Hallo, Ik ben momenteel 12 weken zwanger en dit is mijn tweede HG zwangerschap. De eerste zwangerschap was niet zo heftig als mijn tweede, misschien wel omdat ik nu ook een peuter hebt rondlopen. Door heb gebruik van de zofran is de frequentie van het braken wel minder geworden alleen dat ellendige weeïge gevoel blijft. De dagen in bed wissel ik af met af en toe een paar goede uren. Het schuldgevoel dat ik heb omdat ik er niet kan zijn voor mijn peuter. Het onbegrip dat je krijgt van je omgeving “iedereen is immers toch wel eens misselijk in zijn zwangerschap? De werkgever die blijft vragen wannneer je weer komt werken...... Misschien kunnen we elkaar helpen de dagen door te komen?
Zit je op Facebook? Daar is een pagina van de stichting ZEHG (Zwangerschapsmisselijkheid En Hyperemesis Gravidarum) die flink wat leden heeft en waar ook vrij actief gereageerd wordt. Misschien is dat ook nog een idee?
Oh dat is jammer... Ik ben zelf niet heel erg actief in die groep, maar als ik eens even wil spuien bij mensen die begrijpen hoe het voelt, kan ik er altijd terecht. Dat is wel fijn. Dit is ook mijn 2e HG-zwangerschap. Deze keer tot nu toe maar 1x in het ziekenhuis gelegen om een nacht bij te tanken aan het infuus. Maar met de ervaring van de vorige zwangerschap in mijn achterhoofd, heb ik deze keer ook zodra ik wist dat ik zwanger was (en daarom dus zoveel moest spugen) meteen Zofran geregeld bij de huisarts. Die heeft de vorige zwangerschap van vrij dichtbij meegemaakt en gaf direct groen licht voor Zofran, omdat hij wist dat de rest bij mij niet werkt (primperan maakte alles juist erger). Deze keer wellicht mede daardoor 'droge' hg. Ik ben geen kotsfontein deze keer. Zit alleen continu op het randje. Het ziekenhuis-team wil dat ik voor de bevalling volledig ben gestopt met de medicijnen, want ze zijn "niet bedoeld voor langdurig gebruik". Ik was al een tijd stabiel afgebouwd van 16 naar 8 naar 4 mg. En toen moest ik dus stoppen. Ging 4 dagen 'goed'. Toen vloog alles er aan beide kanten weer uit. Dus toch terug naar 4mg. En na een week die gehalveerd tot 2mg. Nu net weer 3 dagen gestopt en het maagzuur is echt niet normaal... Voor mijn gevoel moet ik continu eten om de misselijkheid tegen te houden, maar alles wat ik eet of drink, zorgt weer voor extra maagzuur. en daar word ik dus weer misselijker van. Ik ben echt zó blij als deze baby besluit om over een week of 2-3 al te komen. Ik ben het echt zat. Hierna echt echt echt nooooit meer.
Ik zou er echt een (tijdelijke) facebookaccount voor aanmaken, kun je veel aan hebben die groep Volgens mij komt t hier op zp nooit zo van de grond, terwijl er wel hgers zitten Ik wil je iig heel veel sterkte wensen..ik vond het de hel op aarde.
Het is echt je ‘tijd’ uitzitten en overleven. Bij 6 weken ben ik een weekje opgenomen geweest en direct aan de zofran gegaan. De eerste weken ging het wel redelijk. Zoals jij ook omschrijft het vele spugen werdt minder en soms maar 1 keer per dag. Maar de misselijkheid en het kokhalzen blijft wel aanwezig. Wat heftig dat afbouwen van de medicatie, ik kan me voorstellen dat het alleen maar onnodig stress geeft. Net alsof je het na je bevalling nog nodig gaat hebben...... bij mijn vorige zwangerschap heb ik tot op de operatietafel (keizersnede) gespuugd. Vanaf dat moment ben ik daarna geen enke moment meer misselijk geweest. Alsof de HG met de baby mee is bevallen. Ik heb vandaag voor het eerst een smelttablet 8 mg zofran genomen en een primperan ernaast. Ik heb een redelijke dag gehad moet ik zeggen. Maar vond het wel spannend om ipv 16 mg ... maar 8mg te nemen. Vandaag wel een echo gehad en even de baby kunnen bekijken, dat geeft ook altijd wel weer een extra stimulans voor je gemoedstoestand. Ik heb trouwens ook heel veel last van maagzuur... maar dat heb ik zonder zwangerschap ook al. Rennie helpt bij mij wel heel goed. Ik hoop voor jou dat deze lijdensweg bijna ten einde is en dat je eindelijk je geschenk in je armen kan houden. Want dat is waarvoor je het allemaal heb gedaan. Bedankt voor je berichtje, fijn om even je verhaal te horen
Ik denk dat ik dat idd ook gaan doen, het is fijn om met gelijkgestemde te kletsen of even te horen dat je niet de enige bent. Vanmiddag zat in in de wachtkamer in het ziekenhuis, daar zat een meisje met een emmer op haar schoot en een hele dikke buik. Heftig om te zien maar ook herkenbaar.. ik ben heus niet de enige... Bedank voor je berichtje
Dit is ook mijn 2e HG zwangerschap. Vorige zwangerschap opname gehad. Nu ook 2 x. Ben nu 25 weken en heb het ergste wel gehad. Maar ik blijf een vreselijke ijzersmaak houden. Had ik ook bij de vorige keer. Zofran kreeg ik hele erge obstipatie van. Dat was het enige medicijn wat een beetje hielp. Maar moest daar mee stoppen. De opmerkingen: “ het is voor een goed doel”. “ probeer toch te genieten” heb ik tig keer gehoord. Maar de eerste 16 weken waren echt hel. Het is niet anders dan uitzitten en proberen de dagen door te komen. Het jezelf zo makkelijk mogelijk maken. Ik herken het schuldgevoel naar je oudste toe. Valt niet mee! Hou de moed erin! Ik hoop voor iedereen die hier mee te maken heeft er snel vanaf is of dat het meer dragelijk zal worden.
Heftig ook!! Wat fijn dat je nu een betere periode heb. Die ijzersmaak heb ik vaker gehoord, lijkt me ook dat het de misselijkheid opwerkt als je continu die smaak in je mond heb? Van obstipatie heb ik momenteel ook behoorlijk last, ik heb daar klysma’s voor maar ik merk dat mijn lichaam nu ook een soort resistent is en dat het nu niet meer voldoende werkt. Daarom moet ik daar nu ook mee gaan minderen en de zofran proberen af te bouwen en daarvoor in de plaats primperam nemen. Primperam heeft bij mij nooit zo gewerkt maar ik ga het proberen, elke fase is misschien weer anders. Pff zo herkenbaar al die opmerkingen. Ik ben nu een leuk boek aan het leven van Vera van Zelm - Feliciteer hem maar, want ik vind er tot nu toe geen reet aan. Ze verteld hoe zij haar zwangerschap heeft ervaren en dat het alles behalve leuk was. Dat zijn wel eens fijne dingen om te lezen omdat de meeste boeken allemaal je het idee geven dat het een roze wolk moet zijn. Ik hoop dat je de laatste maanden ook goed doorkomt en dat de weken maar voorspoedig voorbij mogen vliegen
Hier ook weer hg helaas. Bij mn zoontje ook gehad met opname en alles erbij. Tot zeker 23 weken gespuugd en verder veel misselijk gebleven. Ik ben nu al 2,5 kg kwijt dus je snapt dat t nog niet heel best gaat. Kreeg eerst primperan. En nu sinds gisteren iets anders. Ligt in de keuken en ik lig op de bank dus kijk later even welke t is. Bij mn zoontje vond ik zwanger zijn niet leuk en zie zo op tegen de komende weken krijg soms zelfs de gedachte van stop de zwangerschap maar ik kan dit niet. Heb gewoon zo'n trauma aan t spugen. En ik bloed ook steeds terwijl t kindje goed gaat. Vandaar echo gehad met kloppend hartje. Voel me zo schuldig ook tegenover mn man en zoontje. Er zijn bosjes vrouwen die zwanger zijn heerlijk vinden, maar t is voor mij geen feestje
Hier een 4e HG zwangerschap. De eerste 2 zwangerschappen enorm gespogen. De derde grotendeels droog maar wel non stop zo misselijk en kokhalzen en tot nu toe blijft het weer droog maar ik vrees ervoor. Vandaag nog maar 7 weken. De reden dat deze laatste 2 zwangerschappen iets beter lijken te gaan wat betreft spugen is omdat ik volledig toegeef aan mijn lichaam. Ik weet dat ik ondanks de misselijkheid continu moet eten en dat probeer ik dan ook te doen. Verder doe ik sinds afgelopen zaterdag zo goed als niets meer. Mijn bed is momenteel mijn beste vriend. Ook ik voel me schuldig naar de kinderen, maar ik ben gelukkig nog thuis nu. Ik probeer ze te knuffelen en hun dag te laten vertellen en we zijn heel duidelijk naar hen toe dat dit weer overgaat maar nu even heel vervelend is. Ik vind het zo eng om weer misselijk te zijn en voel dat ik in paniek raak door de gedachte dat dit mogelijks weer erger wordt en nog weken zal duren. Sterkte allemaal!