Na 2 zwangerschappen en nu 2 prachtige dochters zijn wij klaar met zwanger zijn en is ons gezin compleet. Mijn man gaat zich in juli laten steriliseren omdat ik geen hormonen oid meer wil gebruiken. Zijn er nog meer mannen die zich laten helpen en hoe kijken ze er tegenaan? Ik hoor veel om mij heen dat mannen niet durven. Of dat het hun mannelijkheid aantast. Ik ben vooral trots op mijn man dat hij de stap neemt
Als alles gaat zoals we hebben afgesproken zal mijn man waarschijnlijk begin volgend jaar gaan. Om meerdere redenen mag ik de meeste anticonceptie methoden niet meer gebruiken en de rest beviel mij/ons niet (helaas)...
Manlief gaat over twee weken onder het mes. Zo fijn. Hij kwam er zelf mee eigenlijk. Ik heb aangegeven dat ik geen hormonen meer wilde en hij wil echt geen kinderen meer. Dus enig risico met condooms wil hij niet nemen. Na de sterilisatie nog drie maanden wachten of het echt veilig is.
Wel heel fijn als mannen er zelf ook mee komen. Mijn man zou begin juni gaan maar dat heeft de uroloog afgeraden omdat wij 2 weken later op vakantie gaan. Waarschijnlijk gaat het wel goed maar als hij toch nog langer last heeft dan loopt hij een beetje raar in de bergen. Dus gaat hij in juli.
We zijn nu bezig voor ons tweede kindje maar als dat allemaal goed gaat laat mijn zich ook helpen. Hij wil ook echt maar 2 kinderen en kwam er zelf mee. Voor mij wel fijn, mijn huid reageert niet goed op de hormonen in de anticonceptie.
Hier heeft ml zich 2 maanden geleden laten helpen. Hij was na 3 kids helemaal klaar met kids en ik wilde geen hormonen, dus gaf ik aan dat als hij echt niet meer wilde, hij er wat aan zou moeten doen. Vond hij helemaal prima. Ingreep was heel snel klaar. Het is nog een paar dagen gevoelig geweest, maar nu is alles ok. Alleen nog een semenmonster inleveren binnnenkort om te controleren of de ingreep ook succesvol was
Mijn man gaat het ook laten doen. Het was een gemakkelijke beslissing. Vanwege een erfelijke aandoening aan zijn kant hebben wij gekozen voor IVF met PGD. Een ongelukje zou dus wel erg l*llig zijn. Om dat uit te sluiten laat hij zich steriliseren. We hebben twee prachtige zoons en mijn man vind het goed zo. Omdat we nog twee cryo’s in de vriezer hebben durf ik de knoop nog niet helemaal door te hakken maar een hele behandeling doen we niet meer. Die sterilisatie kan dus al wel gebeuren. Ik ben ook wel een beetje klaar met de hormonen. We moeten wel even kijken naar de verzekering. De verzekering die we nu hebben vergoedt het niet dus óf we moeten overstappen en wachten tot volgend jaar óf we moeten het zelf betalen. Mijn man ziet er wel tegenop maar ik heb dan als argument: ik heb ruim 15 jaar de pil geslikt, drie ivf-behandelingen en een hormoongestuurde terugplaatsing gehad, twee miskramen, twee zwangerschappen, twee keizersnedes (één voorafgegaan door een vreselijke bevalling) en twee kraamweken met alle ongemakken. Nu is hij aan de beurt. En niet piepen want dat heb ik bij dat alles ook niet (of nauwelijks) gedaan. Zo. Dat laatste is een grapje, hè? Ik wil er best een zakje ijs opleggen en een broodje voor hem smeren.
Mijn man gaat ook een vasectomie laten doen. Gaat wel lang duren helaas, want het Antonius (Nieuwegein en Utrecht Leidsche Rijn) voeren momenteel geen vasectomieën uit ivm personeelstekort. Nu moet hij naar het Diak in Utrecht, maar daar lopen ze nu natuurlijk over, dus hij zal waarschijnlijk niet eerder dan over een maand of 5 aan de beurt zijn. Echt balen, want condooms zijn we echt niet handig in en ik ben zo bang dat het mis gaat, maar ja, zal dus toch moeten.
mijn man zegt ook dat hij als dit kindje er is aan de beurt is. hij is van mening dat wij vrouwen al genoeg moeten doen en kan niet zeggen dat ik het niet met hem eens ben. ben alleen wel benieuwd naar de leeftijd van jullie mannen? ik lees vaak dat ze het niet zomaar doen als ze de man in kwestie te jong vinden namelijk. mijn man is 33, bijna 34 als de baby geboren is. ik wil wel echt wachten tot ik de baby veilig in mn armen heb. als er iets is waardoor zij het niet zou overleven dan willen we in de toekomst nog wel een kindje maar anders zijn wij echt wel klaar
Mijn man is vorig jaar naar de huisarts geweest om het te hebben over sterilisatie (hij was toen 29). Ik was er van overtuigd dat ze hem te jong zouden vinden, maar hij kon 7 weken later gewoon voor de behandeling komen.
Mijn man heeft het ook uit eigen beweging gedaan. En daar ben ik heel blij mee. Geen rommel meer in mijn lijf wat niet nodig is. 1 weekje is het gevoelig/ pijnlijk geweest. Daarna alles weer als voorheen
goed om te lezen! ik las in een ander topic verhalen dat ze het niet doen voor zn 40e enzo. daar schrok ik enorm van
Mijn man gaat het als goed is na de zomer doen maar het is niet dat het vanuit hem zelf is gekomen hoor maar ik heb daar een beetje achteraan gezeten. Ik gebruik al een tijdje geen anticonceptie meer en hij vind die condooms zo vervelend maar ja als hij geen stappen onderneemt moeten die condooms gewoon gekocht worden. Hij is dus nu wel op het punt dat hij het zal gaan doen. Ik zeg ook als je zeker weet dat je nooit meer kinderen wil dus niet bij mij maar in de toekomst (mocht het ooit stuk lopen) ook niet bij een ander dan is de keuze toch gauw gemaakt lijkt mij. En hij is al 36 dus ja qua leeftijd is het ook wel prima denk ik.
Mijn man heeft al doorverwijzing en groen licht voor de ok alleen datum ontbreekt nog. Hij vind dat het zijn beurt is. Zeker gezien mijn zwangerschappen moeizaam verlopen. Moet wel zeggen dat ik het heel erg lief van hem vond hij liep er al eerder mee rond dan dat we het besproken hadden en had t idee al geopperd bij de huisarts.
Mijn man laat het na de zomer doen. Wij hoeven geen kinderen meer en mijn man vind het geen probleem om zich te laten steriliseren.
Mijn man heeft het vorig jaar laten doen en bij hem is het net wat minder gegaan. Ingreep viel enorm mee, dagen erna ook maar na een week of twee kreeg hij ineens heel veel last en bleek er een ontsteking te zitten. Hiervoor heeft hij twee antibiotica kuren gehad en nu voelt hij het op sommige momenten nog.
Ha dames. Ik heb even mee gelezen. Mijn man vindt het geen probleem om zich te laten helpen... Maar we zijn 30..we weten nu zeker dat we echt geen 4e willen.. Maar hoe weet je zeker dat dit standpunt niet veranderd? (Los van medische motivaties uiteraard). En wat als mijn man en ik over 2 jaar uit elkaar gaan en hij een nieuwe liefde ontmoet.... Ik vind het maar lastig haha
Hier heeft mijn man het ook zelf aangeboden! Maar voorlopig nog niet hoor. Want wanneer weet je het echt zeker inderdaad. Vind dat zo lastig. Volgend jaar beslissen we of we nog een derde kindje willen... Mijn zwager was ook begin dertig maar daar werden wel kritische vragen aan gesteld als wat als een van je kinderen overlijd en wat als je gaat scheiden. Hij kreeg toen eerst nog een verplichte bedenktijd voor hij een afspraak mocht inplannen.