Op dit moment hebben we geen personeel (doordeweeks met twee man.) en van die situatie kan ik natuurlijk wel gebruik maken. Of t netjes is geen idee....
Ja we zitten nu met een personeelstekort. 2 Man doordeweeks en 2 weekenshulpen. Hebben 2 man nodig die ziekte en gewoon de middag kunnen opvangen. Maar niet te vinden joh. Maar ja met mn man er over gehad. Denken aan te stoppen in t nieuwe jaar. Hebben zij de tijd nieuw personeel te vinden. Kan man 100% op zijn werk focussen en kan ik met de kinderen bezig zijn en de aandacht geven die ze nodig hebben. Kan gelukkig altijd bij schoonbroer aan t werk mocht ik dat willen.
Of het netjes van hun is om maar gebruik van jou te maken, dat jij altijd moet openen en sluiten en er geen ruimte is voor aanpassing? Misschien dat je met je andere collega een halve dag kan ruilen?
Ja heb je gelijk in. Ben zo'n kneus. Al loopt t kots uit mn neus ga ik nog naar werk. Hmmm moet ik even kijken. Ik werk zo ma woe do en vrij. Zij di do vrij zat . Ik werk die dagen ivm opvang. Dus zitten best strak qua rooster.
Ik ben nu al helemaal klaar met vandaag. De hond is strontvervelend, hapt in alles en springt constant tegen de kinderen op. Dochter gilt constant en zoon doet alles wat niet mag. Ik kan nog steeds amper tot niet lopen dus de hond word ipv 3x per dag een uur + 2x een klein rondje alleen maar om het blok gelopen omdat me vriend het verdomd verder te lopen met hem. Wat dus resulteerd in een hond met kei veel energie die van alles uitvreet. En ik draai helemaal door omdat niks of niemand luistert en ik geneigd ben alles op bed te donderen en de hond de bench in. Maarja tis pas half 10.
Ja dat is lastig met de opvang. Zal dan op je werk aangeven dat er iemand bij moet komen, en anders tot het nieuwe jaar aankijken. En dat aangeven bij je werkgever.. lastige dingen zijn dat om de juiste balans te vinden tussen werk en je thuis situatie. Ik ben ook iemand die zich nooit ziekmeld en aan het werk gaat. Gelukkig ben ik nooit zo vaak ziek
Biecht-al-vind-ik-dat-het-eigenlijk-geen-biecht-zou-moeten-zijn: Ik ben me veel makkelijker ziek gaan melden. Natuurlijk niet als ik niet ziek ben, maar ik probeer me wat meer te realiseren dat ziek=ziek. En dat ik dan a) minder goed kan werken. En b) als ik werkelijk zo onmisbaar ben, er dan iets mis is met het personeelsbeleid en dat ik mensen alleen maar een plezier doe door dat duidelijk te maken. Goed, nu is het allemaal even wat anders, want studie enzo. En nu ben ik thuis, dus is het wéér anders. Maar ik probeer deze filosofie wel toe te passen.
Ik schud je de hand. Ik ben daar ook veel makkelijker is geworden. Ziek is ziek en ik ga niet meer over mijn grenzen heen om ten kosten van mezelf toch te gaan werken. Vorige week donderdag heb ik mij bijv. ziek gemeld. Daarna dikke paniek omdat niemand mij kan vervangen en het werk ergens moet worden ingehaald. Afgelopen maandag heb ik tegen het secretariaat gezegd dat ze al mijn afspraken voor die dag mochten afzeggen. Hierdoor rustig kunnen bijwerken. Ik meld mij niet alleen makkelijker ziek, maar ook besloten om vervolgens wat makkelijker om te gaan met de daardoor ontstane werkdruk. Het voelt goed .
Onderweg vanaf de super viel zoon in de auto in slaap, eenmaal thuis broodje gegeten en door naar bed. En nu ligt hij al een uur onzin uit te kramen tegen al zn knuffels, echt zn heel woordenboek komt voorbij. En ik; ik kan mij daar zó aan ergeren.. je bent moe. Ga in godsnaam slapen. Ik wil ook slapen! Want als ik hem er nu uit haal, is hij vervolgens tot bedtijd godsgruwelijk irritant en vervelend omdat hij moe is. En daar word ik dan ook weer pissig van.. Ga. Gewoon. Slapen. J.
Mijn biecht van vandaag; ik ben langzaam weer toe aan de herfst, kaarsjes aan, met een dekentje op de bank lekkere truien aan. Maar ik baal van de donkere, koude en natte dagen en het idee dat dit jaar zo meteen alweer voorbij is gevlogen. Dit geeft me een enorm onrustig gevoel. Ik loop weer rond met het gevoel dat ik iets anders wil en dat terwijl ik zoveel diversiteit in mijn leven heb. Waarom dat semi ongelukkige gevoel, die onrust, en die ontevredenheid terwijl ik alles dik in orde heb. Waarom ben ik zo moeilijk voor mezelf?
Ik ben er pas sinds kort achter dat als je de hondjes van het page-toiletpapier op de normale manier ophangt (dat ze dus niet ondersteboven staan), het toiletpapier dan ook automatisch 'correct' hangt Ik liep altijd te moeilijk te doen door eerst het papiertje los te pulken (wat er al-tijd voor zorgde dat je een stukje van het onderliggende papiertje mee trok ) en daarna te kijken aan 'welke kant' het papier zat alvorens hem op te hangen
Dit gebeurd hier nu dagelijks. Kind wil gewoon overdag niet meer slapen maar ik wel. Ik heb extra oppas geregeld voor die uurtjes want ik word gillend gek anders
Oh das balen zeg.. zo oud zijn ze nog niet he.. j is net naar 1 slaapje sinds vijf weken, hopelijk behoudt hij deze nog even.. En groot gelijk heb je! Neem die rust! J viel nog in slaap om 14.00. Ik was al klaar wakker. Hij wordt nu net wakker gelukkig.
Oh dat appen vind ik onhandig. Ik reageer ook maar 1x per 3 uur ofzo. Het liefst ga ik met mensen wandelen of naar t cafe of iets maken in mijn atelier
Dat ik het bloed irritant vind als mensen met een winkelkarretje een winkel in gaan anders dan een supermarkt. En dat het vaak krap is met een buggy laat staan met een winkelwagen.
Dat mijn dochter waarschijnlijk weer terug het adhd traject in gaat, en ik me momenteel het meeste zorgen maak over hoe ik die afspraken in godsnaam er ook nog bij moet gaan plannen. Het is nu al zo druk met regelen
Ik ireiteer me aan mijn toetsenbord op zp. Het is zo irritant dat dit programma af en toe heel andere woord correcties maakt dan dat ik aantip, of gewoon spaties overslaat! Als ik het handmatig corrigeer haalt hij standaard de eerste letter van het volgende woord weg, of de spatie, waardoor er een heel raar woord komt te staan. Geen echte biecht, wel een heel groot irritatiepunt. Wel een biecht: man is net 14 dagen weg geweest voor werk. Op dag 13 van zijn werk'week' werd ik ongesteld.. en ik wil eigenlijk gewoon heeeeel vroeg naar bed vanavond, met hem