Hoe meer rust in de dagelijkse drukte

Thuis sporten? Of allebei op hetzelfde moment sporten en een opvang in huis halen dan?

 

Het leest inderdaad onrustig en je klinkt gestresst.
Uiteindelijk komt het neer op het maken van keuzes. Wat vind je belangrijk?
Pak een schrift en schrijf het op. Drie dingen die jouw dagen betekenis geven.

Het helpt mij om op zondag een planning te maken voor de hele week. Welke activiteiten staan al vast? Wanneer wil je sporten? Wanneer brengt wie de kinderen naar school (liefst toch een aantal vaste dagen verdelen. Het helpt juist om grenzen te stellen. Ook naar je werkgever als jij bv standaard de kinderen op maandagochtend brengt en dinsdagmiddag ophaald). Als jullie daarin geen keuzes maken wordt het voor je bepaald. En dat geeft stress.
Ook zet je verjaardagen in je planning, eigenlijk alles.

Hierdoor krijg je het besef dat je zelf je weken vult. En kan je ook nagaan of je het vult met dingen die voor jou belangrijk zijn.

Ik worstel er zelf ook mee en sinds ik het op deze manier doe helpt het mij enorm. Ik heb minder vaak het gevoel dat het mij over komt. Want ik ben al voorbereid.

Verder: Een podcast: Hurry Slowly. Super interessante interviews over dit onderwerp.

Succes!!!

 

Wat mij helpt is vaste dingen op vaste dagen op een vaste manier. Dus wat Line zegt, op bepaalde (vaste) dagen breng en haal ik ze en op andere (vaste) dagen brengt mijn man ze en halen we er allebei een op (altijd dezelfde ). Tuurlijk loopt het soms anders, maar dat zijn wel uitzonderingen. Sporten ed is hier ook op vaste dagen en daar breng en haal ik ze op een keer van de oudste na (omdat dat met de jongste overlapt, dus dat gaat niet, maar mijn man loopt dan in dat uurtje meteen zelf hard, scheelt ook weer een keer op een ander moment sporten ). Dingen van mijn man mag hij zelf regelen, daar houd ik me niet mee bezig; ik regel al voor drie en hij is volwassen, dus dat kan hij prima zelf. Dingen als garage ed laat ik ook aan hem over; ik heb genoeg andere dingen te regelen. Zo hebben we dus ieder onze eigen ‘dingen’ die we regelen, voor ons werkt dat.

 

Oeh, ik word al moe als ik het lees.
Waar kun/wil je schrappen?
Wij gaan niet naar doordeweekse verjaardagen, en op zondag zijn we altijd thuis.
Mijn oudste gaat met mijn man mee hardlopen en zit verder niet op een sport.
Ik ben vrijwel altijd thuis, als ik werk is mijn man thuis (die werkt 4x9 uur).

 

Pfff. Vermoeiend is het hè.
Hier ongeveer hetzelfde. Beide 32 uur. Oudste 3 keer per week sporten plus op zaterdag wedstrijd (voetbal) en vanaf september ook zondag (tennis competitie)
Jongste heeft nog geen sport of zwemles, maar vraagt nog veel aandacht en nog steeds zindelijkheid probleem.

Beide veel reistijd voor werk, maar gelukkig ook mogelijkheid voor thuiswerken.

Ik lees ook: man sport 3 keer en ik zou ook 2 keer willen sporten.
Betekent dat dat het jou niet lukt? Voel je je schuldig als je wel gaat en je man dan dus thuis zit met de kinderen (en de vaat) als dat zo is, probeer dat schuldgevoel dan los te laten (kost energie) en lekker te gaan sporten (geeft energie en maakt je hoofd weer even leeg)

En over energie gesproken. Ik las hier ergens het advies: Doe die dingen waar je energie van krijgt, en laat los wat je energie kost.
Als het kan natuurlijk. Zet op een rijtje welke verplichtingen veel energie kosten en ga kijken of je ze kan schrappen of anders kunt invullen.
En kijk ook naar de zaken waar je energie van krijgt. En zorg dat die niet in de verdrukking komen.

Zo gaan wij bijvoorbeeld niet meer met het hele gezin naar alle verjaardagen. Dat kostte zoveel tijd. De ene keer gaat mijn man dan met de kinderen, de andere keer ik. En als het met sportwedstrijden samenvalt dan 1 van ons met een kind.
En als het uitkomt gaan we wel samen.

Verder geen hele praktische tips. Behalve goed plannen en er altijd rekening mee houden dat het helemaal anders loopt dan gepland.
En op tijd naar bed zonder telefoon, maar gewoon lekker slapen zodat je uitgerust weer aan de volgende drukke dag kunt beginnen (schreef de vrouw om 10 voor elf op haar telefoon vanuit haar bed, terwijl de wekker alweer om half 7 afloopt )

Sterkte ermee. En ik lees mee oor meer tips

 

Tja ik ben gestopt met werken
Maar ja, dat moet maar een oplossing kunnen zijn he.
Ik werd gek van het geren en gevlieg en nu is er echt een stuk rust, ondanks 4 kinderen.
Maar dus eigenlijk de tip van hierboven: als het meer energie kost dan oplevert, waarom niet ermee stoppen? Bij mij was dat mijn werk, maar misschien heb jij wel iets anders wat je niet meer wil. Bedenk ook bij alles: voor wie doe ik dit, waarom doe ik dit en wil ik dat wel? Nee? Stop ermee.
Werkt best bevrijdend hoor

 

Is het een optie dat de kinderen mee gaan, oudste zelf fietsen en jongste evt achterop? Mijn partner en ik gingen ook altijd samen, 1 op de fiets met zoon achterop en de ander rennen (en daarna afwisselen).

 

Dat opofferen is wel een beetje een vrouwenkwaaltjes vrees ik. Maar door ook aan jezelf te denken wordt je ook een leuker mens voor de rest. Theorie is wel makkelijker dan de praktijk. En dat schuldgevoel-stemmetje kan soms heel hardnekkig blijven.

 

Ik word er onrustig van, alleen al als ik jouw verhaal lees. Qua afspraken kan ik je niet helpen, maar wel wat andere tips. Geen idee of je hier iets aan hebt; misschien heb je dit allemaal al goed gepland.

1. Maak een weekmenu (of voor een halve week) en haal slechts twee keer per week boodschappen.
2 Zorg dat 's avonds alles klaar staat voor de ochtend: gymtassen aan de stoel, broodtrommels gevuld en tafel gedekt. (Ik heb al het zoete beleg op één dienblad staan: dat zet ik met één handeling weer in de kast).
3 Kook extra en vries het in.
4 Zet je avondeten de avond ervoor klaar.
5 Gebruik een app voor lijstjes. Mijn man en ik hebben samen de app To Do. Daarin staan boodschappenlijstjes, inhoud van onze vriezer, enz.
6 Programmeer zoveel mogelijk apparaten: vaatwasser/wasmachine/robotstofzuiger.
7 Zorg dat je jouw agenda en die van jouw man digitaal synchroniseert. Dan kun je bij het maken van een afspraak rekening houden met zijn afspraken.

Verder:
* Streep in je afspraken. Wat is belangrijk en wat niet? Moet je overal altijd samen naartoe?
* Ik weet niet hoe ver weg de sportclub van jouw zoon is, maar ga er hardlopend naartoe. Of gebruik de duur van de training juist om hard te lopen.
* Maak voorafgaand aan de week - tijdens een familievergadering - duidelijk wat er die week op de planning staat, wie wat doet, enz. Geef je kinderen ook een rol hierin.

Succes!

 

Is het wel een realistisch doel in jullie situatie?
Je werkt beide, jullie hebben behoorlijk wat clubjes voor meerdere gezinsleden. Huishouden is uitbesteedt, boodschappen bezorgd, goede keuze.
Maar als het dan voor je gevoel nog teveel is, dan is het toch ook gewoon teveel?
Dan zal er minder gewerkt moeten worden of minder dingen buitenshuis voor 'jezelf' gedaan moeten worden. Een dag heeft nog altijd maar 24 uur. Je kunt dingen gaan combineren, maar vaak geeft dat niet per definitie rust.
Rust is momenten hebben waarin je niks hebt of eens iets kiest om te doen en die momenten moeten er dan toch wel gewoon zijn.
Ik begrijp je opmerking over dat de kids de bso zo leuk vinden. Maar een gastouder aan huis zou in ieder geval geen halen/brengen inhouden. Afspreken e.d. gaat dan ook gewoon door meestal. En wie weet kan er her en der het vervoer van een clubje ook al bij inzitten.
Mijn moeder was lang gastouder aan huis. Zij kookte, deed licht huishoudelijk werk, de kinderen konden gewoon afspreken. Dat gaf veel rust in huis. Zij kwam in de ochtend en bracht de kinderen naar school (jongste was toen nog wel thuis). Maar evt gecombineerd met huishoudelijke taken kan dit ook als de kinderen op school zitten.
Of je regelt wel zelf de ochtend en de middag t/m avondeten laat je aan de gastouder.

 

Heb je de mogelijkheid om bijvoorbeeld 1 keer per maand het weekend vrij te houden van afspraken?
Een heel weekend waarin niks moet. En je dus ruimte hebt voor spontane acties. Of voor helemaal niks. Net wat je wil.
Het lukt ons niet elke maand, maar als het lukt vind ik het heerlijk.

 

Hier ben ik het mee eens! En hoezo kan je man gewoon weg sporten en jij niet?? Hij sport 3x en jij redt niet eens 2x. Hij dus een keer minder, zodat jij ook 2x kan. Ik zou me daar echt niet schuldig over voelen, hij is net zo goed een ouder hoor. Onzin altijd dat wij ons daar dan schuldig over voelen.
Ik denk dat je met een gastouder aan huis, minder sporten voor de kinderen, en schrappen in de hoeveelheid sociale verplichtingen al een hoop meer rust in de tent geeft.

 

Wij kiezen er bewust voor om meer rust in te bouwen in ons gezin. En ik ben niet de enige die dan wat in moet leveren. Sporten, en al helemaal 3 keer per week, gaat gewoon niet. De oudste sportte 2 keer per week, maar de maandagavond leverde zo veel stress op voor mijn man (ik ben dan werken), dat we dat gestopt hebben, 2 uur sporten op zaterdagochtend is ook prima voor hem.
Zwemles is gelukkig afgelopen, maar als de jongste ermee start gaat dat alleen op een moment dat het voor ons uitkomt, anders wacht hij nog maar een paar maanden tot er wel plek is.
Ik ben zelf de drijvende kracht in ons gezin, en als ik me niet goed voel in de situatie, dan zorg ik dat het verandert. Een tijd vond ik mijn werk, mijn man die 6 dagen per week werkte en alle afspraken voor de kinderen echt te veel. Ik heb nu een andere baan gezocht die mij hopelijk meer rust geeft (wel meer uren, en meer inkomen, maar veel fijner qua uren, omdat ik nu langere diensten ga werken i.p.v. mijn oude werk waarbij ik soms 6 dagen per week met mijn werk bezig was), mijn man is 1 dag minder gaan werken. Sporten in bijv de sportschool zouden we best willen, maar het past gewoon niet. We hebben wel beiden hardloopschoenen, en gaan dat proberen op te pakken, maar dat is dan om en om een half uurtje na het eten ofzo, dat is te overzien. Daarnaast hebben we de afspraak dat we om en om de kinderen in bad doen/op bed leggen zodat we beiden 1 avond per week geen verplichtingen hebben. Ik werk maandagavond, mijn man dinsdagavond, en dan hebben we dus óf woensdagavond óf donderdagavond 'vrij'. Ik kruip dan na het opruimen meteen achter mijn naaimachine, mijn man gaat vaak klussen in de schuur ofzo. Die ene avond geeft al zo veel rust.
We weten echt wel dat het druk is, een gezin en beiden werken, maar ik wil later wel terugkijken op een mooie tijd in ons leven, waarin stress en onrust niet voorop stond. Dan maar wat aanpassingen, en wat minder eisen aan mezelf en mijn gezin stellen. Dat geeft mij veel meer geluk in het leven

 

Maar dan is dat probleem toch alvast opgelost? Dan schrap je het twee keer sporten een tijdje, tot er weer meer rust is, of tot je liever gaat hardlopen dan thuis rondhangen.

Soms moet je ook gewoon mild zijn voor jezelf.