@Picolientje ik ga eens naar de apps kijken, die jij adviseert. Wat goed dat je opnieuw laat onderzoeken! Ik lees heel veel herkenning in je verhaal. Natuurlijk zit er overlap in sommige kenmerken van adhd en ptss, maar dat moeten ze echt wel kunnen differentiëren. Ik hoor het wel vaker, ook bij depressies, onderzoeken ze niks omdat ze eerst de depressie willen behandelen. Of wijten ze de problemen aan de ptss of de depressie. Dat vind ik zo stom, want als je de adhd eerst behandeld dan ontstaat er veel meer ruimte om andere problemen te behandelen. Wanneer krijg je onderzoek?
Herkennen jullie trouwens de klachten van hoge spierspanning / nekklachten / kaakklemmen / hoofdpijn? Ik heb daar, van jongs af aan, veel last van. Ik vermoed dat het samenhangt met ADHD. Volgens mij is er een link, door het steeds krampachtig onderdrukken van beweeglijkheid en prikkels.
Ik vraag me ook af of juist Adhd niet voor de frustratie in mijn jeugd gezorgd heeft. Mijn moeder die me niet begreep en uitging van mijn onwil. Mijn focus op haar stemming en voordurend aanpassen en totaal mezelf niet durven zijn. Tot ik ontspande en wel spontaan was en haar dus kwetste door mijn opmerkingen. Wellicht een wissel werking. Voor mij werkt het goed dat ik een kwartier iets doe in huis en dan een half uur niets. Toegeef aan tv kijken dutje doen of andere dingen die geen energie kosten, al zijn die weinig hobby's lukt niet. Rondje lopen bleh. Ik schrik best als mensen hun diagnose weer in twijfel wordt getrokken.
@Picolientje , knuffel! Ik herken veel van wat je schrijft. Vooral het weten hoe het anders moet maar dat lukt niet. Logische verklaring: in de basis werken onze hersenen prima, maar in de uitvoering zit een fout (namelijk een tekort of onevenwicht tussen de neurotransmitters (prikkelcellen)). Dat is niet jouw schuld. Dat we dingen niet gedaan krijgen en choastish te werk gaan is het gevolg daarvan. Heeft dus niets met discipline of luiheid te maken. Toch weet ik hoe het is om volledig gefrustreerd te zijn over jezelf. Ga. Gewoon. Wat. Doen!
Ik wil geen topic kapen naar vind deze vraag hier wel passen. Ts, als je dit vervelend vind alsjeblieft aangeven! Mijn stiefdochter van bijna 13 wordt nu onderzocht op Ad(h)d. Ik ben pedagoog en denk al sinds ze 5 is ofzo dat ze dit heeft. Toch vind ik het soms lastig om hiermee om te gaan. Ik merk dat ik het soms moeilijk vind om geduldig te blijven als ik weer moet zeggen hoe ze haar vegaburger moet snijden en niet de hele burger op haar vork prikken (of in haar hand houden) en naar binnen proppen. Dit is maar een voorbeeld, maar soms weet ik het echt even niet meer. Ze doet het natuurlijk niet expres. Maar ik ben wel benieuwd hoe jullie als ervaringsdeskundigen hierover denken. Wat hadden jullie als kind fijn gevonden qua begeleiding?
Op het gebied van opvoeding moet je net zo behandeld worden als ieder ander. Een burger moet je gewoon snijden, de wc moet je gewoon doortrekken, tanden moet je gewoon poetsen. Je moet haar er misschien wel constant op wijzen. Niet omdat ze dom is en niet kan leren, maar omdat ze het gewoon vergeet. Er zijn namelijk nog 10 dingen in haar hoofd die (onbewust) evenveel prioriteit hebben als het snijden van haar burger, waardoor ze vergeet dat snijden moet. Gewoon blijven herinneren (hoe frustrerend soms ook) , geef haar hoe dan ook nooit het idee dat ze dom is omdat ze het vergeet. Dat vindt ze vast van zichzelf al.
Dankjewel voor je reactie Ja dat vindt ze inderdaad helaas. Gelukkig kwam er nu bij haar iq test uit dat ze heel goed is in puzzels en doolhoven, daar is ze nu heel trots op. We geven haar ook veel complimenten en we benadrukken regelmatig wat ze goed kan, want dat is best heel veel. Maar soms verlies ik mijn geduld en dan denk ik echt 'kun je nou niet een keer gewoon .. of .. onthouden'. Maarja, dat kan dus niet.
Even een vraagje over medicatie: Werden jullie er niet somber en depressief van? en hoe zit het met de hartkloppingen en negatieve gedachten/gevoelens? Ik mhad de afspraak om met de medicatie te beginnen, maar ik durf niet......ik ben licht hypochondrisch en het gaat nu eindelijk een stukje beter met mij na jaren in een neerwaartse spiraal gezeten te hebben met bijbehorende somberheid en depressie. Ben zo bang, nu het weer beter gaat, om in die somberheid terug te vallen door medicatie.... En ik heb voorheen paniekaanvallen hegad en ben dus ook bang dat dat weer getriggerd wordt door nare gedachte door de medicatie......pffff Maar wil ook wel eens weten hoe het is om geen druk hoofd te hebben en 1000 dingen tegelijk te doen......... Ik heb volgende week een afspraak met mijn coach, ik begin dan met cognitieve gedragstherapie.... Ik heb de diagnose trouwens sinds een paar maanden....en ben eind 30...
Je reactie is logisch hoor, voel je er niet schuldig over. Het zelfbeeld dat ze heeft komt van binnenuit, dat komt niet door jullie. Frustratie en teleurstelling over haar eigen gedrag, constant in gevecht met jezelf. Complimenten en bemoediging is belangrijk, en als ze straks een diagnose heeft kan ze het langzaamaan ook zichzelf vertellen: "Ik ben niet dom, ik heb ADD."
Ja ik hoop ook echt dat dat haar helpt, die diagnose. En dat ze dan op school misschien af en toe extra tijd krijgt.
Ik heb a.s. woensdag een telefonische afspraak bij de huisarts voor een nieuwe verwijzing. Dat is ook iets waar ik zo tegenaan loop. Als ik iets in gang wil zetten dan gaan daar heel wat stappen vooraf aan toe; de huisarts, contact opnemen met de betreffende instantie, verwijzing versturen, vragenlijsten vooraf invullen en weer opsturen, daarna nog meer papierwerk om dat vervolgens kwijt te raken en te denken: nou laat maar, te veel gedoe allemaal. Dit was mijn eerste poging om naar therapie te kunnen gaan. De tweede keer dat ik bij de huisarts zat, had ik aangegeven dat dit niet werkte en toen heeft zij het ergens anders in gang gezet voor mij. Nu dus weer terug, omdat ik nu weer ergens anders heen moet. Ik heb nu het gevoel dat medicatie op dit moment het enige is wat me een goed startpunt geeft om mijn leven om te gooien. Daarmee beginnen en vervolgens met de juiste therapie verder. Andersom werkt niet voor mij, want je kan me huiswerkopdrachten geven, maar ik doe ze dus niet. Het voelt als een extra druk bovenop al het andere dat ik al moet doen. Ik denk dat ik naar adhd centraal ga. Ik zag dat de kortste wachtlijsten in Nijmegen zijn, dus ik ga daarheen. Ik woon in midden NL, maar ik wil niet nog langer wachten.
Trouwens, waar ik ook altijd wat aan heb zijn de tips van Mel Robbins. Een vrouw die zelf ADD heeft zij heeft een boek geschreven over de 5-secondrule. Het idee is dat als je iets in je hoofd hebt dat je moet doen, je binnen 5-seconden actie moet ondernemen voordat je brein het overneemt en je afleidt iets anders te gaan doen of gaat uitstellen en je op de bank blijft hangen. Ook dit is weer hetzelfde verhaal als wat ik eerder zei, het werkt echt heel goed, mits je het inzet natuurlijk. En dat is vaak het probleem Nog een app trouwens waar ik heel groot fan van ben en ik wel heel veel gebruik, is Clearlock. Daarmee kun je alle apps die je tijdelijk niet wil gebruiken, blokkeren voor een bepaalde tijd. Dit voorkomt bij mij mega veel afleiding. Je moet je telefoon opnieuw opstarten, wil je het weer kunnen gebruiken en dat is voor mij vaak de drempel en dan leg ik het toch weer weg. Uiteindelijk is het dan niet belangrijk genoeg wat ik wil doen ermee en het voorkomt dat ik doelloos loop te scrollen door social media en internet.
Ik heb inderdaad last van kaakklachten. Altijd wel gevoelig voor geweest, maar ik weet niet of dit hiermee samenhangt. Ook voelt mijn lichaam meer wel dan niet gespannen aan..
Oh zo heb ik dat helemaal niet opgevat hoor! Iedereen ervaart het weer anders. De depressie en overspannenheid heeft ook te maken met andere dingen mijn leven. Er is best veel op mijn bordje terechtgekomen, maar dat stopte ik allemaal weg alsof het niet belangrijk was. Ik durf nu wel zonder schaamte te zeggen dat ik mezelf te kort doe door mezelf weg te zetten als slechte moeder, vriendin, partner etc. etc. Door te praten met anderen en ook anderen als referentiekader te hebben, durf ik nu wel te zeggen dat ik héél erg ver ga voor iedereen die me dierbaar is. In het bijzonder voor mijn kinderen. Ik werk fulltime aan mijn onderneming, zonder dat de kinderen naar de opvang gaan. Ik werk dus in de ochtend, avond, weekend en soms zelfs 's nachts. Dan sta ik om 3 of 4 uur op om te werken. Mijn eventuele ADD zal meespelen in die gevoeligheid en geen grenzen aan kunnen geven. Maar dat zou natuurlijk ook weer vanuit trauma kunnen zijn. Dat zal uitgezocht moeten worden.
Ik denk al een aantal jaar dat ik ADD heb. Misschien een beetje hautain zonder dokter diagnose, maar ik weet het bijna wel zeker. Als van kinds af aan een consistent beeld van onrust en chaos. En ook al van heel jong af aan. Ik was op de basischool al dat dromerige meisje dat niet oplette in de klas, door iedereen heen praatte, altijd de gymspullen vergeten was, tijd vergeten, alles kwijt etc. Mijn broer heeft ADHD, mijn oudste zoon ook. Toen ik me er in ging verdiepen toen mijn oudste de diagnose kreeg, herkende ik zoveel. Zelf de diagnose laten stellen wil ik eigenlijk niet. Ik heb ermee leren leven, dingen aangepast zodat het werkt voor mij. Ik neem mezelf niet meer zo kwalijk als het een rotzooi is in huis, ik continue afgeleid raak of weer eens wat vergeten ben. Ik denk dat ik ook niet zo snel medicatie zou willen gebruiken. Mijn zoon heeft daar toch wel veel last van ook, maar hij kan op school niet zonder. Ik gebruik wel sinds een paar maanden supplementen (aminozuren). Dit stimuleert de aanmaak van dopamine, serotonine en noradrenaline. Het heeft mij erg geholpen voor moeheid en motivatie. Ik slaap ook beter en concentratie is wat verbeterd (al was die ook wel heel slecht vanwege burn-out ). Ik neem in de ochtend dan L-Tyrosine 750mg, met een flinks glas water in (werkt het beste op een nuchtere maag). En ‘s avonds voor het slapen gaan neem ik 5-HTP 100mg. Misschien dat anderen hier daar ook wat aan hebben.
Ik heb altijd veel spierpijn/ spier spanning gehad. Als ik veel stress heb slaat het altijd op mijn nek en schouders.
Ik was gisteren aan het opruimen. Ik was een podcast aan het luisteren want dat helpt altijd. Daar kwam een boeken tip in voorbij. Ow, die ga ik even opschrijven.... nee wacht ik zoek em even op op bol.com..... oke toch naar beneden lopen naar mn laptop.....boek gevonden op bol.com... in wensenlijstje gezet.... hey wat staat er eigenlijk nog meer op mn lijstje..... daar een kwartier doorheen aan het bladeren om mijn lijstje ‘netjes’ te maken.....hey ik ken die schrijfster eigenlijk helemaal niet.....googled schrijfster......vervolgens was het ineens een uur later en ben ik mn kinderen maar gaan ophalen.
@iMoeder, als jij je hier prima bij voelt dan is dat toch goed? Ik laat me onderzoeken omdat ik echt helemaal vastloop. Ook met alle tips, trucs en 'lifehacks' Ik moet wel zeggen dat ik me altijd heel erg in jouw posts herken als je schrijft hoe jij dingen doet, hahaha. Maar bijvoorbeeld bulletjournalling, ik ben er weer vol goede moed mee begonnen, maar ik kan toch de rust niet vinden om het echt bij te houden, want ik moet nog zooooveel meer doen. Ik ga eens kijken naar de supplementen die jij noemt. Wat me meteen ook weer naar een nieuwe fiets leidde Ik dacht: oh, laat ik hier even bij de Holland & Barrett kijken hiervoor. Oh, maar mijn schoonvader heeft de auto nu geleend en de andere auto gaat mijn man straks gebruiken. Wat zou het heerlijk zijn om lekker te gaan fietsen, maar mijn fiets is stuk. Zal ik meteen even een nieuwe bestellen? Iets met impulsiviteit..
Als je vastloopt moet je dat zeker doen hoor! Helemaal niet nodig om in je eentje te blijven aan rommelen. Als ik al jou posts lees denk ik dat je jezelf structureel overvraagt en dingen anders moet organiseren. Bijv normale werktijden aanhouden, kinderen wel naar de opvang etc. Misschien is het ongevraagd advies, sorry. Maar ik hoor je tussen de regels door zo worstelen dat ik het je toch graag mee wil geven. Wat betreft de supplementen, daar is in Nederland moeilijk aan te komen. Bij Holland en Barrett hebben ze misschien wel 5-HTP, maar verder niet. Ik bestel ze in de VS (is ook veel goedkoper), bij iHerb. https://nl.iherb.com/pr/Now-Foods-L-Tyrosine-Extra-Strength-750-mg-90-Veg-Capsules/6681 en https://nl.iherb.com/pr/Now-Foods-5-HTP-100-mg-120-Veg-Capsules/306 Wel zorgen dat je onder de 22 euro blijft, anders krijg je misschien een boete. Ik bestel dus ook wel eens maar 1 flinke pot, en een dag later weer 2 potjes. Verzendkosten kun je kiezen, hoe minder je betaald, hoe langer het onderweg is. Bij de minste verzendkosten is het ongeveer 2 weken dat je het in huis hebt. Dat impulsieve is ook herkenbaar trouwens. Ow en edit; van die supplementen ga je in het begin heel levendig dromen (niet vervelend of zo). Maar dat went en word minder.