Als hij/zij bedoelde op welke datum dan is de vraag niet gek natuurlijk, dat is elk jaar anders. Of bedoelde hij/zij echt de dagen dat zondag/maandag onbekend was?
Er schoot me nog één te binnen van toen ik nog jong (en dom) was: vlak voordat ik op scoutingkamp ging hadden we thuis een kitten gekregen. Halverwege het kamp hadden we altijd bezoekdag voor de ouders. Ik zat inmiddels bij de Sherpa's waar er 's avonds bij het kampvuur nogal eens wat drank doorheen werd gejaagd. Dus de moeder van één van mijn vriendinnen kwam naar me toe en vroeg: 'zo, heb jij een katertje?' Mijn antwoord (met mijn inderdaad benevelde hoofd): 'jaaaaah, zó lief: echt zo'n lief grijsje. Hij heet Nino'...
Ik weet niet of het de meest domme opmerking was maar het is mij wel bijgebleven. Na acht jaar kregen wij toch nog een baby, zielsgelukkig mee en super blij en verrast toen nr twee zich aankondigde. 'gefeliciteerd met je zwangerschap. Fijn hoor. Één kind is echt een angstig bezit, als daar iets mee gebeurt....' Ja tuurlijk joh nu we een tweede krijgen kunnen we de oudste best missen
Ik: " getsie, als J...naar het toilet is geweest is altijd de bril vies". Vriendin: " sinds wanneer draagt J...een bril?"
Haha. Toen mijn zoontje iets ouder dan een jaar was zat ik bij de v&d koffie te drinken. Kind zat in de bugaboo en had een lief gebreid jasje aan en een zijden mutsje op. Komt er een oud vrouwtje naar me toe. Ach meisje wat leuk, ben je met je pop aan het wandelen? Uhhh zie ik er uit alsof ik net uit Loenatik kom wandelen ofzo?
Oh nog een uit de oude doos. Toen ik een kaar of 4 was kwam ik met mijn moeder in de drogist waar een poster van 2 zwarte longen hing. Dus mijn moeder uitgelegd als je rookt dan word je zo zo zwart als een schoorsteen van binnen. De eerste persoon die ik op straat een sigaret op zag steken kreeg schijnbaar te horen. Maar meneer; dat is niet goed hoor. Zo wordt u zo zwart als een schoorsteen van binnen. Mijn moeder deed maar even of ze er niet bijhoorde. En toen ik een jaar of 3 was wilde ik aldoor mijn pop mee naar de winkel. Mijn ouders die namen ons toen we kleine baby’s waren niet mee naar de stad. Teveel herrie en indrukken voor zo’n kleinte. Dus mijn moeder zegt nee dat kan niet hoor laat de pop maar thuis anders wordt een kindje helemaal tureluurs. Ik was me een portretje want toen er een moeder met een heel klein kindje in de wagen aankwam stapte ik er op af. Mevrouw daar wordt uw kindje tureluurs van. Mijn moeder dook maar even achter een schap weg en dat arme mens snapte er niks van
Bij centerparks had je een heuveltje van plusminus 2 meter hoogte. De nieuwe liefde van een vriend van ons ging op het heuveltje staan en zei; Je merkt meteen aan je longen dat hier minder zuurstof is. Zelfde meisje hebben ze ooit bij de Praxis luchtbelletjes voor de waterpas laten zoeken. Ze heeft lang gezocht maar kon het niet vinden.
Ik heb tijdje terug het geboortekaartje van een 2ling gezien waarbij 1 van de ouders Antilliaans is en de ander blank. Het ene kindje is zo blank als het kan en het andere kindje heeft het Antilliaanse uiterlijk. Ook eens een docu was het geloof ik, gezien met een 2ling waarbij ze beide wel een Afrikaans uiterlijk hadden, alleen was de ene donker en de ander blank.
Haha lekker handig, bedoelde twee eiïg uiteraard . Dan is de kans op 2 donkerdere kindjes volgens even groot als een donker en een licht kindje.
Bij m'n allereerste echo die niet goed was. Weer in de wachtkamer mogen wachten op een gynaecoloog, deze laat ons binnen en zegt Gefeliciteerd
Oja en van de week in de speeltuin vroeg een kind aan mij, is dat je broertje haha wijzend naar m'n zoon
Wat vreselijk! Een vriendin van m’n mama zat een keer bij een arts met haar zoontje voor zijn gebroken arm. Dokter keek niet eens en zei meteen bij binnenkomst: ‘zo, om welk been gaat het...?’
O ja! Wij waren op vakantie met onze ouders en toen we oud genoeg waren mochten mijn zus en ik alleen naar de disco op de camping. Daar kwamen we natuurlijk ook leuke jongens tegen en met eentje raakten we toen aan de praat. M’n zus was hoogblond en slank en ik donker (qua huid), wat mollig én als mooie bijkomstigheid geadopteerd . Zegt die jongen; ‘wat zijn jullie eigenlijk van elkaar? We zien jullie altijd samen’. Dus wij vertelden dat we zussen waren. Kijkt ie ons een poosje aan en zegt ie: ‘Ja, nu je het zegt...’
Op de basisschool, klasgenootje bleef beweren dat mijn zus geadopteerd was. Kreeg het niet aan haar verstand dat mijn zus een andere vader heeft. Zus is donker dus moest daarom wel geadopteerd zijn. Ik heb het opgegeven. Beetje jammer dat ze op de middelbare school doorging met verkondigen dat mijn zus geadopteerd is. Meest gehoorde reactie als ik word voorgesteld als zusje van. Echt niet, nee dat kan niet. Wat echt, hoe dan? Mijn moeder kan er ook wat van. Gesprek over mijn zus die zich niet fijn voelt in een dorp ivm nagekeken worden. Ik zeg tegen mijn moeder, ja dat heeft mijn man ook, hij trekt zich er gelukkig niks van aan, maar vervelend was het vooral vroeger wel. Mijn moeder terug. Ja hij kan ook gewone kleding aan doen (man is een echte metaalhead, loopt er niet standaard bij) Ik terug, mam dan heeft hij nog altijd een kleurtje. Dat deel was mijn moeder even vergeten.
Ik denk dat je dat kleurtje op een gegeven moment ook niet meer ziet. Tenminste; iemand zei ooit eens tegen mij; als ik een donker kindje zie lopen met witte ouders denk ik meteen aan pleeg of adoptie. Bij jou zie ik dat gewoon niet als je met je ouders loopt.