Niks als je bedenkt dat dat de toekomst kan veranderen Anders vreet jezelf niet zo vol en doe je best op school , Maar ik ken mezelf ik had toch niet geluisterd ik had gezegd tuurlijk dat zie ik dan wel weer je heb het nu toch goed ? Klaag niet tegen mij dan
precies! Ook zou ik tegen mezelf zeggen dat ik toen al moest leren niet altijd de katalysator te zijn van anderen. Overigens nog steeds niet geleerd om het niet te zijn.
Dat ik een andere opleiding had moeten doen en dat ik de tijd vóór dat ik kinderen had meer uit het leven had moeten halen.
Neem nooit genoegen met iemand die niet volledig voor jou gaat, je verdient beter. Doe eens wat aan je school, dan kun je veel meer bereiken.
Ik weet dat het allemaal veel is en dat je denkt dat dit het is, maar het wordt beter, leuker, mooier en je wordt gelukkig in het leven.
Poeh, wat een vraag. Toen ik 16 was, was mn moeder ziek (MS) en woonde al bijna in een verpleeghuis. Dus ik deed het huishouden en koken. Mn vader had wisselende diensten. Maar die deed ook wel wat in huis natuurlijk. Mn zusje niet, die gooide de kont tegen de krib, met: je bent mn moeder niet. Dat was geen situatie die ik had kunnen veranderen. Het zorgde wel voor verwijdering in ons gezin, er werd niet over gepraat en we gingen apart onze gang vaak. De aandacht die ik thuis miste, zocht ik dus bij jongens. Nu zou ik zeggen: ben eens wat zuiniger op je lijf! En door al het gedoe maar net de HAVO afgemaakt, en depressief geweest dus opleidingen begonnen en niet afgemaakt. Maar toen was ik al ouder. Daar zou ik nu van zeggen: doe je best op school! Er zit zoveel in!
Oei... Dat ik best professionele hulp mocht zoeken ookal schaamde mijn ouders zich daarvoor. Dat de fout niet bij mij ligt en mezelf niet overal de schuld van hoef te geven. Dat het leven voor mij helaas alleen maar zwaarder met veel verdriet zal worden, dat ik daar sterk voor moet zijn. En soms ook wat zelfmedelijden mag hebben. Dat ik mijn boosheid moet leren beheersen (is gelukkig ook wel redelijk gelukt) Dat ik echt wel slim genoeg ben om te studeren en dat het verstandig is dat te gaan doen. Maar ook dat er lichtpuntjes zullen zijn die het leven het allemaal waard maakt.
Verdiep je in je interesses en laat andere mensen het lekker zelf uitzoeken. Wees alleen. Je hebt gelijk, niks is zinnig, dus kunst is niet minder zinnig dan iets anders. Ga naar de kunstacademie, of durf schrijver te worden. Begin gewoon. Blijf niet bij mensen hangen die jouw liefde of vriendschap niet verdienen. Je verlangt zo naar een diepe band met mensen, maar werk eerst eens aan een diepe band met jezelf. Hou vol, vanaf je 25ste wordt alles beter.
Grappig hier juist andersom. Vertrouw andere mensen niet zo snel. En ben iets minder naief! Jemig zeg, dat was echt wel erg.
Ik zou wel een heel epistel naar mijn zestienjarige zelf kunnen sturen en mezelf een doorkijkje geven naar 15 jaar later om mezelf ervan te overtuigen dat het later echt beter wordt. Dat ik vol moet houden, meer moet eten. Dat het niet per se levensverwoestend is om op een vrouw verliefd te worden, dat dat niet betekent dat ik nooit gelukkig zal zijn.
Het leven wordt beter. En kies veeeeeel eerder voor je eigen geluk! Ga bij je vader wonen en ga leven ipv je op te sluiten op je kamer en je ellendig te voelen door je moeder. Ga genieten!
Kies voor de dingen die je zelf leuk vindt en bij je passen qua kleding, geloof, vrienden, studie en werk i.p.v. je zoveel van iedereen z’n mening aan te trekken.
Eigenlijk niks wat ik nu niet tegen mezelf op deze leeftijd zou zeggen. Ja ok, ik was natuurlijk een stuk naïever (maar ben dit nog steeds een beetje) en nog iets onzekerder dan ik nu ben, maar ja ook logisch en dat wordt wel minder met de jaren. Verder echt een fijne jeugd gehad en ik wist niet hoe mijn leven zou gaan lopen, maar dat vond ik prima. En tot nu toe heb ik ook best een fijn leven. Zoals ik al eerder in een ander topic noemde, had/heb ik niet echt wensen, dus ook geen spannende verwachtingen of iets wel of niet zou lukken. Wat ik dus nog steeds tegen mezelf wil zeggen is dat ik wat positiever in het leven mag staan. Het glas is toch nog soms half leeg ipv half vol en ik kan sommige dingen best wel. Denk ik.