Dit is vrij normaal in andere culturen. Je bent geen individu maar een klein onderdeel binnen een familie, en familie(hoofd) neemt belangrijke beslissingen. Wat jij daar ook van mag vinden. En feiten zijn volgens mij dat dat grond van je schoonouders is, niet van jou. Dat wordt het huis ook. Je zult je hele leven dankbaar (in daden en doen) moeten opstellen voor datgene wat je krijgt. Vooral als schoondochter is dat de verwachte rol. En over een paar jaar is jouw rol om je schoonouders volledig te verzorgen. Dat is heel mooi iets, maar wel hetgeen je op kunt voorbereiden als je daar gaat wonen.
huh begrijp ik nu dat ze al bezig zijn terwijl jullie nog niks hebben toegezegd? volgens mij wil je schoonfamilie het heel graag maar ik zou het denk ik nooit doen ten eerste door de kinderen ik denk dat die het met het leven hier in nederland beter hebben
@amdaa Nou wij moeten zelf dan ook investeren. Dus nee dat huis is dan voor ons. @Anna009 Hun idee is dat ze de buitenkant laten bouwen zodat dat optijd klaar is. En dat we met de tijd dan de binnenkant zelf doen. Maar we moeten ook voor een deel meehelpen voor de buitenkant. Dus van hun hoeven we ook niet gelijk morgen te komen, maar dan is het niet te financieren voor ons. Het lastige van alles is dat het wel een ding is dat misschien tussen ons in blijft staan. Mijn man wil heel graag. En als ik dan niet wil krijg ik straks het verwijt dat we het niet hebben gedaan. En als we het wel doen en ik krijg spijt dat ik hem kwalijk neem dat we het gedaan hebben. Mijn man wil wel nog in nl gevestigd blijven voor een tijdje dus als we evt terug zouden willen moet dat kunnen. Maar dat is ook veel gedoe en geregel natuurlijk.
@Strandbal wat een moeilijke situatie.. Dit soort beslissingen zijn zo zwaar op een relatie. Heel eerlijk: ik zou het nooit doen. Alleen al niet vanwege het onderwijs en het idee dat als het niet goed gaat, en je relatie daar teveel onder gaat lijden, jouw kinderen wel daar gevestigd zijn. Ik denk niet dat leven in meer luxe heel veel toevoegt aan je levensgeluk op de lange termijn.
Tenzij je het grond + alle bouwkosten tegen commerciële prijs van ze koopt, blijft het van hen. Ook al stop je je eigen geld erbij in. Niet alleen juridisch gezien, maar ook gevoelsmatig binnen mediteraanse culturen. Anders had je dat grond nu toch ook kunnen verkopen en elders in Turkije een perceel kopen waar je over een paar jaar kunt gaan bouwen. Waarom is dat geen optie?
Ik zou eerste uitzoeken hoe makkelijk je naar Nederland terug kunt keren, mocht je dat om wat voor reden dan ook willen. Ik hoop voor je dat jij en je man heel gelukkig oud worden samen, maar wat als over 5 jaar je huwelijk knapt? Wat dan? Kun jij dan makkelijk terug naar Nederland? Wil je dat dan? Blijven je kinderen dan in Turkije? Ken je dan nog mensen buiten je schoonfamilie om? En verder, die 18 maanden dienstplicht hebben ze niet omdat ze het nou zo leuk vinden dat hun jonge mannen dit moeten doen. De regio daar is een stuk instabieler, het is bittere noodzaak. Kun je daarmee omgaan? Ja, je kinderen moeten nu al in dienst, maar dat zijn 18 maanden onzekerheid, heel anders als je er permanent woont. Verder is de basis van de cultuur daar gewoon anders, niet meer, niet minder, maar anders. Ikzelf heb na 2 weken vakantie altijd heimwee naar Nederland, maar dat is heel persoonlijk, en dat heb ik al als ik naar Noord-Frankrijk op vakantie ga. Kunnen jullie geen kleiner huis bouwen? Dat de noodzaak om financieel bij te dragen kleiner is? Dat je niet gedwonden bent om nu te beslissen, maar daar rustig een paar jaar over kan nadenken? Zijn er geen verhalen online te vinden van mensen die naar Turkije gemigreerd zijn vanuit Nederland? Ik weet niet of ik het in jouw geval zou doen, maar ik zou wel eerst meer antwoorden willen hebben voordat ik zo'n keuze zou maken.
Ja als ik met mn man in de stad loop (duidelijk Europese Turk = geld) doet ook iedereen aardig tegen me. Als ik alleen met mn kinderen ben en wij een 'rare taal' praten (99% denkt Arabisch) is het allemaal anders.
Dit dus exact. Nu heeft mijn man niet echt een fantastische (slechte) band met zn ouders en wonen we een uur uit elkaar dus zulke dingen heb niet echt mee te maken. Maar zou daar in jouw geval wel rekening mee houden. Je zult er uiteindelijk een huishouden bij krijgen.
Onderschat de groepscultuur niet inderdaad. Dit wordt niet jullie huis, dit is het huis waar jullie mogen wonen. Groepsculturen zijn heel waardevol , maar je moet ermee leren omgaan. Ik zit zelf in een Aziatische groepscultuur en je moet je eigen ik echt opzij zetten. Grenzen stellen? Nee dat kan bijna niet. Voor familie zijn er namelijk geen grenzen, daar ben je familie voor (Tenzij het echt de spuigaten uitloopt natuurlijk). Dat is voor een Europeaan soms echt heel moeilijk. We zijn gehecht aan onze privé, zet dat maar uit je hoofd haha.
Spreek je zelf turks? Dat zou ik wel een must vinden. En als je 5 a 6 dagrn wetken geen ptobleem vind kan dat hier in nl toch ook? Dan heb je meer geld en kun je daarmee de bouw financieren rn later beslissen of je er wil wonen. Ik zou het persoonlijk nooit doen ik denk dat je er behalve woonoppervlakte op bijna alle andere gebieden op achteruit gaat en dat zou het me niet waard zijn.
Ik persoonlijk zou zo'n keuze weloverwogen willen maken. Het klinkt nu meer alsof je wil emigreren vanwege de omstandigheden en niet omdat je het echt wil. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar dat zou ook meespelen in mijn overweging.
Als ik de reacties lees van mensen die er wonen over geslagen worden op school, de gezondheidszorg en diploma’s die verder nergens wat waard zijn, zou ik nooit gaan. Vooral voor mijn kinderen niet. Het enige voordeel wat ik eigenlijk lees is een groter huis en dat je naar verhouding wat ‘rijker’ bent. Dat zou het voor mij echt niet waard zijn.
Je schrijft ook dat het in het dorp is bij je schoonfamilie. Zit je er ook daadwerkelijk op te wachten dat ze 24/7 bij je aan de deur staan? Als wij 3 weken bij de schoonfamilie zijn dan zie ik hoe het daar is. Men komt gewoon wanneer het hun uitkomt op bezoek ook om 23:00. Ja ik heb weleens raar zitten kijken en gezegd dat dat niet bij ons gebeurd. Nou dat is hier allemaal heel normaal. Ik mag mijn schoonfamilie echt maar zit niet dag in dag uit op ze te wachten. Ook het idee dat wij (rijk) zijn en ook iedereen verwacht dat wij maar betalen. Nu ben ik te gast daar en wordt door ze op handen gedragen maar ik zie om me heen hoe de schoondochters die daar gaan wonen worden behandeld en zit daar zelf niet op te wachten. Hun hele mentaliteit staat mij niet echt aan. Mijn schoonfamilie komt uit Adana wonen buiten het centrum en erg mooi en rustig en ja daar kan ik alleen rondlopen maar even het centrum in gaan dat kan niet te onveilig. Onze zoon heeft ook alleen de Nederlandse nationaliteit ivm het leger. Mijn man heeft 18 maanden leger gehad en nog steeds wilt hij daar niet over praten. Zijn diploma’s waren niks waar hier vandaar dat wij zijn jongste broertje (financieel) helpen zodat hij zijn universiteit kan afmaken en een goede baan zowel in Turkije als in welk land dan ook kan krijgen. Als het alleen om een vakantiehuisje ging had ik meteen gezegd ja doen maar emigreren zou ik vooral met kinderen niet doen.
Zo herkenbaar alles wat je hier schrijft Ik zou daar ook echt niet kunnen en willen wonen. Het leven in Turkije staat mij erg tegen, mannen die behandeld worden alsof ze goden zijn, veel roddelen en familie drama's, wanneer je maar wilt bezoek, nooit nee kunnen zeggen tegen iemand(ayip) veel geldproblemen of overal maar een lening voor af sluiten. Veel sociale controle, het onderwijs, dure zorg als je kwaliteit wilt. Tuurlijk zijn er zat positieve kanten maar vakantie vind ik prima maar wonen nee dat kan ik echt niet. Ja in een toeristenstad met een super inkomen dan wel.
Ik zou het doen, tenzij je natuurlijk niet in Turkije wil wonen. Alles wat je opnoemt klinkt voor mij aantrekkelijker dan je situatie in Nederland. Ik ben zelf 4 jaar geleden geëmigreerd en ondanks dat ik mijn familie mis heb ik absoluut geen spijt. Edit: moet zeggen dat ik natuurlijk niet weet hoe het leven in Turkije is, ook niet qua sociale zaken en financieel dus kan er wat dat betreft geen zinnig woord over zeggen.
Wij hebben er jaren geleden over nagedacht en besloten dat we beter in NL kunnen wonen want Gezondheidszorg goede kwaliteit en betaalbaar door verzekering Scholing goed en betaalbaar Cultuur Werk idd zoals bij jou 6d/wk en 2wk/jr vakantie. Kwaliteit van leven voor de kinderen Dat grote huis ben je zo aan gewend.. en dat is dan normaal. Maar wen je ook aan de andere cultuur? Aan dat je kinderen wirden opgevoed door de halve familie? Spreken jij en je kinderen wel vloeiend turks? Als je terug wilt naar NL voor vakantie hoe betaalbaar is dat? Kunnen je kinderen en jij met je nederlandse normen en waarden wel aarden in zo"n dorpje onder de constante blik van je schoonfamilie? Kan je leven met een andere school ander sociaal leven dan hier? Bij ons was duidelijk dat vakantie leuk is maar voor permanent met vooral financiele en gezondheids-onzekerheid we dat absoluut niet gingen doen.
Ik vind de ervaringen qua familieleden eigenlijk veel te persoonlijk. Mijn ouders zijn geemigreerd en mijn moeder woont boven haar schoonouders maar no way dat zij enig inspraak hebben over hoe het hier allemaal aan toe gaat. Mijn vader zal nooit accepteren dat zijn vader zich te veel bemoeit met zijn zaken/familie/geld/vrije tijd. Maar ook no way dat mijn opa/oma zouden denken dat ze recht hebben op zoiets. Het is in ons dorp ook echt niet gebruikelijk dat het er zo aan toegaat als beschreven. Terwijl mijn schoonouders (getogen in Europa, goede opleiding, succesvolle bedrijven etc) de meest ouderwetse en achterhaalde ideeën hebben waarvan mijn opa zelfs niet geloven kan dat mensen zo ouderwets kunnen zijn. En die wonen midden in Europa.. Verder vind ik het best overrated hoe groot emigreren nou gemaakt wordt. Zolang haar man nog werkt en verblijft in Nederland zijn ze zo weer terug als het niet bevalt. Maar hoe meer berichten ik van to lees, hoe meer ik het idee krijg dat ze het vooral vanwege haar man wilt. Dat is echt geen fijne basis voor zo’n keus. Want als het emigreren niet bevalt ga je het je man echt wel kwaad nemen. Ik zou toch proberen te kijken of jullie toch via een andere manier dit financieel voor elkaar kunt krijgen. Klinkt misschien raar maar je kunt waarschijnlijk maandelijks van minder leven dan nu. Je kunt eventueel meer gaan werken. Of misschien is juist stoppen een beter alternatief. Of je zorgt voor een andere werkritme zodat er minder opvang nodig is etc.
Wat ik me afvraag; als deze optie niet voorbij was gekomen, waren jullie dan ooit van plan geweest te emigreren? Mijn man komt ook uit Turkije en wij hebben de bewuste keuze gemaakt om voor NL te kiezen, mede door allerlei dingen die hier al gezegd zijn (gezondheidszorg, onderwijs, politiek). Nu onze zoon ook een 'special needs' kind blijkt te zijn ben ik dolblij met die keuze. Je weet gewoon nooit welke situatie je zal treffen in je leven. Maar er komt hier bijv. regelmatig ter sprake dat mocht mijn man ooit de jackpot winnen (miljoenen) dat hij dan wel graag terug zou willen naar TR. Alleen dat is echt de enige voorwaarde waarop ik zou gaan; dat er genoeg geld is om me nooit zorgen te hoeven maken over gezondheidszorg/ speciale behoeften/ eten/ huis. Hoewel ik nu met de Erdogan praktijken uberhaupt er niet over peins om mijn kinderen daar te laten opgroeien als ze de kans hebben om in NL op te groeien. Ze krijgen ook hier genoeg mee van de Turks/Koerdische cultuur, en hebben hier gelukkig wel vrijheid van meningsuiting en de kans op een goede scholing. Ik zou die afwegingen echt voor jezelf ook duidelijk maken, naast alle andere dingen die hiervoor natuurlijk ook al gezegd zijn.
Ik weet het niet... Nu is mijn zusje wel geëmigreerd naar Turkije (Istanbul). Ze woont daar nu een aantal jaren. Voordat ze echt daar naar toe verhuisde, was ze daar best vaak, ivm haar opleiding en werk. Ze was daar ook vooral om te netwerken. Nu heeft ze haar eigen praktijk geopend en gaat (volgens mij) best goed. Ze is getrouwd met een kleinzoon van een BT'er (beroemde Turk). Met haar getrouwde achternaam gaan best wel veel deuren voor haar open. Daarnaast verdient zij samen met haar man best ook veel en haar omgeving is niet standaard-turks. Ze woont in een mooie luxe wijk (sempt). Zij heeft geen enkele spijt van haar emigratie. Maar ja, zij heeft ook de centjes om een rustig luxe leventje te leiden daar. Wel vond ze het lastig toen ze bevallen was van haar eerste kindje. Ze twijfelde flink om een kraamverzogster over te laten vliegen naar Istanbul, omdat ze een goede start met haar baby wilde maken. Uiteindelijk heeft ze gekozen om te bevallen in nl, omdat ze graag mijn moeder en ons erbij wilde. Ze heeft nu nog steeds contact (digitaal) met jeugdarts van consultatiebureau. Het klikte zei ze en hebben emailadressen gewisseld. Ik zou zelf persoonlijk niet gaan onder de voorwaarden die jij benoemt. Cultuur shock, dorpsmentaliteit, politiek en economie zullen bij mij de hoofdredenen zijn. Ik kan daar niet aarden, terwijl ik zelf Turks ben. Ik ben hier geboren en getogen. Het kan zijn dat ik een beetje te verwesterd ben.. Wat wij wel hebben is een eigen vakantiehuis. Als we op vakantie zijn, hebben we wel een eigen plek. Heeft mijn schoonmoeder destijds laten bouwen en maken voor haar eigen zoon. Heeft ze echt goed gedaan. Anders zouden we bij familie moeten logeren als we op vakantie zouden komen. Hotel kan niet, zou een belediging kunnen zijn (ayip ) Voor paar dagen samen logeren is ok, maar niet voor volle 3 weken
Ik heb niet alles gelezen. Ik ben zelf ook geëmigreerd, naar een " makkelijker" land dan turkije. M'n schoonouders wonen ook hier. Ik raad het echt iedereen aan dit in je leven te doen. Wat leer je hier veel van! Het gaat wel met UPS en downs maar dit had ik zeker niet willen missen. M'n kinderen hebben hier ook veel meer vrijheid door het warme klimaat en grote tuinen etc. Maaarrr ze zijn nog klein. En wij hebben de luxe dat ze naar een Nederlandse privéschool gaan. Ik wil hier zeker nog wel even blijven, maar wil ook terug naar Nederland. Want ik denk dat Nederland vanaf een jaar of 10 weer veel meer vrijheid voor ze biedt. Grote huizen en tuinen, warm klimaat zijn super met jonge kinderen. Maar als ze ouder worden hebben ze die tuin Ed niet meer nodig. Mijn advies: doen. Maar probeer het wel zo te regelen dat jullie ook weer terug kunnen naar Nederland. Succes!