Ok, dit onderwerp heb ik van Twitter gepikt. Welk onwaarschijnlijke verhaal over jou, is toch echt waar? Denk dan aan dingen die mensen normaal gesproken niet achter je gezocht hadden, die gewoon heel bijzonder zijn of wat te mooi klinkt om waar te zijn, maar toch zo is.
Ik had ooit een boek gelezen over een vrouw die met een masai getrouwd was, denk dat ik 14 was. Sindsdien wilde ik met een masai trouwen, het liefst een stamhoofd! Ik vond het gewoon zo fascinerend dat ik zelfs tegen mijn ouders heb gezegd “ mama, papa later ga ik met een masai trouwen” l. Op mijn 18e ontmoette ik mijn man, een Afrikaan maar na mijn weten geen masai. Toen bleek hij wel van een nomadische stam af te stammen, zijn vader is momenteel stamhoofd en hij is oudste zoon. Dit houdt in dat hij ook ooit stamhoofd word. Als ik dit aan mensen vertel, denken ze dat het een grap is! Maar het is echt zo, ik ben met een toekomstige stamhoofd getrouwd!
Wij waren op vakantie,mijn man en ik voor een weekje. Belden af en toe eens naar het thuisfront,namelijk mijn ouders. Toen we bijna thuis waren belde ik mijn moeder en vroeg naar mijn katten. Ze begon te huilen en zei dat er eentje al een week vermist was. Ze hadden met tig mensen geroepen en gezocht maar ze was nergens te vinden. Elke dag hebben ze gezocht,ook in de buurt gevraagd etc. Ik probeerde niet te huilen want die kat was mijn allesje. Mijn moeder wilde het niet eerder zeggen om onze vakantie te verpesten uhm. Thuis aangekomen rende ik meteen de tuin in en riep haar naam. Binnen twee seconden kwam ze tussen de planten vandaan. Haar ogen waren zwaar ontstoken en het knipvlies hing er helemaal overheen. Meteen naar de dierenarts dus want ze had mega pijn maar omdat ze haar 'mama' hoorde,kwam ze zo hard aanlopen. Ze wilde alleen mij en niemand anders. Ik vond dat zo ontroerend. Ze was gelukkig snel beter en we zijn nog jaren samen geweest. 2 maanden geleden is ze in mijn armen gestorven en mijn leven word nooit meer als voorheen.
Ik ben nogal een zekerheidszoeker en neem mijn beslissingen weloverwogen en kom er nooit of zelden op terug. Ik neem besluiten vooral met mijn verstand, rationeel. Toch heb ik in Mn baan in mijn proeftijd, tijdens crisistijd, zonder recht op uitkering, opgezegd omdat het vreselijk voelde. Iedereen was zo verbaasd dat ik dat gedaan had, vond niemand iets voor mij
Bij het lezen van jou verhaal dacht ik "wouw, serieus?! Bizar dat je zo kunt praten over een kat" Daarna las ik je onderschrift. En snap volledig dat je dit zo voelt. Nu schaam ik me dat ik al zo'n oordeel had over iemand die ik niet ken. Het spijt me dat je afscheid hebt moeten nemen van je geliefde huisdier.
Mijn broer en ik hebben een goede band en komen uit een heel doorsnee, rustig gezin. We hebben allebei niet heel erg gepuberd en dergelijke. Mijn broer is wel meer van de gezelligheid, heeft veel vrienden, gaat graag uit en dergelijke. Ik was daarentegen een boeken meisje en huismus. Als je mensen zou vragen wie van ons twee vroeger het meeste uitgevreten heeft, zal iedereen denk ik mijn broer noemen. Maar dat is dus niet waar. Mijn broer doet alleen aan serieuze relaties, heeft nu zn derde vriendin (wonen samen, al jaren een relatie) drinkt met mate en heeft nooit drugs geprobeerd. Ik heb daarentegen meerdere vriendjes gehad, soms zelfs tegelijk, heb verschillende soorten drugs geprobeerd en ging regelmatig ver weg zonder dat mn ouders dat wisten.
Er zijn weinig dingen ontroerender dan dieren die van mensen houden. Denk aan Lassie, of katten die baby's redden, etc etc. Bizar dat jij een onderschrift nodig hebt om zoiets te begrijpen
Ik geloof er idd niet in dat dieren van mensen houden. Dieren reageren op instinkt en het bekende/vertrouwde. Maar ik vind het wel fijn dat er mensen zijn die daar wel in geloven en daar liefde bij voelen.
Ik geloof ook niet, maar er is onderzoek naar gedaan. Hier een populair artikel over het onderwerp: https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/opmerkelijk/honden-katten-welke-dieren-houden-meer-van-mensen Dus ook al mis je zelf die gevoelens, ze bestaan echt wel
Voordat ik mn huidige partner leerde kennen leefde ik een nogal ruig bestaan. En als ik zeg ruig, bedoel ik ook echt ruig. Ik ga niet in detail treden maar mijn streken verdienende niet de schoonheidsprijs. En nu? Ben ik de definitie van burgerlijk, sleur, regelmaat. En ik hou dr van.
Dan kun je een hele filosofische discussie gaan houden over wat "liefde" is. Reageert een baby, dreumes, peuter misschien zelfs nog, dan niet ook voornamelijk uit instinct en uit vertrouwdheid op zn moeder? Is dat dan ook geen liefde? Ik denk dat alles wat wij liefde noemen een chemisch gedreven proces in de hersenen is en dat verschilt niet zo veel bij mensen als bij zoogdieren. Ik denk dat die onderling (mensen van dieren en vice versa) dus ook van elkaar kunnen houden.
Oké Daar heb je een punt. Kinderen reageren idd niet uit liefde naar uit wat ze kennen. Bij dieren vind ik dat toch anders. Als je een dier ergens anders neer zet geloof ik niet dat die nog aan je zal denken. Het zal in het begin zijn vertrouwde plek missen. Maar zodra de nieuwe plek vertrouwd is is dat gevoel ook weg. Bij sommige dieren zal dit misschien niet zo zijn. Maar denk dat dit bij de meeste wel zo is. Hoe kleiner de hersenen hoe minder ruimte er is voor dat soort bijzaken. Voor hen dan. Bij mensen ligt dit toch anders.
Ik ben best een burgerlijke moeder. Althans, ik denk dat de buitenwereld mij zo ziet. Ik hou ook echt van huisje, boompje, beestje, dus wat dat betreft klopt het ook wel. Wat bijna niemand weet is dat ik onwijs van hardrock/metal muziek hou en dan mn. het wat hardere genre; Metallica, Megadeth enz. Als ik dit vertel reageert bijna iedereen zo van ‘Jij?!?!’
Ik heb wel een kind, maar mijn kat is ook m'n allesje hoor. Natuurlijk is het gevoel voor mijn kind allesoverheersend, maar voor mijn kat ga ik ook ver. ( Letterlijk, paar jaar geleden met hem naar Gent geweest voor een behandeling )
Haha meerdere dingen, ik kom namelijk snel braaf en burgerlijk over. Heb een ex die in de gevangenis zit voor een zwaar misdrijf, heb een open relatie, ben biseksueel, heb meer "vriendjes" gehad dan ik wil herinneren.
Welk verhaal is niet waar over mij, dat is ook een goede. Heb ik nog wel wat van. Vroeger dachten mensen dat ik sletje uit de buurt was. Ja echt waar. Deed mij zoveel pijn aangezien ik zo preuts als wat was en pas ontmaagd ben op mij 23ste.