Fijn deze topic had ik even nodig❤️ Mijn biecht: * Voel mij altijd falen als moeder, echtgenoot, verpleegkundige, vriendin, (klein)dochter en zus. * Ik een stoffenverslaving heb, de kast puilt uit en een grote bestelling is onderweg... * Mijn leidinggevende mij de opleiding hbo-v aangeboden heeft, maar ik er ook weleens overna denk om helemaal met de zorg te stoppen om zelf gemaakte kleding te gaan maken en te verkopen.(niet realisist, verdien je geen drol mee)Vind mijn werk geweldig, maar ben het soms ook zo zat. * Regelmatig denk dat ik anders ben, liefste alleen ben, erger aan andere mensen en sociale gebeurtenissen graag vermijd. * Het geheugen van een mug heb, alles vergeet en mij hier heel erg aan erger. Maar ik te eigenwijs ben om met briefjes te werken. * Meer tijd aan mijn kinderen zou willen besteden dan ik nu doe. Terwijl ik het mijn moeder altijd kwalijk heb genomen dat ze nooit iets met ons wilde doen. Voorgenomen een super moeder te zijn maar dat ik nu het zelfde gedrag als haar vertoon.
Biecht Dat ik enorm twijfel aan mezelf al jaren op mijn tenen loop en geen flauw idee heb of ik nu echt gelukkig ben... Me enorm erger aan mijn spierziekte En dat ik me enorm erger aan mijn geklaag
Dat ik het vaak heerlijk vind om 4 a 5 dagen per week achter elkaar zonder man te zitten. "Alles" doen zoals ik het wil en op mijn tijd en tempo, savonds als de kinderen slapen is het me-time. Maar de weekenden met zn alle zijn heb ik wel nodig. En vind het nu ook hoog tijd voor vakantie zodat we een paar weken hebben ipv weekendjes
Mijn biecht(en): Ik heb een echte oprechte bloedhekel aan onze woonplaats. Ik ben destijds bij mijn man ingetrokken en ik wil daar zoooooo graag weg. Hopelijk volgend jaar. Als ik naar ons huis ga of daar ben, ben ik daarom gevoelsmatig nooit 'thuis'. Ik vind mijn man te afhankelijk van de mening van mijn schoonvader. Dat heb ik 'm bij een ruzie ook wel eens voor de voeten gegooid, of hij ook een beslissing kon nemen zonder pappie te vragen. Toen hadden we pas echt ruzie. Ik ben niet blij met mijn lijf na de bevalling en daarom is mijn libido enorm laag. Mijn man denkt dat het door mijn hormoonhuishouding na de geboorte van onze dochter komt. Dat zal niet meehelpen, maar er speelt toch echt meer. En ja, daar kan ik zelf iets aan doen, maar ik kan me daar momenteel niet toe zetten. Ik heb niet zo'n zin in op vakantie gaan. Ik weet niet hoe het gaat met onze dochter en ik kan me nu al druk maken over de mogelijkheid dat ik middenin de nacht met een krijsend kind op de camping zit en daardoor niemand kan slapen.
Ik biecht met je mee Ik vind het heerlijk om alleen te zijn doordeweeks. Maar op vrijdag kan ik niet wachten tot ik een berichtje krijg dat hij onderweg is naar huis. Ik ben dan ook oprecht blij dat ik hem weer zie. Niet alleen omdat de kinderen die dag oervervelend zijn geweest, maar ook om zijn persoon zelf. In het weekend vind ik het heerlijk dat hij overal aan mee doet, samen ontbijten, lunchen, avondeten, boodschappen doen of wat leuks met ons hele gezin. Maar doordeweeks vind ik het lekker om mijn eigen plan te trekken en alleen met mezelf en de kinderen rekening hoef te houden.
Ik kijk vreselijk tegen de middag op. Zoontje doet nu al zijn tweede slaapje van vandaag (was 5u al wakker) . En weigert 3 slaapjes te doen sinds 2 weken. Hij zal half 1 wel weer wakker zijn en gaat dan vanaf 3u huilen en dreinen van vermoeidheid. Maar slapen ho maar. Dat word weer een strijd van heb ik jou daar, die ik gegarandeerd verlies. Ik zit dus de hele middag met een jankert. En hoe lief ik hem ook vind, ik vind dat loeizwaar.
..ik het soms allemaal niet meer zie zitten rondom het “normaal” zwanger worden en mijn “masker” netjes ophoud zodat familie/vrienden/man dit lekker niet zien
Hoewel ik jouw problemen niet heb (ik kijk even naar je onderschrift) herken ik wel het gevoel als "normaal" zwanger worden niet lijkt te lukken. Ik heb geen tips, geen advies, geen nuttige reactie. Maar ik kan je herkenning geven. En ik weet hoe zwaar het is. Ook nu na de geboorte van onze dochter, weet ik nog precies hoe ik me toen voelde. *knuffel*
Oké, nog eentje. Ik doe sinds de afgelopen anderhalve week bijna niks meer in het huishouden. Een keertje een wasje en/of stofzuigen komt er nog wel uit maar ik wil even niet meer. Partner heeft vakantie en doet nu alles. Terwijl ik dus heus wel iets meer kan doen.
Heb even gequote wat erg herkenbaar is voor mij. *Ik ben verzorgende-IG, maar wil de zorg uit! *Wegens mijn psychische toestand, heb ik het gevoel dat ik overal in tekort schiet (word aan gewerkt). *Ik vermijd het liefst ook sociale gebeurtenissen. Het maakt mij zooo moe en weet meestal niet hoe te gedragen, wat te zeggen etc. Terwijl het best wel gezellig kan zijn. *Ook ik vergeet alles. Briefjes werken niet.
Dit doe ik ook, en er zit geen stop op mijn geklaag. Lijkt wel of ik alleen maar ongelukkig ben en wil dit te vaak ventileren. Voor ik er erg in heb, ben ik weer aan het klagen, heel vermoeiend, voor mij en voor mijn slachtoffer(s)...
Biecht: dat ik al maanden geen flauw idee heb waar m'n geld heen gaat. Ik koop helemaal niet veel, en toch schrik ik me elke keer kapot als ik m'n rekening open. Als ik nu mijn rekening open, bedenk ik bij voorbaat al dat ik honderden euro's minder op staat dan ik denk, dan kan dat alleen maar meevallen... Maar waar het allemaal heen gaat?! Geen flauw idee!! Maar ik steek m'n kop in het zand en wil geen overzicht maken. Ik heb me er al bij neergelegd dat er deze maand weer niets naar de spaarrekening gaat
- ik mijn man vraag om kindersurprise eieren te kopen en dat zoonlief 1 krijgt en ik de 2 anderen stiekem opeet omdat ik graag als eerste de verrassing wil zien en in elkaar wil zetten. In de ochtend geef ik dat cadeau dan aan mijn zoon zodat mijn man geen idee heeft dat ik ze opeet haha - dat toen wij samen gingen wonen bepaalde kledingstukken van mijn man (van die mannen tanktops brrr en 3/4 trainingsbroeken) mysterieus ''verdwenen" tijdens de verhuizing.
Ik wil eigenlijk een periode helemaal niet werken maar voel me onder druk gezet door de maatschappij en iedereen die thuisblijfmoeders verafschuwd. Plus, heb me de pleuris gewerkt om zo'n hoge positie te krijgen (moeilijke studie, en hard werken om te laten zien dat ik het kan).
Tsja ik kan alleen maar zeggen dat als je echt thuis wilt blijven, ik het zou proberen. Heb ook een studie afgerond en voor mijn baan moeten knokken, maar was er ongelukkig in na de geboorte van mijn dochter dus werk nu nog maar 1 dag per week buitenshuis.