Hi allemaal! Ondanks dat ik nog maar 6 weken zwanger ben en een verleden heb met miskramen en andere narigheid zit ik met een vraag. De bevalling van mijn dochter heeft maar 5 uur geduurd. En als ik tijdens de persween niet in paniek was geraakt omdat ze in het vruchtwater had gepoept was ze binnen 3 uur geboren (ze was er eigenlijk al bijna uit, maar door de schrik kon ik helemaal niks meer, met spoed naar het ziekenhuis en gedoe). Nu hoor ik dat een tweede sneller komt dan de eerste. Wat nou als het niet lukt om mijn dochtertje op tijd op te laten ophalen? Ze is tegen die tijd 2 jaar oud. Ik wil haar geen trauma bezorgen of dat ze bang is ofzo. Daarnaast hoop ik dat er überhaupt iemand op tijd is. Iemand wie dit is overkomen? Ik ben eigenlijk op zoek naar ervaringen en wijze raad. En hoe ik het het beste kan aanpakken. Het is absoluut niet de bedoeling maar bij een vriendin was haar zoontje er ook bij (en verder niemand) omdat haar bevalling maar een half uur duurde.
Zodra je over de 13 weken grens heen bent zou ik als eerste bij de buren langs gaan met de vraag of en wanneer je haar naar hun toe kan brengen om te wachten op de oppas.
Nou, toevallig zat ik me dat net te bedenken. Dat ik daar niet eerder op gekomen ben. We hebben wel een stel in de flat bij wie we dat zouden aandurven. Wat ik nog was vergeten te schrijven is dat die vriendin die zo snel bevalt nooit pijn heeft gehad tijdens de bevalling .ook niet tijdens de eerste die 4 uur duurde. Ze snapt ook echt niet waar vrouwen het over hebben. Gewoon echt totaal geen pijn. Dat is bij mij wel wat anders en ik wil liever niet dat mijn dochter dat ziet.
Ik heb me er letterlijk de hele zwangerschap druk over gemaakt wat ik met de oudste zou moeten als de jongste geboren zou worden. Uiteindelijk is alles goed gekomen. Het zou zo niet mijn voorkeur hebben om er een kind bij te hebben..
Mijn voorkeur ook niet, maar als je binnen een uur of korter bevalt moet je wel iets kunnen regelen nog en de buren moeten dan ook wel toevallig thuis zijn en niet aan het werk. Voor hetzelfde geld gebeurt het snachts of smorgens en is er niks aan de hand haha. Dan slaapt ze hopelijk gewoon door .
Als de nood echt hoog is is mijn laatste plan om hun met drinken en speelgoed op 2 aparte kamers te zetten. Als ik echt niet anders kan.
Ik volg dit even voor de tips. Eerste ook met 5 uurtjes geboren..... Tip vd buren is wel erg handig idd!
Mijn eerste bevalling duurde nog geen 3 uur. In die kraamweek vroeg ik me al af hou mensen dat in vredesnaam doen als ze al een kind hebben. Vertelde de stagaire van de kraamzorg dat zij wel eens met een ouder kind beneden is gebleven terwijl mama boven aan het bevallen was. Lijkt me niet ideaal, maar als het zo uitkomt is het probleem wel opgelost
Ja, mijn idee is om haar inderdaad op haar kamertje met iets lekkers en misschien bepaald speelgoed (tips welkom) te zetten. Iets nieuws ofzo wat ze helemaal geweldig vindt. Vorige keer was de kraamhulp 3 uur te laat en de verloskundige ook. Gelukkig begon het zondagochtend half 6 en anders was mijn vriend er binnen een uur geweest (hij heeft een uur reistijd van werk). Maar als het volgende keer zo supersnel gaat heb ik wel een probleem. Wil daarom graag een noodplan hebben voor mijn dochtertje. Misschien zeggen sommigen juist dat ze beter bij je kan zijn dan alleen in een kamer. Kan me nl ook voorstellen dat dat fijner is. Ik zal er echt alles aan doen om de situatie te voorkomen maar ik vind een noodplan toch prettig.
Ik heb het begin deze maand mee gemaakt helaas. Mijn eerste bevalling was snel en deze werd idd nog sneller verwacht. Mijn dochtertje zou worden opgehaald door haar tante de buren waren op vakantie.. Vanaf het moment dat het serieus werd en ik de verloskundige ging bellen had ik ook m'n zus gebeld echter was ze een kwartiertje te laat omdat ik idd heel snel bevallen was ongeveer uur en kwartier. Mijn dochter is 4 en hadden haar in eerste instantie achter de tv gezet maar ze merkte echt wel dat er wat was ik had zo'n pijn van de weeënstorm. Ze heeft me dus wel gehoord en kwam ook kijken op aanraden van de verloskundige heeft ze erbij gezeten op gepaste afstand omdat ze bang was. Maar dit was zeker niet hoe ik het gewild zou hebben. Ze benoemd nu nog regelmatig dat ik zo'n pijn had en bloed zag en ik ook een keer ging gillen..   daarna veel met haar gesproken maar alsnog is ze het zeker niet vergeten en komt het nog naar voren.
Vind ze haar kamer erg vervelend? Mijn jongens spelen graag op de slaapkamer. Als ik bijvoorbeeld even wat huishouden wil doen boven luister ik of het goedgaat. Dus ze zijn het al wel gewend. Alleen als de bevalling begint kan ik niet heen en weer lopen telkens (daarom aparte kamers). Mijn eerste bavalling 5 uur, tweede 2 uur. Vanaf 40+2 heeft mijn vriend vrij, dan kan ik ontspannen
Eigenlijk weet ik niet of ze haar kamer vervelend vindt. Ze is 1,5 en we wonen gelijkvloers dus ze is eigenlijk nooit in haar kamer, behalve om te slapen. We zijn dan natuurlijk wel al een aantal maanden verder dus misschien speelt ze er dan wel. Ik heb ook gelezen dat het best traumatisch voor kinderen kan zijn om erbij te zijn. Maar mij horen en dan niet weten wat er aan de hand is misschien ook wel. Ik woon in een flat. Misschien moet ik tegen het einde gewoon bij iedereen zijn langs gegaan en weten wie er wanneer vrij is zodat ik sowieso iemand kan inschakelen.
Jeetje wat heftig. Ik ben er ook voor gewaarschuwd dat het volgende keer heel snel zou gaan. Je kunt ze eigenlijk ook niet alleen laten op zo'n moment want dat is ook eng. Ik hoop eigenlijk gewoon dat mijn vriend een maand vrij kan krijgen haha, maar dat is echt niet realistisch.
Oei dat is erg jong ja. Dan kan je ook niks ter voorbereiding doen wbt uitleggen. Handig dat het gelijkvloers is. Dan kan je haar nog op het laatste moment naar dr kamer brengen en zit ze er niet zo lang. Dan kan je ook nog iets makkelijker van plan veranderen of nog even bij haar blijven als het nog uit te houden is. Ik moet beneden bevallen en denk niet dat ik de trap nog af kan tijdens een weeenstorm (2x gehad). Als je een goed contact hebt met een aantal buren kan je misschien een schema opstellen zodat je gelijk weet wie je kan bellen. Dat geeft misschien wat rust. Bij de tweede was de oudste nog geen anderhalf. Ik heb zijn kamer voorbereid met helemaal veilig maken en speelgoed voor het geval dat. Mijn vriend had vrij genomen vanaf een week voor mijn eerste bevallingstermijn. Uiteindelijk waren mijn vliezen gescheurd zonder weeenstart en is de oudste toen al naar oppas gegaan. Het duurde nog anderhalve dag voor ik daadwerkelijk beviel. Vaak beval je op het moment waarop het soort van uitkomt. Maar ik snap de stres. Ik heb er mijn hele vorige zwangerschap tegenaan gehikt. Nu het waarschijnlijk nog sneller gaat blijf ik er langer rustig over. Meer dan voorbereiden waar ik grip op heb kan ik toch niet. Het moet maar zoals het kan.
Die weeënstorm ken ik inderdaad. Ik kon werkelijk helemaal niks dus ik zie jou inderdaad niet de trap op lopen nee haha. Maar ik kon ook niet echt meer nadenken ofzo. Het was echt heftig. Ik ga het dan ook maar zo doen met speelgoed op haar kamer voor het geval dat. En inderdaad, waarschijnlijk gebeurt het op een goed moment en maak ik me zorgen om niets.
Bij de eerste beviel ik in 4 uur (en meteen heftige weeën die ik niet alleen kon opvangen), dus ik verwachtte wederom een snelle bevalling en heb me ook flink druk lopen maken hoe dat nou moest doen. Ik had de steun van mn man echt nodig tijdens de eerste bevalling, en moest er niet aan denken dat hij voor onze dreumes moest zorgen ipv bij mij zijn. Mijn schoonouders wonen dichtbij en zij zouden mn dochter komen ophalen als het eenmaal begon. We hadden afgesproken dat ze vanaf week 37 goed op hun bereikbaarheid zouden letten etc, dus ook snachts telefoon naast het bed etc. Voor de enkele keren dat ze niet beschikbaar waren hadden we buren gevraagd. Uiteindelijk begon de bevalling snachts, kwamen mn schoonouders meteen de oudste halen, en is alles helemaal goed gegaan
Mijn eerste was er in 2,5 uur zonder weeen. Ik heb dus ook geen pijn gehad en had dus ook niet echt in de gaten dat ik aan het bevallen was. Toen ik zwanger was van de 2e me ook flink wat zorgen gemaakt. Hoe snel ga ik bevallen, krijg ik nu wel weeën en waar laat ik mijn dochter? We hadden afgesproken dat mijn schoonouders op mijn dochter zouden passen. Mijn man moest haar wel brengen omdat ze niet meer mogen autorijden. (Reistijd op z'n snelst 20 minuten retour) Verder hebben wij alle buren geïnformeerd (7 huizen) + een vriendin (die in onze woonplaats woont) voor eventuele opvang. Uiteindelijk zaten man en ik op de bank en bleek ik weeën te hebben.vk gebeld (ik had al een spoedje achter mijn naam staan) die was er in 5 min. Man heeft dochter weggebracht en 1 uur later onze 2e dochter er.
Inderdaad wat de meesten zeggen, probeer een nood opvang te regelen bij buren of iets dergelijks. Mijn zoontje van 2 heeft mij gezien toen ik veel pijn had en met spoed met de ambulance werd afgevoerd en daar heeft hij nu inmiddels 6 weken later nog steeds last van. Niemand mag nu weg bij hem anders is het paniek, bij iedere kreun heeft mama pijn enz. Dus een bevalling met kind erbij zou ik echt afraden. Vergis je niet hoeveel die kleintjes al door hebben terwijl ze het nog niet goed begrijpen allemaal. Ze weten dat er iets aan de hand is met mama.
Ik zou inderdaad een plan A en een plan B maken voor opvang, zodat je kind (als het goed is) niets van 'het echte werk' meekrijgt, zeker een kindje dat jong is. Maar goed, je hebt nergens garanties en het komt zoals het komt. In het ergste geval krijgt je kind dingen mee en heeft het daarna een tijd 'last' van ... verre van ideaal, maar soms is het nu eenmaal niet anders. Ik zou voor ogen houden dat het de meeste van ons prima lukt om zonder een kind erbij (of zelfs maar in huis) te bevallen . In mijn geval lagen de kinderen in bed toen ik beviel van derde. Door allerlei omstandigheden was onze opvang er niet tijdens laatste 45 min van bevalling. Kraamzorg was er overigens ook niet bij, die was ook te laat. Dus alleen wij en VK... We hadden het 'noodscenario' dat mijn man de kamer zou verlaten (om te troosten) als er echt sprake van paniek of onrust zou zijn bij de andere twee. Mijn oudste (kamer naast ons) is wakker geworden tijdens mijn weeenstorm (ik heb aardig gegild en gekreund ), maar netjes in bed blijven liggen. Ik weet daarom ook niet hoeveel/hoelang hij heeft meegekregen, maar hij heeft me zeker horen gillen. Daar is hij ook vaker op terug gekomen in de weken/maanden daarna, maar ik heb niet gevoel dat hij daar erg van streek is geweest. Hij heeft ook niets gezien, dat scheelt misschien ook. (het spugen dat ik tijdens de zwangerschap deed heeft veel heftiger en veel langer doorgewerkt bij hem in de vorm van angst/paniek)
Mijn oudste kwam vrij vlot in 3 iurtjes vanaf het eerste krampje en ik herken je angst dus wel. Toen het begon met de tweede was ik alleen met hem thuis. Mijn ouders zouden passen maar namen de telefoon niet op. Omdat het al snel heel heftig werd heb ik maar een vriendin gebeld die wel thuis was. Zij heeft toen de oudste opgehaald en mijn ouders net zo lang gebeld tot ze ze te pakken had. Zij hebben hem daar weer opgehaald maar tegen die tijd was de tweede al bijna geboren. Ging dus echt heel snel. Hij heeft mij wel met pijn gezien, hoewwl ik het probeerde te verbergen, maar het had geen indruk gemaakt. Hij was toen ruim 2. Voor je gemoedsrust kun je het best zoveel mogelijk mensen op een lijstje hebben die je mag vragen om op te passen. Dan vind je altijd wel iemand.