@Umm85 wonen jullie in K? ik kan me dan best voorstellen dat de mentaliteit daar anders is dan aan de westkust.
Is het geen optie dan om het stuk grond te verkopen en met het geld daarvan een ander stuk grond kopen, waar je wel op zou mogen bouwen ook na oktober? Zo kun je in alle rust een huis bouwen en dan eventueel emigreren. Ik, persoonlijk, zou het niet doen. Ik ben te gehecht aan mijn ouders en zou de stap niet kunnen maken. Ook door de politiek in die streken, het kan zomaar zijn dat je "vast" zit en dan geen kant op kunt (en vooral EU kant op).
@Umm85 Ze wonen in noord-westen van turkije. @fanona nee dat is geen optie. Dat stuk is van mijn schoonouders, ze hebben ook een plantage daar. Van mijn schoonouders heof ik ook niet gelijk te komen. Zij zeggen ook we kunnen eerst de buitenkant doen, de rest kan over paar jaar ook. Maar wij moeten voor een deel ook mee financieren.. dat is het probleem. Ik ga er zeker nog goed over nadenken.
nee, ik zou het niet doen omwille van de kinderen ik zou er gewoon elk jaar een lange vakantie van maken
Emigreren: ja Turkije: nooit Politiek, economisch en de toekomst van je kinderen zou voor mij echt een nee zijn. Het leven is meer dan alleen een stuk grond en een groot huis. De gevolgen lijken nu nog klein, met kinderen die naar de basisschool gaan maar zijn straks groot. De politieke situatie daar zou ik ook niet willen bestempelen als stabiel. En wat al eerder is gezegd is een diploma ook weinig waard. Dus wat zijn de gevolgen als je later terug wil naar Nederland(of je kindjes, straks als ze ouder zijn). Ik heb ook in het buitenland gewoond en een lange vakantie is echt heel anders dan er daadwerkelijk wonen en met alle regels en bureaucratie moet dealen.
Dit inderdaad. Mijn schoonfamilie woont ook in Turkije en zoals ik het ervaar gaan mijn kinderen erop achteruit dus nee zou het niet doen. Ook wij hebben een eigen zaak en ja dan is het inkomen daar 5x zoveel maar zelfs mijn man zegt dit wat we hier hebben opgebouwd ga ik niet inleveren. 5 a 6 dagen werken heeft hij daar altijd al gedaan maar om daar rond van te komen lukte hem toen al niet laat staan met z’n vieren. En dan hebben we het nog geen eens over de regering.
Dat je schoonzus in een maand is vertrokken is denk ik omdat ze single was (geen gezin) en geen verantwoordelijkheden had. Ikzelf had ook maar 5 maanden voorbereiding nodig om van EU land nr.1 naar EU land nr.2 te gaan. Maar een maand, zelfs 4 maanden is te weinig en moet je denk ik uit je hoofd zetten. Je kunt bijvoorbeeld niet het risico nemen om onverzekerd te vertrekken en om daar de verzekeringsbureaucratie aan te gaan. Dat oa. moet je vanuit hier regelen en duurt lang. Buiten dat ook de school van de kinderen neemt veel tijd in beslag: vinden, bezoeken, praten, inschrijven, de kinderen (mentaal) voorbereiden. Het lijkt me ook beter dat er een (lange) vakantie zit tussen de overstap van scholen. Op een vrijdag in november vertrekken en op maandag daar naar school kan ik je echt afraden. Klinkt heel negatief allemaal, en dat is het ergens ook haha, maar het is ook heel leuk hoor! Maar je moet echt de tijd nemen.
Ja in Turkije is het zo dat je of naar een particuliere school gaat, of je moet naar een school die bij jouw buurt hoort. Hierin heb je geen keuze. Praten wordt er weinig gedaan, keuze in welke klas ed kan niet, ondersteuning of hulp moet je zelf maar zien te vinden wanneer nodig. Overigens waren we best een tijdje onverzekerd. Maar dat is hier niet zo'n punt als je gewoon geld heb.
Met geld kom je overal inderdaad. Maar het is wel belangrijk dat TS weet dat ze waarschijnlijk een paar maanden onverzekerd is , tenzij ze zo'n dure overlappingsverzekering afsluit. Ik weet niet of scholen je accepteren als je niet verzekerd bent daar? Dat soort zaken kost tijd om uit te zoeken. Nou ja, jij weet er ook alles van
Maar waren jullie al definitief van plan om daar te gaan wonen (op termijn)? Ja: dan had je als het goed is al concrete plannen, heb je alles uitgezocht, en is het nu alleen vervroegd; Nee: waarom bouw je dan überhaupt een huis daar?
Ja verzekeren is niet echt zoals in NL. Niemand vraagt naar je verzekering. We zijn nu wel verzekerd maar gaan nooit naar staatsziekenhuizen en in private ziekenhuizen krijg je dan 10% ofzo vergoed. Medicijnen betaal je ook grotendeels zelf
En anders eerst een klein iets bouwen om vervolgens verder te bouwen? Of mag er daarna ook geen aanbouwen meer gemaakt worden?
Nee met gezin. Heb met haar gesproken. Ze is heel gelukkig en zou juist niet terug willen. Ze vinden het schoolregime daar juist fijn. En qua werk is het wel mogelijk om ook parttime te werken zei ze. Je kan dat zelf kiezen. @amdaa Waarom niet? Het kan toch zijn dat we dat over een aantal jaar wel zouden willen. Alleen is er daar nu de tijd niet meer voor om dat over langere termijn evt te doen. Ik vind het echt super lief van mijn schoonouders dat ze dit willen doen voor ons. Zo’n kans krijgen we ook nooit meer.
Ik neig ook naar nee, om alles wat hierboven is genoemd. Hoe gaat het met jullie werk? Hij heeft in NL een eigen bedrijf natuurlijk.
Je moet het even teruglezen, ik vond het een aparte manier van uitdrukken. Je sprak niet over taal, maar over dat haar kinderen net zoals Turkse kinderen zouden worden. Alsof dat een schrikbeeld is. Terwijl ze al half Turks zijn. Ik snap trouwens niet veel van 'eigen cultuur' en taal en dialect, dus misschien dat ik daarom je gedachtengang niet helemaal kan volgen.
Mijn zoon is ook half turks maar zo gewend aan het nederlandse leven en de standaard hier dat hij heeel erg zou moeten Wennen daar! De mentaliteit en houding daar is heel anders dan wat wij in nederland gewend zijn. Voor vakantie prima, maar om daar te wonen nee bedankt!