Lovely (22) ging naar ziekenhuis voor nierstenen, maar kwam thuis met baby https://www.ad.nl/buitenland/lovely-22-ging-naar-ziekenhuis-voor-nierstenen-maar-kwam-thuis-met-baby~a6476db8a/?utm_source=whatsapp&utm_medium=social&utm_campaign=socialsharing_web We zitten hier op zp met zoveel vrouwen bij elkaar. Is er hier iemand ooit bevallen zonder dat je wist zwanger te zijn? Of ken je iemand die dit is overkomen? Ik kan me er niets bij voorstellen, maar mijn babys maakten hele karate films in mijn buik zo druk waren ze alle 2.
Mij is het niet overkomen maar het gebeurd zeker. Zat verhalen gehoord en ook die begeleid waren met foto's van vlak voor de bevalling waarop je duidelijk ziet dat er geen zwangerschapsbuik is te zien. Als je geen klachten hebt, nouwelijks buik en ook nog de placenta voor, begrijp ik prima dat je het niet merkt.
Placenta voor vind ik eigenlijk wel grappig dat je dat noemt. Bij mij zat die ook voor en ik heb onze baby toch echt flink gevoeld vanaf 19 weken. Blijf het altijd aparte verhalen vinden. En ik zou het zo erg vinden dat ik de zwangerschap gemist zou hebben!
Een oud-klasgenootje van mijn zusje is het overkomen. Ze was aan de pil, dus wel een maandelijkse bloeding. Ze zat bij een studentenvereniging en dronk heel veel, dat verklaarde haar gewichtstoename voldoende. Ze is regelmatig met buikklachten naar de huisarts geweest, maar die kon niets vinden. Totdat ze op een dag zoveel last van haar buik had, dat ze een spoedafspraak met de huisarts heeft gemaakt. Die kon alleen nog maar vaststellen dat ze aan het bevallen was.
Een aangetrouwd nichtje van mij was 15 toen ze naar haar zeggen spontaan moest bevallen. Ze was zelf al vrij stevig dus de zwangerschap was niet echt te zien en ze zegt zelf nooit wat gemerkt te hebben. Tot ze plotseling hevige buikpijn kreeg en op de bank bij ouders lag, toen bleek naderhand dat ze weeën had en haar dochter geboren werd. Ik zelf heb altijd me twijfels gehad bij dit verhaal van haar maar goed. Er schijnen meer vrouwen te zijn die er echt niks van merken. Ik kan me er zelf geen voorstelling van maken want ik kreeg echt wel een buik en andere klachten. En zeker op het laatst als de baby al zo groot is voelt het echt niet meer als je darmen die borrelen maar als een aardverschuiving in je buik. Deze zwangerschap heb ik ook mijn placenta voor maar voel haar echt heel duidelijk.
Ikzelf heb het ook nooit meegemaakt, maar wel een collega van m’n vriend, z’n ex, naar de dokter geweest ivm buikpijn enzovoorts, de testen waren negatief en de dokter opperde spastische darm... en paar maanden later bevallen van een baby. Zelf drie baby’s gehad, en ik kan me er eerlijk gezegd echt niets bij voorstellen.. Maarja.
Collega van mij! Had een spiraal en een ‘onvruchtbare’ man. Ze is overigens wel heel flink. Ging voor blaasontsteking en beviel de dag erna van een gezonde meid! Ze had nooit echt symptomen gehad. Ja de koffie smaakte niet en ze liet zelfs mensen komen voor het apparaat want het was kapot volgens haar
Ik vind het vooral vreemd dat Lovely op haar 18e verjaardag geen naamswijziging heeft laten doen Ontopic, ik kan het me ook maar moeilijk voorstellen, maar hoor het inderdaad wel vaker.
Een vriendin van me liep al een jaar te kwakkelen, ontdekte dat ze diabetes had en werd ingesteld met medicatie, moest vaak suiker checken en het bleef heel erg wisselen. Ze kwam erg aan, arts zei dat dat door de diabetes kwam, haar menstruatie bleef ook uit; lichaam was door de diabetes en zulke wisselende suikerwaardes erg in de war. En toen kreeg ze flinke buikpijn, arts van de hap vertrouwde het niet en stuurde haar naar de SEH. Blindedarm? Nierstenen? Een cyste misschien? Ze maakten een echo... en ze bleek 34 weken zwanger en had vroegtijdige weeen. Uiteindelijk is ze met 37 weken bevallen, ze had dus precies 3 weken om aan het idee te wennen. Ze was duidelijk aangekomen, voor de diabetes werd gediagnosticeerd was ze gewoon flink maar geen overgewicht ofzo, het is nooit iemand opgevallen dat ze echt een zwangere buik had. Ze heeft ook nooit de baby voelen trappen ofzo. Wel was ze vaak erg moe en misselijk, maar dat weet iedereen aan de diabetes die nog niet lang daarvoor was vastgesteld.
Ik kan het me wel voorstellen. Ik ben bij alledrie aardig misselijk geweest, maar dat was ik ook toen ik een chronische ontsteking van mijn galblaas had. Ik weet dus dat dat ook van andere zaken kan komen. Mijn middelste bewoog heel veel, maar nooit heel hard, dus dat had ik anders kunnen uitleggen. En ik had dusdanig veel bloedverlies gehad, dat ik ook had kunnen denken dat ik een miskraam had gehad en dat daarna mijn cyclus van slag was geweest. Bij een tante van mij zag je niets tot ongeveer een week voor de bevalling. Veel zaken die je aan je zwangerschap wijt tijdens je zwangerschap hebben er eigenlijk geen relatie mee en andersom kun je heel veel verklaren door andere zaken als je overtuigd bent niet zwanger te zijn. Zeker als je liever niet zwanger wilt zijn.
Je leest het wel eens vaker, maar ik vind het altijd wel heel bijzonder klinken. Ik kan me er echt niks bij voorstellen. Maar ik heb wel eens gelezen dat je als je bijvoorbeeld zoals bij die collega van @Lisa280887 heel lang in ontkenning kunt zijn. Een spiraal, een onvruchtbare man en zelf ook nog een flink postuur dan ga je bepaalde klachten gewoon ergens anders aan wijten, omdat je niet zwanger 'kunt' zijn.
Niet heel dichtbij maar een vriendin van een vriendin. (zo cliché ) Maar die had al kinderen, tieners, heeft buikpijn, gaat naar de HAP en vervolgens bevalt ze van een kerngezond baby'tje. En ze had al meerdere kinderen, dus je zou verwachten dat ze het wel zou herkennen. Ook helemaal niets in huis, qua spullen.
Ik ben het beroepsmatig een keer tegengekomen. Een vrouw had een afspraak gemaakt op het spreekuur ivm buikklachten. Die had ze al langer maar het werd steeds erger. Ze zou in de middag komen. Tijdens de lunchpauze belde ze op de spoedlijn. Ze was inmiddels achter de oorzaak van de buikpijn gekomen. Mijn mond viel echt open toen ik een baby hoorde huilen. Ze was er zelf enorm kalm onder op dat moment. Bij haar had de natuur het overgenomen. Bizar, maar het was wel heel mooi.
Ik zelf niet.. maar heb ook 4 mnd gekotst en om mijn buik kon je ook niet heen. Maar ik ken wel iemand die er met 38 wk achter kwam. En ook op aandringen vd omgeving had ze zich laten onderzoeken. Want zelf had ze geen idee.
Ja, een collega van me. De eerste kwam totaal onverwachts. Ik heb ook niet aan haar gezien dat ze zwanger was, ze kwam alleen aan, maar dan haal hele licha.. Ze was zelfs bezig met afvallen, sporten, gewoon naar Defcon gaan etc. Opgehaald in de nacht door de ambulance, ook denkend aan gal of nierstenen, haar man in eht buitenland, dus moeder en schoonmoeder bij bevalling aanwezig. Tja en een paar jaar later weer een kleine op dezelfde wijze. Waarschijnlijk iets hormonaals bij haar waardoor ze geen positieve testen krijgt etc. De klap is groot, twee kinderen, geen zwangerschap. Ik heb haar echt enorm verdedigd toen de tweede er was. Ze is geen puber van 16 die de zwangerschap verdoezeld, nee een volwassen vrouw met een fijne man en een fijn (schoon)familie.
Hier in het dorp ook een meisje. Meerdere keren bij de dokter geweest en die dacht een verstopping in de darmen te voelen (achteraf waarschijnlijk dus een voetje...). Uiteindelijk in het ziekenhuis gekomen met heftige buikpijn en daar te horen gekregen dat ze aan het bevallen was. Ze heeft het daar ook wel moeilijk mee gehad en dat kan ik me heel goed voorstellen! Overigens kan ik het me totaal niet voorstellen maar ik had dan ook dames die flink schopte en ook een mega buik..