Mijn man heeft geen rem op lekker eten en snoepen. Ik zelf wel, dus haal regelmatig wat in huis wat ik dan verstop als ik hoor dat hij thuis komt. Ik kan de Hema niet binnen lopen zonder wat te kopen. Ik ben vaak te lui om de voliere schoon te maken. Dus als ik het doe, dan is het altijd een enorme klus. Ik discussies met mijn man, als ik weet dat ik gelijk heb, vaak maar laat hangen. Hij komt er vanzelf wel achter. (zeker als het om de huisdieren gaat, ik heb er voor geleerd, maar als hij eigenwijs wil zijn) Ik altijd eerst heel hard moet lachen als er iemand valt en daarna pas ga helpen. Ik op het werk soms een extra keer naar het wc ga, om onder een vervelende klus of gast uit te komen.
Iedere keer als mijn moeder iets aan te merken heeft op mij of mijn huis of de opvoeding van mijn kinderen dan denk ik alleen maar dat ze serieus gestoord is. Een andere manier om er zonder oorlog van af te komen heb ik nog niet gevonden .... Ik vind mijn man ook veel te dik . En hij doet er niets aan
Ik heb morgen de uitvaart van mijn oma, en ik ga alleen. Ik zie alleen behoorlijk op tegen de laatste groet, gezien ik met de gwehele familie zeer weinig contact meer heb maar wel ga uit respect voor oma en ons contact neutraal was zeg maar. Kan dus best pittig worden. Donderdag intake voor mijn therapie, eindelijk na 23 weken wachttijd. Dus mocht ik instorten... De hulp is nabij. #omdenken.
Mijn vriend verzint vaak hoe dingen in elkaar zitten terwijl ik op ga zoeken hoe het zit. Zelfs al heb ik het toevallig net gelezen blijft hij overtuigd dat hij weet hoe het anders zit. Dan ben ik zo n muts die bronnen gaat vragen en het niet makkelijk laat rusten. Ik vind foute informatie heel irritant. Terwijl ik het eigenlijk veel vaker zou moeten laten gaan
* Ik mis nooit mensen, al hou ik zielsveel van mijn ouders,zus, kinderen, man en de rest van familie, maar in de periodes dat ik ze dagen/weken niet zie, mis ik ze niet. * Ik haat praten (met wie dan ook) en doe het meestal echt met tegenzin * Ik hou ervan om alleen te zijn en het lijkt me geweldig om een jaartje (of levenslang) alleen te wonen en omgaan met mensen alleen wanneer ik het zelf wil * Ik heb een keertje expres laptop van man kapot gemaakt en heb het nooit bekend * Ik snoep vaak tijdens het koken en kinderen mogen dan niks, want we gaan zo eten
Ben wel benieuwd waarom je expres een laptop kapot maakt? Kost toch alleen maar geld? Zonde denk ik dan
Heerlijk! Ga eens een weekje alleen op vakantie, echt fantastisch. Koptelefoon op, dan praat er ook niemand tegen je. De twee keren dat ik heb samengewoond, was ik verdrietig dat het voorbij was, maar wat was ik blij dat ik weer alleen (met kind) kon gaan wonen.
Ik heb nog een hele erge biecht en ik schaam? Me er ook wel voor voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen; ik heb een abortus laten doen. Note; spiraal zat niet goed en had dus geen werking Ik heb er geen spijt van alleen wanneer ik hoor/lees dat iemand geen kinderen kan krijgen Daan denk ik pfff en ik laat het maar even weghalen omdat 'het me nu even niet uit komt.'
Heb net een dure kruimeldief van €267 besteld zonder met mn man te overleggen. Wordt morgen bezorgd als hij vrij is
Dat mijn sm de boel manipuleert en ik tegenwoordig mijn man alle telefoontjes laat plegen, scheelt een hoop ergenis bij mij! Inmiddels is hij, behoorlijk boos: arts zegt opnemen en sm zegt nee! Man heeft Thuiszorg eens gemaild wat hij hiermee kan! Verder zit ik al vanaf half 9 in mijn sportkleding en heb ik alleen nog koffie gedronken!
Haha herkenbaar hoor. Mijn oudste ging ook vanaf 3 mnd 2 x pw naar de crèche en 1 x pw naar opa en oma en regelmatig logeren. Maar naar school gaan is zo'n stap ineens. Een hele nieuwe fase breekt aan in jullie leven. Weet ze wel genoeg? Kan ze wel meekomen in zo'n grote groep. Op donderdag en vrijdag ook nog naar de BSO, is dat niet veel te zwaar? Ik had buikpijn en diarree de eerste schooldag, m'n dochter had nergens last van
In het kader van " ik stoor mij aan overgewicht". Hier andersom. Ik heb overgewicht (waar ik wel aan werk, maar is toch niet zo simpel). Ik stoor mij enorm aan mijn sportverslaafde, altijd gezond etende, man. Ik weet niet waarom, maar vind het echt supervervelend dat hij elke dag moet sporten. Zaterdag 3e wordt op de 10 km hardlopen en dan zondag 208 km gaat fietsen.. echt hoezo gestoord denk ik dan...
Ik moet hier stiekem wel om lachen Op het moment sport ik niet zo, maar normaal zijn man en ik erg fanatiek. Ik denk ook niet dat dat goed werkt als een van beide zo ‘verslaafd’ is aan het sporten/gezond eten. Wij motiveren elkaar enorm dus ik vind het wel knap van je man dat hij dit ‘alleen’ doet.
Ja dat is misschien ook wel het punt. Ik vind het niet knap, het kost hem ook geen moeite. Na die 10km is hij ook niet moe en hij doet altijd net alsof iedereen dat wel kan doen en dat stoort me denk ik zo. Ik weet eigenlijk niet wat het is. Misschien ook wel jaloezie ergens of dat ik onbegrip voel voor mijn kant, maar ik erger me in elk geval dood haha.
Zoveel sport zou ik ook vermoeiend vinden klinken. Ik vind het juist jammer dat als ik samen actief wil doen buiten. En dat is met mijn conditie echt niet zo veel. Hij altijd moe is.