Jaloezie onder volwassen broers en zussen

nee gelukkig niet zeg
wij gunnen elkaar alles
maar mijn ouders zorgen er wel voor dat het wat gelijk is tussen iedereen

ik ga bv vaak met mijn moeder de stad in en dan krijg ik wel wat van haar dat doet ze bv niet met mijn broer maar die krijgt dan wel weer eens iets anders

 

Ja, ik ben best vaak jaloers op mijn broer, hoewel ik er nooit iets van gezegd heb. Ik heb als kind altijd het gevoel gehad dat hij voorgetrokken werd, zowel door mijn moeder als door mijn grootouders langs vaderskant, en nu ook zijn kinderen t.o.v. de mijne. Zo gaat(/ging) mijn moeder bijv. helpen op het verjaardagsfeest voor de kinderen van mijn broer, en krijgen de mijne niet eens een felicitatie. Verder zijn er in het verleden ook dingen gebeurd waarbij haar eerste vraag erom ging hoe zij zelf voordeel kon halen uit de situatie, en ik denk dat dat mij eigenlijk nog het meest dwars zit. Geld op zich kan me niet zoveel schelen, maar het verschil in behandeling, dat steekt, vooral omdat ik het gevoel heb dat ik voor haar niet van tel ben en mijn broer "Broertje eerst en Broertje laatst" is, denk ik. Bij mijn grootouders langs vaderskant is het denk ik nu wel ongeveer een gelijke behandeling, en destijds woonde mijn broer bij hen in de week (en ik tot mijn 12e in de week bij mijn andere grootouders, die mijn broer en mij eigenlijk altijd gelijk behandeld hebben volgens mij).
Met mijn broer op zich heb ik geen probleem, het is vooral met mijn moeder dat ik moeilijker overweg kan.

 

op sommige vlakten ja..
Mijn ouders steken mij en mijn kids graag in nieuwe kleding.. zeker omdat we 6 jaar een diepe dal/ware 'hel' hebben meegemaakt.
Dit konden mijn broertje en zusje niet begrijpen. Maar na een flinke ruzie waarbij ik ook duidelijk heb gemaakt dat ik jarenlang voor hun extra dingen heb gekocht wat ze nodig waren en vaak wat toeschoof, ik in die jaren dat ik enorm zwaar had en geen cent over had, ze mij hebben laten stikken en dat ze van mij heen medeleven of wat dan ook hoefden te verwachten als hun dat mee zouden maken.
Mijn zusje was ervan geschrokken en besefte qua dat hoe goed ze het wel noet had en dat ze inderdaad mij in mij moeilijkste periode aan de kant had geschoven.
Mijn broertje doet nu nog wel eens moeilijk, maar accepteerd het nu wel.
Maar van hem verwacht ik niets meer en dat hoeft ook niet.

Ik ben nu gelukkig erg happy met mijn vriend en ben er eindelijk bovenop gekomen.. En ja.. ik kan zeggen dat ik het nu eindelijk weer tot zover voor elkaar heb na die 6 zware jaren.
Maar doorzettingsvermogen en zeker steun hebben mij geholpen.

Jaloezie op mijn broertje en zusje heb ik al jaren niet meer.. Ik kan enkel nog wel eens irritatie op voelen komen als ze 'pronken' met weer een nieuwe auto of weer de zoveelste vakantie van dat jaar.. terwijl ik dat al jaren niet kan..

maar goed.. mijn/onze tijd komt echt wel.. en we gaan nu eerst genieten van onze kleine wonder wat op komst is..

 

Ik kreeg sowieso niks, want verdiende veruit het meest (dus was vooral degene die gaf).
Mijn zusje kreeg van alle kanten wel eens wat geloof ik (ze is veel jonger).

 

Ja als ik nu ook in mijn eigen gezin kijk, mijn oudste dochter is vaak jaloers op wat de anderen krijgen, ook al krijgt zij in onze ogen genoeg/evenveel. Zowel in aandacht als in materiële dingen. Bijv. als mijn vriend met de oudste een rondje gaat fietsen en zij niet mee mag (even vader-zoon tijd) dat zij de dag ervoor dat samen met haar vader heeft gedaan is ze dan ‘vergeten’. Ik vind het lastig en ik hoop dat ze in haar latere leven daar geen last van blijft houden/krijgen.

 

Vreselijk. Ik vind jaloezie echt lelijk.
Je gunt iemand anders wat en zeker je broers en zussen.

Mijn kinderen worden hier heel streng in opgevoed. Ik tolereer echt geen gejank van de ander als de een wat krijgt. De volgende keer ben jij weer aan de beurt.

Maar dit gaat ook nog eens over volwassenen.. echt heel sneu.

 

Nee.. dit ken ik echt niet.
Nu houden zowel mijn broer als ik niet graag onze hand op (en geef ik uit mijzelf geld terug als er iets gekocht wordt voor mij, of ze nu willen of niet) maar als mijn broer wat tekort zou komen (wat niet zo is) zou ik blij voor hem zijn dat hij geholpen werd en verwachte ik daar niets voor.. sterker nog, zou mijn broer hulp nodig hebben financieel zou ik hem dat bieden en andersom is dat net zo..

Ik verbaas me hier echt over wat kinderachtig!

 

ja, jouw oudste is 10, dat is wat anders dan volwassenen..

 

Maar als jullie bij grootouders hebben gewoond is er mogelijk in de basis al iets mis?
Ik proef bij jou niet dat het om geld gaat en dat vind ik dan toch wat anders.

 

Sorry hoor dat ik jaloers ben geweest dat mijn zusje tot op heden thuis woont en alles krijgt wat ze nodig heeft terwijl ik op mijn 12e bij het grof vuil werd gezet. En dan heb ik het niet over de materie die mij dwars zat.

 

@Deliana : Ja dat zag ik bij schoonfamilie ook, mijn schoonzusje was toch maar alleen, alles moeilijk en financieel zwaar etc etc.. en als we dan niet een hele dag met pasen konden zat ze toch maar alleen een groot deel van de dag (waarin ze zichzelf dan ook wel zielig vond)...

Ik heb jaren alleen gewoond, scheelde ook kosten hoor en zielig was ik absoluut niet! vermaakte me prima en hoefde niets extra toegestopt te krijgen

 

Nee hier is geen sprake van jaloezie. Wel wordt mijn broer in veel dingen "voorgetrokken"/ geholpen puur ook omdat hij het nodig heeft. Hij is echt onze benjamin van de familie ondanks dat hij 38 is .

Waar ik me soms wel aan irriteer is dat het bij mijn zus altijd alles voor de wind gaat. Bij ons zit het heel vaak alles tegen en gaan er heeel veel dingen kapot. Hun zit eigenlijk altijd alles mee en gaat alles goed en als er dan wel een keer was mis gaat bijvoorbeeld de wasmachine gaat kapot, dan wordt er gezegd "zie je, bij ons gaan er ook dingen kapot" (onder tussen zitten wij dan al aan de 4de wasmachine....

 

Ja. Ik ben jaloers geweest op mijn broer en zus.
Ik kreeg altijd 5 gulden spaargeld, mijn broer en zus 10.
Tja, tron ik daar wat van zei kwam dat volgens mijn ouders omdat ik de jongste was.
Maar zelfs toen ik 12 was kreeg ik nogsteeds 5 gulden.
En toen ik het huis uit ging vond mijn moeder het raar dat ik maar de helft aan spaarcenten had op de bank dan mijn broer en zus.

Toen ik ging trouwen wilden mijn ouders ons een videoband geven, gefilmd Door mijn neef.
Mijn ouders hadden destijds een fotozaak en mijn broer en zus hebben beiden een trouwalbum gekregen.
Kosten film, 100 euro, kosten bruidsreporatage 1500 euro...

En zo nog vele voorbeelden. Ik kon dat als kind echt niet hebben.
Heeft er wel in geresulteerd dat ik op dit moment heel slecht tegen onrecht kan en gelijkwaardige behandeling verwacht.

Wij hebben tijdelijk hun winkel overgenomen ivm faillissement. Hadden we dit maar nooit gedaan.
Heeft voor veel stress gezorgd, en uiteindelijk toen ze uit de schuldsanering waren hebben ze het terug gekocht voor 5000 euto (afbetaling stressen onbetaalde uren werk).
Mijn moeder wilden niks geven.
We hadden een datum afgesproken dat wij het geld zouden krijgen. Een dag ervoor een mail van mijn moeder dat ze niet wilde betalen.
Mijn oom en tante stonden borg dus hun gemaild (oom is accountant en heeft duidelijk altijd achter ons gestaan omdat hij uit de administratie bleek dat mijn ouders de boel besodemieteren naar ons toe.)
Mijn oom is toen boos geworden op mijn moeder en ze hebben uiteindelijk het geld betaald.
Ik kreeg wel een mail dat wij hun laatste centen hadden afgepakt.
Het contact hebben wij toen verbroken, en 3 maand later zaten ze met mijn zus en Gezin en mijn broer en Gezin in Tunesië 10 dagen vakantie. Hoezo hebben wij hun laatste centen afgepakt?
Dat wij niet mee waren Vonden wij niet erg We hadden toch geen contact meer.

Mijn broer en zus hebben voor mijn ouders gekozen. Dus ook hun drie jaar niet gezien.

Toen alle stress weg was uit mijn lichaam werd ik ineens zwanger. toen de oudste geboren was belde mijn moeder op en eiste dat zij haar kleinzoon wilde zien. Dit uiteraard geweigerd.
Na therapie van beide zijden hebben wij weer contact en sindsdien is mijn moeder poes en poeslief. Mijn zus heeft toegegeven dat ze wel eens jaloers op mij is dat ik zo voor mijzelf op kom en dat zij dat niet kan naar mijn ouders toe, en dan voornamelijk richting mijn moeder

 

ondertussen ben ik niet meer jaloers en heb de situatie geaccepteerd.