Heb het stukje met ivo niehe bekeken. Ik geloof er helemaal niks van dat het kind echt gelukkig is. Het enige speelgoed wat ik zag waren dingen waarvoor je echt je hersenen moet gebruiken. Ik kan me niet voorstellen dat, zelfs al ben je zo belachelijk intelligent, je niet af en toe de behoefte hebt om op die leeftijd gewoon met lego o.i.d te spelen.
En dan zeggen opa en oma, prima neem maar mee? Het is dan misschien eigen vlees en bloed maar na 6 jaar opvoeding kennen opa en oma hem toch echt wel beter. Sneu voor die jongen hoor.
Onze oudste is ook hb, niet zo uitzonderlijk als Laurent gelukkig. Daarnaast ass maar dat terzijde. Er zijn mogelijkheden met beurzen enzo. Hier is bijv een middelbare school met een speciaal programma waarna je evt met beurs naar bijv Oxford kan. Als het echt de spuigaten uitloopt kan zoon met 10 jaar naar de middelbare school, dat zou voor hem na groep 6 (over 1 jaar) zijn. Echter heeft dat absoluut niet onze voorkeur omdat hij ook nog kind is. Klas overslaan doen we pertinent niet, school doet haar uiterstebest om zoon te stimuleren. Los daarvan begrijp ik de media geilheid absoluut niet. En wat heeft onze koning er mee te maken?!
Nou dat legt hij uit in het filmpje. In Amerika worden heel hoog begaafde kinderen uitgenodigd door de president. De vader van Laurent vind dat wel een leuk idee en vraagt zich dus af waarom onze koning dat niet doet.
Waarschijnlijk omdat onze koning wel belangrijkere dingen te doen heeft naast het feit dat ie gelukkig een stuk nuchterder is dan de Amerikanen.
Ik had het idd begrepen, maar dan nog snap ik die opmerking van Laurents vader niet. Zo'n hoog iq is zoals iemand al zei geen verdienste.
Ik heb het artikel niet eens volledig gelezen. Ze zegt: "Laurent is mijn kind niet. Ik heb hem nooit ontmoet, ik ken hem niet. Je kunt dus zeggen dat ik niet kan oordelen over wat er wel en niet goed is voor dit jongetje." en "ook wij krijgen regelmatig te maken met scheve ogen en mensen die denken dat ze het beter weten. Dat is bloedirritant, dus het laatste wat ik wil is zelf zo iemand zijn." En vervolgens komt er een bak oordelen en is ze dus zo iemand ..
Jammer. Ikzelf vond het de moeite waard. Die bak oordelen valt nl wel mee. Waar ze het vooral over heeft is waarom een kind kind hoort te zijn.
Valt wel mee? Ze zegt dat hij zowat aan zijn haren door de schooltijd wordt gesleurd, niet speelt, wat zij haar kinderen biedt (voorlezen, lego spelen, vriendjes over de vloer, stokbrood in Frankrijk) is de juiste basis, wat Laurents ouders doen dus niet (wat ze helemaal niet weet, want ze kent ze niet) , Laurent is een marionet, geen kind , een prijskoe, als een circusaapje, hij is een gekooid dier. En dat weet ze allemaal aan de hand van wat ze gezien heeft, want ze kent hem niet en ze kent zijn ouders niet. Ze haat het als mensen zo oordelen over haar zoon, maar zelf doet ze het net zo hard.
Nou jullie hebben beiden een punt denk ik. Ik ben het met de schrijfster eens wanneer ze zegt dat vooral de ouders willen dat hij bekender wordt en Laurent zelf ws niet weet wat hij wil. En dat de ouders nogal overdrijven met hun bedoelingen kan ik mij ook helemaal in vinden. Waar ze de plank helemaal misslaat naar mijn mening is Laurent vergelijken met haar zoon van 8. Zo extreem als Laurent is niet te vergelijken met andere 8 jarigen, Laurent is niet een jongetje dat iets slimmer is of een klas heeft overgeslagen, maar een 8 jarige die naar de universiteit gaat. Dat is voor geen enkele ouder voor te stellen denk ik. Ik kan mij voorstellen dat een jongen als Laurent geen interesse heeft in pokemon plaatjes ruilen e.d. Het gaat hier nogmaals niet om een "gewone" hoogbegaafde jongen, dit gaat buiten alle proporties. Zijn sociale leven (voor zover hij dat heeft of kan hebben) is met geen enkele leeftijdsgenoot te vergelijken. Of hij gelukkig is of zal blijven weet niemand. Ik gun het ventje iig alle geluk van de wereld en hoop dat hij veel goeds kan doen met zijn gave en zijn weg daarin vindt.
Ik was vroeger altijd graag ‘schools’ bezig thuis, lezen, schrijven, rekenen, etc. En het is tamelijk vermoeiend om telkens te horen dat je ‘gewoon een kind’ moet zijn, dat je ‘gewoon moet knikkeren’ en weet ik veel wat. Interesses verschillen, ook bij kinderen. Dus dat Laurent pokemonplaatjes moet gaan ruilen en allemaal andere dingen ‘moet’ die ‘horen’ bij 8-jarigen... tja, dat vind ik ook nogal veroordelend. Mijn IQ is in niks te vergelijken met dat van Laurent; ik kan me goed voorstellen dat zijn interesses gewoon totaal anders zijn dan die van andere 8-jarigen, en ook nog weer van andere 8-jarigen mét een hoog IQ. Maar dat zijn vader een zeer rare snuiter is, dat staat denk ik wel vast En ik hoop dus dat Laurent toch op zijn plek is zo of zijn plek vindt.
Ik snap ook niet waarom Amerika zo trekt...de universiteiten daar staan helemaal niet hoog aangeschreven en het niveau is niet hoog.