Hallo allemaal, ik ben ongepland zwanger van nummer 4. Vandaag precies 10 weken en ik weet niet hoe ik mij moet voelen. Ik geloof het ook nog steeds niet. Ik ben ook pas zwanger geworden zo'n 5 dagen voor ik mijn maand stonden zou krijgen.Het is dat ik al een bolle buik krijg en vaak misselijk ben dat ik er aan denk naar anders niet denk ik. Ik zou zo graag gewoon willen genieten nu we besloten hebben ook voor dit kindje te gaan. Maar ik krijg het gewoon niet in mijn hoofd dat ik zwanger ben. En daarbij ben ik bij mijn 3e zwangerschap 9 maanden alleen maar misselijk en ziek geweest en daar ben ik nu ook heel bang voor. Voel me echt een beetje depri en geniet op het moment nergens van. Vind dat ook zo sneu voor de andere kinderen die verdienen ook gewoon de aandacht die ze nodig hebben. Ik probeer mezelf steeds op te peppen van kom op enzo maar dat helpt een half uur en dan voel ik me weer naar. Iemand die dit herkent? Groetjes, Pabbels
Allereerst gefeliciteerd! En als je nu 10 weken bent en je bent nog niet misselijk is er toch goede hoop dat dit zo blijft? De hormonen zijn vaak met week 8-10 op hun piek en dan is de misselijkheid vaak ook het ergst. Ook kan het door de hormonen komen dat je je een beetje depri voelt. Kun je er goed over praten met je man? Of anders een goede vriendin of moeder? Het gaat vast goedkomen
Dankjewel!! Ik ben zeker wel misselijk maar gelukkig de ene dag bijna niet en de andere dag wel de hele dag, maar tot nu toe gelukkig niet hoeven spugen. Het zullen idd vast mijn hormonen zijn die een grote rol spelen. Ik wil gewoon voor dit kindje ook dat ik er blij mee ben. Voel me heel schuldig dat ik Het niet besef en er al zeker 'nog'(hopelijk)niet van geniet. Ik kan er gelukkig goed met mijn man over praten. Hij dacht dat ik toch nog twijfelde maar dat is het niet... rot hormonen ook
Allereerst van harte gefeliciteerd! Ik herken je gevoelens enigszins, ondanks dat ik wel "gepland" zwanger ben van de 4e. De gevoelens die je omschrijft zijn volgens mij helemaal normaal..ik denk dat het wat tijd nodig heeft om aan het idee te wennen
Ondanks dat ik al 10 weken zwanger ben, ik erg misselijk ben, bijna elke morgen moet spugen (of bijna moet spugen), ik met 6 weken een echo heb gehad en een kloppend hartje heb gezien, geloof ik het ook nog steeds niet echt. Misschien is het een zelfbescherming, omdat we bang zijn dat het mis zal gaan of gewoon nog de onwerkelijkheid dat er echt een kindje zit.
Dank je wel! Jij ook gefeliciteerd. Ik voel me op het moment wel wat beter gelukkig. Alleen dringt het nog niet echt tot mij door dat ik echt zwanger ben van een 4de wondertje. Ik hoop dat het kwartje wel snel gaat vallen nu☺ hoe voel jij je verder?
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik denk dat het bij mij nog steeds heel onwerkelijk is dat er echt een 4de wondertje in mij groeit. Hopelijk komt het snel goed. Bij de echo's ben ik wel heel blij om het te zien maar daarna lijkt het het alsof ik naar een echo van een ander heb gekeken zeg maar. Voor jou ook naar die misselijkheid! Je wilt gewoon lekker kunnen genieten.
Oh wat vreselijk! Heel erg veel sterkte en ik hoop dat het gauw weer mag lukken als je dit een plekje hebt kunnen geven!
Hier kwam nr 4 ook onverwachts. Ik was 6 weken toen ik er achter kwam (onregelmatige cyclus, dus testte vooral om uit te sluiten ). Eerst dacht ik "ik wil niet, miskraam is ook goed, het komt niet uit, hoe ga ik dat doen" etc. Maar toen ik bij de 2e echo bij 10 weken te horen kreeg dat ik er bij 14 weken weer 1 krijg omdat de navelstreng verdikt was bij het buikje had ik zoiets van "het moet goed gaan!". Gevoel kwam wel steeds meer maar bleef vreemd. Maar toen hij geboren was voelde het meteen goed en nu bijna 1,5 jaar later kan ik me niet voorstellen dat hij er niet zou zijn
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Je gevoelens zijn heel herkenbaar. Ook ik was onverwacht zwanger en heb me tot ruim 20 weken enorm schuldig gevoeld. Met name naar het meisje in mijn buik. Uiteindelijk besloten er met iemand die buiten mij staat over te praten en dat heeft veel helderheid gegeven aan mezelf. Emotioneel vond ik het tot die tijd erg zwaar. Ik ga nu voor mezelf alles opschrijven wat er in mij om is gegaan en hoe ik de hele zwangerschap beleef. Nu heb ik denk ik de knop om kunnen zetten dn kan ik ook mee genieten van de kleine in mijn buik.
Wauw ook een 4e. Ik vind het zo heftig klinken 4 kinderen kan me er gewoon nog niks bij voorstellen. Ik heb in het begin ook echt gehoopt op een miskraam en daar voel ik me heel schuldig over. Toch heb ik nog steeds niet echt het gevoel dat er een nieuw leven in mij groeit en dat zou ik wel graag willen voor dit kindje. Ik hoop dat ik net als jij als het geboren is het gevoel heb alsof het altijd zo is geweest en me zorgen heb gemaakt om niks. En ik denk ook dat als er ineens wat mis lijkt te zijn je wel even met je neus op de werkelijkheid word gedrukt.Fijn om van jou een goed verhaal te horen. Herken me er zo in!! Dankjewel
Jij ook gefeliciteerd met je zwangerschap! Zo fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Ik praat er op zich wel veel over ook met mijn man. Maar het besef is er nog steeds niet echt. Fijn dat dat bij jou nu wel zo is ik hoop ook echt dat dat bij mij niet lang meer duurt. Voel me echt een wrak en zo schuldig. Dankjewel voor je berichtje
4 is soms best veel ja. Maar als ik nu met 3 aan tafel zit te eten voelt het echt niet compleet. Natuurlijk is het niet altijd rozengeur en maneschijn, maar dat is met 1, 2 of 3 ook niet Huis is gelukkig groot genoeg al moeten er straks wel 2 bij elkaar op 1 kamer. J ligt nog bij ons, gaat goed en ik weet niet wie ik bij elkaar wil. Auto hadden we net een nieuwe gekocht. Gelukkig konden er 2 extra stoelen in, die we sowieso er bij wilden hebben voor vriendjes etc. dus dat kostte niks extra. Babyspullen waren nog niet weggedaan, hooguit naar mn zusje dus die kreeg ik terug, met veel meer kleding etc. Wat mij ook hielp was dingen maken voor de baby. Ik haak graag dus ging dekentjes haken. En ondanks dat er kleertjes zat waren tòch paar setjes kopen Ik was op de 7e verjaardag van de oudste uitgerekend, was 26... Best wat blikken en commentaar op gehad. Te jong, 4 in 7 jaar is te snel en sowieso te veel. Ik sta er 5 dagen per week alleen voor... Gelukkig is het hier in het refo-dorp heel normaal dus in eigen omgeving viel dat mee
Dat is ook zo ook met 3 2 of 1 is et genoeg te doen wij hebben helaas wel ruimte gebrek. We hebben de kamer waar mijn oudste jongens sliepen net door 2 gedeeld met een muurtje zodat ze ook een eigen kamertje hebben. Deze kleine kan natuurlijk de eerste tijd makkelijk bij ons op de kamer, maar we zouden toch echt moeten verhuizen. We moeten wel een grotere auto kopen nu idd 1 met 5 plekken dus dat gaat niet passen en de baby spullen hadden we allemaal net weg gedaan omdat we besloten hadden dat mijn man zich zou laten helpen. We hebben natuurlijk wel een ledikant en commode waar de kleine meid nu nog gebruik van maakt. Zei moet voor die tijd naar een nieuw bed maar dat is zo geregeld natuurlijk. Shoppen zou ik dan idd wel moeten maar nu echt nog geen behoefte aan zo stom. Ook ik ben jong 27 maar mijn oudste is wel al 10. Fijn in te zien dat jij ook zo jong bent en het ook gewoon maar doet. Dat geeft mij zeker wel goede hoop dat het bij ons ook goed gaat komen. En die scheve gezichten van mensen maakt me niet meer zoveel uit ben ik ondertussen wel gewent haha. Het is gewoon dat het gevoel van een nieuw leven in mij nog niet tot mij door dringt omdat we er zo niet meer mee bezig waren. Mijn man werkt ook 5 dagen en ik 3. Dat vind ik nu al pittig en dat word straks vast niet minder helaas. Maar we gaan er van uit dat het net als bij jullie vanzelf groeit
Dan is het praktisch al een stuk lastiger ja. Was blij dat dat bij ons niet zo was. Hadden een halfjaar dit huis toen ik zwanger werd. Daarvoor voeren we als gezin maar aan boord is het ook geen probleem geworden gelukkig (vakanties en weekenden nog aan boord). Ik werd in mei zwanger en begin sept ging ik met de kinderen naar de wal ivm school, dus dat was al een hrote stap en dan ook nog zwanger. Heb wat afgejankt. Helemaal toen ik ook nog zo'n last vsn mn bekken kreeg dat ik vooral moest liggen. Zit (lig) je dan met 3 kinderen. Niet meer even een brul naar de stuurhut kunnen geven dat je hulp nodig had, iemand die bad/bedritueel kon overnemen etc. Maar.... zoveel vrouwen moeten het alleen doen en ik ben niks slechter dan hun dus ik kan het ook. Die gedachte hielp me heel veel. Jij was 17 dan? Ik vond 19 vroeg zat haha
Panels, ik hou mezelf voor dat alles goed komt en dat ik als ze straks geboren ben heel blij ben, zoals ik bij anderen ook lees. Ook wij moesten thuis flink aan de slag, want alle kids moeten een kamer verhuizen. de zolderkamer is nu bijna klaar gelukkig. De rest is niet veel werk meer. Alleen een beetje schilderen. Ook ik had alle spullen bijna weg gedaan. Ledikantje stond klaar om naar de stort gebracht te worden en in de week voor ik erachter kwam had ik de laatste dingen weggegeven. Wat ik nu heel mooi vind is dat ik uit onverwachte hoek dingen aangeboden krijg. Echt enorm lief. Ik ben de jongste niet meer (bijna 41) en de zwangerschap is zwaar. Maar het komt allemaal goed.
Overigens werk ik niet aan de wal. En aan boord een 0-uren contract maar dan zijn de kinderen er bij en in de praktijk doe ik niet veel Maar als je het nu met 3 kan kan je het met 4 ook ik vind het niet zo heel veel drukker moet ik zeggen. Maar ik ben wel van het snel zelfstandig maken bij aankleden etc. Als mn neefje van 3 er is moet ik echt schakelen daar in. Scheelt smorgens een hoop dat 2 zichzelf aankleden, de 3e het redelijk kan, moet ik vaak alleen de kleren pakken. En avonds kleden ze zich alle 3 zelf uit en drogen zichzelf af etc terwijl ik de jongste doe. En vooral go with te flow
Oh en geef dat gevoel echt de tijd. Hier wilde man er maar 2, dus had 4 echt niet verwacht en moest heel hard schakelen maar het komt goed. Straks hou je van die kleine net zoveel als van de rest. Echt waar. En je hoeft er ook nog niet mee bezig te zijn he, als alles maar klaar is tegen die tijd