Als je nu al bijna niks in te brengen hebt, hoe zal het dan zijn denk je als je daar in het dorp gaat wonen. Daar zal je familie in alles voor je beslissen uiteindelijk. Want jij bent maar een vrouw en hun zullen het beter weten in alles. Je kan echt niet zelfstandig gaan en staan waar je wilt als in Nederland. Want je familie zal bang zijn voor geroddel uit het dorp. Ook omdat je man in Nederland zal blijven. De famile gaat je beschermen en wilt geen roddels horen.
Als je zo graag groter wilt wonen, waarom ga je dan niet extra werken hier, zodat je groter kunnen huren of kopen in Nederland. Je man denkt heeft een roze bril op en leeft in een fantasie. Zo lekker zal het niet wonen zijn in Turkije. Vakantie is heel anders als in het echt daar voorgoed leven.Je schoonfamilie wilt nu al niet eens naar je mening luisteren. Ze zijn nu al begonnen met bouwen, zodat jullie geen nee kunnen zeggen. Want je gaat je bezwaard voelen om nee te zeggen en dat weten zij. Je zit met een moeilijk dilemma waar je niet uitkomt en je hoofdpijn geeft. Als je man dan nu al niet naar je luistert, hoe zal het dan in het dorp zijn later. Hij zal voor je beslissen, dat zit in de Turkse mentaliteit van mannen. Succes met de beslissing!
Eerlijk waar als ik zo voor het blok gezet word als dat jij gedaan word, zou ik zeggen tegen mijn man ga maar lekker alleen en we komen je wel opzoeken op vakantie. Voor jou gaat er veel meer veranderen dan voor hem de komende tijd dus wat inlevingsvermogen en realistische kijk erop zou fijn zijn. En ik ben benieuwd hoe het nu verder gaat met meneer E nog aan kop wat dat gaat opleveren
Nou dit eigenlijk. Jij zal straks degene zijn voor wie het meest zal veranderen, naast je kinderen dan. Hij zal straks maar gedeeltelijk in Turkije zijn waardoor jij de volledige verzorging voor de kinderen hebt. En het lijkt me heel eenzaam. Je hebt dan wel je schoonfamilie in de buurt, maar je partner is er niet. Denk er idd goed over na. Je moet niks he.
Ik vind het ook wel heel vreemd dat er vanalles geregeld wordt zonder dat er een besluit is. Wat als jullie straks besluiten het niet te doen? Dan zijn ze met de bouw van iets begonnen en dan? Dat je kindjes daar zullen wennen dat geloof ik zeker wel, kinderen zijn flexibel. Maar is het de beste plek voor je kinderen, met (als ik het zo hoor) slecht onderwijs, een moeder die ze amper zien want jij gaat superveel werken, een niet-echt-stabiel land met minder sociale zekerheden.. Ik snap nog steeds niet zo goed waarom jullie het zouden willen. Heel eerlijk; ik heb het gevoel dat je man je nu een beetje afscheept naar het buitenland omdat jullie dan minder kosten en hij vaker daar naartoe kan komen. Maar wat het voordeel is voor jou en je kids zie ik nog steeds niet. Als je luxer wilt wonen, waarom dan niet 6 dagen in de week 50 weken per jaar hier werken?
Alleen al van het feit dat je schoonouders het huis al zonder overleg laten bouwen, zou ik de kriebels krijgen. Een groter huis klinkt natuurlijk leuk, maar het vergt ook meer kosten en onderhoud. Als je 6 dagen per week werkt, heb je dan daarnaast nog wel tijd en zin om het huishouden te doen? Ik zou de 7e dag verrot op de bank liggen. En dan heb ik het nog niet eens over de cultuur shock voor de kinderen. Nu wil ik niet achterdochtig zijn, maar ik las dat jullie kinderen een Turkse ID hebben, daarbij wordt dit huis dus door je strot geduwd als het aan je schoonfamilie ligt, en staat het eigenlijk ook tussen jou en je man in. Is het allemaal niet van te voren zo gepland zonder jouw medeweten? Want ik vrees dat als je gaat emigreren, je/Jullie daarna nooit meer naar Nederland zullen verhuizen, ook niet als het jou niet bevalt in Turkije... je zou de eerste en de laatste niet zijn die er op zo'n manier wordt ingeluisd.
Over een aantal jaar heb je minder kinderopvang/psz nodig en gaan je kinderen naar de basisschool, in principe spaar je daar dan best een hoop geld mee uit. Ik zou een klein huisje bouwen, zo simpel mogelijk (aanbouw mag later wel nog?), eerst de buitenkant zodat het staat. En dan over een aantal jaar als je die financiële ruimte hebt (misschien nu al beginnen met de kleine beetjes die je wel kunt missen opzij te zetten) beginnen met bijdragen. Ik zou in ieder geval niet zo op stel en sprong je kinderen zo'n verandering van alles insleuren, omdat er nu toevallig een huisje gebouwd kan worden.
Eens! Ik krijg er echt een onderbuikgevoel van als ik dit zo lees. Het doet me herrinneren aan het boek ‘not without my daughter’. Misschien totaal onterecht hoor. Maar pas alsjeblieft op! Je hebt nu al heel weinig in te brengen bij je schoonfamilie, er wordt op afstand van alles bepaald. Dat zal alleen maar toenemen als je daar zit en voor een groot deel afhankelijk bent van hun. Tel daar het feit bij op dat je kinderen een Turks id hebben. Het zal héél lastig voor jou worden om als het daar niet goed gaat met je kinderen terug te komen. Alleen dat laatste feit zou mij doen beslissen niet te gaan, zonder enige twijfel. Ik wens je veel wijsheid toe!
Dit gevoel krijg ik de laatste paar pagina's van dit topic ook. Ik zou echt absoluut niet willen op deze manier, ik denk echt dat je het hier in Nederland veel beter hebt dan daar. Alles bij elkaar.
Erdogan heeft gewonnen. Veel plezier in die halve dictatuur die het gaat worden.. Ik las net, nu hij president wordt, hij meer macht krijgt dan voorheen.
Ik word bijna bang van jullie achterdocht. Het is geen voor opgezet plan hoor. In ieder geval niet van mijn man. Mijn so kwamen daar vorige week plots mee. Ik denk ook niet dat ze sluwe plannen hebben, maar dat ze het oprecht goed bedoelen. Alleen hoe het nu gaat vind ik vervelend.
Ik denk ook dat zij het heus goed bedoelen, alleen is hun beste bedoeling niet persé goed voor jou. Eigenlijk denkt je schoonfamilie puur vanuit hun zoon en wat hij wil. Jij bent zijn vrouw en jij volgt: - hij wil graag een groot huis in Turkije maar wil eigenlijk ook in Nederland blijven. Hij wil dus zoveel mogelijk vrijheid en 'rijker' wonen (al is dat op het oog); - het gezin kost hier meer geld en moet dus daar naar toe want is goedkoper; - er is nog meer geld nodig om zijn wens te financieren dus moet jij 6dagen pw gaan werken. Je man krijgt een volledig vrij leven en zal zich naar wens tussen NL en TR bewegen. Daar is hij hoofd vh gezin en weer onderdeel van zijn eigen familie. Rol in jullie huishouden is redelijk minimaal voor een man in Turkse dorpen. Wat doet jouw schoonvader of andere familie-mannen die daar wonen feitelijk echt thuis? - je schoonmoeder is dan het vrouwelijke hoofd van jullie familie, dat merk je nu al in de eerste stap. Dat is echt cultuurbepaald, en niet kwaadbewust of zo. Maar zij gaat alles bepalen wat zij vindt dat voor jou het beste is. Niet jij
Ik heb alles doorgelezen en het komt op mij over dat er tussen jou en je man nauwelijks gecommuniceerd wordt over de (eventuele) emigratie. Een emigratie als gezin doe je ook echt samen en dat beslis je niet in één dagje. Zeker niet naar een land als Turkije waar de verschillen met Nederland (West-Europa) heel erg groot zijn. Ook ik lees eigenlijk geen goede argumenten om die (grote) stap te nemen voor het hele gezin. Hoe zie jij de toekomst positief veranderen voor je kinderen als jullie daar gaan wonen en voor jezelf en voor het hele gezin? Ik moet eerlijk zeggen dat ik het idee ook best wel eng vind dat je kinderen een Turks paspoort hebben en dat je schoonouders én je man nu van alles regelen omtrent jullie emigratie. Wat als het je daar niet bevalt of de kinderen niet.....zou je dan nog terug naar Nederland kunnen/mogen? Is dat bespreekbaar? Het lijkt mij dat jij en je man eens heel goed met elkaar moeten praten hierover en alles doorspreken tot aan doemscenario's aan toe.
Als ik het zo lees zouden jullie er dus niet eens over nadenken als een ander het niet voor je bedacht had. Emigreren moet een wens/ droom vanuit jezelf zijn en niet door anderen door je strot geduwd worden. Want dat gebeurd er mi.. je hebt weinig tijd om er over na te denken want er moet betaald worden. Ik vind het ook geen oplossing dat jij daar straks zit met de kinderen en je man gewoon hier in Nederland. Hij wil het zo graag, waarom gaat ie dan niet meteen met jullie mee? Straks zit je in een land met een gigantisch cultuurverschil, waar je de taal niet spreekt, waar vrouwen niet gelijk zijn, waar je kinderen minder kansen hebben, waar minder vrijheden zijn. En je man zit lekker hier. Natuurlijk heel fijn dat je een goede band hebt met je schoonfamilie, dat heb ik ook maar ik zou echt niet afhankelijk van ze willen zijn.
Dit inderdaad! Inmiddels hoop ik gewoon heel erg dat je niet gaat, krijg er echt een naar gevoel bij. Ook die houding van je man. En wat ik ook apart vind is dat jij daar dan bent en hij niet. Bij ieder plan waarbij mijn vriend en ik niet bij elkaar zouden zijn zouden we het al niet willen, je trouwt toch en hebt kinderen omdat je samen wilt zijn? En hoe zou het voor je kinderen zijn om hun vader zo weinig te zien? De kinderen van mijn vriend zijn elke week een paar dagen bij ons maar missen dan hun moeder en als ze bij hun moeder zijn missen ze hun vader. Heeft echt veel impact!
Dus de buitenkant wordt gebouwd (met oa jullie geld) en uiteindelijk besluit jij over een paar jaar dat jij dit niet wilt. Wat dan? Kijk ik snap dat je man dit wilt. Vanuit hem gezien: hij houdt zijn bedrijf hier in NL, in een heel positief scenario kan hij 50% daar zijn en 50% hier. Dan heeft hij zijn tijd hier, kan hij lekker werken in alle rust zonder dat hij verdere verantwoordelijkheden heeft behalve geld sturen. En de helft van de tijd heeft hij vakantie in zijn thuisland. Bovendien het idee dat hij een vet mooi huis heeft op het land van zijn ouders, waar zijn roots liggen, geeft natuurlijk een fijn en rijk gevoel. Maar ik heb het idee dat jij en jullie kinderen moet betalen voor zijn droom, en hij nog niet het respect heeft om jou echt de keus te geven. Ja je mag n paar jaar wachten. Maar er zijn toch best een hoop redenen om het gewoon niet te doen, en die optie krijg je zo te horen niet. Eerlijk gezegd kan ik me echt n beetje kwaad maken om de manier waarop jij behandeld wordt. En inderdaad, ik krijg ook een beetje een bang gevoel.. Goed bedoeld of niet, wordt jij straks niet tegen je zin daar met je kinderen gehouden?
Dat boek was dus ook het eerste wat door mijn hoofd schoot! Helaas is de schrijfster niet de enige die dit is overkomen.
Het gaat inderdaad veel te ver nu. Vind dat sommigen echt hele nare opmerkingen maken. Vooral diegene die speculeert dat het een opgezet plan is. Doe is even normaal zeg
Ik denk dat je mij bedoeld? Die opmerking was juist om TS serieus te waarschuwen. Misschien moet je het boek Not without my daughter eens lezen waar wij het over hebben, dan begrijp je het beter. En nee, dit komt helaas niet alleen in boeken en films voor, ken zelf ook een gezin in mijn omgeving waar dit op exact dezelfde manier gebeurt is. Daarbij zegt TS toch zelf ook dat ze de manier waarop het momenteel gebeurt niet prettig vindt? Als de verhoudingen goed waren geweest dan had ze dit ook tegen haar schoonouders kunnen zeggen zonder dat er heibel komt.