Ik heb best een flinke bevalling gehad maar ik zou het echt zo weer doen hoor! Ook een knip gehad maar geloof me: die voel je echt niet! Tuurlijk is een bevalling geen 'walk in the park' maar zodra je dat cadeautje op je borst hebt, ben je alles weer vergeten, beloofd
Mijn eerste bevalling van een voldragen kindje duurde lang door de inleiding. Van vliezen breken tot aan het persen ging snel (7 uurtjes) ik heb 1.5 uur geperst. Vlak voor het hoofdje stond vond ik het even eng en was ik bang dat ik enorm zou uitscheuren aan de bovenkant. Zo voelde het een beetje. Maar omdat het persen lang duurde werd alles klaar gelegd voor een knip, dat wilde ik absoluut niet. Dus evens door de pijn heen. En ja het brand als een malle zodra het hoofdje staat, maar als je goed luistert naar je vk/gyn verkleind dat de kans op uitscheuren enorm. Uiteindelijk had ik 2 iniminie scheurtjes aan de binnenkant waar 2 hechtingen in gingen, maar verder niks Tijdens de weeen had ik een ruggenprik die uitgezet werd bij het persen. Had toen al snel weer alle gevoel terug. En dat cliché over zodra je kindje op je borst ligt ben je alles vergeten is echt helemaal waar. Ik dacht daarna oh dat kan ik nog wel een keer!! Ik zou wel je angsten uitspreken richting je vl. Zij kan je hier goed in begeleiden en je angsten misschien iets weg nemen.
Vraag aan de verpleegkundige/gynaecoloog of ze een nat, warm washandje tussen je benen doen wanneer het brandt. Bij mij hielp dat heel erg en schijnt de kans op uitscheuren te verkleinen. En luisteren naar de gyn. Als die zegt zuchten of zachtjes persen niet toch vol doorgaan, ze proberen dan juist te voorkomen dat je uitscheurt. Het staan van het hoofdje doet zeer ja. Weet dat je dan echt met het allerlaatste stukje bezig bent. Zodra de wee zich weer aandient voel je dat branden niet meer trouwens. Wees niet te bang om uit te scheuren, het gebeurt bij bijna iedereen een beetje. Achteraf valt het meestal wel wat mee. Ik heb heel veel gehad aan het boek Veilig bevallen van Beatrijs Smulders. Staan veel ervaringen in en over het hoe, wat en waarom van pijn en hoe je daarmee om kan gaan. Bij mijn eerste kreeg ik 3 hechtingen, bij mijn tweede helemaal niet uitgescheurd. Het viel mij erg mee.
Spannend zo een eerste keer bevallen he...ik herken je onzekerheid en angst. Maar nu denk je helder na, terwijl je tijdens de bevalling in je eigen bubbel zit (althans ik). Daarbij maak je hormonen aan, die ook vanalles met je doen. Ik heb me tijdens de bevalling zelf niet meer druk gemaakt. Ook ik was heel bang voor het uitscheuren en de pijn daarbij, maar heb er weinig van gevoeld. Zoals sommigen al zeggen, achteraf had ik meer last van de hechtingen. Terugkijkend vond ik het niet voelen van persweeen het allerzwaarst, je moet dan op eigen kracht persen. Dat terwijl ik best bang was voor de pijn! De beleving van je bevalling kan dus heel anders gaan zijn, dan de angsten die je nu hebt. Tja en dan bevestig ik ook nog eens het cliché: het is het allemaal waard en je vergeet het snel weer!
Het vervelende is dat (in mijn omgeving in ieder geval), de meeste dames graag hun horrorbevalling uitgebreid willen delen. Allereerst snap ik niet dat je ongevraagd vreselijke details aan een zwangere gaat vertellen, maar daarnaast heb ik wel gemerkt dat het ook vaak gewoon goed gaat en daar hoor je niemand over. Ik heb in ieder geval een positief verhaal! De eerste ging snel en ik ben niet uitgescheurd. Het staan van het hoofdje voelde ik wel, maar dat viel echt 100% mee. Ook omdat wat iedereen zegt, het duurt maar super kort. Ik heb inmiddels 3 kids en bij elke bevalling was er wel iets wat ik minder prettig vond (bijv een weeënstorm), maar het persen is dan bijna een opluchting. En als het hoofdje staat ben je er bijna! Ik weet niet zeker of het geholpen heeft, maar ik heb bij mijn eerste geoefend met een epi-no en ben niet uitgescheurd. Misschien is dat iets voor jou?
Je hoeft echt niet de eerste keer angstig te zijn voor de bevalling. Bereid je goed voor, vraag andere vrouwen om tips en niet om hun bevallingsverhaal! En geniet er ook van, het is de meest bijzondere ervaring in je leven!
Oh en kijk eens goed naar je lichaam. Ik ben bijv niet sterk, met een slappe/dunne huid. Als ik sterk zou zijn, zou ik sowieso wel uitscheuren denk ik ivm mijn huid. Dus dan kun je ervoor zorgen dat je bijv die epi-no gebruikt. Maar ik heb ook geen kracht, dus krijg een baby er nooit zelf uit. Altijd een knip nodig dus. Dit heb ik 2x niet gevoeld hoor, ze zetten die knip in een perswee
Hier zat er ook zo een verdoving in zonder dat ik het merkte. Ik denk dat ze dit hebben gedaan voor het geval dat ze moesten knippen maar dat was niet nodig. Prikje voelde ik even maar verder ook niet. Ik had drie kleine hechtingen en ook het hechten viel redelijk mee. Ik was ook als de dood voor een natuurlijke bevalling maar heb het uiteindelijk zonder pijnstilling gedaan (ik vroeg met 4 cm al om ruggeprik maar de anesthesist was gewoon veel te laat en ik vloog door de ontsluiting heen) en ik kan me het staan van het hoofdje al haast niet meer herinneren. Ik raakte ook compleet in die natuurlijke roes die ze omschrijven en kijk al met al best heel goed terug op de bevalling. Ik hoop dat jou dit straks ook gegund is!
Ik heb werkelijk waar niks van het hele ‘staan van het hoofdje’ ‘ring of fire’ en andere dingen meegekregen. Hij kwam eruit en ik voelde 1 sec een scherpe pijn toen zijn schouders eruit kwamen en toen ben ik waarschijnlijk ingescheurd. De Kraamzorg zei tijdens het controleren dat het een flinke scheur was, maar heb er niks van gevoeld. Hechten daarintegen....Nouja, meer het hechten door iemand die het niet goed kan. Eerste stukje deed een onervaren gyn het en dat was pijnlijk, tweede stukje was ik er meer mee bezig dat ik mijn benen uit de beugels wilde hebben.
Hier 2 x ingeknipt vanwege foetale nood (1 x met vacuümpomp) i.c.m. te strakke bekkenbodemspieren. Ik heb nooit wat gevoeld van de verdoving niet en de knip niet. Het hechten vond ik veel minder fijn.
Klinkt gek maar ik denk/dacht op dat moment altijd aan de film Nemo, weet je wel in dat aquarium waar ze m staan aan te moedigen om de bubbels heen te zwemmen. Dan moest ik in mezelf altijd een beetje lachen en dat hielp ontzettend tegen de pijn. Verder bedacht ik ook altijd ‘mijn baby en ik doen dit samen’. Hij/zij moet hier ook doorheen. Zo voelde ik me sterker. Helpende gedachten in ieder geval. Ik zou ook zeker een cursus hypnobirthing doen als je angstig bent/blijft. En ga in gesprek met je vk. Zij kan misschien ook wat van je angsten wegnemen. En bedenk, je kan het echt! Vertrouw op jezelf!
Lees anders eens het boek "genieten van je bevalling" de titel klinkt wat 'zweverig' maar in dit boek wordt goed ingegaan op wat er allemaal gebeurt in en met je lichaam en waar dat voor dient. Ook qua hormonen die vrijkomen. (en dat bijv weeenopwekkers de opkomst van je eigen hormonen tegengaat, waardoor er soms complicaties kunnen opstaan. of dat je beter kunt inscheuren dan ingeknipt worden en welke houdingen dit allemaal vergroten of verkleinen.)