Ook de verdwijning van Ruben en Julian vond ik heel heftig. Omdat mijn kids toen met mijn ex weg waren en hij alle contact weigerde. Ik was zo bang dat hij op ideeen gebracht werd hierdoor. Een paar weken later durfde ik eindelijk weg te vluchten met mijn kids. Elk jaar weer moet ik aan deze 2 jongetjes denken.
Idd 9/11. Ik was 12. Weet nog precies waar ik was enzo. Daarna idd thuis nog lang tv gekeken. En wat eerder al.iemand zei. Alsof toen ineens duidelijk werd dat de wereld zo verrot is soms.. Ook MH17 heeft flinke indruk gemaakt..
Nou he! En ik was er en het sneeuwde en het was koud... en ik maar denken aan die mensen in ‘pyjama’s’. Zo triest.
Dutroux. Weet nog heel veel stukken van in die tijd. Gelukkig vaag maar de angst van die gebeurtenissen herinner ik me nog heel goed. Toen was ik 11. 9/11 herinner ik me ook nog heel goed. Kwam heel vrolijk uit school. We wisten van niks. Ik kom de keuken binnen en m'n moeder zat tv te kijken. Ik maakte 1 of andere grap want dacht dat het een film ofzo was. En toen begon het binnen te komen pfft. Dat was op m'n 16e. Aanslagen in belgie. Qua films en series ben ik niet zo gevoelig. Ben echt een serieliefhebber maar welke echt indruk heeft gemaakt? Alleen op positieve gebieden. Titanic heb ik misschien 50x gezien maar het einde misschien 5 keer.
Ik houd niet van nederlandse films of series. Maar ik heb eens de film TBS gezien met theo maasen. En ik was er na het zien van de film echt ontdaan van.
Qua gebeurtenissen ook 9/11. Maar ook de moord op Pim Fortuyn maakte indruk. Qua film; the green mile. Ik heb zitten janken in de bioscoop
Schindler's list. En als nieuws gebeurtenis: 9/11 en dan specifiek het stukje waar je mensen uit die torens ziet springen. Het lijken propjes papier oid wat valt, maar dan besef je je dat het mensen zijn. O en toen de lichamen van mh17 terug kwamen, heb uren zitten kijken naar elke kist.
Dutroux (was toen op een leeftijd dat ik er nooit aan had gedacht dat ik zo kwetsbaar zou zijn) 9/11 uren gekeken Mh 17 De twee jongetjes in Nederland Ruben en Julian De ontvoering van insiya
De vuurwerkramp in Enschede. Ik woonde toen in Hengelo en weet zelfs nog de straat waar ik fietste toen ik de harde knal hoorde. Eerste gedachte was dat er een vliegtuig neergestort moest zijn. Er hing een donkere rookwolk verderop. Ik ben doorgefietst naar huis en al snel hoorden mijn toenmalige vriend en ik de ware reden. De vader van een meisje dat we kenden had een hoge functie bij de hulpdiensten. Hij heeft 48 uur zonder slaap doorgewerkt. Dat maakt veel indruk. Diezelfde week heb ik via het schoonmaakbedrijf waar ik werkte woningen schoongemaakt die op de sloopnominatie stonden. Deze werden gebruikt als tijdelijke huisvesting voor de mensen die hun woning kwijt waren of waarvan deze als onbewoonbaar werd verklaard.
Yad Vashem ook in Jeruzalem en een ander Joods Historisch Museum waar ze een portret hadden gemaakt van een nazi met een voorliefde voor het martelen en doden van Joodse kinderen. Maar ook de oorlog in Syrië wel, die ontheemde kinderen, zulke ellende, vre-se-lijk. Van de Titanic werd ik heel ongelukkig, maakte ook diepe indruk maar als een soort gemis van liefde. Lastig te omschrijven. En ook de ontvoering van Insiya. Leef erg met de moeder mee, ongelofelijk wat er gebeurd is en de fouten van de Nederlandse politie, die de ontvoerders met kind gewoon lieten vertrekken zonder even de moeder te bellen, snap er niks van.
De handmaids tale. Nu op videoland te zien... nog nooit heeft n serie mij zo geraakt en aan het denken gezet. Heel indrukwekkend
Als kind woonde ik (een paar jaar) vlakbij Bergen-Belsen. Daar ben ik regelmatig geweest en later ook met mijn twee oudste kinderen naartoe geweest. Alleen de sfeer die je daar voelt is al heel bizar, het documentatiecentrum versterkt al die indrukken. Schindler’s list met school in de bioscoop gezien. Een hele zaal vol pubers die doodstil bleven zitten tijdens de complete aftiteling. Was duidelijk dat dat op iedereen indruk had gemaakt. Toen ik 16 was stortte in Faro een vliegtuig neer bij de landing. Daarbij kwam een klasgenoot, haar broertje en moeder bij om. Vader overleefde het. We kregen een brief van school met dat nieuws, want het was kerstvakantie. De begrafenis was ook heel indrukwekkend. Dan voel je opeens dat je als puber dus ook gewoon sterflijk bent. Is me altijd bijgebleven. 9/11, toen heb ik zitten huilen bij de tv. En vorig jaar het 9/11 memorial & museum in NY bezocht, en ook dat maakte grote indruk. De vuurwerkramp. We waren toen op een feestje toen dat nieuws binnenkwam. Iedereen was er stil van. Alleen de gastvrouw wilde toen het nieuws uitzetten, omdat het een feestje was. Ik heb dat altijd raar gevonden, de stemming was toch weg.
Heel veel dingen die jullie ook schrijven, vermoorde kindjes, MH17, 9/11 etc. Een plek waar ik ooit ben geweest wat me heel erg heeft geraakt zijn de toulsleng gevangenis en de killing fields in Cambodja. Brrr, krijg nog kippenvel van de horror die zich daar moet hebben afgespeeld.
MH17 heb ik veel om gehuild. Als 16 jarige een concentratie kamp bezocht, met paniek aanval als gevolg. 9/11 was heel heftig, ik was toen kind maar dat maakte veel indruk. Ruben en Julian. Anne Faber. De film Hotel Rwanda inderdaad, vreselijk
Waargebeurde dingen: - Het meisje van Nulde, ze woonde vlakbij mij. - 9-11 toen zat ik thuis mij scriptie te schrijven, heel veel tijd om radio te luisteren en na te denken. Idd alsof je toen een stukje onschuld verloor. - bezoek aan Assisi tijdens pasen. Alsof je terug in de tijd gegooid wordt.. hordes monniken in pijen als in de middeleeuwen gewoon. Mannen met een houten kruis op hun rug op pelgrimstocht. En ze menen het echt, het is geen spelletje voor toeristen ofzo. Fictie: De boeken van Christiane F. en Het verrotte leven van Floortje Bloem. Allebei gelezen voor mijn lijst en ik was als tiener zo onder de indruk toen hoe makkelijk het is om verkeerd terecht te komen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik nu zo’n zacht ei ben dat ik geen indrukwekkende films meer kijk of boeken meer lees. Het is geen kunst om mij aan het huilen te krijgen... je hebt pas echt skills als je mij aan het lachen kan krijgen
Niet waargebeurd The handmaid’s tale De vrouwen die constant hun kindje moeten afgeven en weer naar het volgende gezin gaan om daar weer zwanger te moeten worden. Vrouwen die weggerukt zijn uit hun eigen leven en weg van hun gezin om als een soort baarmachines de ‘onvruchtbare’ leiders te voorzien van kroost. Tijdens een beval scène van een handmaid kwam de vrouw des huizes achter haar zitten tijdens het persen en deed net of ze mee aan het persen was. (Hoort bij het ritueel...de vrouw des huizes doet ook net of ze zwanger is en moet bevallen en zij krijgt ook een babyshower ed) Toen het kindje eruit was werd het zo gegeven aan de vrouw des huizes en de handmaid was alleen nog maar goed voor een paar maandjes voeden. Ik wilde gewoon iedereen slaan op dat moment, ookal is het een serie
De ramp met de Herald of free Enterprise. Voor het eerst besefte ik dat er mensen verdronken. Het ontploffen van de spaceshuttle Challenger. Onvoorstelbaar om in beeld te zien dat er mensen doodgingen . 9/11 ik was op werk. Cliënten moeten gerust stellen en nan avonddienst de rest van de nacht voor de tv gezeten. Schindler's List. Zelden was het zo stil tijdens de pauze. Ik heb hem nooit meer kunnen kijken. Tijdens mijn stage in de VU was eerst twee weken ervoor het vliegtuig in de Bijlmer neer gestort en voor de kerst de ramp in Portugal werden er overlevenden op de afdeling naast ons verpleegd. In de rookruimte indrukwekkende verhalen gehoord . ( In 1993 had je nog rookruimtes voor patiënten, bijna niet meer voor te stellen)