Een mail van mijn vader waarin hij schrijft dat er een iniemini begin is gemaakt tussen hem en mijn moeder in het elkaar terug vinden. Maandagavond had hij me in vertrouwen genomen en me iets verteld wat ik liever niet geweten had. Gelukkig heeft hij iets gedaan met mijn advies en lijkt het vruchten af te werpen. Er is werk, véél werk aan de winkel voor ze. Maar er is een lichtpuntje van hoop aan de horizon.
Tranen in mijn ogen. Ik heb een tijdje terug jouw blogs gelezen. Heel erg mooi, ik vind het zó fantastisch wat jij doet!!
Dat onze jongste dochter ineens tijdens het eten begint te roepen.....poepuh! Poepuh. Ik kijk in haar luier en deze is schoon dus gelijk op de wc en hoppa.....gelukt! En dat terwijl ze 0,0 bezig is de laatste tijd met aangeven dat ze mogelijk klaar is voor zindelijkheidstraining.
Hier smelt ik nou echt van en ook al is dat jou geluks momentje,ze heeft er ook gelijk 1 aan mij gegeven.
Ah lief van je! We haalden haar uit het ziekenhuis als baby van 2 weken en toch blijft ze beweren dat ze ons toen al gewenst had hihi schattig he!