Mijn zoon van 5 gedraagt zich een beetje raar de laatste weken. Hij wil de hele tijd aan iedereen zijn piemel en billen laten zien en gisteren plaste hij doelbewust lachend op de vloer van onze slaapkamer. Het was echt geen ongeluk. Hij zegt dat.dit van zijn hoofd moest en hij vond het zelf super grappig. Ondanks de straf die hij kreeg bleef hij lachen. Ik leg hem elke keer uit dat hij zijn broek aan moet houden, omdat dat zijn speciale plekjes zijn die niet iedereen hoeft te zien. Van het plassen op de vloer ben ik echt geschrokken. Ik weet nu niet zo goed hoe hier mee om te gaan. Heeft iemand tips?
Ik persoonlijk zou hier mee maar de huisarts gaan. Dit is geen normaal gedrag. De poep en plas fase hebben ze allemaal. Maar dit gaat wel heel ver. Zegt zijn hoofd wel eens vaker dingen tegen hem?
Vervelend zeg. Snap goed dat je geschrokken bent. Zou een eerste afspraak met de huisarts zonder je zoon maken. Dan kun je vrijuit praten en plan van aanpak bespreken. Succes. Hoop dat het een fase is en het snel over zal zijn.
Mijn 4 jarige zit in de poepfase.Alles is poep. Poepiescheet en dan helemaal in een deuk liggen. Maar haar broek naar beneden doen en op de vloer plassen gaat wel wat ver. Om het gelijk als abnormaal gedrag te bestempelen vind ik ook wel ver gaan. Maar zou het zeker in de gaten houden. Maar schaamte kennen ze met deze leeftijd nog niet echt.
Schaamte niet nee. Maar die leeftijd weten ze echt wel dat dit geen gewenst gedrag is. Mijn dochter van 4 weet toch echt wel dat zoiets niet kan. En zeggen dat het moet van zijn hoofd en maar blijven lachen vind ik toch wel abnormaal gedrag.
Tja. Mijn dochter van zes weet ook dat speelgoed afpakken van haar peuterbroer niet kan, maar dat weerhoudt haar er niet van om het regelmatig te doen. Grenzen aftasten en zo. Om daar nu meteen grote conclusies aan te verbinden... Misschien vond hij het plassen gewoon lollig en wou hij kijken hoe TS zou reageren?
Hij probeert inderdaad wel veel uit en daagt mij uit. Hij begreep de volgende dag wel dat dit echt niet mocht en bij navraag vertelde hijdat hijzelf zijn hoofd is en het zelf bedacht had. Ik kijk het nog even aan, anders kunnen we alsnog naar de huisarts.
Ik zie het meer als uitdagen. Ik herken het wel. Dat het van zijn hoofd moet: als dit het enige is dat moet van zijn hoofd, dan lijkt z’n hoofd mi toch nog best redelijk op het padje. Wordt het een trend en wordt het gedrag extremer (in de dingen die moeten), dan zou ik even naar de huisarts. Maar voor paniek lijkt het me nu nog wat te vroeg.
Wauw, ik schrik wel even van de reacties hoor! Een kind dat zegt dat zijn hoofd dit gezegd heeft vind ik niet zo raar. Eerder knap dat hij zich realiseert dat het denken met het hoofd gebeurd. Ik zie het gewoon als "proberen", ontdekken. En dat lachen? Dat is een verdedigingsmechanisme. Mijn zoontje doet dat ook. Zijn vader deed dat vroeger ook volgens mijn schoonmoeder... Is er mee naar een psychologe gegaan en die zei gewoon dat het een verdediginsmechanisme was. Ik zou me er niet zo druk over maken. Later wordt dit een grappige anecdote waar hij zich over gaat schamen als je het verteld op een familiefeestje: "weet je nog toen Pietje zei dat zijn hoofd hem zei dat hij op de grond moest plassen...."
Eigenlijk vind ik het niet zo zorgelijk hoor. Mijn jongste is 3,5 en vin Nou idd, helemaal mee eens.ik vind het helemaal niet zorgelijk eigenlijk maar horen bij de ontwikkeling. Heerlijk dat hij nog niet preuts is, en dat zijn hoofd het zegt vind ik juist knap. Want ergens is dat ook zo. Hij hoeft echt niet meteen stemmen te horen gelukkig maar hij legt de link tussen iets denken en zijn hoofd. Mijn jongste van 3,5 loopt het liefst de hele dag bloot rond en bekijkt en bevoelt regelmatig zijn piemeltje, ik vind het best, op deze leeftijd kan dat nog gewoon in de tuin enzo waar alleen wij bij zijn. Het gaat vanzelf over en zo niet is het later nog vroeg genoeg om hulp te zoeken. Overigens zegt hij ook altijd: mijn buikje zegt dat hij honger heeft, hij wil snoep. Hij koppelt zichzelf en zijn buik/honger los van elkaar. Ik vind het wel leuk klinken eigenlijk en ook dat gaat echt wel weer over.
Nja dit dus... mijn kinderen weten ook heel goed wat wel en niet mag maar dat betekend niet dat ze zich daar altjjd naar gedragen Om nou gelijk te zeggen dat dat echt abnormaal is wat het zoontje van ts heeft gedaan vind ik wat eeh... abnormaal En al helemaal om er gelijk mee naar de HA te rennen... die ziet je aankomen...
Mee eens. Maak je vooral niet te druk joh. Het is inderdaad een beetje apart gedrag, maar welk kind heeft dat nu niet eens. Als het vaker gebeurt kun je altijd nog aan de bel trekken, maar dit lijkt mij een kwestie van uitproberen.
Mijn dochter heeft dat ook een tijdje gedaan. Ze heeft ook vaak geen zin om naar de wc te gaan. Naar mijn idee gewoon grenzen opzoeken. We hebben haar gevraagd of ze dat papa of mama welleens ziet doen. En toen begon ze te lachen, En vond dat maar raar als wij dat zouden doen. Spiegel voorhouden
Blijkbaar heeft mijn zoon een ernstige stoornis en moet hij snel behandeld worden Mijn zoon (4,5) vind zijn billen en piemel ook erg interessant, en hij zou het vol trots aan mensen willen laten zien. Hij heeft ook weleens op vreemde plekken geplast. Wanneer hij weer eens met zijn billen schud of wil laten zien, dan leg ik uit dat zijn billen alleen van hem zijn. En dat het niet netjes is om aan iedereen te laten zien. Ik zou niet weten waarom @floppie888 meteen naar de huisarts moet. Dat je kind zegt het moet van mijn hoofd, zou ik opvatten als hij heeft dat bedacht en had daarom de drang om dat te doen. Ieder kind heeft zijn eigen manier om grenzen op te zoeken. Zoiets zal vanzelf wel weer ophouden. Ik vind sommigen echt overdreven reageren.
Het zal inderdaad wel gewoon een kwestie van grenzen opzoeken zijn. Hij plaste gisteren weer in de woonkamer toen ik even boven was en hij met een vriendje beneden zat. Volgens mij deed hij het om het vriendje te laten zien wat hij allemaal durft.
Lijkt mij ook een gevalletje grenzen opzoeken. De poep en pies grappen hoor ik momenteel ook de hele dag door. Soms lassen we een minuut is waarin allemaal vieze woorden gezegd mogen worden en dan moet het voor de rest afgelopen zijn. Ik vind het zelf soms ook best lollig dus ik moet echt mn gezicht in de plooi houden. Maar kinderen hebben gewoon nog geen gevoel voor timing. Thuis prima maar liever niet in de rij van de supermarkt, dus proberen zo consequent mogelijk te zijn. Plassen op de grond is hier (nog) nooit voorgekomen, maar ik zou het dan inderdaad plaatsen onder uitdagen en zien hoever er gegaan kan worden. Blij zou ik er zeker niet mee zijn, maar ik zou er niks problematisch achter zoeken. Volgens mij komt er ook snel weer een tijd dat ze het kinderachtig gaan vinden.... en dan komen vaak de echte scheldwoorden (helaas).