Ik vind het jammer dat een mening die niet in de categorie van 'hoogbegaafdheid is een ziekte' valt hier als kwetsend wordt gezien. Mijn mening is dat hoogbegaafdheid opnieuw gedefinieerd moet worden. Door alle aandacht voor hoogbegaafdheid in de laatste jaren (mede ingegeven door pushende ouders) is m.i. de term verwaterd. Een VWO kind hoeft niet per se hoogbegaafd te zijn. Een kind dat wat extra werk krijgt in een plus klas is ook niet per se hoogbegaafd. Hoogbegaafdheid (dus een IQ boven 130 en daarnaast creativiteit en doorzettingsvermogen) komt zo weinig voor dat je er geen plusklas mee kunt vullen. En al die coachings praktijken voor HB kinderen hebben ook geen bestaansrecht als ze alleen echt hoogbegaafden gaan begeleiden. Dus ja, ik blijf bij mijn mening. Chill. Weinig kans dat iedereen hier een HB kind heeft. En ook niet alle HB kinderen hoeven tegen problemen aan te lopen. Het is geen ziekte. Hou op met Googelen. Maak je kind niet tot je project. Laat de leerkracht of IB-er ook geen project maken van je kind. Laat je kind een kind zijn. Met alle daarbij behorende conflicten, verdriet en pijn. En alle lol en bijzondere momenten die erbij horen. Maar ik denk niet dat dit topic hiervoor is aangemaakt of dat iemand op zo'n mening of advies zit te wachten dus ik ga hier ook weg blijven.
Ik dacht dat dit een topic was om gewoon met elkaar te kletsen over hoe je sommige dingen kunt aanpakken.
Juul75, als je kind nog lol heeft, dan heb je gelijk, maar er zijn ook kinderen die weinig of geen lol meer hebben. En dan hebben ze geen ziekte oid (of misschien soms ook wel), maar ze vragen dan wel een andere benadering dan het bagataliseren van hun problemen. En dit juist om kind te kúnnen zijn. Dit geldt natuurlijk ook voor kinderen die niet hb (of intelligent of wat dan ook, want de titel van het topic is behoorlijk ruim gelukkig) zijn, maar daar zijn ook weer andere topics voor, toch? En als er naar jouw idee niets nodig is en alles op te lossen is met ‘chill’, dan vraag ik me af wat je doel is van dit topic bezoeken? Ik had ook gehoopt op een topic met tips/waar uitwisseling mogelijk was, maar ik voel daar op deze manier geen ruimte voor.
Iedereen mag hier toch zijn mening geven? Kruip vooral niet in de slachtofferrol, alsjeblieft. (En zet je kinderen daar ook niet in!)
Wat kent iedereen elkaar toch goed. Of eigenlijk: wat denkt iedereen elkaar toch goed te kennen. Ik begrijp nooit zo goed waarom dit soort onderwerpen niet besproken kunnen worden zonder ‘beschuldigingen’... Je mening geven is natuurlijk prima, graag zelfs, maar als het als feit gebracht wordt (en dan ook nog alsof er maar een waarheid is) komt dat toch anders over.
Dat dacht ik ook, ik bleef maar lezen in de hoop dat het weer terug ging naar de basis, elkaar adviseren en meer ervaring uitwisselen. Problemen waar je tegen aan loopt thuis bijvoorbeeld. Ben vast niet de enige die tegen dingen aanloopt (zeker nu met de vakantie)
Hier is de vakantie net begonnen! Dl exploreert het vakantiehuisje (en dwingt ons de aanwezige spelletjes uit te proberen). Waar lopen jullie tegenaan?
Niet willen slapen idd herkenbaar. Wat dat betreft ben ik blij als er thuis weer structuur in komt. Al valt het thuis ook niet altijd mee. Zodra ik de deur dichttrek maakt dl een disco op haar kamer. Verder zag ze een schaakspel bij de receptie en dat is nu idd ook haar doel om te leren. Ik probeer zo veel mogelijk nieiwe activiteiten. Garnalen vangen is een hit. Maar.... ze wil ze ook echt koken en opeten. Dus onze stacaravan stinkt van vokr naar achter en moeders mag pellen
Hier ligt ze vanaf 22.00 op de bank te slapen, niet wakker te krijgen (er waaide een stapel afwas om en viel van aanrecht, duits buurkind &oma met schelle stem op 3 meter afstand en raam open, en live muziek 3 huizen verderop.
Die reactie was van mij inderdaad te kortaf. Het was gericht op dat jij schreef dat je niet het vermogen had met andere kinderen om te gaan en je daarom een sociaal aanpassings cursus wenselijk vind. Terwijl het bij veel hoogbegaafde kinderen, (zoals in die link staat) niet veroorzaakt wordt door een gebrek aan sociale vaardigheden maar dat het gewoon niet matcht door het niveauverschil.
Helemaal dit! Zoals die reactie hierboven "kruip vooral niet in de slachtofferrol". Dan denk ik, wie kruipt hier dan in de slachtofferrol? Is dat naar mij gericht? Dat vind ik dan echt stuitend grof nadat ik heb verteld hoe mijn dochter is vastgelopen, hoe ze er weer bovenop is gekomen en hoe goed ze nu eindelijk haar plek heeft gevonden waar ze weer echt kan groeien Maar goed, ik ga dat dus proberen te negeren
Wat fijn dat ze dat samen doen! Hier ben ik altijd de sjaak voor de ‘werkboekjes’ die mijn dochter heeft verzonnen
Is dat trouwens ook herkenbaar, het trekken naar volwassenen ipv andere kinderen? Ik herken het ook van mezelf vroeger. Mijn leeftijdsgenootjes vond ik echt anders. Ik kan me bv herinneren dat we op school ‘disco’ gingen spelen op klaarlichte dag, met de gordijnen dicht. Vonden zij geweldig! Snapte daar de lol echt niet van. Onzinnig in mijn ogen.
Inderdaad, dat van die slachtofferrol, waar gáát dit over zeg, jemig. Maar goed, on-topic: Hier spelen ze veel in de buurt, beetje skaten, fietsen of bij buurkinderen, vriendinnetjes in een opgezet badje etc. Vanavond gaan ze samen in de tent in de tuin slapen, mits het niet op ruzie uitloopt . Mijn kinderen trekken net zoveel naar kinderen als volwassenen toe geloof ik.
Hier blijven wii u games toch een favoriet... Mijn kinderen spelen duidelijk niet met drukke kinderen, vinden ze helemaal niks.
Mijn zoon vindt het heerlijk om te gamen want dan heeft hij het wat rustiger in zijn hoofd. Hij hoort en ziet normaal alles om zich heen. Als hij zijn headset op heeft gaat hij vloeiend over van het Nederlands naar het Engels en andersom. Ik moet hem echt vertellen dat hij nog 10 minuten mag gamen en na 5 minuten dat hij nog 5 minuten mag, anders ontploft hij. Maar als hij eenmaal gestopt is dan vindt hij het geweldig om gewoon te spelen. Nu ligt hij hele dagen met zijn duikbril in het zwembad visjes op te duiken. Wij zijn trouwens op vakantie maar dat is vertrouwd omdat het ons eigen huis is, dus slapen gaat prima. Hij trekt zowel naar volwassenen als kinderen toe. Hij vindt het geweldig om volwassenen te shockeren met feitjes of om discussies te voeren, vreemde kunnen hier nogal eens raar van opkijken. Mijn dochter heeft zichzelf in 1 dag leren zwemmen, en zwemt nu het hele zwembad (12m lang) door, het liefst ook nog onderwater, het record staat op maar 3 keer ademhalen. Wel is zij een stuk perfectionistischer dan haar broer, zo wil ze eerst aan ons laten horen hoe ze in het Engels haar eten wil bestellen voordat zij dit daadwerkelijk bij de ober doet. Wel trekt zij vooral naar kinderen en weinig naar volwassenen.
Haha ja herkenbaar van toen mijn jongste er nog te klein voor was. Nu maakt ze hele werkboekjes voor haar zusje die het braaf invult.