Ik denk dat dat te kort door de bocht is, dat het een opstapeling is van factoren. En dan het ook per persoon verschilt welke factoren de kans vergroten (als er spraken is van aanleg).
Bij mijn zus was het niet kunnen slapen een symptoom van de ppd, ze was zo opgejaagd dat ze niet kon slapen. En dan kom je in een neerwaarts spiraal; je voelt je al heel slecht, kan niet slapen, dan voel je je nóg slechter etc. Na 3 dagen geen slaap ga je hallucineren en kun je psychotisch worden, dat gaat echt rap. Maar natuurlijk kun je ook zonder slaaptekort een ppd of ppp hebben.
Slaaptekort kan zeker een depressie uitlokken, maar het wordt steeds duidelijker dat dit sneller leidt tot een depressie in combinatie is met een genetische component. Alsof het slaaptekort het gen ‘aanzet’. Slaaptekort leidt ook echt tot veranderingen in de hersenen, die ook weer in verband staan met een depressie. Overigens zijn slaapproblemen ook weer een symptoom van een depressie. Lekker ingewikkeld allemaal en dat is nog maar een factor, want er zijn er veel meer. Een pnd kan tot nu toe ook maar deels verklaard worden door hormonale veranderingen en ze weten nog onvoldoende wat er precies gebeurd. Helaas zou ik willen toevoegen, want als het enkel hormonaal is, maakt dit de behandeling eenvoudiger. Het is echt ontzettend complex en er lijken heel veel factoren een rol te spelen. Het is echt een wisselwerking met biologische, psychische en omgevingsfactoren.
Wat vreselijk zeg. Voor het kindje én voor je collega. En ook iedereen die verder nauw betrokken was bij het kind. Hoe verwerk je zoiets? Lijkt mij onmogelijk. Iedereen denkt altijd, dat zou mij nooit overkomen. Tot het je wél overkomt. En dat is het, het overkomt je. Het is niet dat iemand hier voor kiest.
Ik denk deels van wel, qua uitputting en de gevolgen daarvan. Volgens mij worden er in de ziekenhuizen ook steeds vaker baby’s en/of moeders opgenomen ivm uitputting. Zou wel benieuwd zijn naar de cijfers. Maar denk niet dat PND hier weer mee te maken heeft.
Niemand zegt ook dat je ervoor kiest. Maar feit blijft toch dat haar kinderen ervoor moesten boeten? Het blijft vreselijk. En echt voor elke betrokkene. Toch vind ik het moeilijk me te verplaatsen in de persoon in deze kwestie. Gelukkig maar denk ik dan.
Zij moet hier zelf ook voor boeten. Mijn zus heeft een kraambedpsychose gehad. Ik heb dat van dichtbij meegemaakt en gezien hoe ze onder dwang opgenomen moest worden op een gesloten afdeling. Vreselijk.. Ik weet dus wat het met je geest kan doen.
Oké. Nogmaals. Hoe vaak ik ook lijk te zeggen dat het me vreselijk lijkt en dat ik me gelukkig de situatie niet exact kan inbeelden, heb ik het idee dat ik me heel erg moet verdedigen voor mijn standpunt. Daar heb ik niet zon zin in. Het spijt me dat ik weinig inlevingsvermogen heb voor een vrouw die haar drie jonge kinderen vermoord. Zij zal ongetwijfeld moeten boeten. Maar haar kinderen moest dit ook. Met hun leven welteverstaan.
Je lijkt niet te begrijpen wat er gebeurd bij een psychose. Het is letterlijk alsof je hersenen worden uitgezet en iemand ander je lichaam en geest overneemd. Je hebt 0,0 inspraak ,in wat er gebeurd of wat je er van onthoud. Dus nee ze heeft haar kinderen niet vermoord, dat deed haar psychose.
Ik begrijp dit idd niet want ik heb dit nog nooit mee gemaakt. Gelukkig maar toch? Dat zeg ik ook telkens
Toch heeft zij zeker wel, hetzij niet meer rationeel handelend door haar psychose, haar kinderen vermoord. Niemand dwong haar. Ja haar dwanggedachtes. Maar niemand anders. Dat betekent dus dat je bij elke moordenaar kan zeggen ‘er waren psychische problemen’. Maar maakt dit wat goed? Betekent dit dat ze zomaar vrij uit mag? Ik verbaas me erover dat het hier enkel lijkt te gaan om de moeder met problemen (idd dat is vreselijk en niemand ontkent dat) maar dat er vrij weinig over het issue zelf wordt gesproken. Namelijk dat haar drie kleine kinderen vermoord zijn. Door hun eigen moeder. Met problemen idd. Maar doet dat er dan niet toe? Is dat oké omdat ze in een psychose zat? Moet je dan maar denken ‘ach, het was haar psychose dus ze bedoelde het vast niet zo?’ Terwijl er drie kostbare levens zijn verwoest en er nu drie kinderlijkjes op rij liggen, klaar om de grond in te gaan? Neen, dit gaat er bij mij niet in. Zoveel mensen, ook terroristen hebben misschien psychoses en voelen zich gedwongen om op mensenmassa’s in te rijden. Die voelen zich misschien wel gedwongen door hun geloof of wangedachtes. Misschien willen die het niet. Voel je daar ook zoveel compassie voor? Ik zeg dit voor de laatste keer. Het is vreselijk dat die moeder problemen heeft. Geloof ook gelijk dat dit iets is wat je niet in de hand hebt. Ik weet echt wel uit ervaring dat wanhoop en machteloosheid afschuwelijk is en je kan aanzetten tot bepaald gedrag. Zelf vaak genoeg mee gemaakt. Maar er zijn grenzen. Niet voor niks is dit strafbaar. Want als je een gevaar voor jezelf en de samenleving wordt, dan ben je gewoon strafbaar. En nee, een moeder die haar kinderen vermoordt is niet normaal. Dus nee, dit hoeft ook niet zonder consequentie te zijn of wel? Laten we het daar alsjeblieft over eens zijn zeg. Maar blijkbaar komt hier mijn ijskonijnengehalte weer om de hoek. Blij dat zovelen hier zich zo om haar bekommeren. Ik blijf het oprecht sneu vinden en idd, had ze maar eerder hulp gehad.
Niemand zegt dat het oke is of wat dan ook, maar waarover gevallen wordt is de opmerking dat ze gewoon maar sterk moet zijn. Ze is ziek en ze moet behandeld worden.
Ja hier ben ik het absoluut mee eens! Feit blijft wel dat ze sterker had moeten zijn voor haar kinderen maar dat dit door problemen en ziekte niet is gelukt. . Toch?
Absoluut gelukkig. Ik probeerde het alleen uit te leggen op een andere manier. Al komt het nog steeds niet goed aan denk ik. Het heeft namelijk niets met sterk zijn te maken. Het heeft met ziek zijn te maken. Een ziekte waar je niks mee kan tenzij je omgeving het opmerkt want zelf denk je meestal dat er niks aan de hand is.