Hee dames, Ik moet even mijn ei kwijt. Ik zit ergens mee en mijn man denkt dat ik de enige ben die dit zo voelt... Ik ben nu 34 weken zwanger en zo'n 10/11 kilo aangekomen. Van mezelf heel slank postuur en na de bevalling ben ik de extra kilo's zo weer kwijt binnen enkele maanden. (Dat was de vorige keren in ieder geval zo) Nu ben ik van mezelf een onzeker typetje, dat weet ik heel goed, dus ik probeer me opmerkingen van anderen niet teveel aan te trekken.. maar die laatste weken van mijn zwangerschap vind ik dat heel moeilijk. (Hormonen denk ik?) Iedereen denkt iets te moeten zeggen over mijn lijf. De ene vind het een grote buik, de andere vind juist van niet. Opmerkingen die ik zoal hoor: hoeveel weken moet je nog? Nog 6?? Waar moet dat nog gaan zitten dan?! Of: Je buik is flink gegroeid de laatste weken he.. dat moet wel een flinke baby worden! De volgende dag kom je iemand tegen die juist zegt: Wat een klein buikje, de baby groeit wel goed? Ik word er zo onzeker van en zou me het liefst die laatste weken opsluiten in huis en de deur niet meer uitgaan. Maarja dat gaat niet natuurlijk. Mijn man vind dat ik me niet moet aanstellen en het naast me neer moet leggen. Maar hij weet niet hoe het is om dagelijks bekritiseerd te worden op hoe je lijf verandert. Alsof ik me de hele dag vol zit te vreten ofzo en mezelf bewust dik maak! Hallo.. ik ben zwanger, mijn kind groeit, mijn lichaam maakt wat reserves aan. Ik heb zelf ook een spiegel thuis dus ik zie de veranderingen zelf ook prima. en eerlijk? Ik vind mijn lijf nog prima op het moment. Het lijkt alleen of anderen me een rot gevoel willen geven. Ik begrijp niet dat mensen perse iets moeten zeggen over MIJN lijf. Misschien omdat ik zelf helemaal niet zo ben. Natuurlijk vraag ik aan een zwangere vrouw uit belangstelling wel eens: hoe gaat het met je? Maar iets zeggen over haar lijf? Waarom zou ik! Ben ik nou de enige die dat zo ervaart? Weet je niks leuks te zeggen, zeg dan gewoon niks Sorry voor mijn klaagzang! Ik moest het even kwijt
Neeeee je bent zeker niet de enige die dit zo ervaart! Hier ook hoor.. weet nog goed, toen ik 30 weken was. Serieus, de ene dag vroeg een collega: “weet je zeker dat het geen tweeling is?” En de volgende dag vroeg een winkelmedewerkster ergens: “moet je nog maar 10 weken?? Dan heb je wel een heel bescheiden buikje hoor..” Waar bemoeien mensen zich mee.. En waarom is het maar alom geaccepteerd dat iedereen zn mening ook gewoon hardop mag delen over een zwanger lijf? Zo lang het goed gaat met de baby en jij je ook goed voelt, is er echt geen reden tot paniek of twijfelen. Laat iedereen lekker l*llen (jaa makkelijk gezegd, maar die hormooooonen hè..)! Ennehm, nu op +10/11 kilo is prachtig toch?! Succes met de laatste paar weekjes!
Ow ik haf echt hetzelfde als dat jij hebt hoor! Waar bemoeien mensen zich mee. Werk ook nog in een restaurant en daar was het helemaal bij elke tafel raak en moest ik ook nog blijven lachen.
Heerlijk, maar tien kilo! Maak je niet druk, iedereeen wil iets te zeggen hebben over zwangere vrouwen omdat ze zich geen houding weten te geven.. Mn schoonmoeder zei vandeweek nog nou je ziet er nog zo goed uit, het duurt nog wel even voor je bevalt (die deed wel een beetje pijn), de meesten zeggen echter van oei groeit het wel goed want je hebt nog zon klein buikje (heb geen grote buik maar vorige keer toch een negenponder gekregen, nu 10kg aangekomen)... Ik vind het zelf erger als ze ook nog aan mn buik zitten, mn broers en zussen niet hoor maar onbekenden
Ik vind het een beetje aanstelleritus... Als je je haar ineens blond Geb oid zeggen mensen daar ook wat van, of als je een piercing hebt oid.... Als ik zwangere mensen zie dan kan ik mosschien soms ook iets te lang kijken, dat is gewoon omdat ik het mooi vind. En ja dan denk ik ook wat een grote/kleine buik oid... Overigens... echt niet om een trut te zijn oid hoor, maar houd je er wel rekening mee dat het na een 3e misschien wat minder makkelijk terug springt
Meid wT vervelend he die opmerkingen. Ik word er ook gek van. Krijg continu opmerkingen als: “ja maar jij bent nog niet zo ver toch?” “Oeh groeit jouw baby wel goed?” “Echt al 7 maanden zwanger?” Ik ben heel onzeker over de groei van de baby door mijn voorgeschiedenis, dus die opmerkingen maken het niet veel beter. Ik probeer het mezelf niet te veel aan te trekken en geef regelmatig een opmerking terug als: nee de baby groeit niet goed. Dan staan ze met hun bek vol tanden. Ik vind het ronduit asociaal dat mensen maar denken alles te kunnen en mogen zeggen tijdens je zwangerschap. Goed dat jij je prettig voelt met je lijf, probeer dat zo veel mogelijk vast te houden en de opmerkingen van je af te laten glijden. Al blijft dat moeilijk.
Joh, ik hoor er meerdere malen per dag wat over. En ja, soms is het irritant. Maar de meeste mensen bedoelen het alleen maar goed en zijn belangstellend, het is zeker niet persoonlijk bedoeld.
Helemaal herkenbaar. Ook mijn man snapt mijn onzekerheid niet. Mensen denken niet na wat ze zeggen! Probeer je niet te druk te maken. Het is meestal dat anderen denken dat ze er wat van moeten zeggen. En soms komt het er gewoon wat onhandig uit. Je zit mooi qua gemiddelde. Bij mij is dat net zo. Geniet van je mooie buik, dat probeer ik ook nog te doen de laatste weken
Lief jullie reacties het zijn idd vooral de hormonen die maken dat ik me er druk om maak maar zoals ik al zei zou ik zelf nooit zoiets tegen een zwangere zeggen. Wel bijv. vragen hoe het gaat of iig iets wat niet kwetsend kan zijn.
Bij de oudste liep ik met +-28 weken op de markt toen iemand vroeg of het wel verstandig was om zo met naderende bevalling buiten te lopen. Ehmm.. ik moet nog een maand of drie ? Tien minuten daarna iemand die begon over hoe spannend een 20 weken was. Dat weet ik, is alweer even geleden En nu weer.. de ene vindt mijn buik bescheiden en gelooft haast niet dat ik een tweeling krijg en een ander vindt hem weer gigantisch. Het is wel irritant maar het zal allemaal wel goed bedoeld zijn... En respect, tien kilo! Netjes
Ik vind wat jij noemt niet echt hetzelfde. Als ik mijn haar een ander kleurtje geef gaat dat niet over mijn hele lijf die veranderd maar alleen mijn haar en na een paar dagen is iedereen gewend aan je haarkleur. Als je zwanger bent denken mensen dat ze 9 maanden lang je mogen beoordelen op je uiterlijk, ongevraagd. Maargoed, iedereen beleefd het weer anders. Ik ben er ook wat gevoelig voor blijkbaar. (Rothormonen) En over je laatste vraag. Ja daar hou ik rekening mee. Maar al blijven er misschien wat vetjes zitten na de tijd dan is dat nog geen ramp. Had namelijk ondergewicht Wie weet begin ik dan eindelijk eens een keer met sporten
O dat lijkt me idd irritant.. je moet maar vriendelijk blijven elke keer Ik blijf tot nu toe ook lief lachen hoor, maar ondertussen....
Ik krijg die opmerkingen ook wel naar.mn hoofd geslingerd maar heel eerlijk gezegd maak ik me er niet zo druk over. Mensen die een beetje bekend zijn met de verloop van een zwangerschap ,of mij regelmatig zien, zeggen vaak dat ik een mooi klein buikje heb.. Mensen die wat minder ervaring mee lijken te hebben of, die me een tijd niet gezien hebben, hebben vaak opmerkingen zoals:"Zo ! Jij bent flink gegroeid! " "je heb echt een grote buik gekregen !".. Ik vind het wel grappig dat mensen en zo in de gaten houden, daarnaast denk ik niet dast ze het kwaad bedoelen
Ik was 30 kilo aangekomen veel vocht ook maar ik ervoer dat niet als vervelend omdat ik daarna kon praten over mijn zwangerschap wat ik liever jaren eerder deed , Maar ik ken ook een paar vrouwen die onzeker waren in de zwangerschap en zulke gesprekken of opmerkingen vervelend vonden en het liefst zo snel mogelijk hun eigen lijf weer hadden zoals ze gewent waren en dat is niet erg . Gelukkig ben je bijna klaar
Ik kreeg ook steeds opmerkingen met name hoe groot mijn buik was. Ja ik had inderdaad een grote buik, dat klopt. Had ik bij mijn dochter ook. Geen idee hoe dat komt. Ik had wel veel vruchtwater, maar niet teveel ofzo. Ik was met 23 weken al 9 kilo aangekomen. Ik dacht woooow waar gaat dit heen. Bij mijn dochter in totaal 11,5 kilo aangekomen. Schrok er echt van terwijl ik niet gek at ofzo. Uiteindelijk met 37 weken ingeleid en de teller stond op 12,5 (al 3 weken). Nu ben ik 12 dagen geleden bevallen. Ik heb nog een flubberbuikje, maar ik heb mijn eigen benen, billen, armen en gezicht weer terug. Er is alweer 7 kilo vanaf. Nog 5,5 en dan ben ik weer terug op mijn oude gewicht. Achteraf denk ik... ehm waar maakte ik me druk om? Ook met die opmerkingen, lekker boeien.. ik was ook ‘vol’ inderdaad. Is gewoon echt mijn eigen onzekerheid geweest. Nog steeds zit ik vol hormonen, maar andere hormonen. Het kan me nu niks meer schelen! Komt allemaal weer goed dus. Het zijn echt hormonen die ervoor zorgen dat je je er iets van aantrekt. Je bent prachtig zoals je bent, al weet ik niet eens hoe je eruit ziet.
Ik hoor echt niets anders dan:" zooo....jij hoeft niet lang meer zeker?" "Wat een flinke buik zeg" "Oh jee sterkte met de laatste loodjes" "Oh voor dit termijn heb je al een flinke buik of niet?" "Zitten er echt geen 2 in, hahah" "Zo lekker rond al, zwaar zeker" Enz enz. Wat is er mis met: "Wat ben je mooi zwanger"......punt
Ik begrijp heel goed wat je bedoeld ben morgen ook 34 weken zwanger en krijg van alles te horen. Nu moet ik zeggen dat ik er totaal niet mee zit en sommige opmerkingen heel makkelijk naast me neer kan leggen. En juist heel trots ben op mijn mooie rondingen
Oh wat heerlijk dat je dat kan. Ik wou dat ik dat kon. Maar met de opmerkingen nu vooraf over mijn lichaam denk ik straks als de baby er is...afblijven en wegwezen Ik dacht met de 3e wordt dat misschien wel makkelijker maar dat is niet zo. Misschien juist omdat ik erg trots ben op mijn lijf dat het dat allemaal kan. En ik heb nu 2 maal redelijk grote kindjes op de wereld gezet. Deze 3e is de verwachting ook weer een groot kind. Van vreemde mensen kan ik me het nog voorstellen, maar niet van familie
Hier ook.. Heel mijn zwangerschap heb ik eigenlijk alleen een "buik" gekregen. In tegenstelling met mijn eerste zwangerschap, toen werd ik al snel rond Tot ik een paar weken geleden ineens veel vocht vasthoud, in mijn voeten, benen, gezicht. Ik ben een beetje aan het opzwellen. Mijn moeder kwam langs, nadat ze op vakantie is geweest en mijn nieuwe bijnaam is nu zwelgje. Ze kon er niet over ophouden Maar ik weet ook, na de zwangerschap is het zo weer weg. Al heb ik wel een paar kilo overgehouden aan mijn eerste zwangerschap en dat gaat nu ook vast wel weer gebeuren. Sporten is namelijk niet mijn hobby Maar komop! Moet je zien wat voor wonderlijks we doen, van iets wat je niet ziet, toch na 9 maanden een baby op de wereld zetten! Daar kunnen geen nare opmerkingen tegenop hoor!