M’n zoontje heeft een behoorlijke afwijking aan z’n rechterarm. Wij zien dit al niet meer maar andere mensen natuurlijk wel. We liepen in een winkel en m’n zoon had een nieuwe knuffel vast. Komt er iemand naar me toe: heeft uw zoon dat al vanaf z’n geboorte? Ik: nee hoor, heeft hij net gekregen. Sowieso veel mensen die random beginnen te praten tegen me over z’n arm kunnen wel eens een domme opmerking van me krijgen. Voor mij is het de normaalste zaak van de wereld dus ik weet niet waar heb het over hebt...
Toen ik net bevallen was van mijn oudste, was ons huis versierd. Ook buitenkant hingen blauwe slingers en ballonnen. Werd er aan mijn man gevraagd of het echt zo was, of wij een zoon hadden gekregen. Waarop mijn man zei dat wij geen blauw en slinger met hoera een jongen ophangen als wij een meisje hadden.
O en schoonmoeder... kan er een boekwerk over schrijven, maar deze spatte eruit. Jongste had koemelk allergie. Na provocatie test met 6 maanden bleek inderdaad dat hij nog koemelk allergie had. Schoonmoeder “ooooh, maar dan mag hij wel kaas en yoghurt” En andere moeders: dat is makkelijk en goedkoop. Je krijgt gratis voeding. Ja joh, die gratis voeding. Alles voor gratis voeding. Ben blij dat hij er vanaf is, onbezorgd uit eten, geen dure melk (werd na het jaar niet meer vergoed bij ons). Niet meer op verpakkingen moeten kijken of er melk in zit. Eindelijk lasagne, pizza en pannenkoeken eten. Maar hey, alles voor gratis voeding (tot 1 jaar)
Vroeger met computerles, toen op het scherm stond ''press any key to continue", vroeg een klasgenoot: "Waar zit de 'any key'?"
Mijn moeder had jaren geleden, lees vorige eeuw, een computer gekregen. Zo handig want dan kon ze de verjaardagen bijhouden Dus zij met 1 vinger namen en verjaardagen ingetoetst. ik: Ma, Dijk is met ij niet met Y! ma: dat weet ik maar die zit niet op het toetsenbord
Idd was echt Later na mn mk zei ze ook en de pillen hadden niet goed geholpen dacht echt niet weer he. Daarna ook bij mn zoon dat mens gelukkig niet meer gezien. Denk dat ze een beetje overwerkt was. Of gewoon zo niet erbij zijn met je hoofd.
Van de week op de camping zit ik lekker te Netflixen als ik een jongen en een meisje hoor, denk dat ze een stelletje waren rond 18-20. Het meisje zegt, wat is dat allemaal in de lucht? Jongen antwoord, dat zijn gewoon de sterren. Meisje, zijn dat er zoveel?
Deze opmerking heeft mijn baas dus ook gemaakt tegen mij toen zijn 2e kind geboren was waren ze pas een echt gezin. En ik had toen alleen mijn zoon en was toen ook het idee dat hij enig kind zou blijven (anders gelopen 8 jaar later ) dus die kon hij hard terug verwachten want wat een domme opmerking zeg.
Jeetje... Laten we er maar vanuit gaan dat het door de lichtvervuiling komt en dat ze verder geen enkele interesse heeft in uhm... wat dan ook.
Maar denk je niet dat ik gewoon zo'n losse, niet over nagedachte, opmerking is? Zoals tegen iemand zeggen "ben je zwanger?" Als dat overduidelijk is. Of "is het een meisje geworden?" Bij roze slingers. Mensen zeggen soms dingen zonder er over na te denken. Zonder bijbedoeling. Ik heb ooit, toen ik in scheiding lag, met een vriendin uitgebreid besproken dat ik een vader zó belangrijk vind in het leven van een kind. Ik weet nog dat ik zei "geen enkel kind kan zonder vader". Toen ze weg was er bij stil staand dat mijn vriendin lesbisch is en kinderen heeft via een donor. Dus vader niet in beeld
Volgens mij zijn die oudjes soms gewoon een beetje in de war. Laatst gebeurde het volgende bij mij: ik liep met mijn uit de kluiten gewassen (draagt maat 152), bijna 6 jaar oude zoon rond in zijn buggy. Toen kwam er ook een oudere mevrouw bijstaan en die maakte van die koetsie-koetsie-achtige geluiden tegen hem en keek daarna mij aan en zei: "Wat een mooi kindje! Geniet er maar van hoor, ze zijn groot voor je er erg in hebt!" en ik lag helemaal dubbel. Ik denk dat hij al bij haar tot haar kin zou komen als hij rechtop stond.
Maat 152, dat is inderdaad heel groot voor zijn leeftijd. Hoort dat bij zijn stoornis (of zeg ik nu iets heel doms?)
Meest domme opmerking die ik ooit gehoord heb was toen mijn man het weekend met zijn zoons moest afzeggen ivm de ziekenhuisopname van ons, toen 6 weken oude zoon. Zijn ex was blijkbaar van mening dat ik dat prima alleen af kon en dat hij niet moest vergeten, en ik citeer, 'dat de 2 jongens zijn eerste zoons waren en geen plek hoefden te maken voor een 'halve 3e'. Het jaloers secreet heeft het daarna wel geweten en het nooit meer in haar hoofd gehaald om zoiets weer te zeggen.
Weten ze niet, want ze hebben nog steeds niet in beeld wat er nu precies met hem aan de hand is waardoor hij deze ontwikkelingsachterstand heeft. Maar dat denken ze wel. De verhoudingen kloppen ook niet en dat hebben ze nooit gedaan. Hij is best wel zwaar, vooral in zijn benen, al vanaf de geboorte. Zijn lengte is 'maar' 1.30 mtr (ook groot hoor, voor zijn leeftijd), maar hij moet vanwege de verhoudingen die maat aan. Meestal kunnen zijn shirts wel kleiner zijn, 140 ofzo. Hoe dan ook, het is een groot kind
Ik kan me er wel in berusten dat hij nu eenmaal is zoals hij is, ook zonder uitleg van het hoe en waarom. Maar het weerhoudt ons er wel van om meer kinderen te nemen en dat is vooral spijtig. Bedankt voor je medeleven
Om dan toch bij afwijking van mijn zoon te blijven. Mijn vader vroeg twee jaar geleden nog aan me: "Maar wat gaan de artsen dan nu aan zijn ziekte doen?" Voor de duidelijkheid, hij is kerngezond. Alleen ernstig verstandelijk beperkt. Dat genees je niet
Net bij de AH: Dochter moest naar het toilet, deze zit voorin de winkel. Zoon had ik naast de deur van het toilet in zijn kinderwagen gezet, ik stond in de deuropening. Komen er twee dames binnen die naar mijn zoon kijken en zich afvragen of zijn moeder hem daar nou neergezet heeft en zelf de winkel in is gegaan.. ze waren serieus. Toen ze ontdekt hadden dat mijn zoon naar mij keek werd er schaapachtig gelachen.
Deze heb ik ook gehoord. Door drie mensen zelfs. Één daarvan is oud dus die vergeef ik het. Laten we gewoon even het ontbrekende deel terugplaatsen, dan functioneert ze vast weer naar behoren als het toch zo simpel was...