Ja, dit eigenlijk. Iedereen heeft een persoonlijke mening. Maar TO moet kijken of ze dit zelf wil. Niet of haar man dit wil, niet of haar schoonouders dit willen maar puur of ze dit zelf wil. Iedereen zijn of haar mening is gekleurd door persoonlijke ervaringen. Ik persoonlijk vind wonen in het buitenland prachtig maar alleen als expat, ik ben wel echt Nederlands. Maar dat is persoonlijk. Dus TS, en advies wat je keuze misschien niet makkelijker maakt: kijk naar wat hij werkt. Zonder toegevoegde adviezen van man en schoonfamilie. Zet de voors en tegens op een rijtje. Luister naar wat je onderbuik je vertelt. En bespreek dat daarna met je man. Dit is een belangrijke beslissing die je gezamenlijk als gezin moet nemen.
@Manderijntje Qua familie ben ik ook niet bang. En het vele bemoei en bezoek ook niet. Het is best een groot dorp maar mijn schoonfamilie gaat niet bij het hele dorp op bezoek en andersom ook niet. Er zijn maar een paar huizen met wie ze echt zo’n goed contact hebben. Natuurlijk gaan mensen niet bellen om te komen, maar ik ben niet bang om de hele dag met visite te zitten. @ de rest die heeft gereageerd Wat mij laat twijfelen is dat mijn sf die allemaal naar tr zijn verhuisd vanuit nl het juist fijn hebben. Veel beter dan hier in nl. Het ene moment denk ik nee ik wil niet, andere moment denk ik ja dit moeten we doen. Een schoonzus heeft pas een nieuwe auto gekocht, dat zou hier in nl nooit gelukt zijn. En ze hebben allebei gewone banen. Andere familieleden zijn ook heel gelukkig daar. Maar die spreken ook allemaal vloeiend turks en ze zijn zelf turks. Ik kan wel basisdingetjes. Maar een gesprek voeren of begrijpen is vaak wel te moeilijk. Dus vooral in het begin zal ik afhankelijk zijn. En welke keus we ook maken het zal denk ik wel tussen ons in blijven staan want mijn man wil wel naar tr verhuizen. Dus als we niet gaan zal hij dat mij misschien wel gaan verwijten en als we wel gaan andersom.
Een nieuwe auto in turkije kost hartstikke veel geld. Misschien met het geld uit nederland goed te doen maar voor mensen die daar altijd hebben gewoond is het niet te betalen. Ik vind je kijk erop niet realistisch en je moet ook er rekening mee houden dat je niet altijd inkomsten uit nl blijft houden. En je moet al helemaal niet gaan emigreren om je man te plezieren. Is jou man in turkije geboren of hier? Met het geld dat wij hier hebben is het tuurlijk leuk leven in turkije. Maar wat als dat een keer stopt voor jullie en dan? Iedereen sluit daar bijna een lening af om een auto te kopen etc want met een turka inkomen is dat bijna niet te doen. En wil je echt 5 a 6 dagen in de week werken daar en je kinderen zoveel wegbrengen in een land waar ze niks weten nog
En met de verkiezingen die nu plaats vinden kan alles gaan veranderen in turkije ik zou dat zeker afwachten..
@elvira89 Ik kom misschien niet realistisch over maar ik ga echt niet zomaar daar heen hoor. Al die dingen die iedereen opnoemt zijn dingen waar ik zelf ook erg over twijfel en nadenk. Is alleen lastig om dingen te uiten doordat het geschreven is. Ik ga sowieso eerst vakantie vieren volgende maand. En nog even heel goed nadenken.
Wat versta je onder beter? Ik lees o.a. financiële/ materialistische overwegingen. Vrijstaand huis, nieuwe auto... Als jullie nu in NL weliswaar niet ruim kunnen leven, maar wel rondkomen, dan zou ik de financiële reden niet mee laten wegen. Je gaat ook weer wennen aan de standaarden die je daar hebt, en dan ga je weer nieuwe maatstaven hanteren.
Een dingetje snap ik eigenlijk niet.... Ik ben best regelmatig in Istanbul omdat familie van mij daar studeert. De prijzen qua eten, winkelen etc in de reguliere winkels en restaurants staan gewoon gelijk aan de prijzen in Nederland. Voor een snelle hap tussendoor betaal je daar ook tussen de 5 en 7 euro p.p en met uit eten gaan waren wij ook ongeveer hetzelfde uit als wat we in Nederland uit zouden komen. Kleding in bijv. de Zara, H&M etc is dezelfde prijs als in Nederland. Wat is er precies goedkoper dan in Turkije?
Eerlijk gezegd begrijp ik je beweegredenen niet zo goed. Een nieuwe auto? Groter huis? Who really Cares?! Ik heb je eigenlijk nog nauwelijks redenen horen noemen die goed zijn voor je kinderen... Of echt voor jezelf... zoals daar kunnen we een beter leven krijgen, een betere toekomst, meer tijd met elkaar et cetera
Maar istanbul is zoiezo duurder omdat het een internationale stad is Ga je meer het binnenland in schelen de prijzen enorm. Het is voor ons nu enorm gunstig omdat de lira 1 op 5 staat dus als wij vanuit hier daar komen is het gunstig Maar om daar te wonen is het niet gunstig Fruit, groentes en vlees etc worden alleen maar duurder. Zolang ze geld uit nl hebben is het nog leuk maar zodra dat niet meer is valt het tegen. Als wij nu winkelen daar en zie een leuk jurkje een winkel is die bijv 50 lira maar ja voor 10 euro is het leuk. Maar voor 50 lira met een normaal turks inkomen is het best veel geld.
Ik lees nu pas dat je eigenlijk de taal niet spreekt, daar zou ik dan meer moeite mee hebben omdat mijn man er niet bij zou zijn. Ik lees dat je vanwege de vrijheid en materiaal graag zou willen, maar in Nederland is het ook goed, natuurlijk woon je hier anders en lijkt het daar beter maar is dat echt zo. Ik zou het huis laten bouwen als vakantiehuis en niet als woonbestemming. In de toekomst kijken voor de kinderen, zorg voor je schoonouders (in combinatie met werken helemaal lastig) etc
Ik lees nu vooral materiële argumenten. Maar wat vindt je van het politieke klimaat? Dat alleen vindt ik spannend hoe het zich ontwikkeld en zou voor mijn meteen ervoor zorgen dat ik er nooit wil wonen. En wat biedt het onderwijs systeem je kinderen behalve dat het strikter is. Wat vindt je van de gezondheidszorg? Wat zijn de mogelijkheden voor je kinderen na de lager school? Wat kun jij zelf daar behalve het huishouden doen en in een nieuwe auto rijden. Wil je daar aan het werk? Moet je daar aan het werk? Wat voor werk zou je kunnen doen? Daar lees ik in je antwoorden nog weinig over.
Voor wat ik nu lees, krijg ik de indruk dat het vooral om een luxer leven gaat: Meer geld, een auto, groter huis, grotere tuin. Staar je hier aub niet op blind, immigreren is echt niet alleen dat.
En wat nou als jullie ook gaan scheiden? Dan krijg je misschien je kinderen niet mee terug maar nederland ik zou dat risico niet willen lopen voor een groter huis enz. Ik zou er goed over nadenken en niets overhaasten of alleen om je man en schoonfamilie te plezieren
Lief dat jullie zoveel moeite doen om te reageren. Mijn 1e prioriteit is idd of we daar goed kunnen leven. Dat vind ik heel belangrijk. De kinderen zijn ook heel belangrijk. Maar die zijn nog zo klein dat als we gaan, ze niet beter zullen weten. Ik snap ook wel dat emigregen meer is dan een auto, groot huis etc. Wij waren helemaal niet van plan om weg te gaan, nu zijn ze met dit plan gekomen en zijn ze al in gesprek met een bedrijf die het moet gaan realiseren. Zonder dat we uberhaupt hebben toegezegd dat we gaan. Mijn man vind het super en ziet het al helemaal voor zich en wil persee gaan. Alle argumenten die ik noem om het niet te doen vind ie onzin. Zijn bedrijf gaat ‘ie sowieso niet opgeven dus inkomen uit nl zal blijven. Hij wil hier ook nog gevestigd blijven en dan steeds op en neer gaan. Ik ben er gewoon echt moe van. Eigenlijk ben ik ook pissig dat ik ergens in meegesleept word waar ik niet om gevraagd heb en bijna geen keus meer heb... Ik heb al bijna geen zin meer om op vakantie te gaan want tegen die tijd zal er vast al wat begonnen zijn. Zeg dan maar eens dat je geen huis wil.. Zelf twijfel ik ook nog steeds. Ene moment vind ik het niks, andere moment denk ik ja laten we dat doen. Zoals ik al zei ben ik er gewoon echt moe van en weet het allemaal niet meer.
Hé wat een rotsituatie. Zo wordt het eigenlijk door je strot geduwd. Ik hoop echt dat jouw mening meer gaat tellen.
Waar ik erg veel moeite mee heb is dat ik begrijp dat hij wil verhuizen, maar hij eigenlijk niet verhuisd. In ieder geval voorlopig niet. Dus jij gaat alleen met de kinderen naar zijn ouders, geeft al jouw vrienden en familie op, ziet je man veel minder voor een droom van hem waar hij maar voor de helft aan meedoet. Samen emigreren is 1 ding, maar jij met de kinderen emigreren naar een land waar je de taal niet spreekt, geen familie hebt (alleen aangetrouwde), geen ervaring hoe de zaken werken en dan ook nog een lat-relatie aangaan, zou echt mijn voorkeur niet hebben.
Je man zal toch wel moeten gaan praten want zo ga je niet met zo'n situatie om. Emigreren is heel grote gebeurtenis. Het is belangrijk om elkaars plannen/verwachtingen/eisen/wensen te weten. Ik zou zeggen: We gaan goed of we gaan niet, als er geen goed en serieus gesprek mogelijk is dan gaan we dus niet. Simpel.
Ik ga sowieso nergens heen voor ik 100% zeker ben hoor. Voordat jullie denken dat ik dat doe omdat mijn man dat graag wil.