Wat een verhalen over bedrijfsartsen... Hier ook nog wel eentje, maar niet heel schokkend. Ik ging een paar weken voor mijn verlof 50% minder werken omdat ik te moe was. Stond daarvoor ook al gedeeltelijk ziektegemeld, omdat ik geen diensten meer draaide. Dus naar de bedrijfsarts, kom ik daar. Ze heeft gevraagd hoelang ik nog moest, hoeveel uur ik nu op een dag werk. Conclusie na die 2 vragen was dat ik me ook wel 100% ziek kon melden, want die laatste paar weken maakten toch niet meer uit. En dan kon ik gewoon lekker de rust pakken die ik nodig had. Deze bedrijfsarts was niet op de hoogte van mijn extreme vermoeidheid toen, want stond daar echt net 1 dag voor ziekgemeld (en was ook nog niet doorgegeven), kwam daar puur vanwege het niet meer draaien van diensten (dit doe je bij ons al vrij snel niet meer, je werkt alleen je normale werkuren, zonder oproepdienst). Ik moest nog 4 weken en hadden al personeel tekort. Leuk dat zij vind dat die paar weken niet meer uit maken, ik denk dat mijn leidinggevende daar iets anders over denkt. Zat echt verbaasd in de auto op de terugweg en heb er daarna hard om gelachen Advies uiteraard niet opgevolgd
Ik studeerde nog en zou op maandag een afspraak hebben met mijn studieloopbaanbegeleider. Die ochtend overleed mijn oma echter onverwachts. In al het verdriet helemaal vergeten die afspraak af te zeggen natuurlijk. Afspraak zou om 11.00 zijn. Word ik om 11.15 gebeld waar ik bleef. Ik uitleggen dat mijn oma net was overleden. Geen gecondoleerd maar “had je dat niet even eerder kunnen laten weten, nu is mijn planning in de war”. Mijn oma was een kwartier geleden overleden. Wat een hork.
Bedrijfsartsen, praat me er niet van “Alles wat jou stress oplevert moet je laten en alles wat je energie geeft moet je vooral blijven doen, dus even niet zoveel werken, even het traject van zwanger worden stoppen ...” WTF? Zei hij dat nu serieus? Gaat hij mij nou na 2 jaar intensief traject en mmm vertellen dat wij maar even moeten stoppen met het traject omdat mij dat te veel stress oplevert? No way!
In het zkh over mijn lyme: nee mevrouw ik denk niet dat u ziek bent maar prachtig ondergoed. Leuke dokter.
Die had van mij een officiële klacht gehad bij de directie. Ik bedoel, dan ben je echt niet helemaal lekker hoor, empathieloze zak.
Hier een schitterende van een UWV bedrijfsarts. Ik had bij 12 weken zwangerschap al last van bekkeninstabiliteit. Volgens deze vrouw was dat absoluut niet nodig en wilde ik gewoon niet werken. Niet eens kijken naar mijn bekken maar ze laat mij dingen doen die de rug controleren.
Hahaha zoiets bedenk je dan pas later he? Maar het was ook een lief ouder vrouwtje dus had het ook weer zielig gevonden.
De broer van mijn man tegen mijn man: “mijn vrouw kan tenminste wel een kind op de wereld zetten” Hij was helemaal razend omdat wij ons nichtje als meter gevraagd hebben en dat hij en zijn vrouw dat ook wilden doen Dije lul willen wij dus nooit meer zien
Mijn broek zakt af en mijn kin hangt op mijn schoenen van het grootste deel van de achterlijke, infantiele ("domme" is in veel van de genoemde opmerkingen gewoon nog een understatement) uitspraken die vele van jullie hebben "mogen" aanhoren. Echt, niet te filmen gewoon!
Ik kwam bij de poh terecht nadat ik de diagnose vervroegd in de overgang had gekregen. Ik had moeite met het idee dat ik 32 ben en qua hormoonhuishouding en eitjes 50+. Volgens dit meiske had ik geen probleem : leeftijd zit tussen de oren. Je bent zo oud als je je voelt. Ik heb haar aangegeven dat mijn eierstokken daar toch een andere beleving op na hielden en ben opgestapt. Gekke doos
Zojuist bij de waterfietsen: Ouders gaan er met 2 kinderen in. Degene die erbij staat zegt dat ze er met teveel in zitten dus er moeten 2 personen uit. Vader blijft met zoon (kleiner dan mijn 4 jarige dochter) zitten. Medewerker vraagt of het kind zwemdiploma's heeft want ouders hebben hem geen zwemvest aan gedaan. Antwoord van de ouders 'nee, maar hij kan wel zwemmen hoor'...
Niet zozeer een domme uitspraak alswel een domme actie; mijn schoonmoeder had een keer de stopcontacten afgeplakt.... "want het tochtte zo in huis".....
Hahahaha dat heb ik ook gehad... de mijne was 2 maanden. Ik dacht echt dat ze een grap maakte maar de was bloed serieus!
Ik stond laatst in de supermarkt bij het gebak, daar stonden 2 dames te kletsen over hun dieet enz en dat ze beter deze afdeling konden ontwijken. Uit het niets zei een van de dames... Ja jij daar, jij hebt daar geen last van! Maar wacht maar tot je kinderen hebt dan gaat dat ook niet meer zo makkelijk! Tja... ik zal maar niet verder typen met wat ik daarop zei!