Ik las en scroll verder en de tranen lopen over mijn wangen ... tot ik vele onder je bericht net zoals mij erg begaan met je zijn. Al ken je me niet al voel ik niet wat jij voelt het raakt me erg diep. Sterkte ...
Helaas ken ik dat gevoel. En dat lost zich alleen maar op door te praten met en zonder elkaar ... weten dat je niet alleen bent die zo'n fase meemaakt steunt mij altijd wel enorm. Ik hoop dat dit bericht dat dan ook even doet bij jou. Knuff
Heel simpel omdat het zo van tijd tot tijd bij iedereen niet loopt zoals het zou moeten lopen. Veel mensen houden de schijn op. Maar je mag best weten dat het hier wel eens dondert en bliksemt met mijn 8 jarige zoon ... en dan moet die nog gaan puberen ik houd mijn hart vast!
Als je het heel graag wilt weten; iets met 3 vrouwen, een bekertje, lichamelijke uitwerpselen en dat opeten
Heel fijn herkenning te lezen! Dankjewel! En dat het ook echt makkelijker word, daar kijk ik zo naar uit! Inderdaad vraag ik mezelf dagelijks af waar ik in vredesnaam aan begonnen ben. En helaas kan ik dit niet in mijn omgeving kwijt..
Was dat niet 2 girls 1 cup? filmpje is iig al jaar of 10 oud, en als je gewoon denkt aan chocoladeijs kan het nog best meevallen. volgens mij was Bottleguy destijds erger, maar dat is gewoon 1 afbeelding
Ik begrijp niet waarom mensen kleine kinderen zo zwaar vinden. Ik vind de term tropenjaren ook zo vreemd. Toen het 35 graden was kon ik me er iets bij voorstellen. Misschien komt het doordat ik heel bewust op latere leeftijd voor kinderen heb gekozen, gewoon nog 36 uur werk, en de taken 50/50 met mijn partner heb verdeeld. Nu met 39 weken zwanger van de derde (oudste van 2015, jongste 2017) vind ik het zwaar. Maar niet zwanger alleen maar heel leuk. En wij slapen echt niet elke nacht door en stappen dagelijks over dreinende peuters heen. Maar het is wat het is. En ze vergaan niet van even huilen of in de hoek staan.