Waarom vind je dat hulp om te stoppen met roken niet vergoed moet worden? Lijkt me juist slim om dat te vergoeden, kans op slagen is met hulp veel groter en scheelt dus op de langere termijn in zorgkosten. Maagverkleinig weet ik te weinig van af, maar in mijn familie hebben 2 tantes en een nichtje een maagverkleining gehad jaren geleden; alle drie vielen ze inderdaad echt af, niet altijd even gezond (het ging écht heel rap doordat ze te weinig konden eten en daardoor ook tekorten kregen, speciale dieetvoeding moesten etc). Maar nu zijn ze alle drie weer aangekomen - hun magen zijn weer groter geworden door veel eten; het probleem ligt veel dieper dan ‘gewoon minder eten en meer bewegen’, ze hadden in mijn ogen juist psychisch ondersteund moeten worden ipv fysiek geopereerd... alle drie hebben ze heel veel meegemaakt, echte emotie-eters. Een andere tante heeft van een maagverkleining afgezien, is intensief in therapie gegaan en nu afgevallen en ze heeft écht een heel andere levensstijl. Met hulp heeft ze haar emotie-eten kunnen doorbreken en een andere manier gevonden om haar emoties te kunnen uiten, verwerken en ervaren. Zoals je leest zit dit in onze familie - al mijn tantes hebben geworsteld met heel veel eten of juist níets eten door depressies. Ik vind dat hulp en ondersteuning bij bv gezonder eten, bewegen, stoppen met verslavingen (roken, alcohol, drugs...) juist ontzettend belangrijk is.
Dat had ik ook. Er was zelfs een lerares die een verjaardagstaart had gekocht voor een andere leerling, ik was die dag te laat op school de docent heeft op mij gewacht en toen ik binnen kwam kreeg ik dit te horen : ' zo Ys, ik heb voor jou een groot stuk taart aangesneden en dat ga jij hier opeten zodat wij kunnen zien of je geen anorexia hebt.' Er zaten 24 leerlingen in het lokaal en het was 8.45. Iedereen snapt dat ik om 8.45 geen taart naar binnen werk en al helemaal niet als een docent(!!!!) dat zegt. Ze mocht die taart ergens in stoppen waar de zon niet schijnt. Dom wicht dat het was. Ik heb toen geroepen dat ik geen anorexia had maar boulimia. Je had haar moeten zien...
domme mensen he? Een collega zei ooit eens tegen me: "je bent wel erg dun hoor, beetje anorexia lijkt wel". Ik heb toen gezegd dat 'zij ook wel erg dik is, beetje morbide obesitas lijkt wel'. Vond ze niet leuk.
Dus eerst commentaar hebben omdat ze te dik zijn en roken, want hogere zorgkosten. En als ze daar dan iets aan willen doen en om hulp vragen weer commentaar leveren, want hogere zorgkosten. Het is ook nooit goed
Van mij mogen chihuahua's afgeschaft worden Ik sta hier, doodmoe na een lange dag werken, te wachten op de bus. Komt zo'n dom wicht over de stoep heen sjezen, rakelings langs mij heen, met chihuahua in de krat voorop de fiets. Beest hangt half uit de krat en begint toch te keffen alstie mij ziet. Echt zo'n kloterig snerpend geluid, mijn oren tuten er nog van. Vervolgens sjeest er nog zo'n halvegaar voorbij, óók met zo'n krijsend beest!! Ik vind het echt kleine ratten
Ik heb je post net gedeeld met Panchita, maar ze is het er niet mee eens. View attachment 577319 Deze is van mijn ouders trouwens, ik pas op. Niet dat je denkt dat ik een chihuahua heb.
Met alle respect, maar bij de meeste mensen met overgewicht zit dat echt wel in vet. Dat is nu eenmaal de vorm waarin het lichaam overtollige calorieën opslaat. Bij mensen die 30 kg "te zwaar" zijn, maar dan in extra spiermassa zou ik zelf ook niet in termen van overgewicht spreken.
Dat eerste zijn niet mijn woorden... En zeker goed als ze daar iets tegen willen doen, Maar dat kan ook anders. En je kan het gewoon zelf doen zonder gebruik te maken van medische hulp.
Door emotionele problemen. Door je slecht in je vel voelen, vinden dat je niets waard bent, troost zoeken in eten, je compleet lam eten en daarna dat gevoel van minderwaardigheid bevestigd zien als je de hoeveelheid lege papiertjes voor je neus ziet. Door, in het geval dát je toch het lef vindt om dat aan te kaarten, geconfronteerd te worden met harde stellingen zoals de jouwe, waardoor nóg maar eens bevestigd wordt wat voor een loser je bent. En als je denkt dat dit een minderheid is. Dan moet je eens wat meer aandacht voor de mensen rondom je hebben.
Vroeger toen ik nog dacht dat alles mogelijk was wilde ik een soort van kamp beginnen. Waar je in een paar weken gereset word met de juiste voeding (veel verschillende gezonde voeding leert kennen) en ondertussen hulp zou krijgen in het omgaan met emoties. Maar die kosten zullen vast veel te hoog liggen al zouden deelnemers een bepaalde bijdragen moeten leveren. Soms vraag ik mij nog wel eens af wat de kosten zouden zijn als het heel primitief opgezet zou worden.