde juist aankomen maar alles wat ik at werd door de stress razendsnel verbrand. Had niks te maken met of ik mezelf te dik vond of wat dan ook.
Verrassing. Mensen die roken of overgewicht hebben betalen ook gewoon premie voor hun zorgverzekering.
Daar ben ik het niet mee eens. Afvallen en stoppen met roken zijn preventieve maatregelen die heel veel zorgkosten op de lange termijn voorkomen. Feit is nu eenmaal dat die dingen in de praktijk moeilijk blijken te zijn voor veel mensen, dus ondersteuning daarbij is juist iets wat gestimuleerd moet worden.