@Umm85 Hij wil zijn werk hier wel aanhouden zodat we inkomen vanuit nl blijven houden. Dat hij het werk aan anderen geeft maar zelf wel elke maand een percentage ontvangt. Maar hoe dat allemaal moet moeten we wel even goed uitzoeken. We gaan er nog goed over nadenken. Een huis is voor ons niet persee om evt te kunnen verkopen. Mijn schoonmoeder is er zelf ook wel bang voor dat ik het daar niet leuk zal gaan vinden. Ze zegt ook je moet goed overnadenken. Het is alleen zo jammer dat we de tijd niet hebben om het op langere termijn uit te stellen. Een eigen huis lijkt me echt fijn, ook voor later als we over een X aantal jaar zouden willen verhuizen daar heen. Maar die tijd is er dus niet.
Volgens mijn schoonzus kan het ook parttime. Het is een nl bedrijf waar ze werkt. Zij zou juist niet meer terug willen. En ze zou het super vinden als wij ook komen. Er zijn ook 2 steden in de buurt en het is best een groot dorp. Het is niet in de middle of nowhere gelukkig. Maar toch..
Maar zie jij jezelf echt in een dorp? Want dat zou ik absoluut niet kunnen. Mijn man ook niet trouwens.
wat betreft je argunebt dat je er flink op vooruit gaat qua woonruimte. Ik weet niet waar je nu woont, maar als je naar een uithoek in Nederland zou verhuizen, dan krijg je mogelijk ook veel meer huis voor je geld. Is dat misschien een optie om toch qua wonen er op vooruit gegaan zonder Nederland achter je te laten?
Persoonlijk ben ik niet geschikt om naar het buitenland te verhuizen. Ik hecht veel waarden aan mijn vaste rituelen (mijn 'eigen' supermarkt in het dorp) personen, plekken etc.. Daarbij zou ik dat waarschijnlijk projecteren op mijn kinderen waardoor zij ook ongelukkig worden. In Turkije (prachtig land overigens!), zou ik al helemaal niet willen wonen onder het regime van Erdogan. Weeg goed de voor en nadelen af en heel veel succes met je beslissing!
Ja dat weet ik dus niet. Ben bang dat ik niet kan aarden. Maar voor hetzelfde geldt vind ik het juist geweldig. Al ben ik na vakantie altijd wel blij om weer naar huis te gaan. Maar is dat omdat ik mijn huis mis, of mis ik nl?? Ik woon nu in een grote stad, heel centraal ook. Ik ga en sta waar ik wil en ben ik niet afhankelijk van mijn man of van anderen. Ik doe gewoon waar ik zelf zin in heb. En ben bang dat dat ook anders zal zijn vooral de eerste tijd. Autorijden lijkt me daar ook doodeng. Als ik er slechter op word moeten we het sowieso niet doen. Maar als we genoeg inkomen hebben om het juist beter te hebben dan denk ik ook weer waarom zouden we dat dan niet doen? Maar nu met die verkiezingen lijkt het me ook niet handig om te gaan. Zoals ik al zei, we moeten er nog goed over nadenken. En een plan op papier zetten en alle voors en tegens bespreken.
Ja maar op welke vlak zou je het beter hebben dan denk je? Qua behuizing? Qua geld? Ik was in Nederland ook veel zelfstandiger ondanks 4 jonge kinderen. Voorzieningen en activiteiten zijn daar veel beter geregeld.
Maar zoals ik tussen de regels doorlees, zou je eigenlijk alleen willen voor het huis... Als je hier gaat verhuizen buiten de randstad ed dan kan je ook veel meer huis krijgen voor je geld..
Ik heb niet alle reacties gelezen. Maar emigreren naar Turkije is echt een geval apart. Mijn ouders en broertje/zusje zijn 12 jaar terug geemigreerd naar Turkije. Ze wonen in een groot dorp waarvan een kleine stad 20km verderop zit en de grote 80km. Mijn broertje en zusje studeren allebei aan de universiteit op dit moment. (Basisschool en middelbare ook gewoon hier). Hoewel het qua systeem onwijs verschillend is, is het echt niet onder de maat. Het is anders en veel dingen zijn niet zo vanzelfsprekend als in Nederland (al vind ik het onderwijs in Nederland ook heel erg onder de maat vergleken met Duitsland..). Maar mijn broertje en zusje hebben allebei echt hele grote kansen om aan een goede baan te komen in het binnen en buitenland. (Geen prive uni/school oid) Qua leven is het leven in een dorp in Turkije veel fijner en goedkoper dan de grote stad. Het moet je wel liggen natuurlijk, maar dat is overal wel zo. Voor de rest is het een tijdje wennen. Alle burgerzaken etc duurt altijd eeuwenlang en vaak wordt je van hier naar daar gestuurd. Maar veel gaat gelukkig ook online. Het is niet het einde van de wereld en soms is het frustrerend. Qua artsen en leraren is het belangrijk eerst goed onderzoek te doen. Maar ook dat is een kwestie van tijd en als ik het vergelijk met Duitsland is het in Turkije zo slecht nog niet. (Ik ben in duitsland ook uitgescholden door artsen en helaas gebeuren er heel vaak dingen die echt niet door de beugel kunnen. Het is hier net zoals in Turkije, je moet de goede treffen.) Verder is terugkomen naar Nederland ook zo weer gebeurd. Zolang je man daar is, is huis etc geen probleem. Aan de andere kant is het inkomen wel echt een ding. Op dit moment is het 5x zoveel waard maar dat kan morgen weer anders zijn. Spreek jij Turks? Als je man in Nederland is moet jij veel zelf regelen. Als je geen Turks spreekt ben je afhankelijk van je schoonouders etc. En dat kan voor veel frustratie zorgen. Hoe sta je er tegenover als de ‘rijke buitenlander’ gezien te worden. (Ik heb hetzelfde probleem in Duitsland, als gesluierde denken ze al-tijd dat ik geen Duits spreek en opleidingloos ben.) Dat zijn dingen die mij tijdens mij mijn verhuizingen maar Turkije en Duitsland tegen zijn staan.
Ik heb het idee dat je je laat leiden door omstandighden. Zoals later geen huis meer kunnen bouwen. Persoonlijk vind ik omstandigheden geen goede graadmeter. Ik denk dat zo'n grote beslissingen altijd alleen maar vanuit een intrinsieke motivatie moeten komen en daarna deal je met de omstandigheden.
Ik zou het niet doen, vooral vanwege de kinderen. In Nederland kun je ze een veel betere basis meegeven. En je kan echt altijd nog in Turkije gaan wonen. Er zal in dat dorp heus nog wel eens een huis vrijkomen hoor En anders een dorpje verderop.
En ook niet tegen jou? In mijn man zijn dorp zijn ze zelf ook niet allemaal volbloed turks. Er zijn meerdere mengelingen. Mijn man is eigenlijk ook niet volbloed turks. Dus ik denk dat het wel mee zal vallen waar ik dan evt zou gaan wonen. En er is veel familie vanuit nl daar. Het is zo dat mijn so de bouw sowieso gaan beginnen. Ze willen 1 deze dagen beginnen met de fundering. Ik vind het echt super dat ze voor ons zoiets willen doen. Maar ik word ook ongevraagd in iets meegesleept
Nee tegen mij ook niet, ik ben regelmatig uitgescholden of winkels de toegang ontzegt. Maar ik woon niet in een dorp maar in een miljoenenstad.
Jeetje wat erg Met vakanties heb ik nooit zulke dingen ervaren. Ook niet in de stad. Ze zijn altijd heel vriendelijk.
Bedenk je dat in Turkije een wat meer een ''wij-cultuur" is en Nederland een "ik-cultuur". Beslissingen worden daar dus veel meer door de groep/familie genomen in plaats van door jezelf omdat jij iets wilt. Je merkt nu al dat je het lastig vind met dat huis en nu woon je er nog niet eens.
Ik heb je hele topic gelezen en zou het eerlijk gezegd niet doen. Mijn beeld van Turkije is niet zo negatief als dat van de meeste Nederlanders denk ik. Turkije is een land wat aardig in de lift zit economisch gezien en dat bied kansen. Ik denk dat in de grotere plaatsen het onderwijs ook niet benedenmaats is. En Erdogan ach, die is over een paar jaar ook weer weg. Maar wat ik steeds tussen de regels door lees. Is dat je eigenlijk niet wil, maar het als een ‘nu of nooit’ kans voelt die je wel moet nemen omdat je anders wat laat schieten. En dat is gewoon geen goede reden om zoiets te doen. Je gaat er hoe dan ook flink investeren. Hoe makkelijk is de weg terug dan als je spijt krijgt?
Dit is 1 van de redenen waarom ik niet zou gaan. Plus, je schrijft nu al dat ze de bouw sowieso gaan beginnen. Ze wachten niet eens op wat jullie willen. Volgens mij wordt tegen de tijd dat je daar woont alles voor je bepaald.
Ik lees in jouw posts dat je twijfelt. Bij twijfel niet inhalen zou ik zeggen. Ik zou het echt niet doen. Emigreren is een enorm ingrijpende beslissing, zeker met kinderen en dan ook nog naar een land dat in veel opzichten verschilt van Nederland. Zo'n beslissing zou ik zelf nooit kunnen/durven nemen in een paar weken tijd.