Onze dochter van ruim 13 maanden hangt letterlijk de hele dag aan mijn been. Ze stopt dan ook pas met huilen/drammen tot ik haar optil. Koken doe ik met haar op m'n arm, of (als dat even niet kan) met een huilend kind aan m'n been. Zit nu even op de bank een boterham te eten, dan klimt ze op de bank, gaat ze bovenop me zitten en eist alle aandacht op. Spelen doet ze alleen samen (met mij, of haar grote zussen). Als haar zussen op school zitten, kan ik dus alleen iets doen als zij op bed ligt. Slapen doet ze alleen als ze op schoot in slaap kan vallen, zodra ze slaapt kunnen we haar in bed leggen. Ze is een enorme huilbaby geweest. We zijn er nooit achter gekomen wat er geweest is. Inmiddels is dat over, maar daardoor zat ze van begin af aan hele dagen in de draagdoek. Het is slaap wiegen vind ik niet erg. Dat ze dichtbij me wil zijn ook niet, ze mag best continu in dezelfde ruimte zijn als ik. Maar het zou fijn zijn als ze dan gewoon naast me leert spelen in plaats van zich continu op te dringen. Wie heeft tips? Hoe leer ik haar dat zelf spelen aan? De box hebben we trouwens al maanden terug de deur uit gedaan. Alsof er een luchtalarm afging zodra we haar daar inzetten.
Ik denk niet dat je het haar aan kan leren. Zou het tijd geven. Er is nog een topic hierover (bijna 1 en erg hangerig) daar staan al veel tips in. Veel kiekeboe spelen bv. betrek haar in wat je doet (zet haar in de kinderstoel erbij met koken, laat haar helpen met groente snijden (met een babymes) of opeten, laat haar de wasmachines knopjes indrukken, helpen de was op hangen enz. Ze zit nu in de fase dat ze leert dat ze een eigen persoon is, en die fase is voor veel kindjes heel spannend/eng. Mijn zoontje hing van 9-15 maanden hele dagen aan mij. Nu gaat het iets beter.
Hier kon ze zich altijd prima zelf vermaken, vrij makkelijke baby, maar sinds 1-2 weken hangt ze ook veel meer aan mij, komt me overal achterna en zet het op een brullen zodra ze mij niet meer ziet. Hier zet ik haar met eten koken in de kinderstoel voor de tv met Juf Roos liedjes, dat vind ze helemaal geweldig! Ze kan daar vandaan mij trouwens wel zien in de keuken en ik wordt ook echt in de gaten gehouden. Zelf spelen doe ik hier door eerst even samen met haar te spelen en daarna weg te sluipen als zij opgaat in haar spel. Ze heeft ook een paar favoriete items en daarmee zet ik haar ook geregeld gewoon nog in de box en gelukkig pikt ze dat nog steeds, als ze me maar wel ziet zodra ze even over de rand gluurt. Hier speelt ze ook graag met haar broer, die vind het niet altijd leuk, ze maakt natuurlijk ook vaak zijn spel kapot, maar samen met de bal vinden ze bijv allebei geweldig. Of heel hard door het huis kruipen. Ik doe inderdaad ook het meeste in huis als zij slaapt, tussendoor bijv. een wasje ophangen en dan laat ik haar naast me met de knijpers spelen. Stofzuigen vind ze ook leuk om achteraan te kruipen dus dat kan ook wel met haar erbij. Gelukkig slaapt ze meestal nog 2x 1,5 uur dus ik houd redelijk wat tijd over om wat in huis te doen, al is het vaak zo om.
Bedankt voor jullie reacties! Best een opluchting om te horen dat ze niet de enige is De oudste twee meiden wilden ook wel overal bij zijn, maar die namen er inderdaad genoegen mee als ze er met koken bij konden zitten in de kinderstoel (R. wil echt opgetild worden) of een doekje in hun handen kregen om samen de badkamer te poetsen. Dat werkt met deze dame dus niet. Dan blijven we voorlopig maar doorspelen haha
Ik heb een paar boekjes van nijntje die ze erg leuk vind, boek nijntje op de boerderij en het grote aanwijsboek van nijntje. De Ark van Noach vind ze ook erg leuk! https://www.intertoys.nl/p/ark-van-noach/1202397?dfw_tracker=10917-1202397&gclid=Cj0KCQjwnNvaBRCmARIsAOfZq-1fPZeKPmnxfrTM6XWBGxnQpJyK1k2gGk4Ad9Uq1T7sFNnljR9ApYQaAtyvEALw_wcB Verder speelt ze minder dan haar broer op die leeftijd deed, een bal vind ze dus ook wel leuk en ze begint nu steeds wat meer met de bakjes van een stapeltoren te spelen. Oh en ze is ook dol op d'r pop die geluid maakt als je op d'r buik drukt.
Oh dat is jammer dat dat niet werkt! En boekjes? Vind ze dat leuk? Of een bal? of een loopfiets ofzo? Of op het aanrecht zitten? (mijn neefje wilde ook niet in de kinderstoel, en mn zusje zette hem gewoon op het aanrecht, maar goed, dat moet wel passen en je moet ook wel een enigzins rustig kind hebben de mijne zou er zo vanaf springen denk ik haha). Maar ze is echt niet de enige! Ik heb echt spierballen van het dragen van zoontje, maar het wordt nu wel echt minder!
Al iets geprobeerd met muziek? Die van ons gaat staan te dansen zodra ze maar iets hoort. Vrolijke salsa cd, klassieke muziek of heavy metal werkt erg goed (ook voor papa en mama). Zelf leren spelen weinig ervaring mee, die van ons doet dat eigenlijk al vanuit zichzelf dus heb haar weinig moeten leren wat dat aangaat. Verlatingsangst preventief al dingen voor gedaan (rondje rond de bank, kiekeboe etc) en echte problemen ook nog niet echt gehad. Denk dat wij eigenlijk gewoon geluk hebben met dr karaktertje op die punten. Maar ze wil wel overal met dr neus bovenop. Rond 14 mnd zit er ook nog een sprong die best pittig kan wezen dus als t heftiger is dan je gewend bent kan t allicht daar nog mee verband houden.
Ja, dat vindt ze allemaal leuk! Zolang we het samen doen Zelfs het zwembadje wil ze niet in spelen zonder dat ik meespeel. Op het aanrecht moet maar niet, daar ligt ze zijn vanaf haha! Ze kan nog geen twee tellen stil zitten! Als het niet zo warm is, heb ik haar met koken en huishouden trouwens gewoon in de draagdoek op m'n rug. Maar dat vind ik nu echt te warm!
Heerlijk zeg, zo'n makkelijk meisje! Muziek vindt ze geweldig, maar zodra ik opsta, is het gewoon weer gillen tot ze opgetild wordt. Ik mag me gewoon niet bewegen...
Mijn jongste heeft ook zo'n fase gehad. Vooral tijdens het koken vond ik het verschrikkelijk. Ik kook ook voor hem en op de arm is gewoon gevaarlijk. Dus ik zette hem in de box (wij hadden m nog) en zette de muziek wat harder. Krijsen. Niet te doen. Het ging over trouwens, na een maand ofzo... maar ik vind eten op tafel op een veilige manier gewoon belangrijker.
Zodra t temperamentje opsteekt of ze dr bui aanheeft is t wel minder gezellig hoor. Vooral als ze dr zin niet krijgt. Maar in de omgang in t algemeen is ze inderdaad vrij makkelijk.
Heel herkenbaar, mijn zoontje is ondertussen 21 maanden en het zit gewoon in zijn karakter. Het is wel zo dat het tegenwoordig minder paniek is, en als papa echt met hem bezig is in de andere ruimte, dan lukt het meestal wel om te koken. Maar hij is en blijft erg vermoeiend. Zo kan hij bvb heel mooi spelen (op de crèche krijgt hij daarover zelfs complimentjes ), maar ik moet op een bepaalde plek gaan zitten en mag daar dan echt niet weg. Ik ben op een gegeven moment wel grenzen gaan stellen, toen dat voor pij zelf goed voelde. Zo kom ik niet van mijn stoel als ik aan het eten ben, en dat aanvaardt hij nu ook ondertussen.