Vrouwen met ADD.. ervaringen gezocht

Ik zag daarnet dat ik vergeten ben om nog wat over dat Bullet Journallen te zeggen, wat ik wilde zeggen. Het is voor mij ook een moeite, maar als die eenmaal wat op gaat leveren dan word het echt een houvast. Ik vind een Bullet Journal heel nuttig voor ADD/ADHD-ers die moeite hebben met structuur aanbrengen, plannen etc. Ik ben er zelf een jaar geleden aan begonnen met toch wel wat tegenzin, omdat mijn psycholoog mij de opdracht gaf om mijn dagen te gaan plannen (en dan ook tijd voor mezelf in te plannen). Ik zat toen thuis (ziek gemeld ivm burn-out), dus had ook de tijd om het uit te vogelen wat wel en niet voor me werkte.

Het zorgt bij mij ten eerste voor een minder druk hoofd. Alle lijstjes die overal rond slingerde, in mijn hoofd bleven hangen etc, staan nu op 1 plek. Alle taken die ik moet doen kan ik erin dumpen, en daarna kan ik gaan plannen. Door te plannen ga je dan ook zien wanneer je teveel op 1 dag wil, dat het niet handig is om boodschappen te gaan doen na een schoolreisje omdat de pakjes drinken op zijn, dus je moet daarvoor gaan. Etc. Ook bij lange termijn plannen helpt het. En dat is heel nuttig voor mij omdat het anders al snel op de 'ga ik ooit nog eens doen' stapel beland. En dan is het ineens zomaar een jaar later en ligt die troep nog op zolder/in de schuur etc.
Als ik weer eens een week ermee stop, merk ik meteen dat ik weer mezelf tegen kom (klassen avond vergeten, te veel geld uitgegeven, rommel in huis).

 

Hoe bang ik ook voor mijn moeder was, ze heeft me echt nooit af kunnen leren met mijn vingers te eten. Brood friet. Dat doe ik altijd met mijn vingers. Bij sociale gelegenheden heb ik echt het besef voor fatsoen maar ik kijk altijd wel of het kan, mijn kinderen laat ik dus altijd gewoon eten zoals ze willen, al is schrokken niet toegestaan. Als ze het maar binnen krijgen. Je kunt ze altijd leren een beetje netjes te eten bij een ander. Ik zou idd kijken wat nu echt belangrijk is. O ja, huishouden te doen is haar ook nooit gelukt om dat te leren ik heb alleen een flink minderwaardig gevoel overgehouden aan al dat genegeerd worden en gespreken hoe een vreselijk lui persoon ik wel niet was,

 

Het punt is dat ze het ook echt moeilijk vind om haar bestek goed vast te houden omdat ze het meestal niet doet en ze is al bijna 13. Bij andere mensen denkt ze er ook niet aan en in een restaurant ook niet, dus daarom vind ik het wel belangrijk dat ze het goed leert. Maar ik noem haar niet lui, ze heeft wel een soort luie basishouding maar helpt heel veel mee in huis en doet heel hard haar best voor school. En zelf ben ik ook wel een beetje lui wel vervelend dat je genegeerd werd en dat je er zoveel last van hebt gehad, en ook dat je bang was voor je moeder

 

Ik heb niet alles gelezen verder (want ik val niet in de doelgroep van dit topic) maar ik wilde hier wel even op reageren.

Ik heb sinds een halfjaar of zo een nieuwe collega en zij heeft mij enige tijd geleden verteld dat ze ADD heeft. Ze vond dat ook moeilijk om te zeggen, maar ik was oprecht blij dat ze het vertelde. We kunnen nu veel beter samenwerken. Eerder ergerde ik me soms best wel aan haar, dan probeerde ik haar iets uit te leggen, en dan ging zij als een bezetene alles noteren. Ik zei dan tegen haar: 'Je hoeft dit echt niet allemaal meteen te onthouden hoor', maar zij zei dan: 'Kun je dit of dat nog even herhalen, want ik wil dat nog even opschrijven.' Ik snapte er niets van, enerzijds was ze enorm op de details en had ze commentaar op hoe ik overzicht hield in alles en anderzijds kwam ze zo chaotisch en nonchalant over. Natuurlijk lag de ietwat moeizame samenwerking niet alleen aan haar, ik ben zelf op mijn werk ook wel iemand die de dingen precies op mijn manier wil en erg hecht aan overzicht, dus als er dan iemand komt die ook graag overzicht wil houden maar op een andere manier dan gaat dat natuurlijk botsen
Maar nu ik weet dat ze ADD heeft, heb ik hier veel meer begrip voor. Ik houd nu meer rekening met hoe ik haar uitleg geef en ik overstelp haar ook minder met informatie die eigenlijk sowieso niet per direct relevant is. En natuurlijk is zij inmiddels ook meer ingewerkt waardoor ze zich bepaalde onderwerpen eigen heeft kunnen maken en ik vind het nu juist super dat ik haar daar volledig in kan vertrouwen, ik weet dat als zij zich in iets vastbijt, dat het dan allemaal wel goed komt. Ik heb haar eerlijkheid dus zeker niet als excuses ervaren!

 

Ik denk dat je methylfenidaat hebt gekregen? Binnen 2 a 4 uur na het slikken voel je al geen effect meer. Binnen 1 a 2 dagen is het helemaal uit je lichaam. Stel je krijgt negatieve bijwerkingen van de medicatie, dan zijn deze maximaal na 2 dagen wel verdwenen. Ik ben zelf bijna drie weken geleden gestart met dexafetamine. Na tien dagen waren alle bijwerkingen weg met uitzondering van een droge mond (niet zo erg) en niet kunnen slapen (wel een probleem). Gisteren mijn dosering na het minimum verlaagd en vannacht kon ik weer slapen. Terwijl ik donderdagnacht nog een nacht heb overgeslagen. Dex blijft zelfs langer in je bloed dan methylfenidaat. Ik heb ook methylfenidaat gebruikt en daarvan merkte ik 3 uur na inname helemaal niks meer. Om een lang verhaal kort te maken, het komt wel goed. Mogelijk dat je lichaam moet wennen en dat je wat bijwerkingen ervaart in het begin. Wordt het heel vervelend, stop je gewoon.

Mijn eigen ervaring. Juist door de medicaties wordt het rustig in mijn hoofd. Minder gedachtes en ook emoties ervaar ik veel minder heftig. Medicatie heeft bij mij juist een heel positief effect op mijn stemming. Inmiddels zelf ervaren dat het helpt om een depressie te voorkomen. Het gaat bij mij juist elke keer mis, zodra ik stop met medicatie.

 

Ik vind het zo fijn om de herkenning hier te lezen. Ik weet dat ik niet de enige ben, maar de herkenning geeft mij het gevoel dat ik wat minder vreemd ben.

@iMoeder nu durf ik het wel te zeggen, maar ik heb het bij jou al heel vaak gedacht op basis wat je schreef. Ik las namelijk zo vaak herkenning met waar je tegenaan loopt, maar ook hoe je hersenen werken. Ik ga trouwens zeker kijken naar de aminozuren. Dank voor de tip. Ik heb zelf trouwens veel baat bij magnesium citraat. Ik voel mij daardoor minder opgejaagd. Ik gebruik nog andere supplementen, maar daarvan merk ik geen effect. Meer het idee baadt het niet, dan schaadt het ook niet.

@Picolientje ik hoop dat je snel terecht kon. Je moet inderdaad weer allerlei vragenlijsten invullen. Ik weet uit ervaring dat je meerdere herinneringen van ze krijgt als je het vergeet . Op de dag zelf bleek ik ook nog een aantal vragen te hebben overgeslagen, inclusief het zetten van een handtekening en dat kon ter plekke nog geregeld worden.

@Narcisje het kan best dat je juist door je nieuwe werk plotseling merkt dat het allemaal heel lastig is. Heb je al een idee wat je ermee wilt doen? Wil je het laten onderzoeken?

 

Zo'n Bullet Journal zou hier helemaal niet werken. Typisch een hyperfocus/LostInterest-project , haha.
Ik zou beginnen, heel enthousiast , ik ga er helemaal in op en spendeer veeeeel te veel tijd aan het designen van de eerste opzet. Daarna verlies ik interesse dus stel ik uit, dan loop ik achter en stel daarom nog meer uit, en dan gooi ik 'm aan de kant want ondertussen geeft dat ding me enkel stress omdat ik zoveel ga achterlopen.

Ik heb een familieplanner aan de koelkast hangen. Dat werkt voor mij. Overzichtelijk en georganiseerd.

 

Dit heb ik zoooooo erg! En voel mij daardoor ook vaak ongelukkig...

‘Waarom kan ik niet tevreden zijn met wat ik heb’ bla bla

Er moet altijd iets gedaan worden, iets leuks buitenhuis, iets veranderen in huis, iets kopen...

 

Apps ed. werken voor mij ook niet. Ik gebruik ze niet en kijk er niet naar. Maar in mijn hoofd zal ik er wel constant mee bezig zijn (ik moet die app gebruiken, ik moet zo even naar de app kijken, ik heb de app niet ingevuld, ik moet kijken of ik niet iets vergeet, ik moet die app gebruiken, even de app bekijken zo, o ja die app.. zo even kijken). Ik heb sowieso zo min mogelijk apps op mijn telefoon, ook een neutrale achtergrond en geen gekke font.

Ik sluit mij heel snel af voor dit soort dingen. Als het me minimaal stress geeft dan stop ik. Stom genoeg deed ik dat (als tiener) ook met belangrijke dingen zoals rekeningen . Ik kon het ontkennen en vergeten tot de deurwaarder aan toe. Nou daar heb ik van geleerd! Ik laat het nooit meer zo ver komen. Ik heb mijn financiën nu goed op orde. Ik ben nooit te laat met betalen. (Ben ik als ADD'er wel beetje trots wel hoor )

 

Financiën drukte kan ik goed aan. Geef niet zomaar iets uit, drukte sluit ik me voor af. Bij elk ziet het er anders uit. Ben zo benieuwd hoe het gaat lopen. Maar weet soms ook niet hoe ik het moet voelen. Zal niet snel zeggen dat ik overprikkeld ben. Maar fok mij wel helemaal op over of ik nu wel of geen adhd heb. En daarnaast over nog een paar dingen. Ik heb daar geen 10 dingen voor nodig 1 of 2 is al genoeg. Vrijdag naar mijn werk avond dienst. Dit topic zit in mijn hoofd en heb er hele verhalen over in mijn hoofd. Zag tegen mijn werk op met name door een zeer kritische familie lid. De dag van mijn intake moet ik werken en door ziekte verschoof dat naar uit de slaap komen die dag ipv na de intake een late erachter aan met vervelende collega... Bomvol hoofd en opgefokt. Vervolgens zegt mijn collega dat ik die dag eigenlijk ingepland sta vanaf 12 uur en dus eigenlijk verantwoordelijk was het vanaf dan op te lossen. (Terwijl dit dus gezien de weinige collega's niet kon plus ik dacht dat dit een vergissing was van rooster bureau)
Ik vertelde dat ik ook niet snapte hoe ik vanaf 12 uur ingepland stond. Maar in mijn hoofd voelde ik totale paniek, dit kon ik er dus niet bij hebben, uiterlijk niets laten merken dat heb ik wel geleerd. Maar ik stond later op het punt om toch even met mijn collega te praten en te zeggen waar ik aan denk. Wat ik heb. Heb even paar tranen gelaten. Mijn hoofd in mijn handen genomen op een kamer waar niemand was. Geklaagd tegen mijzelf dat ik het niet redt niet weet hoe ik de dienst moet door komen. Dan besef ik dat er echt wel iets met mijn klachten moet gebeuren. En zoals ik hier lappen tekst schrijf zo gaat dat in mijn hoofd. Later belde mijn collega en zei als ik iets voor je kan doen (helpen bij bewoner) moet je het zeggen. Op dát moment kalmeer ik doordat ik merk dat collega niets door heeft en was blij niets gezegd te hebben.
Gisteren begon ik tegen andere collega te spuien over een voorval van een paar weken terug. Ik ben gelijk na een paar zinnen gestopt want voelde mijn hoofd en mezelf op hol slaan. Het lukte me te beseffen dat dit wellicht een symptoom was en heb mezelf afgekapt. Tegen collega nuchter gezegd: "Ik stop met hierover te praten want ik breng mezelf hierdoor van slag".
Dus ook daarvoor zou het zo fijn zijn als ik wist welk gedrag/gevoel waar vandaan kwam, dat zou al een deel schelen. Plus ik hoop op goed werkende medicatie, als mijn dag voor de helft al makkelijker werd zou al fijn zijn, het hoeft niet eens te zijn voor de 100%

 

Lastig hé, ik begrijp op zich wel dat ze iemand uit de jeugd willen spreken maar bij mij is dat ook al lastig. Ik kreeg gelukkig wel begrip. Maar je merkt dat het wel een belangrijk ding is. Ik doe het ook echt voor mezelf. En wil dat zo weinig mogelijk mensen het weten. En ik hoop dat ze op het werk wel merken dat ik beter ga functioneren.
Lastig om een knoop door te hakken voor je om wel of niet te onderzoeken. Bij mij komen zulke vervelende gedachten nu. Ben ik een aansteller? Kik ik op diagnose? Wil ik aandacht? O ik voel de vernedering al als eruit komt dat er niets met me aan de hand is, want ik geloof na al mijn levenservaring niet dat ik dit "geluk" mag hebben dat ik dus iets mankeer ipv gek lui dom te zijn.

 

Ik heb in het verleden ook talloze aanmaningen en incasso bureau brieven gehad. Maar nu gelukkig niet meer. Alle terugkerende rekeningen gaan met automatische incasso. Zodra mijn loon gestort is betaal ik de rest en vul mijn financiële overzichten in (welke rekening ik heb betaald, voor wat het was, bedrag, datum dat ik betaald heb). Ik ga daar iedere maand even voor zitten. Oke, soms een paar dagen later dan ik van plan was. Maar ik doe het wel. Ik plan dat in, in mijn takenlijst in het Bullet Journal, mijn financiële overzichten staan daar nu ook in (stonden eerst in een Numbers file maar dat regelmatig openen bleek ik niet te doen ).

@Narcisje Ik zou je adviseren om eerst eens een goed financieel overzicht te maken; wat komt er binnen, welke vaste lasten heb je, wat hou je over. Vervolgens een deel van wat je over houd gaan sparen, niet alles want je hebt altijd incidentele uitgaven zoals een broodje halen, een broek kopen, keertje bios etc. Vervolgens alles wat automatisch kan, ook automatisch doen; vaste lasten via automatische incasso, overschrijvingen naar de spaar kan ook via een terugkerende betaalopdracht iedere maand. De dag nadat mijn loon is gestort word er een bedrag naar mijn spaarrekening over gemaakt. Dan kan ik dan dus al niet meer zomaar uitgeven.
En sowieso altijd je post open maken. Als je eenmaal automatisch gaat sparen, spaar je sneller en kun je een onverwachte hoge rekening hopelijk zo uit je spaar tegoed betalen. Zo niet, dan kun je meteen gaan bellen voor een betalingsregeling. Als je het niet op zn beloop laat en meteen belt, zijn ze vaak blij en kun je makkelijk afspraken maken.

 

@Narcisje bedankt voor je topic, het heeft me deze week door geholpen. Nu is het aftellen. Nog 2 maandagen en dan die maandag heb ik intake, ik zal je na al dit geraas op jou topic zeker laten weten wat de uitslag is. Hopelijk helpt dit jou ook een beetje want nu weet niemand nog of ik het nu wel of niet heb. Precies in de fase maar jij en wellicht anderen ook zitten. Met dit verschil dat ik al wel een afspraak heb. Maar ook zoveel twijfel en onzekerheid.

 

Zo gingen alle andere dingen die ik heb geprobeerd ook ja. Het Bullet Journal is het eerste systeem wat wel werkt voor mij. Perfectionisme heb ik erin los kunnen laten omdat dat niet werkt, het is een trail and error systeem by design. Je komt alleen verder door dingen uit te proberen en erachter te komen of het werkt of niet. Doordat je steeds wat anders kan proberen en steeds andere ontwerpen, kleurtjes, whatever maakt, gaat het niet vervelen. Want het onderhouden van systemen vind ik super saai en hou in normaliter nooit vol. En het is lekker flexibel waardoor je het rustig een week of maand kan vergeten. En dan kun je gewoon weer verder gaan, dat maakt niks uit. Je hoeft dan niks in te halen, geen lege blaadjes of dingen die bij gewerkt moeten worden. Achterlopen kan dus niet. Gewoon jammer de bammer, volgende bladzijde en weer door.

 

Wat betreft financiën heb ik de gouden tip... zorg dat je een accountant, wiskundeleraar of ander cijfertjesneuroot aan de haak slaat. Mijn man doet de financiën. Onze salarissen komen binnen op de gezamelijke rekening. Daar gaan alle vaste lasten vanaf. Aan het eind van de maand verdeelt hij wat over is. Dat komt dan op onze eigen rekeningen terecht. Daarvan kan ik dus doen wat ik wil, zonder me zorgen te hoeven maken dat het ‘ineens’ op is en we de hypotheek niet kunnen betalen ofzo.