Nee, ik heb ook geen goed gevoel bij dit topic. Vind de reacties ontzettend lief en meelevend! Ik blijf het toch een bizar verhaal vinden, zeker met “ineens” de miskraam. Er is weinig “emotie” te lezen in het miskraam verhaal. Mijn onderbuik gevoel zegt gewoon dat het niet klopt. Ik meng mij daarom niet meer hierin. Zoveel mensen, zoveel meningen .
Voor degenen die twijfelen aan haar verhaal: Wat heeft het voor zin dit hier te gaan melden? Er zijn 2 scenario's mogelijk: 1. Het verhaal is verzonnen. De TS is een troll en krijgt alleen maar een grotere kick van het gespeculeer en wordt daarom gestimuleerd om door te gaan. 2. Het verhaal is echt. TS zit in een bijzonder nare situatie, is waarschijnlijk depressief en wordt er daar bovenop ook nog van beschuldigd dat ze haar verhaal heeft verzonnen. Hoe intens eenzaam moet je je dan voelen. In beide gevallen werkt het averechts om hier te gaan speculeren. Beter is het om, als je daadwerkelijk denkt dat een topic niet klopt, dit te melden aan Beheer of aan een moderator. Ik weet dat vooral beheer niet altijd even aanwezig is hier, maar het is letterlijk de enige actie die je kunt ondernemen die geen olie op het vuur gooit. En intussen is het verstandig om ervan uit te gaan dat wat je leest echt is, tenzij anders bewezen. TS, for the record: Ik twijfel niet aan je verhaal. Wel vind ik het erg verdrietig wat er allemaal is gebeurd. Eerst jaren proberen een kindje te maken, dan is het eindelijk gelukt op een moment dat jullie het niet eens aan het proberen waren, en freakt je man opeens en wil een abortus. En dan ook nog een miskraam... Hoe gaat het met je, fysiek en psychisch? Er is nogal wat gebeurd met je lichaam en je relatie. Pas goed op jezelf en vergeet jezelf niet, want als je dat doet krijg je spijt. Stond je man volledig achter de kinderwens toen jullie waren aan het proberen? Want dat maakt nogal verschil. Als zijn reactie op de zwangerschap totaal niet bij zijn karakter in het algemeen past, dan zou ik inderdaad denken richting psychische nood. Burn out, angst-en/of paniekstoornis... Ik ken een vent die er psychisch zo doorheen zat dat hij zichzelf zelfs wijs maakte dat hij nooit van zijn vrouw en kinderen had gehouden. Gelukkig is daar doorheen geprikt en heeft deze man de hulp gekregen die hij zo ontzettend nodig had. Je brein kan je echt heel erg voor de gek houden als je niet rationeel kunt denken of puur kunt voelen door psychische ziekte. Ook het uitstellen -om de reden drukke baan- van een kinderwens waar al een paar jaar is geprobeerd die te vervullen, lijkt me alleen al een rode vlag. Er klopt gewoon iets niet. Ik wens jou heel veel sterkte, liefde en licht toe!
@Raket78 bedankt voor je ontzettend lieve berichtje! Het is niet leuk om te lezen dat sommige mensen denken dat het nep is maar daar kan ik me eerlijk gezegt niet heel druk over maken. Ik heb wel belangrijkere dingen aan me hoofd momenteel. Dat is ook precies de reden waarom ik er niet op in ben gegaan want anders had ik dat allang gedaan. Het is nou eenmaal hoe dst hier soms gaat op het forum. Hoe ik mij voel, ik kan je zeggen dat ik van alles voel en het erg veel is. Ik maak me zorgen om me vent, want dit is zo niet hem en aangezien ook de dokter aan een burn out denkt is het dus erger dan ik zelf dacht. Tegelijkertijd heb ik zelf ontzettend veel verdriet, ondanks alles wat er gezegt en gebeurd is doet het wel verschrikkelijk veel pijn om een deel wat al van jou was te verliezen. En het is nog niet voorbij voorlopig want we moeten allebei beter worden. Ik denk dat mensen zich eens wat beter zouden moeten verdiepen in een burn out en wat dat met mensen kan doen, voordat ze dingen gaan roepen. Verder weet ik zeker dat hij er 100 procent achter stond. Ik wou al veel langer kinderen maar heb het altijd aan hem gelaten om aan te geven wanneer hij er klaar voor was. Hij heeft dat dan ook zelf gedaan. Ik kan ook niet alles hier vertellen in details wegens herkenbaarheid maar als dat wel kon zou het misschien allemaal wat meer op ze plek vallen want dat is bij mij ook gebeurd afgelopen week. Nogmaals bedankt voor je lieve berichtje!
Wow wat een mooie reactie! Ik moet eerlijk bekennen dat ik in eerste instantie dacht "schop hem er uit" en was het met diverse anderen eens. Maar na jouw berichtje besef ik maar weer eens hoe de realiteit is. Want inderdaad: door dik en dun. Elkaar dragen in moeilijke tijden en hoe moeilijk het soms ook is: begrip tonen voor de emoties van je partner ook al ben je het daar absoluut niet mee eens en zit je partner er faliekant naast. Mooi en helemaal met jou eens
Wat ontzettend verdrietig voor je dat je een miskraam hebt gehad. Ik wens je veel sterkte met het verwerken daarvan. Neem daar ook de tijd voor. Huil, schreeuw, loop hard of wat dan ook om deze emoties een plek te geven. Je verliest -voor nu- een droom. En daar mag je om rouwen. Geef jezelf daar echt de tijd en ruimte voor, ook al heeft de burn-out van je man ook ruimte nodig. Maar als je te snel over je eigen verdriet heen stapt, komt dit onherroepelijk later alsnog boven. Waarschijnlijk precies als het net weer wat beter gaat met je man. Uit ervaring zeg ik: beter alles in 1 keer. Laat jouw verdriet en teleurstelling er dus ook zijn. Ik vind het ook naar voor jullie om te lezen dat je man inderdaad een burn-out heeft. Toch is het ergens misschien ook een ‘opluchting’ omdat het zijn bizarre reactie verklaart. Dat was hij niet zelf, dit was één van de gevolgen van de burn-out. Ik hoop dat hij de benodigde hulp krijgt èn aanneemt om hier goed van te herstellen.
Wat lief dat je het vraagt. Het is heftig, ik heb natuurlijk zoveel aan me hoofd. Maar ik heb er vertrouwen in dat alles goed gaat komen. Ik sta ook nog steeds 100% achter mijn keus om bij me vriend te blijven en hem te steunen. Zoals al gezegt werdt door dik en dun, ik had het zelfde gewild.
Ik heb dit topic even gevolgd, omdat ik het enorm schrijnend vond. Ik vind het erg krachtig van @Delta2018 hoe ze omgaat met haar tegenslagen, maar ook met de negatieve reacties die ze hier kreeg. Ik verbaas me oprecht over de reacties dat dit een nepverhaal zou betreffen. Ik zou me hier echt vreselijk rot over voelen als TO. Er zullen ongetwijfeld neptopics geopend worden hier, maar daar mag je mijns inziens niet zomaar eventjes over speculeren of vanuit gaan. Veel sterkte voor @Delta2018
Wat een ontzettend lief berichtje, en wat fijn dat je het een soort van voor me opneemt. Waardeer ik erg. Ik hoop voor de dames dat hun zelf nooit in zo'n situatie zullen komen en dan niet geloofd worden. Bedankt!