Pfff lastig, omdat ik niet weet hoe ik zou reageren pas als ik het mee zou maken denk ik... Maar ik denk dat: Ik het eerlijk zou vertellen, en dan een test zou willen van wie het is. En dan degene die de vader is het dus zou laten weten...in t geval als het het slippertje is he? En mn eigen man natuurlijk ook betrekken bij de test. Ik zou het kindje wel willen houden denk ik, omdat ik denk ik geen abortus zou kunnen laten doen. En tsja als mn relatie kapot gaat dan is dat mn eigen schuld...maar we hebben gezegd altijd eerlijk te zijn en zulke dingen eerlijk te vertellen omdat liegen nog erger is... Ik zou zo iets denk ik ook niet geheim kunnen houden.. Lastig hoor....pfff hoop het nooit mee te hoeven maken!
Moeilijk, maar ook ik zou het vertellen! Het lijkt me het ergste wat er is voor een man, je vrouw bijstaan tijdens de bevalling en dan blijkt ineens het kind niet van hem te zijn... een andere huidskleur of hij/zij blaft.. HAHAHAHA!
Het is net niet egoïstisch. Het huwelijk/een relatie is gebouwd op wederzijds vertrouwen en respect. Hoe kun je je partner nog vertrouwen en hoe kun je jezelf nog respecteren en vertrouwen als hij je niet meer kan vertrouwen? Je hebt samen voor een leven gekozen, in mooie en moeilijke momenten. Als je je niet helemaal geeft in een relatie/huwelijk geef je je niet. Liefde verwacht volledige overgave en vertrouwen. In het onwaarschijnlijke geval dat ik ooit voor die situatie zou komen te staan zou ik dit nooit voor mezelf willen/kunnen houden. Niet omdat ik het niet alleen zou aankunnen, maar omdat je jezelf, je partner en je relatie anders niet serieus neemt. (De vraag is of je die al serieus nam toen je vreemdging, maar goed )
Heb niet alles gelezen hoor maar dit zou ik doen ; Ik zou even uit rekenen wanneer ik mn eisprong zou hebben. Is dat de dag dat ik het slippertje heb gehad, dan zou ik het zeker vertellen tegen mn vriend! Heb ik seks gehad op een dag , dat ik helemaal niet zwanger kan raken ( doordat ik dus niet in de vruchtbare periode zat) en dus zeker weet dat het niet van die ene slippertje is, zou ik niks vertellen. Even voor de duidelijkheid Ik zou dus nooooit vreemd gaan, of mezelf in zon domme situatie kunnen plaatsen hoor!
Pff moeilijk hoor, maar ik denk niet dat ik met zo'n groot geheim zou kunnen leven. Kind en vader hebben er recht om het te weten. Ik zou er zelf ook niet aan moeten denken als ik nu te horen zou krijgen dat ik van de melkboer ben. Ik zou vreselijk boos zijn op mijn moeder denk ik! En tja als ik mijn man zo ontzettend lief zie doen tegen de kleine en het blijkt niet zijn meisje te zijn, dat zou ikzelf denk ik niet kunnen aanzien. Maar ik hoop maar dat er niet al te veel vrouwen hun man en kind in deze situatie terecht laten komen.
Ik zou er niet mee kunnen leven dus ik ga het hem dan vertellen en dan zie ik wel waar het schip strand Wij zij heel open als stel, dus ook dit zou ik dus vertellen ik zou er echt niet mee kunnen leven!
Ik zou het niet zeggen en alles geheim houden. Mocht het er toch anders uitzien dan zal je wel moeten maar verder zou ik hopen dat het gewoon van me man is.
Hoe zouden jullie dan reageren als jullie man vreemd gegaan is (misschien zelfs bij een andere vrouw een kind heeft), maar je niets zegt? Zou je dat niet liever weten? Is de schone schijn groter en belangrijker dan het vertrouwen? Mocht mijn echtgenoot vreemd gegaan zijn, zou ik dat willen weten, anders is heel je relatie toch op een leugen gebaseerd?
alles opbiechten.... niks verwachten van je man/vriend.. Hij heeft terecht, een keuze om je te laten gaan of niet! en zijn keuze accepteren !
ik ben daarin veel te eerlijk.. zou me 9 maanden geen raad weten ipv een roze wolk en dan zou ik niet kunnen genieten van mijn zwangerschap.. dus.. opbiechten die handel
Maar dan vraag ik me toch iets af. Stel, voor degene die het niet zouden opbiechten, dat je kind ziek wordt en een bloedtransfusie of in het ergste geval een nier of noem maar op nodig heeft..wat dan? Je gaat hier natuurlijk niet vanuit maar wat als het dan toch gebeurd? Dan weet je dus niet wie de vader is en dan komt alles jaren laten toch nog aan het licht..dat wil je toch ook niet? Liefs Jessy
Stomtoevallig heb ik een collega (ik ken haar niet persoonlijk, werk op een groot bedrijf), die is ook zwanger maar weet ook niet wie de vader is. Ze heeft een vriend of man, dat weet ik zo niet, en is vreemdgegaan met eentje van het werk... Ik denk dat ik het eerlijk zou opbiechten, en dan zien we wel verder. Laten weghalen nooit, tis immers niet de fout van het kindje maar van diegene zelf!
vreemdgaan alleen zou ik niet opbiechten. waarom...? ik zie het nut er niet van in.. man boos/verdrietig/gekwetst/voor de rest van zijn leven wantrouwend... ALS de relatie wordt voorgezet.. nee hoor. alles achter je laten en met een schone lei verder gaan en niet meer vreemd gaan natuurlijk. als iemand continu vreemdgaat, dan schort er wat aan de relatie en moet men daar eerst aan gaan werken.. of relatie verbreken. vreemdgaan en zwanger is natuurlijk ingewikkelder. ik zou ook gaan rekenen en tellen. als ik bijna zeker kan zijn dat het van mijn man is, zeg ik niks. als de kansen ongeveer gelijk zijn, of meer in de richting van slipperman gaan.. dan zou ik het wel opbiechten. zoiets komt later altijd uit, en dan ben ik het zwarte schaap.. verwijten, beschuldigingen van man, kind, familie vrienden, buren etc etc, nee dat moet ik niet hebben. vader slipperman had al die jaren ook recht om van zijn kind te kunnen genieten en dat heb ik hem miskend. kind gaat mij verwijten waarom ik zo,n geheim voor hem heb gehouden, keert zich van mij af, gaat troost zoeken bij verkeerde vrienden etc etc, weer een probleem erbij. en man natuurlijk ook boos, gekwets voor een verborgen waarheid van zoveel tijd, schoonfamilie over de rooie... nee hoor.. dat moet allemaal voorkomen worden. als ik zwaar twijfel over de echte vader zou ik het maar opbiechten. beter nu de wind van voren krijgen dan over 10 jaar als het kind aan het puberen is.. laatste mogelijkheid is natuurlijk abortus plegen. ben je van de hele onzekerheid af. niet meer vreemdgaan en dan wel netjes zwanger worden van je man. makkelijkste.. of toch de pijnlijkste oplossing...?
Ik zat het boek nieuwe buren aan het lezen. Haar man kan geen kinderen krijgen en gaat ze ''vreemd'' met een andere man. Blijkt dat ze zwanger is. Vanuit dat verhaal begon ik te filosoferen. Waarom vraag je dit?
Ik zou het zo snel mogelijk opbiechten. Ik vind dat je mensen niet in de waan moet laten zo van alles gaat zo fantastisch maar ondertussen... Iedereen voelt op zekere hoogte wel aan dat zijn of haar geliefde wat uitspookt dus dat maakt iemand heeel erg achterdochtig en onzeker. Als je echt iets bijzonders hebt samen kan je zelfs zoiets aan elkaar vertellen want je bent ook gewoon beste vrienden als het goed is. Ik vind dingen achterhouden en liegen zooo walgelijk bah bah..