Peuter slaat broertjes

Mijn interpretatie als ik dit zo lees (en ik kan er naast zitten hoor, dat besef ik me):
Jouw zoontje gaat 5 dagen in de week van huis, terwijl zijn zusjes dat niet hoeven. Zij krijgen de hele tijd aandacht van mama. Als hij dan thuis komt, moet hij alsnog die aandacht delen, maar dat wil hij helemaal niet. En dan wordt hij ook nog een grote jongen genoemd, terwijl hij dat waarschijnlijk niet wil zijn, want als je een baby bent, krijg je aandacht van mama. Dus dan maar dit gedrag om aandacht te krijgen. Begrijpelijk, voor mij.

Misschien dat je, op een rustig moment, eens kunt vragen wat hij fijn zou vinden om te doen met jou op de momenten dat hij thuis komt van de crèche. Binnen jouw mogelijkheden dan, want de baby’s zijn er ook nog. Misschien wil hij even met jou aan tafel zitten en de dag doorspreken, met drinken en een stuk fruit. Misschien wil hij met jou een boekje lezen op de bank, zulke dingen.

Dat schuldig voelen omdat je niet met de baby’s knuffelt: dat doe je toch iedere dag tot 15.00u? Dus die krijgen dan meer dan genoeg aandacht, lijkt me. Dan kan je er daarna zijn voor je zoontje, zonder schuldgevoel naar je dochters.

 

@MrsBucket
Ze heeft 3 zonen

@Meis28
Is er in Spanje iets als een kinderpsycholoog o.i.d. die thuis een keer mee kan kijken? Want dit gedrag is niet alleen van nu zoals je zelf zegt. Kijken of je op een andere manier het patroon kan doorbreken.
Dat jonge kinderen extra uitdagen of vervelend gedrag vertonen is overigens niet raar na de komst van een broertje of zusje. Het is wel heel vermoeiend.

 

Hier had hij ook best moeite met de komst van zijn zusje vorig jaar.
Ik heb toen met mezelf afgesproken dat ik elk dagdeel wat met hem alleen zou doen. Dus even een spelletje memory, een boekje lezen, even kleuren of stickers plakken. Hoeft zo gek niet te zijn.
Probeerde dit te doen als z'n zusje sliep en anders ging zij even in de box of in de wipstoel, maar dan benoemde ik ook heel duidelijk, baby gaat even in de box spelen, mama gaat nu even een spelletje doen met R.
Heeft een baby natuurlijk helemaal niks aan, maar een peuter hoort dan wel dat je echt even de tijd hebt voor hem, was een tip van t CB toen.
Verder wat anderen ook al zeggen, van 15.00 tot etenstijd lijkt me toch wel dat je even een half uurtje voor m vrij kan make ? Desnoods als de baby's slapen.
In de tijden dat onze oudste het echt nodig had was elk eerste half uur van het slaapje van z'n zusje voor hem. Dan kreeg hij aandacht en daarna hielp ik m op gang met spelen. Als ik geluk had was er nog tijd over en kon ik wat in het huishouden doen.
Hier was hij op die leeftijd trouwens alleen 2 ochtendjes naar de peuterspeelzaal en verder gewoon thuis.

 

O ja, wat ook mee kan spelen: Ik merk aan mijn peuter dat ze echt toen is aan school. Wat kan ze uitdagen nu! Het beruchte half jaar voordat ze naar school mogen. Ik zie aan haar dat ze de peuterspeelzaal nog wel leuk vindt alleen is ze toe aan meer uitdagingen.

 

Zo te lezen doe je al echt ontzettend je best! Petje af hoor.
Wat hiervoor ook al geschreven wordt kan het heel goed zijn dat hij toe is aan school.
Ik denk dat je niet echt meer kan doen of veranderen dan je nu al doet.
De tip van vragen wat hij wil is een goede tip.

 

Goed van je dat je hulp zoekt!
Hoe gaat het 's avonds en in de weekenden, als je man ook thuis is? Als het lukt zou ik in het weekend ook wat tijd met hem doorbrengen, 1 op 1. Jouw man blijft thuis bij de kleintjes, jij gaat iets leuks doen met je zoon. Een stukje met de trein, naar de bibliotheek, naar het zwembad.. Je moet samen met hem de opwaartse spiraal weer even vinden.
Wat je direct kunt toepassen: Veel complimenten geven als hij bv eventjes lief alleen speelt of helpt met de baby's (billendoekjes uit het pakje halen oid), negatief gedrag -waar mogelijk- negeren, ombuigen ('Je mag je broertje wel aaien') of er met wat humor een andere draai aan geven (hij daagt je uit, jij reageert bv met 'Zeg, ga jij mij pakken?!? Zal ik jou eens even pakken?!?' en er dan achteraan rennen ofzo, op een speelse manier dus, uiteraard
Gebruik daarnaast veel plustaal. Dus positieve taal, met een boodschap: 'Ga maar op de bank zitten' (want de bank is om op te zitten) ipv 'Hou eens op met springen op de bank'. Ten eerste klinkt het veel aardiger en ten tweede benoem je meteen het gewenste gedrag.
Ik-boodschappen zijn ook heel belangrijk: je uit zo geen verwijten naar je zoon toe, maar je houdt het bij jezelf (bv: 'Ik wil ..., want ik heb er last van.').
Als je zoontje boos is, heeft hij niks aan een extra uitleg of lang epistel. Hij kan die informatie op dat moment helemaal niet verwerken en zal nog gefrustreerder worden. Benoem gewoon wat je ziet ('Ik zie dat je boos bent. Dat mag. Als je even wilt knuffelen kom je maar bij me.').
Als je hem wel aanspreekt op zijn gedrag, spreek hem dan ook aan op zijn gedrag, en niet op zijn persoontje. Dus niet 'Wat ben jij vandaag vervelend', maar 'Je gedraagt je vandaag vervelend' (om maar even iets te noemen).
Misschien lukt het ook om, zodra je zoontje thuis komt van de creche, een half uur oid speciaal voor hem te reserveren (desnoods als de kleintjes ietsje ouder zijn). Of direct na het avondeten als je man bij de kleintjes is. Even praten over wat hij die dag heeft gedaan of samen een spelletje doen/boekje lezen oid, zodat hij ook weet dat dat 'zijn' moment is.
Kinderen op deze leeftijd zijn heel egocentrisch, jaloers en vragen (soms letterlijk) om grenzen. Consequent zijn is ook heel belangrijk. Nee is nee. Als je het vandaag zo aanpakt, moet je dat morgen ook doen, anders is het voor een kind onduidelijk. Dit zorgt weer voor frustratie, driftbuien etc.
Succes! Mocht je nog iets willen weten, dan mag je mij gerust een PB sturen. Ik ben overigens geen pedagoog, heb wel enige pedagogische kennis (leerkracht groep 1/2) en heb zelf ook een pittige net 4-jarige

 

Hier 1 baby van 4,5mnd en een peuter van net 3.
Hij sloeg en kneep de baby in het begin ook. Heeft lang geduurd maar inmiddels zou hij hem nooit meer expres pijn doen.

Als je kind een ander kind pijn doet, moet de aandacht naar het slachtoffertje gaan. Anders krijgt het kind wat slaat weer aandacht. Negatieve aandacht is ook aandacht. Dus oooh stil maar baby, doet het pijn? Kom maar knuffelen, en de 'dader' even negeren.

Jouw peuter is natuurlijk wel een half jaar ouder en dat kan veel schelen.

Ik knuffel mijn baby niet veel minder dan dat ik zou willen. Maar als de baby een fles krijgt en peuter doet baldadig, dan leg ik de baby even in de box om de peuter te straffen. Zodat hij weet dat ik altijd kan ingrijpen, en niet altijd op tafel staat te dansen.

Wat het voor jou nog moeilijker maakt is dat je 2 baby's te verzorgen hebt naast je peuter. Lijkt me heftig (ik vind het nu al heftig, 2 kids tegelijk).

Wat bij ons hielp was om de peuter overal bij te betrekken. Hij mag de baby iedere dag even op schoot, hij "helpt" bij het flesje geven en komt ook kijken bij het luier verschonen.

De peuter is een echte rauwdauwer maar hij weet eindelijk dat hij voorzichtig moet doen met de baby en hoeveel dingen hij ook sloopt, bij de baby is hij voorzichtig!

Sterkte

 

Mag ik even inbreken? MAg ik je een PB sturen?

 

Ja hoor, geen probleem!

 

Doe ik morgen even op mn werk. Op mn telefoon een te lang verhaal, haha. Kan wel even de mening of tips en adviezen van een buitenstaander gebruiken.