Slaaptraining wordt pas na 6 maanden geadviseerd, omdat de hersenen van jonge baby's heel erg in ontwikkeling zijn. Er zit daarom een levensgroot verschil tussen wat een baby van 3 maanden kan begrijpen en leren en wat een baby van 9 maanden kan begrijpen en leren. Als ik je goed begrijp pas je slaaptraining toe, omdat je baby onrustig slaapt en steeds wakker wordt tijdens het slapen in aanwezigheid van je oudere kindje. Er zijn dan zo veel meer opties dan alleen slaaptraining! Ik heb slaaptraining met 9 maanden bij mijn oudste geprobeerd. Het duurde twee weken en het was afschuwelijk. Met de eerste verkoudheid was het 'resultaat' alweer verdwenen. Ik heb er tot op de dag van vandaag nog steeds spijt van. Veel te ingrijpend voor het doel dat ik wilde bereiken (doorslapen). Bij mijn jongste heb ik gekozen voor kleine stapjes en wachten op de juiste timing. Dus als ik merkte dat ze iets zelf een keer liet zien, dan liet ik haar dat vervolgens eerst proberen voordat ik haar ging helpen. Bijvoorbeeld met inslapen ben ik pas met 5 maanden begonnen met haar alleen in haar eigen bed te leggen voor het slapen, omdat ze zelf een keer in slaap was gevallen toen ik en mijn oudste om haar heen aan het rommelen waren. Ieder kind is anders, dus dat hoeft niet voor die van jou te werken natuurlijk
Vanaf dag 1 heb je effect van slaaptraining/geconditioneerd laten huilen, dan stijgt namelijk het level stresshormoon in lichaam van zowel moeder als kind. Na 4 dagen geeft het kind het meestal op om te huilen, waardoor het stresshormoon bij moeder daalt. Bij kind helaas niet.
Wij hebben slaaptraining gedaan bij alledrie de kinderen, maar wel vanaf ca. 6 maanden. Met een wekkertje erbij, anders ga je er te snel naartoe. Dan alleen weer instoppen, evt. tutje geven, niet praten en weer weglopen. Had hier altijd effect binnen een week. Ik vind dat er altijd zo negatief over gesproken wordt, maar het geeft een hoop rust in huis. Voor de 6 maanden lieten wij ze overigens ook gerust wel eens in slaap huilen. Op een gegeven moment herken je de huiltjes wel, soms is even jammeren gewoon nodig... We hebben nu overigens kinderen die heeeeeerlijk slapen, dus het komt echt wel goed!
Ik vind dat iedereen moet doen waar zij zich goed bij voelt, maar ik begrijp negatieve reacties over slaaptraining wel als ze geopperd worden als advies aan een ander. Een makkelijke baby met een moeder die haar kindje goed kent zal misschien heel succesvol en zonder al te veel stress slaaptraining kunnen toepassen. Een moeder met een temperamentvolle baby die zelf onzekerheid of stress ervaart, juist omdat haar ervaringen zo afwijken van de verhalen die ze hoort van anderen, zal het veel meer moeite kosten. Bij een temperamentvolle baby zal slaaptraining sowieso niet werken zoals bij een heel relaxt kindje.
Klopt hoor, dat iedereen daarin eigen keuzes mag maken. Maar er is een hoop veroordeling richting onze kant gekomen. ‘Jullie hebben makkelijk praten met jullie kinderen’...maar dezelfde mensen weigerden om hetzelfde traject aan te gaan. Dan moet je ook niet zeuren over dat je kinderen niet willen slapen, als je een methode niet wilt toepassen of het na 1 dag al opgeeft. Het heeft ons toendertijd ook veel tijd en energie gekost, maar wel met resultaat. En wat veel mensen onderschatten is wat een goede nachtrust voor je gezin kan doen. Een gestresste en vermoeide vader en moeder maandenlang is in mijn ogen schadelijker dan een paar dagen slaaptraining. Dus daarom ben ik er best fel op dat mensen zo oordelen over slaaptraining en last ik graag ook de andere kant van het verhaal zien, dat het wel werkt en niet schadelijk hoeft te zijn.
Onder het mom van domme vragen bestaan niet. Wát is slaaptraining precies? Hier slaapt ze sinds dag 1 overdag in haar eigen kamer in de wieg en na de kraamweek ook s nachts. Dat gaat heel goed en op de momenten dat het niet goed gaat dan neem ik haar gewoon lekker bij me. Nu is dat nog zelden nodig maar ik weet dat er rond 3 maanden een piek was dat het slapen lastig ging. Overigens sliep ze de eerste weken ook regelmatig in de box trouwens. En als het zo uit komt sliep en slaapt ze in de draagzak, auto, wandelwagen etc.
Je kindje in bedje leggen en wanneer het huilt niet gelijk eruit halen of troosten, maar bijv 5 minuten wachten en dat steeds verder uitbreiden. Gecontroleerd laten huilen dus.
Ik persoonlijk vind het laten huilen van een baby helemaal niet nodig. Oefenen met eigen bedje kan ook op andere manieren vind ik. De allereerste keer dat ik hem weglegde (overdag) in zijn eigen bedje sliep hij 20 minuten daar en ik was helemaal in shock, want hij sliep nooit zonder mij. Niet in de nacht, niet in de box...alleen maar op mij. Na 20 munten begon hij te huilen en ik heb hem er gelijk uitgehaald. De dag erna gewoon weer gedaan en vanaf toen elke dag op hetzelfde moment. Toen dat goed ging de rest van de slaapjes geprobeerd en inmiddels sliep hij in de nacht ook in zijn wiegje naast mij. Soms waren er dagen dat hij maar eventjes sliep overdag in zijn bedje en daarna bij mij verder wilde slapen en soms waren er dagen dat hij gewoon lang sliep in zijn bedje. Hetlijkt mij dat met nog een kindje het wat lastiger is en dat je er niet aan ontkomt dat 1 van de twee soms even huilt, maar gecontroleerd laten huilen is met 3 maanden echt niet de oplossing geloof ik
Hier was t een noodzaak met 6 weken oud. Hier draaide t overigens om speen niet teruggeven als ze m kwijt was. Beetje andere situatie allicht:.We bleven lopen en zonder overdrijven dat ging elke nacht en dan heel de nacht door. Als t 18 minuten was sinds de vorige keer was t luxe. Meestal was t 3-5 minuten. Dus per saldo sliepen wij niet, maar zij dus ook niet. Wat ze binnenkreeg aan energie, gooide ze met t gillen, stennisschoppen en slaapgebrek weer over de schutting. En t was t enige wat haar hielp met die krampaanvallen toen anders had ik er allicht ook anders ingestaan na de 10e keer. Eerste nacht vonden wij als ouders een hel, zij waarschijnlijk net zo goed. In de ochtend was ze wel enorm opgeknapt, ze had ff een paar uurtjes geslapen voor t eerst in dr leven en was een heel stuk alerter en vrolijker. Nacht erop ging aanzienlijk beter en in de loop van 4 nachten ging we van 2 uur brullen (opgeteld) naar 5 minuten klagen. Tuurlijk heeft ze ook nog nachten gehad dat ze t echt te kwaad had, dan lag ze gewoon naast/op me toen ze nog niet kon rollen. Ook nog een keer met dr op een stretcher gelegen in haar kamertje zij in de houtgreep en ik in waak/slaapmodus gefocused op elke beweging, twee weken geleden lag ik nog op een betonvloer naast dr omdat ze ineens niet zo lekker was. Dat hoort er nou eenmaal bij. Andere dingen die hier hielpen bij resterende onrust (buitenom dat speentje wat elke keer uit dr mond vloog en ze accuut weer wakker van werd) waren spuugdoekjes met onze luchtjes. In t begin hadden we een hydrofielluier om ons nek gebonden en die strak op t hoofdgedeelte gedaan, toen leerde ze die losklauwen en ging dat dus weg. Met 3 mnd kreeg ze in elke hand een spuugdoekje, eentje met luchtje van papa en een met die van mama. En ze had dr eigen knuffie met haar eigen luchtje, die bleef ook altijd in bed. Gelijktijdig ben ik met dr gaan oefenen met dingen van dr hoofd afhalen zodat ze dat kon mocht t nodig zijn, en al snel werd dat dus kiekeboe (en dat is ook super handig, niet weg wanneer uit t zicht). Ook ingezet op positieve ervaringen met ledikantje, niet alleen de boeman boodschap van tijd om te slapen en papa/mama gaat weg nu ben ik alleen. Ook in ledikantje gelegd en mama doet de was (1.5 meter van dr deur af), komt even stofzuigen, lekker beetje spelen in bed met een knisperboekje of een knuffie die ze niet zo vaak ziet of heeft (je hebt er vaak zat) etc.
Even en hart onder de riem Ik snap heel goed dat je gaat 'slaaptrainen'. Zelf heb ik ook beide keren toen de kinderen 2,5/3 maanden waren en het slapen overdag een zooitje was ingegrepen, omdat zij doodmoe waren en ook omdat het voor mijzelf hard nodig was om me wat beter te voelen. Het kan echt op een hele liefdevolle manier, met veel nabijheid en de behoeftes van je baby aanvoelen. Maar ik geloof echt heilig dat een baby gebaat is bij duidelijkheid die je als ouders schept. Voor mij was dat dus 'Je slaapt in principe in je bedje, en ik ga je net zo lang troosten/knuffelen en nabijheid geven tot dat lukt'. Ik ervoer dat het in het begin even een dag of 1/2 doorbijten is, dan gaat het ineens heel soepel en dan komt er een kleine terugval. Dan moet je dus doorpakken (als in, vast houden aan je aanpak en niet denken 'alles is voor niets geweest'). Na een week sliepen beide kindjes overdag véél beter en en langer, waar echt iedereen profijt van had.
En ja hoor, binnen 2 postst komt de ' laten huilen is schadelijk' brigade al. Daar vraagt TS toch niet om? On topic: mijn kinderen, alle 3, hebben vanaf dag 1 in hun eigen bedje geslapen. Vanaf ongeveer 2 maanden lieten wij ze ook even huilen, zeker met inslapen. Mijn oudste was een huilbaby, de rest niet. Niemand heeft er schadelijke gevolgen van over gehouden. Het ligt er een beetje aan hoe ver je kindje heen is qua gewenning. Mijn oudste duurde echt wel 2 werken voordat het huilen minder werd. Mijn jongste twee sliepen snel in, met een paar dagen al.
Maar dit is een totaal andere aanpak dan de slaaptraining waar TS het over had. Even huilen voor inslapen doen veel mensen. Dat is iets anders slaaptraining op drie maand.
Uhm ‘binnen twee posts’ daar zit ik bij en ik zeg nergens dat het schadelijk is. Ik zeg dat ik het onnodig vind.
Maar dat is heel anders dan gecontroleerd laten huilen als onderdeel van de slaaptraining. Je bent je kindje gaan troosten en knuffelen en bent erbij gebleven. Bij gecontroleerd laten huilen worden de minuten dat je gaat troosten opgebouwd.
Met het risico dat ook ik de volle laag krijg wil ik je vertellen dat je gewoon je gevoel moet volgen en als jouw gevoel zegt dat je een slaaptraining moet gaan toepassen dan moet je dat doen en niet luisteren naar forum leden die jouw idee dan weer volledig de grond in trappen. Jij bent de moeder. Jij zit er doorheen. Ik zat het ook meid. Mijn kleine huilde de hele dag. Sliep alleen OP mij. Kon geen kant op en voelde me zo schuldig naar mijn puberdochter. Op een gegeven moment heb ik mijn dochter laten opnemen in het ziekenhuis en mocht ik er de 1e 2 dagen amper bij zijn (kom maar op met alle negatieve reacties). Ze was toen 2 maanden. In het ziekenhuis hebben ze haar geleerd hoe te slapen in haar bedje. (Uiteraard was uitgesloten dat ze iets mankeerde). Vanaf dag 3 leerden ze ons wat zij deden. Op dag 5 nam ik de vrolijkste baby op de wereld mee naar huis die vanaf die dag keurig haar 3 slaapjes in bed doet. Het boek "Baby in een droomritme" heeft mij ook daarbij geholpen toen ik het weer zelf moest doen. Mijn probleem was dat ik haar uit bed haalde bij iedere kik en mijn baby echt ontzettend behoefte aan regelmaat en de rust van haar eigen bed maar ik dat niet toeliet. Oh en ze heeft zeker even een paar dagen flink gehuild in bed maar in het ziekenhuis hebben ze ons er van verzekerd dat er nou eenmaal baby's zijn die dit nodig hebben om in slaap te vallen. Nu zingt ze zich zelf in slaap. Antwoord op je vraag; Bij ons gaf de slaaptraining na een kleine week effect
Kijk hier heb ik iets aan! Super bedankt voor het delen van je verhaal. Ik ben vandaag begonnen met dag 2 en ik heb al gezien dat hij prima in zijn bed kan slapen. Natuurlijk nog niet lang maar een half uur vind ik al winst. En ik heb geleerd dat ik idd ook niet bij elke kik bij hem hoef te zijn. Een paar keer hoorde ik hem jammeren en werd hij snel weer zelf stil. Ik ben blij dat ik begonnen ben. En ik laat hem niet langer dan 5 min huilen. Als hij ontroostbaar is haal ik hem uit bed en probeer ik het opnieuw. Wil het rustig en langzaam opbouwen. Nogmaals bedankt voor je verhaal. Geeft mij weer goede moed!