Ts ik denk ook niet dat het een vooropgezet plan is. Mijn schoonfamilie is ook zo en die hebben echt geen slechte bedoelingen ze bedoelen het in hun ogen juist goed. Alleen hun zien het allemaal zo makkelijk in oké begin maar met bouwen oké doe maar zo ja dat is hun mentaliteit terwijl wij van het plannen zijn. Ja ik ben dan wel iemand die er wat van zegt en als mijn man (schoonfamilie) zich daar niks van aantrekt dan mag ie alleen gaan.
ik denk ook dat ze het goed bedoelen op hun manier ik vind het persoonlijk wel een beetje pushen door al met de bouw te beginnen en ik denk dat iedereen aan je man zijn kant van de familie je zal vertellen hoe fantastisch het is om daar te wonen en je daardoor het niet meer helemaal helder gaat zien straks ik denk dat het voor de kinderen beter is om hier te blijven als ik hoor hoe het er daar op scholen aan toegaat....en ik denk dat je heel afhankelijk gaat worden en dat zou je toch niet moeten willen
Toch denk ik dat jouw schoonfamilie hier al langer mee bezig is dan je denkt. Ik meen ergens gelezen te hebben dat de bouw sowieso op redelijk korte termijn begint?!? Noem het achterdocht, ik noem het waakzaamheid. Jouw schoonfamilie zal het waarschijnlijk allemaal reuze goed bedoelen en wellicht totaal geen slechte intenties hebben. Maak de keuze waarvan jij denkt dat die het beste is voor je kinderen. Wil je toch vragen of je het boek ‘not without my daughter’ (Engels) of de nederlandse versie ‘in een sluier gevangen’ gelezen hebt, of de film hebt gezien? Het gaat over de Amerikaanse Betty die in Amerika met de Iraanse Moody trouwt. Ze wonen in Amerika en hij heeft een goede baan als arts. Ze krijgen samen een dochter. Niets lijkt hun geluk in de weg te staan totdat ze besluiten ‘op familiebezoek’ in Iran te gaan. Vanaf dan wordt ze tegen haar wil vastgehouden. Daarnaast denk ik ook dat alle informatie die Umm85 gegeven heeft genoeg stof tot nadenken zal zijn. Maar nogmaals....ik wens je veel wijsheid toe in het maken van een goede keuze.
Dus -jij(jullie) waren helemaal niet van plan om te verhuizen. -schoonouders zijn al bezig met de bouw van het huis regelen, zonder dat jullie akkoord zijn gegaan. - een bouw wat jullie geld gaat kosten, wat jullie nu niet hebben. - om aan dat geld te komen zou jij met de kinderen naar Turkije moeten emigreren zonder man. -een plek waar jij de taal niet spreekt en je niemand anders heb dan schoonfamilie, die nu al(goed bedoeld) hele grote beslissingen voor je lijken te maken. -voor je kinderen is het op de lange termijn niet de beste keus(waar het mijn inziens bij valt of staat..in dit geval dus valt!) -je moet daar gaan werken en voor alles zorgen zonder je man. - je man is van plan om zijn bedrijf in NL te houden is daardoor dus niet fulltime bij je in Turkije -je man vind al jouw argumenten niet boeiend, maar gaat zelf maar parttime. De enige voordelen (die voortkomen uit heel veel nadelen)....zijn dat je daar een groter huis hebt en door de koers "veel" geld hebt. Iets wat mijn inziens het mist belangrijk zou moeten zijn. Klopt bovenstaande, met uitzondering van mijn mening? Kijk ik kan me best voorstellen dat jij voelt dat je nu al zo'n beetje op een plek bent beland waar je eigenlijk niets meer te zeggen hebt, zonder dat iemand boos op je wordt. Je man die het een perfect plan lijkt te vinden, waarschijnlijk omdat hij er zelf het minste last van heeft. En je schoonouders hebben jullie natuurlijk het liefst dicht bij. Maar eerlijk dan zijn ze maar boos. Leuk? Nee absoluut niet! Maar 1000x minder erg dan gaan emigreren omdat zij dan niet boos worden terwijl jij en nog belangrijker de kinderen erdoor achteruit gaan. Je man moet van zijn roze wolk afstappen en naar de feiten gaan kijken. Daarnaast moet hij beseffen dat de keus bij jou ligt, aangezien jij en de kinderen het meest in moeten leveren. Ik zou persoonlijk flink mijn twijfels krijgen over mijn man, mocht hij zich zo gedragen. In eerste instantie zo ondoordacht reageren uit enthousiasme oké, maar vervolgens daarbij blijven en alle wezenijke bezwaren zo wegwuiven en serieus denken dat het een optie is om zijn gezin parttime te zien....nee sorry hoor!
Ik vraag mij af waarop je baseert dat haar man haar eventueel tegen haar zin zou willen vasthouden zoals in het boek. Moeten vrouwen met partners van buitenlandse afkomst dan maar allemaal achterdochtig zijn? Noem mij maar naief, ik vertrouw mijn man 100%, ook m.b.t. de kinderen. Deze hebben ook een 2e nationaliteit, behalve zoon (i.v.m. dienstplicht). Ik zou ze ook zo zonder problemen met hem mee laten gaan op vakantie naar zijn land van herkomst. Er zijn ook zat Nederlandse mannen en vrouwen die hun kinderen na scheiding “ontvoeren”.
Overigens ben ik het eens met de rest, ik zou er dus echt wel goed over nadenken en samen over praten. Is praten erover niet mogelijk dan zou het voor mij direct einde verhaal zijn. Het is niet zomaar iets wat je besluit te doen.
Ik zou het niet doen denk ik.. jaren geleden zijn wij bezig geweest met onderzoeken of we wilden emigreren. Naar een land waar ik me enorm thuis voel (meer dan in Nederland, terwijl ik hier ben geboren) de taal spreek, het is westers, man kon een goede baan krijgen etc... En we hebben het niet gedaan, omdat mijn zoon autisme heeft en de zorg daar voor kinderen met ass minder goed is geregeld en heel duur is. We kunnen het niet alleen, we hebben hulp nodig voor hem. Het plan is dus niet doorgegaan en daar heb ik geen spijt van. Ondanks dat dat land mijn thuis is denk ik, maar voor onze zoon zou het niet goed zijn geweest en achteraf voor onze jongste ook niet vanwege zijn karakter. En moet je nagaan, dat ging om een westers land met volledige vrijheid, goede (wel duurdere) voorzieningen en Engelstalig. En Turks leer je niet zomaar.. ik ben al 2 jaar bezig met Turks leren (voor de leuk.. wilde graag een vreemde taal leren en Turks leek nuttig omdat hier veel Turken wonen) maar dat is echt niet eenvoudig. Heel andere klanken en de vervoegingen zijn echt een ramp
Ik ben het met je eens Lovely. Ergens begrijp de achterdocht wel, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het best vergezocht vind. Alles kan, natuurlijk, maar ALLES kan. Dus een ontvoering in Nederland door Nederlandse ouders kan ook. Een ontvoering in Nederland geregeld vanuit het buitenland kan ook. Alles kan. Ik vertrouw mijn man niet 100%, want ik vertrouw niemand 100%. Wel verwacht ik absoluut niet dat hij ooit zoiets zal doen.
Ik vind dit echt extreem denken hoor. Je hebt toevallig ergens een boek gelezen en interpreert dit op een ander willekeurig gezin. Het is absoluut verkeerd om met je eigen cultuurbril naar een ander cultuur te kijken. Dan ga je over in extremen. Ik kom bijv vanuit een cultuur waar vrouwen al 40-50jaar evenveel werken als mannen en dezelfde arbeidskansen hebben, en met die bril vond ik in het begin Nederlandse cultuur onwijs achtergesteld en beperkend voor vrouwen. Terwijl Nederlandse vrouwen dat zelf helemaal niet zo beleven. En zo werkt het in elke cultuur, het blijkt nergens uit dat deze mensen kwade opzet hebben, ze kijken vanuit eigen cultuur naar de situatie. Haar schoonmoeder lijkt een typische Turkse schoonmoedee te zijn die uit goede wil van alles bedenkt en ook meteen in gang zet voor de hele familie. Maar jij draait dit om naar een ontvoering en beperking voor haar hele gezin? Dit slaat totaal door. Ts heeft nergens laten vallen dat iemand haar of de kinderen daar zou houden tegen haar wil.
Hohoho, ik geef aan waakzaam te zijn en er niet van uit gaan dat het allemaal wel goedkomt als het daat niet bevalt en ts terug naar Nederland wil. Vrouw waarover het boek gaat heeft ook lang gedacht dat alles wel op zn pootjes terecht zou komen. Daarnaast ken ik iemand die privé in soortgelijke situatie zit en op mijn werk ook een aantal casussen meegemaakt waar het uiteindelijk niet goed ging. Maar neemt niet weg dat het in veel gevallen ook wel goed zal gaan. Ik insinueer dus niet dat de man/vriend van ts een een kidnapper oid is. Laat dat bij deze duidelijk zijn.
not without my daugther praktijken is ook weer het ander uiterste. Haar man is enthousiast, zijn familie woont er.. Het belangrijkste is hoe ts en man bepaalde keuzes in hun leven maken en elkaar daarin respecteren. Zoals ik al schreef zijn we echt heel lang bezig geweest dit plan te realiseren en hebben met heel veel zaken rekening gehouden en nog is het echt heel moeilijk. Ik vind bepaalde zaken echt lastig hier en gelukkig denken wij daar hetzelfde over. Stel je voor dat je man het compleet geweldig vind en jij niet, wat dan? Ik heb in het eerste jaar echt weleens gehad dat het me allemaal naar mn keel greep, dat is best lastig als mijn man ook druk is en zn eigen dingen heeft om mee te dealen. Onze zoon is in 1.5 jaar tijd 4 x van klas verwisseld en uiteindelijk zijn we verhuisd en een hele andere school gekozen (en mijn zoon is echt geen probleemgeval ofzo). Leraren begrepen totaal ons probleem niet. Houdt daar allemaal rekening mee. Je neemt jezelf mee en niks anders, een groot huis gaat je echt niet gelukkiger maken. Producten die in NL normaal zijn zijn hier luxe. Ga je echt gelukkiger zijn in een Turks dorp? Kan jij daar je ei kwijt?
En die info was een twijfelende ts, een man die zijn keuze min of meer al heeft gemaakt en familie die de voorbereidingen al aan het treffen zijn wat betreft de bouw. Tel daar een buitenlands id kaart bij op. Ik trek dan de conclusie dat vertrekken wellicht niet zo lastig is, maar een eventuele terugkeer des te meer. Het boek is ms wat ver gezocht, maar het gebeurd vaker dan je denkt. Stel je voor dat haar man het wel ontzettend naar zijn zin heeft als hij zich eenmaal daar gevestigd heeft. Spreekt de taal, familie woont daar....en ts wil terug. Dat kan dus niet zomaar met kinderen. Daarnaast alle eerder genoemde argumenten; politieke onzekerheden, onderwijssysteem, 6 dagen/week werken en nauwelijks vakantie. Grotendeels op schoonfamilie terug moeten vallen omdat man in Nederland is, in ieder geval nog voor ruime tijd.
Je kent TS en haar man helemaal niet. Dan kan je dat soort dingen echt niet zeggen vind ik. Ik ken dat boek en dat verhaal vond ik ook 'apart'. Dit verhaal speelt zich af in mijn vaderland en ik ken werkelijk waar geen 1 man die tot zo iets in staat zou zijn. Iraanse mannen en vrouwen zijn juist heel erg modern, alhoewel de westerse landen daar een totaal ander beeld van hebben aangezien ze hele andere verhalen in de media lezen. In Nederland worden er ook kinderen door hun Nederlandse vader ontvoert maar volgens mij zou niemand haar waarschuwen als haar man Nederlands zou zijn en graag naar Frankrijk wilde verhuizen ofzo.... Zo heb je in elk land wel wat rotte appels zitten maar je gaat mensen dan toch niet meteen waarschuwen en zulke speculaties uitspreken zonder dat je ze überhaupt kent... Dat gaat echt ver hoor..
Vind het nu wel heel ver gaan hoor. Ja er zijn zat gevallen waarbij 1 van de ouders hun kinderen mee neemt naar het buitenland en niet vrijwillig terug komt maar kom op zeg. Dit kan iedereen overkomen ook ouders die Nederlands zijn. Als je zo denkt dan kan je straks niks meer. Vader neemt kinderen mee op een uitje en vervolgens worden ze allen vermist en helaas dood aangetroffen en ga zo maar door met alle afschuwelijke verhalen. Ik snap TS haar man en zijn enthousiasme (vrienden, familie wonen er, je kent de taal enz) en neem aan dat ze hem voor de 100% vertrouwd. Ik neem ook gewoon aan dat mocht TS zich niet fijn voelen in Turkije dat over een eventuele terug al gepraat is. Oh en dit soort “waarschuwingen” kreeg ik al te horen zodra ik zwanger was van mijn 1ste. Oh kijk je uit straks neemt ie hem mee naar Turkije en krijg je hem nooit meer te zien. Ene oor in en andere uit!
Klopt ook hoor, en ik ben het met de argumenten die je geeft eens. Misschien komt het ook omdat ik de film van dat boek gezien heb en het beeld dat wordt opgeroepen van Iran en Teheran is tenenkrommend. Hoe bedoel je, ezels in een miljoenenstad?? Het boek zelf heb ik ook gelezen maar ik ken werkelijk waar ook geen een geval dat maar enigszins vergelijkbaar is of zou zijn.
Zulke praktijken zullen ze echt niet doen. Mijn dochter is samen met mijn sz op vakantie geweest naar mijn so zonder ons. En mijn man is ook eerder met de kinderen op vakantie geweest zonder mij. Als mijn man al zoiets van plan is zouden mijn so daar echt niet mee ingaan. Het zijn mensen met het hart op de goede plek. Ze bedoelen echt goed vanuit hun, ze zeggen ook niet dat ik meteen moet komen. Dat heb ik al eerder gezegd. Maar wij kunnen het niet financieren vanuit hier. Ik kan na de zomervakantie misschien meer uren krijgen als dat lukt qua bezetting. Verder ga ik het hier maar bij laten. Iedereen bedankt voor de adviezen, we gaan er nog zeker goed over nadenken. Hopelijk zullen we de juiste keuze maken, welke dat ook is.
Jeetje mina zeg. Niet alleen naar jou maar alle mensen die schrijven 'vrouwen zijn daar niet gelijk', straks zit je daar vast, zitten je kinderen daar vast bla bla. Wat een overdreven gedoe zeg. Turkije is geen Saudie Arabië of Afghanistan hoor! Kinderen worden gewoon uitgeleverd. Als je weg wilt daar, dan ga je weg. Daar heeft een man helemaal niks over te zeggen. En Turkije zelf is een vrij modern land.
Ik heb dat boek gelezen. Het boek is al een stukje genuanceerden als de film. Maar hoe het in Iran ging 30 jaar geleden, zegt helemaal niks over Turkije. Dat is een totaal ander land en andere cultuur. En zelfs in Iran zelf gaat het er zo niet meer aan toe...
Ik zou verre van nu denken dat iemand jou en je kinderen wil ontvoeren. Maar, binnen een week een emigratie bedenken en uitvoeren terwijl je zelf twijfelt en alles verre van goed op een rijtje hebt kunnen zetten raad ik af. Uberhaupt, al is het een verhuizing naar de straat verderop. Persoonlijk zou ik vragen om meer tijd. Aanzienlijk meer tijd om na te denken.