Alleen al die 6 dagen werken met 2 weken vakantie zou mij enorm tegenstaan. Dan kun je wel financieel beter hebben maar tijd om leuke dingen te doen heb je dan niet. Verder zeg je dat je niet direct hoeft te komen, het kan even wachten. Persoonlijk denk ik dat het juist dan nog moeilijker word, je kinderen zijn weer ouder en maken vrienden. Misschien ga je er wel steeds meer tegen op zien en terug kan je dan eigenlijk niet. Het is dat je nu opeens die kans hebt gekregen en er druk achter zit. En dan weet ik met eigen ervaring dat het mis kan gaan.
Ik zou het niet doen, maar ik heb dan ook geen turkse man en schoonfamilie in Turkije wonen natuurlijk. Ik vraag me af wat er zoveel mooier en beter wordt aan je leven dat je daar wil wonen. Oke het vrijstaande huis en het stuk grond. Maar qua opvoeding en ontwikkeling van je kinderen? En natuurlijk ook je eigen leven. Ik geloof niet dat het beter zal worden daar, zeker anders en dat kan ook een mooi leven zijn. Het wellicht vele werken, weinig vakantie, dan kun je wel heel weinig genieten van je kinderen en je thuis. Uiteindelijk net zo goed minder te besteden naar maatstaven met waarschijnlijk ook geen kans op eigen ontwikkeling qua werk/cursussen etc. Wil je je kinderen in deze andere cultuur laten wonen en leven? Ik vind het nogal een stap eerlijk gezegd. Er gaan juist jonge mensen de kant op vanwege hun toekomst. Ik zou zelf eerder naar mogelijkheden kijken om hier in Nederland tijdelijk meer verdiensten te kunnen krijgen om daar evt het huis te bouwen zodat je daar een vakantiehuis hebt en het ook evt te kunnen verhuren als bron van inkomsten. Poeh heftige keuze hoor. Ik wens je veel rust en kracht voor een goede keuze.
Er is al veel gezegd maar als toevoeging, onroerend goed ib een niet toeristisch gebied is niks waard en je komt er moeilijk vanaf als je toch wil verkopen omdat het niet bevalt.
Emigreren ja, Turkije nooit. En ik vind het eerlijk gezegd ook niet slim om onder tijdsdruk een keus te maken. Het gaat ook om de toekomst van jouw kinderen. Dus ik zou alle tijd nemen om er zeker van te zijn dat je ze daar een beter leven kunt bieden dan hier. Is die tijd er niet? Dan zou ik het niet eens overwegen.
Ik zou het absoluut niet doen. Ik kom zelf uit een stad en mijn vriend en ik zijn in een dorp in een andere provincie (in Nederland) gaan wonen. Dat was al gigantisch wennen, het heeft 3 jaar geduurd voordat ik me echt thuis voelde. Een vriendin van me is naar een ander Europees land gegaan, ook dat was gigantisch wennen en uiteindelijk is ze ook weer terug naar Nederland gekomen. Wennen in Turkije zal lang duren, je hebt je vrienden/vriendinnen en eigen familie daar niet. Je schoonfamilie is aardig zeg je, maar wil je daar altijd mee omgaan? Ook voor je kinderen lijkt het me heel erg schakelen en zo'n ouderwets schoolsysteem zou ik zelf mijn kinderen niet aan willen doen. Ik zou zeker geen overhaaste beslissing hierin maken.
Kinderopvang: hiervoor ontvang je toeslagen. In werkelijkheid betaal je netto er niet zoveel aan. Tenzij je samen een enorm inkomen hebt. Heb je het al goed nagerekend, wat precies je kosten hier en daar samen worden? Want je man blijft voorlopig hier werken. Je huur, gas/licht, verzekering en de zorgverzekering blijven gewoon doorlopen. Qua eten: als de man alleen is, wordt er vaker eten besteld. Enz
Wij zijn ook verhuisd naar het buitenland (wel op extpat basis dus iets anders al hebben we niks meer in Nederland). Wanneer ik jou verhaal lees had ik het niet gedaan. Het is een enorm grote beslissing en je hebt te kort de tijd om er over na te denken. Als je het geld had gehad dan had ik het zeker overwogen maar niet in deze situatie. Het is echt niet zo makkelijk als dat het lijkt. Ik las ook verhalen over het school systeem en vond dat wel iets waar je goed over moet nadenken. Als de diploma’s buiten Turkije niks waard zijn dan verplicht je min of meer dat je kids daar later ook moeten blijven wonen en werken. Verder zoveel werken met kleine kinderen en zo weinig vakantie zal mij echt tegen staan. Dan heb je een mooi huis maar je bent er bijna nooit want je werkt alleen maar. Plus je kan je kinderen niet begeleiden met alles in turkije
Mijn kinderen gaan niet naar de opvang. We hebben een oppas. Met mijn uren kom ik niet uit met opvang. Dan zou ik juist meer kwijt zijn dan nu. @Anna009 ze zijn 3 en 4,5
Als je oppas papieren zou hebben voor een gastouder, dan kan je gewoon kinderopvangtoeslag aanvragen. Wellicht interessant om er na te kijken. Ik verwacht geen absurd hoog inkomen bij jullie. Dan kan je eigen bijdrage wel eens €1-2 per uur zijn.
Verschrikkelijk! Nooit van mijn leven! Turkije is een prachtig land voor vakantie, maar verder niet. Wat doe je je kinderen en jezelf aan? (Mijn ouders zijn toen ik 3 was, naar Australië geëmigreerd. Het heeft 2 jaar geduurd voordat ik een woord durfde te zeggen.....daarna maakte ik vrienden en was Australie mijn thuisland. Toen ik 14 was besloten ze terug te gaan naar Nederland......wat een hell Alles achter moeten laten om hier weer de taal te leren en vrienden te maken. Ik heb het ze erg kwalijk genomen en heb een k#t puberteit gehad. Ik voel me nog steeds erg Australisch en gedraag me ook zo. Inmiddels heb ik 2 kinderen en zal ik ze dat NOOIT aandoen)
Dit is echt exact mijn vaders verhaal. Geëmigreerd naar Canada toen hij 1 was. Door mijn opa besloten dat ze terug naar NL gingen toen mijn vader 14 was. Ze wisten het niet eens, dachten dat ze hier alleen op vakantie kwamen. Mijn vader heeft geen afscheid genomen van vriendjes, veel spullen daar gelaten, hij sprak geen NL. Hij heeft tot hij bijna 50 was Canada als zijn thuis gezien, hij droomde in het Engels. Pas toen wij in 2000 met het hele gezin op vakantie gingen naar Canada heeft hij het echt af kunnen sluiten. Het is echt een traumatische ervaring voor mijn vader geweest om in de puberteit weggehaald te worden uit zijn vertrouwde omgeving. Voor wat betreft de situatie van TS: Ik denk niet dat je de beslissing om te emigreren naar welk land dan ook op zo’n korte termijn zou moeten maken. Voor mij zou het alleen al om die reden een “nee” zijn. Daar komt dan nog bij dat het Turkije betreft waar nagenoeg alle voorzieningen minder goed zijn dan in Nederland, net als het onderwijs. Om nog maar niet te spreken over de politieke situatie en de onrust in de regio.
Zou het niet doen, zeker niet op zo een korte termijn beslissen. Zou niet in dat land mijn kinderen op willen voeden. Enige dat ik zou overwegen in jouw geval om het huis te bouwen als vakantiehuis, maar dan wel vanuit Nederland financieren.
Ik zou het NIET doen in jullie situatie. Wij zijn ook geëmigreerd maar ik zou nooit naar een land willen verhuizen waar wij als gezin erop achteruit zouden gaan en de kwaliteit van leven minder zou zijn dan in Nederland. We hebben vooral aan het belang van onze kinderen gedacht, niet alleen op korte termijn, maar ook voor hun (veel) verdere toekomst. Alleen al het feit dat het onderwijs in Turkijke kwalitatief zo slecht is en die arme kinderen bevend van schrik in de schoolbanken zitten (zoals ik van Umm begrijp) zou voor ons een absolute no-go zijn. Jullie kinderen zijn nog te klein voor enige inspraak dus jullie hebben de zwaarwegende verantwoordelijkheid om over hun toekomst te beslissen. En wat ik zo lees en begrijp kan je 1000x beter in Nederland opgroeien als kind (volgens vele onderzoeken zijn de Nederlandse kinderen de gelukkigste ter wereld!) dan in een land als Turkije. Waarom zou je hen dat willen ontnemen, alleen voor een lap grond een hoop stenen?! Staar je daar niet blind op, wat Umm ook zegt dat voegt echt niet daadwerkelijk iets toe aan je kwaliteit van leven en een gelukkige jeugd mét alle toekomst perspectief voor jullie kleintjes. En dan heb ik het nog niet over het politieke klimaat, gezondheidszorg, de andere cultuur en mentaliteit. Daarbij zeg je heel hecht te zijn met je schoonouders. Houd er rekening mee dat die relaties ook enorm kunnen veranderen wanneer je opeens op elkaars lip woont en hen dan ook nog eens iets ‘verschuldigd’ bent zoals ik het lees qua huis. Echt iets om rekening mee te houden en realistisch over te zijn, ik zie dat in de Aziatische cultuur ook vaak helemaal mislopen. Kortom, denk er nog eens héél goed over na en laat de tijdsdruk vooral geen factor zijn voor het nemen van een impulsieve beslissing over zoiets. Het gaat om de toekomst van jullie kinderen en ik heb zo’n idee dat die een stuk rooskleuriger zal zijn in Nederland dan in Turkije.
Was dat maar zo. Mijn zoon gaat voor 1 maand naar bso in de vakantie maar mag gewoon de helft zelf betalen.
Na het hele verhaal van Umm en na jou reactie dat je 6 dagen per week moet werken met maar 2 weken vakantie per jaar zou ik toch ook afhaken..... In je eerste reactie klonk het allemaal een stuk positiever dan dat het uiteindelijk blijkt te zijn...
Wat gaat je man in Turkije doen voor werk? Want moet wel zeggen dat wij 2 grote appartementen in de stad hebben ipv een dorpshuis wat we evt zo kunnen verkopen. We hebben ook een groot bedrijf als evt toekomstvisie voor de kinderen en nog een inkomen vanuit NL. Als je echt moet gaan leven van een turks loon straks is het echt moeilijk. Ik geef aan boodschappen als een minimumloon uit van een standaard Turk. En dan koop ik echt geen extravagante dingen maar gewoon dagelijkse dingen die we in NL ook aten. Mensen van hier eten niet als wij gewend zijn (of hoe Europese Turken eten) met veel verse groenten, fruit, vis, vlees enz. Ze eten veel gedroogd eten ed.