Nou, de handen komen vooral meer tegen de muur als je papier pakt dus dat maakt het minder hygienisch. Flapje-aan-de-voorkant-mensen zijn in de meerderheid, lees ik: https://blog.sanitairwinkel.nl/wc-papier-moet-dat-voor-of-achterlangs-hangen/
Nu pas dringt het flapje voor opmerking tot me door. Ben ook een flapje voor mens, mijn vriend niet. Ik raak ook echt geïrriteerd als het flapje achterlangs hangt en keer de rol dan altijd om.
Dit herken ik wel. Sommige dingen doe ik heel erg op de ene manier en sommige op een andere manier, waardoor ik nooit in 1 van de 2 kampen thuis hoor. Sinds ik moeder ben, lijken er ook maar 2 kampen te bestaan, je bent of pro bv of anti bv, je bent of pro samen slapen, of anti, je bent of pro dit of anti dat. Een middenweg lijkt onmogelijk.. Ik vertel dus ook maar niks meer over hoe we thuis reilen en zeilen, want het is toch nooit goed. Verder nog een biecht: ik wel janken omdat onze 2 ontdooide cryos niet goed delen en van slechte kwaliteit zijn. 1 is al gestopt en 1 kijken ze nog een dagje aan. en hoewel ik al een prachtige zoon heb, doet het toch even zeer.
Mijn verstandskiezen zijn er net uitgehaald. Manlief heeft mij op bed gelegd en ik moet slapen van hem. Jullie raden het al; ik zit te scrollen . Even me time!
Ik heb een hekel aan heel veel mensen. Nu in mijn zwangerschap meer dan ooit. De buren. Zij is ook zwanger en doen alles voor het oog perfect. De kinderen gaan uit spelen. De tuin is altijd netjes. Zij zijn altijd netjes. Voel me altijd een slons in mijn yoga broek, met twee vieze kinderen die nooit spelen met kinderen uit de buurt. Sowieso heb ik een afkeer van andere moeders. Het gaat al snel over hoe goed de kinderen het wel niet doen. En iedereen doet alsof doorslapen, lang slapen en zindelijkheid verdiensten zijn van de ouders. Ik walg best een beetje van dikke mensen. Heel erg vind ik dat maar ik associeer het meteen met domheid en eigen schuld. Ik probeer eraan te werken.
Ik erger me ontzettend aan een vriendin van ons die “zo en zo” zegt ipv sowieso... kan haar dan wel vermoorden! Gelukkig een onwijs lieve meid haha
Ondanks dat ik afgelopen week hiet nog riep dat ik geen zin heb in een 3e baby twijfel ik nu toch plotseling weer
Inderdaad, je moet tegenwoordig over alles een extreme mening hebben en daarvoor opkomen lijkt wel. En je mag je vooral niet in een ander verplaatsen met een andere mening en al helemaal niet zeggen dat het je eigenlijk niet zoveel uitmaakt en dat er vast meerdere kanten aan iets zitten. En logisch dat je hartstikke verdrietig bent over die cryos, dat heeft niks te maken met of je al een zoon hebt of niet hoor.
Ik moet zo mijn dochter gaan ophalen bij een schoolvriendinnetje. Heb ik stiekem helemaal geen zin in omdat ze na vandaag vakantie heeft en ik daar best tegen op zie
Een collega van mij zegt spygisch .ze heeft wel meer van dit soort woorden. Ook de en het kan ze niet zo goed. Soms vind ik het heel grappig, maar soms hoor ik de rest van het verhaal niet eens meer. Mijn hoofd schiet in de herhaling van het woord. Heel erg irritant. Ze gebruikt het woord dan ook nog eens heel vaak. Biecht, ik praat de hele dag met mijzelf in mijn hoofd. En denk dan ook wel eens dat ik niet helemaal in orde ben.
ik had dat ook altijd. Niet walgen maar ik nam ze wel minder serieus. Nu ben ik zelf "opeens" zo dik en nu kijk ik er iets anders tegenaan, maar ik ben het nog niet helemaal kwijt Btw als we het niet over dikke mensen hadden maar bijv donkere mensen of mensen met een bepaald geloof dan was nu het hek van de dam